idd. als ze je vriend perse moeten hebben pakken ze jou en je zoontje wel hoor. desnoods qua ontvoering of weet ik veel wat, zodat ze iets hebben om hem om te kopen. en TS, je zoontje is pas 1, die heeft een VEILIGE situatie nodig, iemand die hem veiligheid en geborgenheid bied, en dat kan bij je vriend niet Je zal nooit relax op de bank kunnen zitten, maar altijd bang zijn dat je over je schouder moet kijken. JIJ moet voor je weerloze dreumes opkomen, en niet het gevaar OPZOEKEN wat je nu doet wie gaat er nu bewust met zijn dreumes met een criminele man samenwonen terwijl je weet dat je niet veilig bent in je eigen huis? Meid, geen hand vol maar een land vol. vergeet die gast en zoek een andere leuke jongen die niet crimineel is. je bent zoveel meer waard dan een leugenachtige crimineel
Ben het een beetje met de dames voor mij eens. Maar vraag me ook af of hij voor hij opgelaaien werd door de politie wist dat er gevaar was voor hem en dus ook jou, in dat huis? Dat zou voor mij toch ook een belangrijk puntje zijn. Ik kan je alleen maar sterkte en wijsheid wensen voor morgen meid. Ik hoop dat je de juiste keuze maakt en durft te maken. Welke dat ook is want nog steeds, wij kunnen we makkelijk praten maar weten niet alle feiten. Die weet jij zo te lezen nog niet eens. Hou je taai!
Niet dat ik de NoukjeTygo aan wil vallen hoor. Maar als ik eerlijk ben vindt ik het niet zo slim dat ze nog bij hem blijft. Klinkt misschien heel naar van mij, maar je moet wel in je achterhoofd houden dat ze een zoontje heeft. En als Noukjetygo verteld dat hij niet veilig is in zijn eigen huis, en hij heeft daar niks over verteld. Ik snap ook wel dat ze hem niet wilt laten vallen, en ze er voor hem wilt zijn. Maar ze moet ook denken aan de veiligheid van haarzelf en haar zoontje.
ja, dat zei hij dus nu ook tegen haar dat dat idd zo was. Lekkere vent die een 1 jarig kind zodanig in gevaar brengt
Oké laat 1 ding duidelijk zijn meid ik heb echt respect voor je. Tegelijkertijd tijd vind ik je een beetje naïef. Als het allemaal wel "meevalt" hoeft hij niet te vrezen voor zijn veiligheid! Ook vind ik dat je best een risico neemt met je zoontje mensen uit die "wereld" hebben maling aan alles en iedereen! Dus ook aan jou en je zoontje! Het feit dat hij al niet 100% eerlijk tegen je geweest is over dit vind ik al iets om mijn twijfels te trekken. Denk aub goed na over welke keus je maakt voor jij straks samen met je kind moet onderduiken voor zijn foute verleden!
Het meeste wat ik wil zeggen is al gezegd dus dan ga ik er niet nog een keer overheen. Ik vind het erg heftig.. succes TS!
