Hai dames, ik ben heel gespannen en hoop dat jullie iets herkennen in mijn verhaal. Vooral hoop ik dat jullie er iets zinnigs over kunnen zeggen. Ik vermoed dat ik zwanger ben maar weet niet of ik het kan houden. Ook heb ik vraagtekens bij de symptomen van dit moment. Mijn cyclus is regelmatig, 28 dagen. Laatste menstruatie was 4 juli. Rond de eisprong voel ik me vaak 'zwanger', mede omdat ik ca. een jaar geleden een overtijdsbehandeling heb laten doen. Dit was erg emotioneel, lichamelijk zwaar en ik had dat nog niet helemaal een plek gegeven. Sindsdien zijn de hormonen echter flink gaan werken en kon ik mijn eisprong soms zelfs voelen. Dit ter achtergrond. Afgelopen maandag kreeg ik weer de klassieke gespannen borsten, pijn in de onderbuik en wat hoofdpijn. Niets bijzonders dacht ik. Maar het werd heviger en dinsdagnacht schrok ik wakker met een enorm tintelend gevoel door mijn lichaam, hoge temperatuur, schokjes in de buik en hartkloppingen. Ik dacht meteen: Ik ben zwanger en heb de samensmelting gevoeld. De dagen ervoor had ik met mijn partner gesprekken over onze kinderwens. Een jaar geleden werd ik onverwacht zwanger ondanks spiraal. Deze bleek verzakt en we schrokken ons een ongeluk. Omdat we beiden geen baan hebben en een kind een betere basis dan de huidige willen bieden, hebben we het (met veel verdriet, maar goed verstand) laten afbreken. Van de pil werd ik erg ziek, dus we besloten extra voorzichtig te worden en enkel condooms te gebruiken. Iedere maand was het spannend of ik wel ongesteld zou worden, maar het ging steeds goed. Bij deze eisprong voelde ik me echter emotioneler dan ooit, zwaar in mijn ledematen en zeer in de war. Na die gekke ervaring op dinsdagnacht heb ik meteen een test gedaan, negatief natuurlijk. De ochtend erop heb ik de dokter gebeld, het geval uitgelegd en hij adviseerde een M.A.P. voor het geval ons condoom (laatste vrijpartij was afgelopen maandag) niet goed gewerkt had. We controleren altijd op scheurtjes e.d., maar sinds ik hier de verhalen lees, weet ik niet of je zoiets echt kunt controleren. Ik heb die Norlevo gisterochtend genomen en voel me sindsdien minder zwanger-misselijk, maar heb wel de voorspelde bijwerkingen van buikpijn, hoofdpijn etc. Het blijven natuurlijk hormonen en die ga je voelen. Met name de misselijkheid blijft. Nu wil ik graag vragen: Zouden de bijwerkingen van de Norlevo al voorbij moeten zijn, of blijf ik die voelen? Of is dit toch al zwangerschap? Heb ik de samensmelting gevoeld, of de innesteling? In het 2e geval is de M.A.P. sowieso te laat geweest. En een andere vraag: hoe schadelijk is het voor mijn kinderwens om een evt. 2e abortus te doen? Ik ben bijna 30 en wil dolgraag beginnen, maar twijfel al jaren vanwege de slechte arbeidsmarkt, etc. etc. Ik hoop dat iemand tijd en zin heeft om te reageren, alvast enorm bedankt.
