Pff ik word soms echt dol van mijn kinderen.. Heb een dochter van 3,5 jaar en een zoontje van bijna 2,5 jaar. En ho maar dat ze luisteren!! M'n dochter lacht me gewoon uit als ik haar corrigeer en m'n zoontje is echt Oost-Indisch doof!! Wie heeft er nog een goede, leuke tip zodat ze weer wat meer gaan luisteren? Haha het is echt een drama op het moment! Vanmorgen hadden ze de dubbelfris omgekiept op de houten vloer, uit zitten smeren op de grond en op het speelgoed.. Vervolgens moesten ze op de mat (kon ik direct dweilen..) maar m'n dochter lacht gewoon. Kan daar zo slecht tegen! En wat ik ook doe, lief, zacht, duidelijk, boos etc. Niets helpt. Ik weet het, het is een periode en daarnaast is er pas nog een baby geboren hier dus ze proberen me aan alle kanten uit. Maar dit kan ik nu niet hebben... Het is net of ik niet doordring tot mijn kinderen.. ze kijken me aan alsof het ze niet interesseert, praten er doorheen als ik ze corrigeer, of lopen weg.
Helaas geen tips. Hier precies hetzelfde. Nee zeggen en het gewoon blijven doen. Soms word je er moedeloos van, maar het is de leeftijd.
Laat t je oudste zelf opruimen? En misschien vragen ze aandacht? Is natuurlijk niet goed, maar negatieve aandacht is ook aandacht.
Misschien kun je iets lezen over unconditional parenting of misschien geeft Justine Mol je nog wat tips: Ouders Online - Opinie - Opvoeden zonder beloning Want het lijkt me erg zwaar op deze manier; steeds strijd enzo...
Ik heb eigenlijk weinig strijd. Maar af en toe zit ik er zelf doorheen, dat voelt zij aan en dan is het of janken om alles of heel stout gedrag. Bloed komt onder mn nagels vandaan dan... Een strafplek werkt bij mijn dochter gewoonweg niet (hard lachen en wegrennen), dus dan dreig ik met dr kamer. Komt bijna niet voor hoor, maar dat is dan wel de meest efficiënte manier om het gedrag (van beide kanten) even te doorbreken .
Oh, in jouw geval... Doe je ook dingen apart met ze? Zonder de nieuwe baby? Het is misschien ook een schreeuw om aandacht.
Wat doe je daar aan dan, als ze er wel doorheen praten of weglopen? Of zijn ze zo braaf dat ze dat niet doen
Ja doe zeker dingen apart met ze! Ook 1 op 1 zelfs, dus de ene keer echt iets met dochterlief, dan weer met zoonlief en dan met allebei (dus zonder baby). Nou heeft dochterlief altijd al de schreeuw om aandacht gehad, sinds baby zijn. Klinkt heel gek, maar ze trekt altijd alle aandacht naar zich toe etc. Heel vervelend, want zoonlief is zo helemaal niet. Maar nu wordt zoonlief door dochterlief opgejut dus gaan ze met z'n 2-en tegen me in. Maar wat ik ook zeg of doe bij dochterlief, het helpt allemaal niks. Vanmorgen mochten ze mee boodschappen doen en dan blijft ze zeuren en drammen en huilen (nep). Het is misschien wat klagerig dit, maar ik zit er gewoon doorheen met ze. Krijg het gewoon niet rustig bij ze.
Het toverwoord hier is negeren. Bij omgevallen beker " kan gebeuren", dus niet boos worden. Want boos worden is idd ook aandacht! En mama reageert alleen als er lief gepraat en gevraagd wordt. Op "jij moet!!" of gejengel komt géén reactie. Maar als hij vraagt "mama, mag ik alsjeblieft..." dan wel. Sindsdien geen gejengel meer in de supermarkt, want als mama niet reageert is er niets aan!
hier een dochter die twee is en ook zo kan schreeuwen als ze dr zin niet krijgt. Of express alles op de grond gooien. Negeren als ze iets op de grond gooit moet ze helpen het op te ruimen. Staat ze te gillen zeg ik niet gillen vraag maar gewoon wat je wilt of laat maar zien wat je bedoelt. Dan stopt ze gelijk. Vaak genoeg negeer ik het ook en dan is het ook zo over en dan komt ze me halen.