ho, ik geloof dat ik even iets moet nuanceren. Wat hij gedáán heeft valt mee, dát kan ik naast me neerleggen. De reden dat hij in de beperkingen zat was niet vanwege ZIJN acties maar vanwege het feit dat er nog een aantal anderen opgepakt moesten worden. Dat hebben we al bevestigd gekregen. ik ben er niet zo eentje die excuusjes voor mijzelf maakt, hoor. Dat valt best mee. Ik twijfel nu aan vanalles en dat komt voornamelijk door zijn brieven. Het is gewoon achterstallige informatie omdat hij die schreef toen hij wél in beperking zat. Ze zijn echter pas verstuurd toen die eraf ging. Ik lees nu dus brieven van 6 weken terug. De informatie is al enigszins veranderd, maar juist daarom vind ik het zo moeilijk. Ik heb hem niet gevraagd of ik veilig was. Simpelweg omdat ik hem niet in een nog negatievere spiraal wilde duwen met die vraag. Het antwoord had daar ook anders op kunnen zijn, niet negatief dus. Dat weet ik niet want ik heb het hem niet gevraagd. Mijn gevoel zegt van niet maar de waarheid weet ik dus nog niet. Schoonzus denkt echt dat hij zich NU pas onveilig voelt, voornamelijk omdat andere figuren nu bang zijn voor wat hij wel (of niet..) zegt en verhaal willen halen als hij terug is. Maar zonder zijn kant van het verhaal kan niemand daar nog een inschatting van maken. Tuurlijk ben ik kwaad, tuurlijk heb ik ook mijn gevoelens en irritaties (understatement) tegenover hem. Kijk als een berg op tegen morgen, bang dat wat ik daarnet aangaf bang van te zijn de waarheid is. Mocht het dus inderdaad zo zijn.. dan houdt het echt op. Niet omdat ik het wil, omdat het moet. Voor mijn veiligheid, voor Tygo's veiligheid. Maar daar is nu nog niks zeker in. Die krijg ik morgen pas als hij zijn verhaal op tafel leg. Dan iets anders; Het feit dat hij mij niets verteld heeft over het wereldje waar hij zich semi-gedwongen (inmiddels al bewezen, is geen speculatie) in begaf is alleen maar GOED geweest. Als ik er meer vanaf had geweten had ik als medeplichtig bestempeld geweest. Dat ben ik nu niet. Dit is mij door de advocaat en twee agenten die ik heb gesproken verteld. Ik begrijp jullie reacies, hoor! Echt! Die dingen schieten hier ook dagelijks door mijn hoofd. Dat wil alleen niet zeggen dat ik het afkap voordat duidelijk is of het écht zo is. De realiteit die ik bang ben kwijt te raken? dit bedoelde ik er mee. Bang dat ik iemand laat vallen om een reden die er niet blijkt te zijn. (okee, het klinkt heel vaag, het lukt me niet goed om het duidelijk uit te leggen..) Mijn blijdschap over het contact wat we ineens weer mochten hebben verandert niets aan mijn common sense. Heb altijd al aangegeven dat ik wil wachten op zijn verhaal, heb ook echt meerdere keren aangegeven dat ik nog niet eens weet wat ik er mee aanmoet. Vind het moeilijk, zit met mijn geweten in de knoop maar ben ook bang iemand te laten vallen om redenen die er achteraf niet blijken te zijn. En nog steeds zie ik dat ik niet goed uit kan leggen wat ik voel. Is verdomd lastig merk ik. Komt er dus kortgezegd op neer dat ik niet gek ben en mocht het inderdaad echt niet slim zijn hier mee door te gaan ik het afkap. Baal er alleen van dat het dan MOET, niet omdat ik niet meer met hem verder WIL. (klinkt ook al weer zo vaag.. * zucht* )
Ik sluit me aan bij Saja87, maar wil daar ook nog bij vragen: kan je hem nu nog wel vertrouwen? Ik bedoel, hij heeft je voorgelogen over iets heel ergs (en dus ook iets dat de veiligheid van jou en je zoontje in gevaar brengt...!), wie zegt dat hij dat nooit meer zal doen? Wie zegt dat hij nu wel de hele waarheid vertelt? Dat weet je niet... Zoals dr Phil zegt: "The best predictor of future behavior is past behavior". Ik zou er persoonlijk om die reden ook klaar mee zijn. Vertrouw is de basis van elke relatie. En als ik het goed begrijp: je kent hem ook nog niet zo lang. Waarom dan gaan investeren in een relatie waarbinnen je het qua vertrouwen 10-0 achter staat, en je bovendien niet veilig bent EN hij heeft nu eenmaal niet echt een schoon geweten. Daarnaast denk ik dat het voor elke gedetineerde erg moeilijk is om weer terug te komen in de maatschappij en niet te vervallen in oud gedrag. Ik bedoel, vind maar eens een leuke baan met een strafblad... Ik denk dat je je echt af moet vragen of deze jongen die investering echt waard is. Is dit iemand waar je oud mee kan worden, waar je zoontje een goede band mee op kan bouwen en echt iets aan heeft? Of is dit iemand die vooral energie kost en waarmee het leven er niet leuker of makkelijker op wordt? Ik wil je heel veel sterkte wensen, ook morgen. Ik hoop dat hij de waarheid spreekt en dat de laatste 1% meevalt, maar dan nog vraag ik me af of deze man het waard is om mee verder te gaan...