sorry, ik kan je niet helpen, ik kan alleen zeggen wacht het nog even af...als je het dinsdagnacht gevoeld hebt, en dit was een innesteling, dan zou je vanaf zondag of dinsdag positief kunnen testen...maar wanneer zou je weer ongesteld moeten worden? als het nou niet doorkomt zou je dan natuurlijk ook een testje kunnen doen, om het maar zeker te weten. met elke abortus heb je kans op onvruchtbaarheid...dus het kan schadelijk zijn, maar dit hoeft natuurlijk niet... en tja...ik zou sowieso zeggen geen abortus, maar ja...denk dat de meesten hier op dit forum dit zullen zeggen...(heel veel zullen nog wel een moord willen plegen om zwanger te raken) hebben jullie allebei op dit moment geen baan? of niet als in een ideaalbeeld dat je in de loop van je leven hebt gecreëerd? misschien moet je eens goed met je partner praten, in het geval je zwanger bent en jullie zouden besluiten om het kindje te houden. nog steeds is het belangrijkste wat je een kindje kunt geven liefde... waarom ben je eigenlijk niet de spiraal blijven gebruiken of heb je deze niet opnieuw laten plaatsen? (welke had je? koper of met hormonen?) als je dan met condooms erbij doet om nog meer zekerheid te hebben dan wordt de kans nog kleiner dat t zomaar eens zou kunnen gebeuren dat je zwanger raakt... succes met afwachten, en mocht het zo zijn, sterkte met de besluitvorming
Poeh dat is moeilijk, weet eigenlijk niet zo goed wat ik hierop moet antwoorden.. Ik weet wel dat je van de m.a.p. erg beroerd kan zijn, met een vriendinnetje van me mee gemaakt. Die was er echt goed misselijk van. Maar stel dat... wat ik je wel mee wil geven is dat als je je eerste keer niet goed verwerkt heb, hoe wil je het dan deze keer een plekje geven, mocht je toch (nog) zwanger zijn? Dat is denk ik ook iets om ver na te denken. Niet alleen het lichamelijke aspect. Verder heb ik geen idee of je nu wel of niet zwanger zou kunnen zijn, ik denk dat je toch echt even af moet wachten tot je een zwangerschapstest kan doen. Sterkte in elk geval..
Hoi Babyfotograaf, lief dat je zo snel reageert. Ons ideaalbeeld is er niet, wij zitten gewoon allebei zonder werk en w.w. loopt binnenkort af. We zijn geen luxemensen, gewoon eenvoudig, maar stelden ons wel altijd voor dat tenminste één van ons kostwinner zou zijn. Interen op reserves lijkt me wat risicovol. Menstruatie zou op 1 aug. moeten beginnen. Ruim voor die tijd zou ik zeker nog een test willen doen, liefst iedere dag als het kon. Er is na de abortus een 2e spiraal geplaatst, maar mijn lichaam heeft die na twee dagen met een soort weeën uitgestoten. Een 3e is ook niet blijven zitten, erg vervelend. Gelukkig kunnen we er goed over praten en zijn we er niet zomaar uit om dit kind weer te laten gaan. Ik realiseer me heel goed dat de natuur ons gunstig gezind is en wil ook onze wens serieus nemen. Liefde heb ik genoeg te geven, maar ik ben maar zo bang dat het onze kleine aan iets zou ontbreken.
Inderdaad Pleak, dat heb ik me ook afgevraagd. De impact van die abortus was enorm. Ik probeer mijn leven sterk en verantwoordelijk te leiden en niet bij de pakken neer te zitten, maar het heeft me diep geraakt. Het vooruitzicht om het nog een keer te laten doen, vind ik beangstigend (ook voor de nawerking). Ik waardeer jullie support in ieder geval ontzettend.
Het is nu eigenlijk niet te zeggen of je zwanger bent. Op z'n vroegst zou je 28 juli een test van KV kunnen doen. Eerder heeft geen nut. En over abortus, je hoeft een kind alleen maar liefde te geven inderdaad. En natuurlijk eten Het hoeft allemaal niet duur te zijn. Jullie zouden dit vast samen kunnen doen! Het zonder werk zitten, is maar tijdelijk toch? Waarom zou je dan zoiets blijvends daarvoor aan de kant willen zetten? En ook wat je zelf al zegt, met je leeftijd wordt het er niet beter op, als jullie toch nog samen een kind willen. Hoe dan ook, erg veel succes en laat je even wat weten!
Wat lief, BellaNoa. Ik houd jullie zeker op de hoogte, dat voelt heel fijn Verder snap ik ook heel goed dat er weinig over te zeggen valt. Maar ik denk dat iedere reactie welkom is (en ik me ook wat serieuzer genomen voel). Het opschrijven hielp ook al.