Klinkt als mijn dochter. Kan zichzelf niet altijd heel erg goed vermaken, al wordt het langzaamaan wel steeds iets beter.. Maar ze is ook goed in door ons heen praten, aandacht opeisen etc. Lastig ja. Op de psz hoor ik dr ook altijd overal bovenuit, al speelt ze daar wel een stuk beter (ook alleen). Ze test de juffen wel erg uit, iig een periode erg gedaan.
Ze kan zich heel goed vermaken, ook samen kunnen ze superlief spelen! Mijn moeder was vanmorgen hier om me te helpen in huis, en dan spelen ze zo lief dat m'n moeder zegt: tsjonge, ik snap niet wat jij meemaakt hoor, ze spelen nu toch lief?! Ja natuurlijk kunnen ze lief spelen, maar ze zijn vooral als ik alleen ben, gewoon erg ondeugend. Zal het dan maar simpel verwoorden. Maar het is pure aandacht dat ze wil, en negeren helpt ook niet. Ze gaat met een heel hoog stemmetje praten, blijft drammen etc. Wat ik ook doe, niets helpt. En ach, zodra het mooi weer is, wordt het weer wat beter hoor. Dan is het allemaal minder problematisch. Het probleem is ook wel dat ze bij ons geen reactie krijgt op haar aandachttrekkerij maar als schoonmoeder er is, dan wordt er zo op gereageerd dat ze altijd haar aandacht/zin krijgt. Op het moment is mijn man erg streng richting haar, en ik merk dat het wel iets helpt. Maar ik vind dat dan weer 'zielig' omdat hij echt gewoon recht toe recht aan is. Ik vind het gewoon erg moeilijk allemaal.
Eerder praat ik niet met m en blijft ie op de gang idd ik stuur m gewoon weer terug! Kom nou, ik ben z'n moeder hij heeft gewoon te luisteren, andersom doe ik dit ook bij hem. Ik zou hem dan ook niet onderbreken oid.
Ja precies, dat zeggen wij dus ook: wij zijn je ouders, je hebt te luisteren. Maar op wat voor manier breng je zoiets nou zonder dat ze je dus uitlachen..
Door duidelijk te zijn dat je het niet accepteert. Dus duidelijke consequenties en je daar aan houden. Ik ben niet super streng en dat vind ik ook niet nodig. Hoe strenger, hoe meer ze gaat uitproberen en hoe lastiger het gedrag. Is mijn ervaring.. En je kunt toch niet áltijd consequent zijn (wel bij een klein aantal regels). Ik laat vrij veel toe, maar over bepaalde dingen hanteer ik wel (redelijk) strenge regels. Vriend is helemaal niet consequent en daar maakt ze echt gebruik van.. Ze luistert veel slechter naar hem. Het gaat m.i. dus om een goede balans tussen duidelijk en consequent zijn, maar niet té streng, dat ze zich te veel gaat verzetten.. Klinkt lastig, maar komt erop neer dat wanneer ik haar gedrag onacceptabel vind worden, ik op dát punt strenger wordt, maar er wel extra op let dat ik op andere punten toegeeflijker ben naar haar toe.