Idd snap je toch niet je je eigen en je kindje zo in gevaar brengt door een vent..dat je van hem houd is duidelijk maar om met zo iemand te leven en achter om te moeten kijken nee NOOIT...
maar toch is hij al die tijd niet eerlijk tegen je geweest en hield hij een hoop voor je verborgen. en als jij het antwoord al kan raden of jij en je zoontje wel veilig waren, weet je zelf ook heel erg goed in je achterhoofd dat je al die tijd niet veilig bent geweest samen met je zoontje. Het feit blijft dat jullie relatie is gebaseerd op 1 grote leugen door een hoop dingen die hij achter heeft gehouden. Hoe zie je jullie relatie dan als je erop terug kijkt? ik zou aan alles beginnen te twijfelen, en twijfelen of hij niet nog meer voor je verborgen heeft gehouden. Jullie kennen elkaar pas een paar maanden, en nu al zulke diepe geheimen voor je bewaren en nu al in de gevangenis. zie je dit als goede basis voor jezelf en je zoontje? ik zou weggaan nu het nog kan het feit blijft dat hij je voorgelogen heeft en alles voor je verborgen heeft gehouden. ook heeft hij nu een strafblad en komt nergens meer aan een huis/werk. ik zou je zoontje en jezelf een betere vent gunnen je moet nu heel je leven achterom kijken en misschien leven in angst voor een of andere lapzwans die je een paar maanden kent. denk aan jezelf en je zoontje en laat hem varen.
Meis, wacht nu eerst morgen eens af en bekijk het even stap voor stap. Probeer er alleen wel rekening mee te houden dat hij je waarschijnlijk niet het hele verhaal uit de doeken zal doen. Probeer daarom zelf goed de ernst van de situatie in te schatten en probeer uit te vinden of hij jullie in gevaar brengt met hetgeen hij gedaan heeft. Ik denk dat je dat heel goed zelf in kunt schatten en het allerbelangrijkst is nu dat jij je gaat laten lijden door je hoofd en niet door je hart. Probeer alles goed op een rijtje te zetten na morgen, want jij bent verantwoordelijk voor dat kleine mannetje van net een jaar oud en jij zult er voor moeten zorgen dat hij een veilig en onbekommert leven tegemoet gaat. Als je ook maar enigszins denkt dat je vriend een gevaar voor jullie kan veroorzaken moet je dus je biezen pakken en voor jezelf en je zoontje gaan kiezen. Heel veel succes morgen, hopenlijk wordt het je dan allemaal een beetje duidelijk en kun je weer wat plannen maken voor de toekomst.
