Tja... Slapen als een Roos, hebben ze niet bedacht naar aanleiding van onze dochter! Eigenlijk dachten we bij onze zoon dat hij slecht sliep, tot 11 maanden 2 voedingen 's nachts, maar wat hadden we het mis! Zomaar na het voeden in slaap vallen en in zijn bed te leggen... Daar droom ik van, althans dat zou ik willen! Roos had wel in de kraamtijd al een dag nacht ritme, maar al heel snel bleek het wegleggen van Roos een hele kunst, bedje voorverwarmen met kruik, zo subtiel als mogelijk vanuit voedingshouding naar bedje en dan heel voorzichtig haar er in vlijen... Soms met succes en soms dus de halve nacht op mamma's borst slapen, want die doezelt ook wel eens weg uit vermoeidheid! Na 3 maanden ging het wel aardig en begon ik met werken, drukke baan vermoeiend ook met regelmatig nachtdiensten maakte dat het op mamma slapen wel erg vaak voorkwam, ook overdag... Niet handig met een peuter die ook aandacht nodig heeft. Nog minder handig was de verhuizing bij 4 1/2 maand. Jij klampt je vast aan wat veilig en bekend is, dus je wieg verhuisd van je nieuwe kamer naar naast mamma, maar jij weigert en slaapt alleen maar aan en op de borst, ofwel in mamma's bed.... Na een maandje aankijken zijn we het echt zat, oké we slapen wat meer met je voedingen nog om 23.00, 02.00 en 05.00 maar we willen het echt anders. En dat is lastig, want laten huilen willen we niet, of eigenlijk kunnen we niet! Met veel liefde en geduld, steeds weer troosten in je bedje en er gewoon bij blijven krijgen we je zo ver dat je in je ledikant op je kamer slaapt! Hoera, oké het kost nog steeds een half uur/ drie kwartier voor je in mijn armen in slaap valt en meestal leggen we je slapend weg, dus we zijn er nog niet maar we gaan de goede kant in! Tot anderhalve week terug... Nieuw drama! Je raced nu als een bezetene door het bed, op de arm ben je niet meer te houden zo druk en ik ben uitgeput... De tranen springen in mijn ogen als ik dit type maar ik weet het niet meer. Gelukkig ontwikkel jij je in razend tempo en gaat het verder goed. Overdag ben je eigenlijk ook continu vrolijk. Eten gaat steeds beter en ondanks dat je een onverwacht kleintje bent groei je nu ook redelijk goed. De combi bv en fles veranderen we maar even niet in deze onrust, een stap per keer! Maar dit houden we allemaal niet lang meer vol zo, dus alle gedachten zijn welkom!
Een heftige fase, herkenbaar!! Dus allereerst begrijp ik je tranen! Hier ook een meisje die een drama was met slapen. Rond de 10 maanden zat ik 's nachts uren met haar op de arm omdat ze uren wakker was 's nachts, kon ze niet wegleggen in bed, durfde ze niet bij mij in bed te nemen omdat mn man 's nachts werkt en ik bang was ze uit bed zou vallen... Bij ons heeft toen de co sleeper - ledikantje zonder zijkant naast mijn bed - heel wat nachtelijke onrust gescheelt. Ze viel op mn arm in slaap en ik kon mn arm zachtjes onder haar uit trekken en haar wegleggen. Ook heeft ze een periode op een 1 persoons matras op de grond geslapen, dan lag ik naast haar tot ze sliep.
kan helaas enkel zeggen dat t herkenbaar is hier.. hoop ook op tips.. hier slaapt ze gewoon bij ons in bed, in dr eigen bedje slaapt ze ongeveer n halfuurtje en dan word ze wakker maar ook goed wakker dus wilt ze weer n uur spelen (nadat ze uitgehuild is).. Ook als we dr ongezellig en saai bij doen.. Dit is de reden dat ze gewoon direct bij ons slaap.. We hebben het een paar keer een paar uur (2/3) voor elkaar gekregen maar dit was gek genoeg niet thuis.. Misschien op vakantie in September oefenen dan maar.. Veel sterkte toegewenst!