Hier kan mevrouw er ook wat van. Als ze bijvoorbeeld boos wordt omdat ze overdag (nadat ze 's ochtends al tv gekeken heeft) niet nog een keer dora mag kijken is het regelmatig drama. Ik heb daar vrij weinig zin in en als ze om zo'n onzin reden boos is moet ze de gang op en mag ze roepen als ze klaar is. Werkt prima, bij mij in elk geval. Ze weet dit ook heel erg goed, dus komt niet zo veel voor. Ook als ik ergens mee bezig ben weet ze dat ze even zelf moet spelen. Gaat eigenlijk bijna altijd prima, ik hoef bijna nooit boos op haar te worden. Bij mijn man is het de laatste tijd het tegenovergestelde. Als ik ook thuis ben, niks aan de hand, als hij alleen met haar is dan is het redelijk drama. Hij vind het zielig om steeds boos te worden, maar vind het ook zielig om haar af en toe alleen te laten spelen en ze kan hem zo best goed bespelen. En ze is nog jong maar wel erg slim. Ze is nu namelijk heel erg bezig met zindelijk worden. Bij mijn man gaat het de laatste paar dagen best slecht. Vroeg hij vandaag aan haar waarom ze het niet zegt als ze moet plassen, zegt ze gewoon "ik praat niet tegen jou papa". Nou daar kan je het dan mee doen. Ik heb dus niet de gouden tip, maar toch maar proberen vol te houden met een 'straf' plekje en het proberen niet zielig te vinden als je rechtlijnig bent.
Ook geen tips, maar lees graag mee !! Heb net zelf ook een toppic geopend want hier is t ook drama !!! Dus ik lees mee ! En succes !! Weet wat je doormaakt !! Pfff
Mijn oudste dochter kan ook vreselijk doordrammen en zeurderig praten. Ik vertel haar dan dat ze het op een gewonen toon aan mij moet vragen. Als iets op een drammerige manier wordt gevraagd, gebeurt het niet. Ik zeg altijd: er is zoveel bij mij mogelijk als het alleen maar op een gewone toon aan mij gevraagd wordt! Soms word ik er echt gek van. Ik denk in jouw situatie dat de kinderen door hebben dat je er moeite mee hebt, dat je moe bent en je machteloos voelt. Ga eerst bij jezelf na waar je moeite precies ligt. Vind je dat je snel te streng bent? Voel jij je afgewezen door je kinderen? Voel jij je persoonlijk aangevallen? Ga daarna na wat voor jou echt belangrijk is in de opvoeding. Zoek ontspanning voor jezelf en blijf kalm en duidelijk. Ga zelf niet schreeuwen maar, herhaal wat je verwacht van je kinderen consequent. Luisteren ze niet dan, als laatste redmiddel, een strafplek. Beter is eerst om te proberen met humor en afleiding de situatie op te lossen. Verder; deel de dag ontspannen in. Laat je kinderen helpen in het huishouden, samen voorlezen. Geef ze het gevoel dat je samen met elkaar het gezellig mag maken. Bespreek dit ook uitgebreid met je man want, het is gewoon niet fijn als jij je er zo verdrietig bij voelt.
Mijn kleinsten zijn 2,5 en 4 en ik denk dat ik hetzelfde mee maak als jij. Wordt me ook wel eens te veel allemaal. Vooral de jongste luistert slecht, ik krijg hem zelfs niet meer in de buggy, daarom lopen we naar de school van de middelste. Is een stukje van hooguit 5 minuten, maar ben wel een kwartier bezig iedere keer. Hij gaat gewoon op de grond zitten en als ik doe of ik wegloop, blijft hij ook zitten. Dus til ik hem vaak op. Hij slaat me dan uit boosheid. Boodschappen doe ik niet meer alleen met de kinderen, maar samen met mijn man of dat een van ons wat haalt. Ik ben gek op mijn kinderen, maar vind dit best wel een zware tijd. Ze knuffelen elkaar en mij vaak, maar ze maken ook erg vaak ruzie. De oudste kan moeilijk speelgoed delen. Ik denk dat het ook de leeftijd is. Als het me te gortig word, zet ik ze op de mat, en in het ergste geval stuur ik de oudste even naar zijn kamer, om na te denken.