Oke ik zeg tegen iedereen dat ik er niet zo heel erg mee zit maar moet t toch ff kwijt. Mijn ma is niet de beste ma die er is.. Al vanaf groep 6 moest ik voor mijn broertje en zusje zorgen en ging zij lekker de kroeg in. Ze had het ene na het andere vriendje. Nu zijn wij 3 (ik,broertje,zusje) alledrie het huis uit al jaaaaaren en mijn moeder haar vriend (al 4 jaar) is echt een pisventje van heb ik jou daar!Hij denkt dat hij geweldig is en alles weet.Nou heb ik slecht contact met mijn moeder en wil ik dat ook niet verbeteren hoor! Maar hoorde 2 maanden geleden dat mijn moeder in elkaar gemept was door hem en dr eigen huis uit geflikkerd was. Mijn broertje en zusje zijn haar te hulp geschoten. Ik ben bewust op de achtergrond gebleven. Na mijn bruiloft op 8 juni is mijn zusje erg boos geworden op mijn moeder omdat zij niet wilde bevestigen dat ze bij hem uit de buurt bleef. (is aangifte gedaan en 10 dagen contactverbod enzo, hij woont weer bij zijn moeder). Kwam mijn broertje er dagen later achter dat ze weer met hem had afgesproken en gezoend en dat ze weer samen waren. Dat probeerde ze te verbergen voor mijn broertje. Ik ben heel blij dat ik me afzijdig gehouden heb maar ik ben dr zoooo klaar mee.
snap heel goed dat je daar klaar mee bent. heel verstandig dat je je afzijdig hebt gehouden, achteraf ook de juiste keuze aangezien ze weer bij hem is. Het lijkt me heel moeilijk om die stap te nemen maar je moet ook jezelf beschermen dus respect daar voor!
Loslaten is het enige wat je kan doen hoe moeilijk ook. Je moeder is een volwassen vrouw en je zal verwachten dat ze dan zelf de juiste beslissingen maakt ... Ookal voelen jullie allemaal van niet. Is niet niks sterkte !
Ik vind ook dat je moeder volwassen genoeg is om te beslissen wat goed en slecht voor haar is... Ze is hier blijkbaar niet zo goed in. Maar als je je daar na zolang nog steeds om moet bekommeren terwijl de situatie niet en waarschijnlijk nooit zal verbeteren... denk ik dat jij een hele goede keuze hebt gemaakt om je afzijdig te houden. Sterker nog... Ik zou het hele gedoe rondom je moeder loslaten, al dan niet nadat je aangegeven hebt dat je dit ronduit onverstandig en vervelend vind. Sterkte! Wat een rotsituatie zeg. Begrijp namelijk wel dat je je altijd in meer of mindere mate zorgen om haar maakt... Maar ik zou me niet meer verantwoordelijk voelen voor haar 'veiligheid'... Ze zoekt dit zelf iedere keer op.