Hier ook heel herkenbaar onze kleine man van 10 maanden gaat altijd vrijwel direct slapen maar word zo rond 2 uur wakker en is dan ook echt wakker ik hoop dat het een fase is wat ik meestal doe is hem rustig maken tot hij wil spelen dan geef ik een flesje drinken en daarna op bed hij huilt dan wel even maar daar moeten we dan maar even doorheen
Ha medestanders! Toch fijn om te weten dat je niet alleen bent!bij mij in bed is niet echt een optie omdat ik zelf ook nachtdiensten heb (vaak moet ik er dan ook op uit, maar in ieder geval telefonisch overleg, of ik kom 's nachts pas thuis) het zou al een hoop schelen als dat wel kon!
Zucht ook hier herkenbaar.....hoop zo dat het een fase is, kan er niet goed meer tegen. En het verder zo;n ontzettend leuke en lieve baby....is nu ook ziekjes. Tijden ging het goed en nu al een tijdje niet....blijf dit volgen voor de gouden tip
Heb je ervaring met louisa thee? Werkt goed tegen krampjes en maakt de baby's rustig. Vraag even na bij de arts of ggd. Het is bekend als citroenverbena thee. Het zit ook in deze thee. Zelf heb ik blaadjes gebruikt en thee van gemaakt. http://home.scarlet.be/carine.bloemmen/aloysiatriphylla.jpg
Onze oudste dochter sliep ook heel slecht, wij hebben echt alles geprobeerd. Na 9 maanden waren we zo moe dat we haar zelfs maar lieten huilen, we wisten het gewoon niet meer. Nou dat hielp niks ze werd bv om 2 uur s nachtslot wakker en dan huilde ze gewoon tot 6 uur s morgens echt een week lang geprobeerd maar toen werd ik gek! Ik was zo moe! We zijn toen ze 9 maanden was op vakantie gegaan en we hebben heel haar ritme doorbroken. We gingen overdag doen waar wij zin in hadden en we hebben haar eigenlijk over vermoeid. Na een week sliep ze door! Dus mijn tip is probeer haar ritme eens te doorbreken ik weet dat dat makkelijk gezegd is maar bij ons heeft het geholpen. Onze dochter is nu 2,5 jaar en ze heeft nog steeds heel weinig slaap nodig. Succes!
Dochterlief slaapt hier vaak van 10 tot 11 (lees: moet naast dr blijven liggen).. De laatste dagen valt ze echter pas om 11 uur in slaap & slaapt ze zo tot half1.. Net wakker gemaakt zodat ze er vanavond vroeger in wilt.. Wat kan ik dan doen om haar ritme te veranderen?
Vannacht was het weer raak. Het stomme is in eerste instantie slaapt hij nog en kan ik hem in bed weer kalm krijgen. Maar daarna word hij wakker en is hij ook echt wakker. Als hij bij ons ligt speelt hij eerst een uurtje en valt dan wel in slaap tussen ons in. Als ik hem weer in zijn eigen bed breng dan begint hij meteen weer te huilen, maar ik denk dat ik het vannacht toch maar eens zo ga proberen, dan maar even huilen.
Ik heb vandaag contact gehad met het CB. Hun advies luidde toch laten huilen. Hoewel ik er zelf heel veel moeite mee heb zal ik het toch moeten doen want dit moet toch een keer doorbroken worden. Ben erg benieuwd hoelang dat dit duurt.
Wil toch even reageren... Onze zoon had hetzelfde probleem tussen 7 en 9 maanden. Nachten lang huilen huilen huilen... Wij hebben de methode Estivill toegepast (boekje is te krijgen bij de bieb of bol.com). Een vorm van laten huilen waarbij je wel om de zoveel minuten naar hem toe mag. Fijn, want ik was ook niet van het zomaar ongelimiteerd laten huilen. Na 1 week was het opgelost en hij slaapt sinds toen (nu14 maanden) elke nacht heerlijk door!
