Wat kinderachtig zeg van hem, om je opeens te negeren! Je komt er wel in je eentje, met steun van familie/vrienden! Succes en wel genieten van je zwangerschap hè!!
sluit ik me bij aan..... Hoe lief en gelukkig ik ook ben met mijn man, en hoe goed vaders ook zijn.. een baby heeft in de eerste plaats een verantwoordelijke liefhebbende moeder nodig.
geniet lekker van je zwangerschap meid!! ik ken ook iemand die werd zeer snel zwanger..die gozer vertelde haar dat het HAAR probleem was..na ja prima, Daaaggg...kleine kinderen worden ook groot..nou heeft ze een schat van een zoon! een een lekker ventje van 16 maanden..ze doet het alleen ook met hulp van familie, maar ze had m voor geen goud willen missen, t ventje. dus het komt goed..
Best herkenbaar je verhaal (al ben ik heel wat jaren jonger). Ik moest ook maar even abortus laten plegen. Hij zei me ook dat hij best een kind wou met mij maar nu nog niet. Net of ik ervoor koos nu een kind te krijgen. Inmiddels een mooie dochter van 11 maanden & een nieuwe vriend die voor 200% voor ons gaat. Heel veel succes toegewenst....er zullen zich nog moeilijke momenten voor doen. Zo had ik het er erg moeilijk mee dat nooit een keer iemand liefdevol aan mn buik voelde etc.....ja mn moeder voelde wel maar dat is toch anders. Maar het is helemaal goed gekomen! En ik ben 19 (18 bij de bevalling) dus met zo'n volwassen vrouw als jou moet het helemaal goed komen. Ik hoop dat je een fijne zwangerschap mag hebben ondanks alles & straks een gezond kindje op de wereld mag zetten!
Kan best zijn dat hij dit allemaal moet verwerken. Een moeder ben je gelijk zosnel je een positest in je handen hebt ( en je heb geboren moeders ). Voor mannen schijnt dat anders te zijn en word het pas echt als zo'n kleintje er eenmaal is. Praat het niet goed he , maar kan me voorstellen dat hij in shock is. Misschien komt hij straks weer bij positieve en gaat hij voor jou en beeb. Zo niet.... beeb heeft een geweldige mama die zeker alles op alles zal zeten om hem/haar het beste te geven wat er is. Sterkte!! P.s natuurlijk van harte met je zwangerschap, probeer ervan te genieten ( ik heb dat niet gedaan/kunnen doen en heb ik nog altijd spijt van)
je moet er gewoon voor gaan ! hier hetzelfde verhaal ik kende die jongen ook net zolang dat ik zwanger was.. en ook hij begon vaag te doen en wou niet meedelen in de kosten. ik sta er nu ook alleen voor maar als je er echt voor wilt gaan lukt het echt wel ! en het zal niet makkelijk worden en je zal je veel momenten alleen voelen maar denk aan voor wat je het doet !
Ik zal hier als man even de belangen van de man verdedigen, wat denken jullie? Als daar reden voor zou zijn natuurlijk... Helaas kan ik niet begrijpen hoe je als man zo'n gebrek aan verantwoordelijkheid kunt hebben, maar goed ik weet ook niet welk vlees je in de kuip hebt Het zal uiteraard zwaarder zijn dan wanneer je er niet alleen voor staat, maar als je familie achter je staat komt het allemaal goed (ik ben zelf opgegroeid in een gezin met meerdere kinderen en alleenstaande mama en zover ik weet is het allemaal redelijk goed gekomen)
Liefde maakt blind! Hoe je dit voor elkaar hebt gekregen mag joost weten, maar wees blij dat je er al na 2 maanden achter komt wat een lul het is. Zal gerust ook de schrik zijn, maar kom op zeg. Heb geen medelij met mannen, die klaarblijkelijk nog in een waan leven. Kies voor jezelf en je kindje. Een kind heeft een vader nodig, en geen verwekker, die met moeite zijn kind wil erkennen!
In shock of niet, hij is toch geen klein kind meer?! Natuurlijk mag hij een mening hebben over abortus, maar als jij ervoor kiest om het kindje te houden dan heeft hij zich daarbij neer te leggen. Het is te kinderachtig voor woorden dat hij je negeert. Voordeel is wel dat je nu meteen weet wat je aan hem hebt.