mooi, je schrijft precies de twijfel die bij mij ook dagelijks door mijn hoofd schiet. Klinkt heel erg als datgene wat ik wilde schrijven maar me niet lukte. En tegelijkertijd weet ik nu nog steeds niet het gehele verhaal en wil ik die beslissing dus niet maken. (en dat klinkt dus weer ontzettend naief als ik het terug lees, terwijl ik het dus eigenlijk niet ben..) Vriend zal het hele verhaal wel eerlijk, daar ben ik echt van overtuigd. Die is volledig ingestort en krijgt nu heel erg hard de deksel op zijn neus. Heeft ook al contact gehad met zijn ouders en heeft toen in halve paniek gesmeekt om zijn kant van het verhaal op zijn minst niet in twijfel te trekken, puur omdat hij écht alles kwijt moet. Hij is zich lam geschrokken van dit hele gedoe (en terecht!) maar schaaaaaamt zich zo kapot. Ook terecht. Behóórlijk. Ik wil echt zijn kant horen, wil hem de vragen stellen waar IK een antwoord op nodig heb. Maar ook ik heb hulp nodig. Ik weet namelijk niet zo goed of hij wel KAN inschatten of ik en Tygo gevaar lopen als we bij hem blijven. Tuurlijk, als ik daar geen antwoord op kan krijgen dan zal ik het uit voorzorg af kappen. Ben daar gek om bij hem te blijven als ik op zijn minst niet zeker weet of ik veilig ben. Maar ik wil daar het liefst gewoon duidelijkheid in hebben. Ik weet alleen niet hoe ik die kan krijgen. Agenten die betrokken zijn bij de zaak kennen elk figuur uit dat wereldje dus ik heb de neiging om hen om duidelijkheid te vragen. De vraag is alleen of ze daar iets over mogen zeggen. Het gaat namelijk niet om mijn vriend maar om een ander en dat zijn weer andere zaken en dossiers. Mijn vriend zélf is veilig, maar wat de anderen doen weet ik dus niet.. (wederom vaag, waarom kan ik niet schrijven wat ik denk??) Ik wilde eerst écht niet meer kwijt over mijn vriend maar ik merk dat ik mijzelf echt tekort doe door niets te vertellen. Merk dat ik ook echt wel mijn verhaal kwijt moet, mijn twijfels moet delen en mijn angsten. Dat ik als naief over kom begrijp ik heus, ik vertel niet alles en probeer steeds positief over hem te schrijven. Ondanks dat ik dat dus doe zitten er echt heel veel twijfels en angsten in mijn hoofd. Mijn berichten zeggen het een, mijn gedachten zeggen het ander maar óók nog steeds het een. Ik SNAP het gewoon allemaal niet, ik ga hier zo langzamerhand half aan onderdoor, ben het allemaal zo zat! Terwijl ik dat dus denk thuis, op de bank met mijn bakje koffie, moet ik me ook weer beseffen dat ik het verhaal nog niet geheel ken. Ik kan geen kant op, wil geen voortijdige beslissing maken omdat ik iemand niet wil laten vallen op basis van speculaties en tegelijkertijd ben ik veel te bang voor wat er allemaal nog gaat of kan gebeuren. Dáárom kijk ik ook zo op tegen morgen, daar loop ik al vier dagen mee rond maar wilde het eigenlijk niet schrijven. Mensen zien me wel als sterk maar als ik thuis zit dan ben ik dat alles behalve. Geen eetlust, afgevallen als een gek (en ik was dus ook al niet de breedste ofzo..) krijg niets gedaan, geen antwoorden, vragen van hier tot Tokyo, het een na het ander komt mijn kant op en het een na het ander moet ik zien op te lossen. Het wordt me veel en veel en veeeeeel te veel allemaal. Ben moe, loop rond met gevoel alsof ik met mijn kop in een vissenkom zit, voel me verdoofd.. Ik hoop zo intens dat ik morgen antwoorden krijg, positief of negatief. Ik heb heel erg duidelijkheid nodig en ik word er strontziek van dat ik het nog nergens heb kunnen vinden. Ik hoop dus op duidelijkheid maar tegelijkertijd ben ik er ook bang voor. *edit* dat hij een strafblad heeft is nog niet zeker. Het kan namelijk ook nog zijn dat hij word vrijgesproken vanwege het onder druk gezet zijn OF gebrek aan bewijs. Daar hoor ik dus morgen nog het een en ander over.