Hier het zelfde probleem, Onze kleine man sliep rond 2.5 maanden keurig door, maar ineens was het over. Inmiddels is hij 7.5 maanden oud en slaapt hij vanaf 3.5 maanden niet meer door. Mijn man en ik zijn versleten. Ik heb ook advies gevraagd bij het CB en die adviseerden idd ook om te laten huilen, kookwekker zetten en dan om de zoveel tijd even gaan kijken, niet uit bed... Maar o wat is dat moeilijk. Hij gaat alles bij elkaar krijsen. Wat ik ook heel moeilijk vindt, is dat het moeilijk is om begrip en/of steun in onze omgeving te vinden. Overdag is hij een vrolijk kereltje, huilt weinig, slaapt redelijk, ontwikkeld super. Dus als ik wel eens tegen mijn ouders of schoonouders mijn hart uit stort krijg ik alleen reacties als: Ik vind hem wel lief (als of ik 'm niet lief vind) Ik vind 'm wel braaf (braaf zou ik sowieso niet zeggen, maar ik heb ook niet gezegd dat ik hem stout vindt oid) Het kindje van die en die, die huilde pas veel (heb ik natuurlijk geen boodschap aan) en ga zo maar door. Al mijn vriendinnen hebben nog geen babies dus dat lucht dan ook niet echt op. Die reageren dan weer in de trant van: Daarom wil ik dus geen kind Daar kan ik ook niks mee. Ik hou zielsveel van mijn kleine mannetje, maar oh wat mis ik mijn slaap 's nachts en een beetje een rustige avond met mijn man
Het gekke is dat het gelukkig 's nachts hier nog wel redelijk gaat, inmiddels meestal nog maar 1 nachtvoeding, maar dat uren bezig zijn voor ze gaat slapen 3x op een dag! Daar heb ik geen tijd voor met een baan, een bijna kleuter die ook aandacht mag krijgen en een huishouden... Ach alles gaat uiteindelijk voorbij, maar dat denk ik al een paar maanden en ik loop inmiddels op mijn tandvlees..
Het CB adviseert altijd om te laten huilen, zelfs toen onze baby nog maar 3 weken oud was.... Maar laten huilen als ze zo jong zijn, of als ze, zoals jouw kindje in een gevoelige periode zitten wat betreft verlatingsangst, vind ik not done.. Zeker als je er zelf ook geen goed gevoel bij hebt. Er zijn andere methodes. Ik herken je verhaal en het moeilijke wegleggen / snel wakker worden. Maar onze meid was nog heel jong. Ik leerde al vrij snel dat ze vooral niet op haar rug wilde liggen. Twee behandelingen van een osteopaat en ze was een geheel andere baby. Bleek van alles vast te zitten in haar nek, rug en buik. Het proberen waard wellicht? Baat het niet, dan schaadt het niet.
Hier is het weg leggen nooit een probleem, onze kleine man is altijd al een onrustige slaper geweest. Voor onze vakantie ging ik dan naar hem toe, kreeg hem op zijn kamer rustig en kon dan weer verder slapen. Tijdens de vakantie op de camping wou dit niet zo en heeft hij veel bij ons gelegen dus tja een beetje verwent Maar dat onrustige slapen is dus wel een probleem, zal eens onderzoeken of daar ook iets voor is
Ik vind het laten huilen ook geen optie hoor. Het is hier ook meer krijsen! Het gekke is is dat het tijden ook wel goed is gegaan, dus dat zou duiden op een fase....ik mis ook de rustige avonden, of wat tijd voor ons twee. Ben nu van ´s ochtends tot ´s avonds laat met mevrouw bezig en al hou ik zielsveel van mijn meisje, ik wil ook beetje rust. Gelukkig slaapt ze ´s nachts meestal wel door, dus mag ik dan klagen? Ik herken ook wel het moeilijke dat omgeving zo laconiek reageert. Ach het is een fase, ja dan moet je even doorbijten en laten huilen, is voor haar eigen bestwil. Nou zo kan ik nog wel even doorgaan. Wij zitten ermee. Alternatief: maar niet meer over hebben met anderen. Ieder kind heeft wel iets, de een huilt de hele dag, de ander eet niet goed en de ander gaat moeilijk slapen.... Dat van dat niet op de rug leggen....zou dat ook nog kunnen nu, na al 10 maanden?? lijkt me sterk. Ben inmiddels wel zo ver dat ik vind dat er iets moet gebeuren maar heb begrepen dat dit wel een periode is van verlatingsangts dus om dan dit zo hard aan te gaan pakken. Nog even doorbijten dus maar en kijken of het vanzelf over gaat? Merk dat ik dat heel moeilijk begin te vinden, ook omdat je natuurlijk zelf heel moe wordt...Maar goed, ik blijf meelezen hier voor de gouden tip en om mijn frustratie weg te praten...En gelukkig begrijpen wij elkaar hier heel goed! Zelfs dat lucht al op vind ik
