We kwamen gisterochtend voor een follikelmeting. Ik had de follikel van 20.5 mm. Nu had ik vorige keer, bij de IUI die wel had gelukt, 's middags een positieve test, de volgende dag 's ochtends een follikel van 19 mm, 's middags de inseminatie en over 10 dagen een positieve zwangerschaptest. Dus toen ik hoorde dat ik deze jeer een follikel van 20.5 mm had, was het duidelijk voor mij dat de inseminatie 's middags moest gebeuren. Ook was 's ochtends mijn temperatuur gedaald, wat voor mij bijna altijd op de dag van de eisprong gebeurd. Maar ja, ik had natuurlijk deze keer geen ovulatietest en dat was voor de arts toch een reden om te denken dat het nog te vroeg was voor de inseminatie (?!?!?). Ze hebben mij in het ziekenhuis weer een ovulatietest laten doen (hebben jullie na 3 falspositieve testen nog steeds niet begrepen dat de testen nu niet werken bij mij?!) en deze keer was er ineens maar een zwak streepje te zien. Gelukkig heeft de arts besloten om mijn bloed te laten prikken. Ik heb thuis gebleven (mijn werk is 50 km verderop, dus het was totaal niet praktisch om daarheen te gaan...) en om 1 uur 's middags was ik gebeld dat mijn LH piek blijkbaar al is geweest! Dus ze moesten mij hals over kop die middag insemineren. En wat heb ik de hele ochtend tegen jullie blijven zeggen?.. Bij de zaadopwerking bleek dat mijn man pas 800,000 goed bewegelijke cellen had en ik begreep dat de grena bij de IUI bij 1 miljoen lag... Wat voor zin heeft het nog om dan de IUI te doen, vraag ik me af? Zelfs voor IVF moet je minstens 1 miljoen goede cellen hebben, begreep ik, dus we zouden zelfs in de aanmerking voor de ICSI moeten komen... Zucht. Maar ik zit dus de komende twee weken op een wachtbankje. Al vind ik het moeilijk deze keer de hoop op de goede afloop te hebben met al deze toestanden... Maar we blijven natuurlijk ontzettend duimen! Volgende weer twee weken vakantie, dus we zouden tijdens de vakantie te komen weten of het heeft gewerkt. Hopelijk krijg ik genoeg afleiding om daar niet constant aan te denken...
De kogel is door de kerk, meiden... Na de laatste IUI waarbij de manlief maar 800,000 goede zaadcellen had, kregen we een doorverwijzing voor een IVF... Meteen gebeld en op 10 september hebben we onze eerste afspraak in Gent staan... Dubbel gevoel... Natuurlijk hadden we gehoopt dat de IUI voor ons voldoende zou zijn, maar met zulke slechte zaad, waarvan de kwaliteit steeds lijkt af te nemen (eerste IUI: 1.6 miljoen; 2-e IUI 1.1 miljoen en de derde 0.8 miljoen) ben ik blij dat we voor de behandeling gaan die meer kansen biedt en geen tijd verspillen aan de behandelingen waarbij de kans op slagwn te gering is... In de wachttijd doen we echter nog een IUI poging. Zeer kleine kans natuurlijk dat het lukt, maar de arts zag het gelukkig zitten en dat heeft toch een beter gevoel dat we in de tussentijd toch iets kunnen blijven proberen... Dus.... Wish me luck! En ik wens jullie allemaal natuurlijk hetzelfde!! Liefs.
Hé Kishka, Tsja, het is natuurlijk echt niet leuk, maar gelukkig zijn er nog wel mogelijkheden! Hou je daaraan vast... In Gent zit je op een goede plek. Ze gaan jullie daar goed helpen en er is gewoon meer mogelijk dan hier in ned. Nu hopen natuurlijk dat die laatste IUI gewoon slaagt! Slikt je man wel vitaminen?? Misschien is proseed iets voor hem. Dat heeft mijn man ook een tijd genomen. Is een vitaminendrankje. Erg vies, beetje prijzig, maar het helpt wel. Succes meid!
Hoi Kiekske, Bedankt voor je antwoord! Ja, hij neemt Proseed al best lang... Toen hij hiermee net begonnen was, was de uitslag na drie maanden inderdaad beter, van 7 na 12 miljoen. Maar bij de IUI elke keer iets slechter dan voorheen... Maar hij blijft het slikken, als is het inderdaad supersmerig en prijzig... Maar ja, voor de goede doel... Ikzelf slik vitamine B complex, foliumzuur natuurlijk en de laatste maand ook teunisbloemolie, omdat mijn cyclus helemaal in de war is na de curretage. Hopelijk kunnen ze in Gent ons helpen, ik heb in ieder geval het volste vertrouwen in hun kunnen en dat vind ik een prettige gedachte. Ik had niet zo goed gevoel bij onze huidige ziekenhuis...
Hallo, Ik zit enorm te twijfelen. We hebben inmiddels al 2 IVF pogingen gehad. We hebben nu nog 1 poging over en wil die laatste poging absoluut niet meer in SZE doen. Hier heb ik meerdere redenen voor waar ik nu even niet verder op in wil gaan. We hebben heel wat meegemaakt de laatste drie jaren tijdens ons hele rit in de IVF/ICSI rollercoaster. En het heeft mij maar onzekerder gemaakt. De eerste IVF/ICSI ben ik zwanger geworden, helaas met 8wk een vvm.. Achteraf door overstimulatie,., Want kreeg ineens een mega opgezette buik, maar mij begrijpen HO maar. Ook loop ik al meer dan een jaar bij een medische psycholoog, ik kom maar niet uit die dal, het is net een rouwverwerking waar ik niet mee om kan gaan. Mijn zusje werd in die tijd ook nog zwanger. Allemaal dubbel zo moeilijk, want zij werd zomaar zwanger en wist het pas na 13wk. Tweede IVF/ICSI helaas helemaal niets geworden. We hebben allerlei onderzoeken gehad, mijn vriend heeft traag zaad, ik heb nov-2011 een endoscopie gehad, GELUKKIG is alles goed. Maar waarom word ik niet ongesteld en heb ook wat overgewicht, nu gooit het zkh erop dat het aan mijn gewicht ligt, maar ze onderzoeken verder ook niks. Dat maakt mij erg onzeker, voel me gewoon niet begrepen en krijg niet de antwoorden die ik wil. Afgelopen vrijdag heb ik uitslag gekregen van mijn kweekje en uitstrijkje, alles was gelukkig goed!! En word mij gevraagd hoe ik mij voel, ik zeg, ik begin eindelijk omhoog te klimmen, heb weer meer energie, geniet weer van kleine dingen.. Ok zegt ze, dan doen we ook geen IVF meer? Dat schoot me in het verkeerde keelgat, ik wil echt alle kansen aangrijpen om toch nog een wondertje te mogen ontvangen. Dus bij deze ik wil graag meer weten over Gent, qua vergoedingen enz, wie kan mij daar meer over antwoorden?