Ook ik heb op een afstand "meegeleefd" en heb respect voor de manier waarop je er mee omgaat, maar nu lees ik toch dingen waar ik kippenvel van krijg. Ten eerste was je altijd heel duidelijk dat je zoontje op de eerste plek komt (en ongetwijfeld zal dat zo blijven!) maar nu geef je aan dat de kleine niet mee op bezoek mag omdat JIJ anders niet goed naar HEM kan luisteren!! Maar de waarheid is dat je hem niet zo'n ervaring op wil laten doen! Ook schrijf je dat zijn veiligheid niet gegarandeerd is en in hetzfde bericht schrijf je dat hij anders maar bij jullie moet komen wonen!!! Maar dat kan toch niet?!!!! De meeste vrouwen (ik ook) vinden het fijn om mensen te helpen en te steunen. Daar krijg je immers een goed gevoel van. MAAR deze man heeft zelf dingen gedaan en moet daar zelf voor "boeten" niet jij en zeker niet jou kind! Hij kan voor zich zelf zorgen (hoewel mannen soms zo hulpeloos kunnen doen dat het lijkt alsof jij de enige bent die hem hieruit kan helpen en een betere man van hem kan maken) maar jouw kleine man kan dat niet! En ik blijf respect hebben hoe ie het tot nu toe doet, echt heel knap! Maar zorg dat je niet in de val loopt van de "reddende engel"!
Waar haal je dat nou vandaan? De waarheid is keihard dat ik naar mijn vriend wil kunnen luisteren, hoor! Denk dat het een klein beetje neerkomt op het feit dat je dat graag zou lezen, of is dat wat je bedoeld? Kan ook nog Nee, mijn zoontje gaat dus niet mee. Die gaat lekker spelen bij mijn ouders. Mocht ik er nog een keer op bezoek gaan als het verhaal uit de doeken gedaan is en er even iets luchthartiger gesproken kan worden neem ik hem wel mee. Maar daar is dus nog niets zeker in
feit blijft dat deze man geen goed rolmodel is voor je zoon, hoe je het ook wend of keert hij heeft iets crimineels gedaan, tegen zijn zin in of niet. hij heeft je al die tijd voorgelogen en dingen voor je verzwegen en zit nu in de gevangenis. nee, een goed rolmodel voor je zoontje is anders Ook zou ik je zoontje idd niet meenemen naar de gevangenis zoals Mirro zegt. niet omdat het te druk is of moeilijk gesprek of wat dan ook, maar vind een gevangenis niet echt een gezonde omgeving voor een 1 jarige maar jullie kennen elkaar een paar maanden. hoe goed ken je hem dan eigelijk? in die tijd heeft hij je meer voorgelogen dan wat anders.
Ik meen mij te herinneren dat je dat eerder in het topic hebt geschreven. Dat je niet wil dat jouw kind zo'n ervaring op doet. Maar nu ik er langer over na denk (had ik eerder moeten doen ) kan het ook zijn dat dat het advies was van iemand anders aan jou. Maar goed, waar het mij om gaat is dat ik heb mee gemaakt dat vrouwen zich vaak geroepen voelen om een man te helpen (bij verslavingen, maar ook wanneer ze "op het slechte pad" terecht zijn gekomen. Tis goed bedoeld, maar zoals je zelf al schreef, wij weten lang niet alles! Veel sterkte!