Tja, als je onverwacht zwanger wordt en je hebt vooraf nooit de moeite genomen om eens te peilen of je op dezelfde golflengte zit, is dit een risico. Vervelend om er zo achter te komen dat jullie niet zo'n geslaagd koppel zijn. Sterkte. Hopelijk red je het alleen, zonder een al te groot beroep op je familie te hoeven doen.
Ben het met de anderen eens, je kunt er beter nu achter komen wat een figuur het is dan dat het later alsnog escaleert. Het is erg kinderachtig dat hij gelijk eist het weg te halen in plaats van verantwoordelijkheid te nemen.. maar jullie waren wel erg kort bij elkaar. Je kent elkaars karakter niet door en door, en zeker niet elkaars levensdoelen... daar heb je toch wel wat tijd voor nodig. Misschien is deze levensstijl totaal niet waar hij nu klaar voor was en heeft het hem overdonderd. Nu het kindje er zit wens ik je veel succes en kracht. Je hebt ervoor gekozen het kindje te houden, staat hij hier niet achter dan zou het me spijten voor hem maar je bent dan beter af zonder hem. Het kindje is bij mamma gewenst en wordt liefdevol opgevoed, en dat is het belangrijkst. Het lijkt me ook niet goed als jullie alleen omwille van de baby bij elkaar zouden blijven terwijl dit niet is waar één van jullie geheel achter staat... Jullie moeten in eerste instantie uit liefde bij elkaar willen zijn... maar als hij al spreekt over het weghalen van het kindje, tsja, dan zou ik me toch eens goed bedenken of je wel bij hem zou willen zijn. En dat 'maken we wel een nieuwe'? Zo cru!
Mensen kunnen van TS wel zeggen 'dat is snel', maar laten we niet vergeten dat hij ook een verantwoordelijkheid heeft. De schuld wordt altijd op de vrouw afgeschoven maar er zijn er nog altijd twee nodig. Gelukkig neemt ze haar verantwoordelijkheid en dat kan van die zak niet gezegd worden. Sterkte meis. Je komt er wel.
Ik ken die reactie 'wat een lul' ja het is ook een lul, die zit in z'n broek.. Hij klinkt als een typische man, daarvan heb ik er ok een van in bezit.. Het kan goed zijn doordat hij op dit moment met veel emoties moet dealen en zich daarom terug trekt en je negeert.. Als je gaat google'n is dit vaker voorkomend/besproken over gehuwde mannen maar ik ben niet gehuwd en heb daar ervaring mee.. Uiteraard moet je hem duidelijk maken wat je wel en niet pikt.. Maar het is net als een telefoon met een vervelende handleiding.. Knuf en veel sterkte x
Als eerste gefeliciteerd met de zwangerschap! Mijn situatie is net iets anders maar ook ik ben snel in de relatie zwanger geworden en loop er nu tegenaan dat ik het ook alleen moet gaan doen....ik heb me er bij neer gelegd en hoop alleen dat mijn ex wel de moeite neemt om straks zijn kindje te leren kennen. Je red het wel alleen, er komen ongetwijfeld moeilijke momenten maar die overwin je allemaal....i know Succes en geniet van deze mooie tijd en alle mooie momenten die komen gaan
hier ben ik het mee eens, wij vrouwen zijn direct moeder, zien direct een baby en dagdromen direct naar die dag dat de kleine er zal zijn, wij voelen ook direct een verbintenis met de baby, mannen niet, en helemaal mannen die er totaal niet mee bezig zijn voor ons vrouwen is dat rot maar de mannen schrikken zich vaak een ongeluk, zien beren op de weg, weten het allemaal even niet meer, gun de vader van je kind even tijd om te wennen meestal zodra het tastbaar of zichtbaar is veranderen ze ineens en dan worden ze ineens papa, helaas geld niet vaak niet eens voor alleen de mannen die er niet bezig mee waren, zelfs mannen die er wel mee bezig zijn kunnen nog heel raar reageren daarom komen ze ook van mars
hoi, ik heb ook alles alleen gedaan, alleen ben ik zelf bij hem weggegaan. nu wij zijn direct moeder?? ja sommige mss wel, ik wou heel graag een levend kindje maar mijn moedergevoel is tocjh pas gekomen toen mijn dochter geboren is. je kan het alleen ook. het is zwaar ja, maar het kindje is helemaal van u alleen niemand die zich moeit dat je veel te veel klere,n koopt gr en geniet ervan