heel herkenbaar. Hier is het al weken (volgens mij al 2 maanden) onrustig. Moeilijk in slaap komen, krijsen. laten huilen heeft geen zin, hij blijft gerust 3 kwartier staan krijsen (ook al zit je naast zn bedje). Dan haal ik hem er wel weer uit. Vandaag sliep hij sochtends zn eerste slaapje meteen. 2e slaapje ging niet. Uiteindelijk hebben wij hem in de fietskar gelegd en zijn we 1,5 uur gaan fietsen waarvan hij ongeveer 50 min geslapen heeft. Het 3e slaapje heeft hij overgeslagen (hij zit tussen de 2 en 3 slaapjes momenteel). Om 19 uur sliep hij na kort huilen. Maar helaas werd hij na 45 min. weer wakker. Van alles geprobeerd. Niks hielp. Dus zijn we een heel eind met hem gaan wandelen, hij leek steeds in slaap te vallen maar dat deed hij niet. Het laatste stuk zat hij te kletsen en te lachen. Hij was in ieder geval weer vrolijk. Nu een klein flesje en dan weer een poging. Ik ontdekte gisteren dat zn eerste tandje doorkomt, dus dat kan nu ook een rol spelen. Maar 'normaal' is het volgens mij gewoon verlatingsangst. Je ziet de angst in zn ogen als hij in bed staat te huilen. Ik hoop ook dat deze fase gauw voorbij is. Want je bent de hele dag bezig. (logisch met een kind, maar er zijn ook periodes geweest dat hij goed sliep en ik nog tijd had voor huishouden en hobby's, nu is daar even geen tijd voor, komt hopelijk gauw weer).
Heel herkenbaar! Wij hebben ruim tot 12-13-14 maanden geploeterd met nachtvoedingen, krijs-buien en andere toestanden 's nachts. Totdat het niet meer ging. Ik was zo moe en ik was het gewoon zo verschrikkelijk zat. Waarom slaapt mijn kind niet? We hebben alle tips uit de boekjes en van het forum geprobeerd. We hebben alles ook echt minimaal een week volgehouden, want anders vind ik niet dat je kunt zeggen dat het niet werkt. Maar in ons geval werkte het allemaal echt niet. Elke keer dat hij (en dus ik) wakker werd, zat ik zelf op het randje van huilen. (En vaak genoeg ook over het randje.) Het enige wat we nog niet geprobeerd hadden, was totaal stoppen met voeden en troosten 's nachts en laten huilen. Ik was daar ook echt niet voor. Toch hebben we uiteindelijk de knoop doorgehakt. We waren de wanhoop nabij. En vooral ik was zo verschrikkelijk moe! Het was heel erg moeilijk om onze zoon te laten huilen! Maar na een paar nachten werkte het al. En het is nu een hele goede slaper. Af en toe wordt hij 's nachts wakker, omdat hij een nachtmerrie heeft of zijn hoofd stoot ofzo. Dan gaan we er even heen en geven een knuffel. Daarna kunnen we gewoon weer terug naar bed en slaapt iedereen verder. Een heel enkele keer (als hij ziek is of echt heel erg geschrokken wakker wordt) gaat één van ons naast hem liggen. Soms tot de ochtend (als we zelf in slaap vallen voordat hij slaapt) de andere keer maar voor even tot hij weer slaapt. En dat gaat prima. Ik krijg de indruk dat jij hier nog niet aan toe bent. En dan moet je het ook niet doen. Wie weet krijg je een andere gouden tip. Ik hoop het. Of misschien gaat het vanzelf over. Maar als je zover komt dat je niks anders weet, wil ik je toch een hart onder de riem steken. Want er zijn tegenwoordig zoveel tegenstanders van laten huilen, dat je haast gaat denken dat het niet mag. Maar soms houdt het op en moet je een keuze maken. Voor ons was dit de enige overgebleven mogelijkheid, behalve er aan onderdoor gaan. Het waren een paar hele zware nachten voor ons allemaal. Maar het heeft veel opgeleverd. Niet alleen voor onszelf, maar ook voor onze zoon is het veel prettiger dat hij nu gewoon doorslaapt. Want ondanks dat hij altijd vrolijk en ondernemend genoeg was, zie ik wel dat hij veel frisser en fitter oogt nu hij gewoon hele nachten doorslaap.