Meiss, ik kan je als enige tip meegeven, NOOOIT de kleine mee nemen!!!! Zeker als hij niet weet of jij en die kleine gevaar lopen, ze pakken hem door jou en de kleine te pakken. Dus neem NEVER je kleine mee. Ook al zit hij bij wijze van spreken voor een mini vergrijp, ze gebruiken een kleine altijd tegen hem (ook mensen die vast zitten en hem niet of nauwelijks kennen), realiseer dit en onthoud dit, dus zelfs als HIJ zegt dat de volgende keer de kleine mee kan (als je nog gaat) NIET doen, ook als is de kleine niet biologisch van hem, ze weten dat ze hem daar op kunnen pakken, en slapende honden kun je beter niet wakker maken. En voor je kleine zelf kan het een hele grote impact hebben, die niet altijd positief uitpakt. Hoe zie jij je toekomst, hoe ziet hij de toekomst, hoe kan je als je hem gehoord hebt, vertrouwen opbouwen en toekomst opbouwen, maar vooral, hoe kan je een goede basis voor de kleine opbouwen met vertrouwen en eerlijk zijn? Hij zal nu open kaart moeten gaan spelen en laten zien dat hij daar en daarna erbuiten er alles aan zal doen om een solide betrouwbare en eerlijke basis op te bouwen. doet hij dit niet en geeft hij dit ook niet uit zichzelf aan, ga dan nadenken wat jij en je ventje verdienen... Ga eerst het gesprek aan, bekijk het van alle kanten en ga niet over 1 nacht ijs. EN zorg dat je eerst eens tot rust komt, zodat er niemand op je in kan praten met mooie woorden en je stevig in je schoenen staat. Want je hebt je eigen grenzen nu al overschreden, en dat is niet de bedoeling denk ik zomaar. Sterkte in deze moeilijke tijd
Mirro, ik snap je nu Ik voel me niet echt geroepen de reddende engel te zijn, dat is me nu al 2 keer gebeurd en dat wil ik niet nog een keer. Echter vraag ik me nu dus af wat er van klopt dat iedereen me verteld dat hij dat wereldje al uit was maar nu de deksel op zijn neus krijgt vanwege wat hij gedaan heeft toen. Dát wil ik inderdaad ook weten. Was hij er dus al uit.. ehh.. ja, dan weet ik ook (nog steeds) niet zo goed wat ik dan moet. maar zat hij er nog middenin.. dan nog. Moet ik daar nou mee? Wat is er gebeurd met de man die ik kende? Die vent die terug kwam met een geplukte narcis? "voor jou, omdat het kan". Die vent die mij zag knikkebollen op de bank, Tygo en de hond pakte en lekker twee uur ging wandelen zodat ik kon bijslapen? Die vent die me hielp met mijn irritante huisbaas, waar ik naar toe kon als ik me rot voelde, die mijn tranen ving omdat ik het soms even niet meer zag zitten. Die vent die me vroeg "je moet me alles laten zien hoor met die kleine! Dan leer ik het tenminste en kan jij ook eens af en toe in je eentje weg!" Die vent die er aan dacht om een bak Ben en Jerry's mee te nemen omdat ik ongi was. "voor je vrouwenprobleempje, maar ik wil ook!" Die vent die op het laatste moment voordat de rouwkaarten naar de printer gingen riep "nee, Anouk en Tygo moeten er nog op, die horen gewoon bij mij!". Zo kende ik hem, zo werd ik verliefd op hem. DAT mis ik zo ontzettend. En ik snap dit allemaal niet. Zijn zus zei ook al dat hij er uit was.. de een geeft aan dat hij allang zijn leven beterde en de ander geeft aan dat het misschien wel niet zo is. Ja, en ik dan? wanneer weet ik nou eindelijk eens of die vriend die IK zag écht was? Wanneer weet ik nou eens of het een maskertje was, echte vriend was of onder het mom van 'zo wil ik zijn, dit vind ik fijn en zo wil ik blijven'. was dat de intentie, dan? Wás hij zijn leven aan het beteren? Of..? Ik weet het ook allemaal niet, weet totaal niet meer waar ik aan toe ben. Het ene moment ben ik er dus wel van overtuigd dat hij écht zo inelkaar zit, het andere moment ben ik alleen maar bang dat IK een maskertje was naar de buitenwereld toe. "kijk, ik heb een meissie en een kind, met mij is niks aan de hand. Ik doe niets geks!" Maar ja, voor zover ik dus nu van de advocaat hoorde was hij er wél uit. Volgens zijn zus ook. Vandaar dat ik toen schreef over zijn VERLEDEN. Zo heeft hij mij ook een aantal dingen al eens verteld, toen. Uit het verleden. Maar ik ben nu als de dood dat het niet het verleden blijkt te zijn. Dan nog, het kan wel verleden zijn... Maar hij zit daar nu wel. Gaan er mensen verhaal halen? Haalt zijn verleden hem nu dan alsnog in ? (als het dus al daadwerkelijk zijn verleden is..) Allemaal dingen waar IK een antwoord op moet hebben, tegelijkertijd ben ik bang dat we daar morgen niet eens aan toe komen.