@tobberaar, van je af schrijven werkt toch vaak therapeutisch maar inderdaad wat hiervoor ook gezegd is, als je de 1e keer nog niet hebt kunnen verwerken..wat is dan wijsheid... is er ook geen werk te vinden bij uitzendbureau's? desnoods iets heel anders dan jullie altijd gedaan hebben? en desnoods tegen een lager salaris? interen op reserves is "leuk" voor een noodsituatie inderdaad, als het tijdelijk is... op welk gebied zijn jullie opgeleid en in welke regio wonen jullie? je hoeft het natuurlijk niet te zeggen, maar probeer beetje met je mee te denken of hoe staan jullie er tegenover om je om te laten scholen terwijl je ernaast ook werkt? dan zijn er misschien ook wat meer mogelijkheden? de arbeidsmarkt is op dit moment inderdaad helemaal kut (sorry dat ik het zo zeg...)
Bedankt Babyfotograaf, je vragen helpen zeker mee. Werk vinden valt al 2 jaar tegen. We zijn te hoog opgeleid, zeggen uitzendbureaus e.d. Af en toe kon ik een halfjaarcontract voor minimumloon krijgen. Genoeg voor met zijn 2en, maar met een kind? Onze achtergrond is onderwijs en je zou denken dat het daarin lukt, maar dat valt vaak tegen. Vanwege mijn leeftijd en opleiding geloven nieuwe werkgevers niet dat ik niet neerkijk op laaggeschoold werk, terwijl ik gewoon hard wil werken en zelf mijn brood verdienen. Afgelopen jaar heb ik een extra opleiding gevolgd voor meer kans op werk, maar tot nu toe geen resultaat. Na de zomer zou ik deze in enkele weken afronden, maar dan ziet men mij ineens zwanger verschijnen op sollicitaties. Dagelijks doen we ons best om de situatie te verbeteren, maar soms word ik wat moedeloos. We draaien alle dubbeltjes al om en ik pieker me suf. Ik ben mogelijk angstiger dan reëel is, maar dat is nogmaals in het belang van een evt. kind (Ik ben dus niet al jullie vragen aan het weerleggen, maar heb het idee dat we al zoveel geprobeerd hebben en door scenario's heen zijn)...
Als ik het goed begrijp zijn jullie allebei al minimaal 1 jaar werkloos. Dat is wel erg lang zeg. Niet om je aan te vallen maar als je echt wil werken dan vind je echt wel een baan hoor. En ik kan het weten wat ik werk al 4 jaar als intercedente Ook zonder enige ervaring vind je een baan in bijvoorbeel magazijn, en geloof me hoe langer je thuis zit hoe moeilijker het word om een baan te vinden. Anyway ik wil je toch succes wensen, en hopelijk komt het toch wel helemaal goed! Liefs
Wat ik mijzelf afvroeg, toen ik geboren was waren de tijden kennelijk geweldig.. Nou heb ik daar zelf in de studeer tijd helemaal nada van mee gekeregen. Mijn ouders vonden het al moeilijk onderling + oma uit te vechten wie mijn boeken betaalde.. En eigenlijk moest ik alles zelf betalen en gewoon erbij werken. Heel deze stress + op mijzelf wonen wegens de omstandigheden hebben mij gedreven om te moeten werken en te kunnen studeren want daar werkte ik mijzelf alleen maar de schulden en stress mee in. Ik denk juist omdat het nu sneller het dubbeltje omdraaien is dat het makkelijker is voor jonge kinderen de waarde van geld begrijpen en dat het makkelijker te stretchen is wanneer ze willen studeren in 20 jaar tijd. Er komt altijd wel iets in het leven wat je misschien zal laat wachten en verstandig zijn. Maar wij zijn only human en gemaakt om babies te maken. Ik zou zeggen ontneem jezelf niet het geluk voor je er later misschien spijt van krijgt je leeft maar 1 keer! x
hoger onderwijs of basisonderwijs? weet dat het idd voor beide lastig is een baan te vinden, teveel werkloze leraren op dit moment, en dan moet er nog maar net een baan te vinden zijn in jouw vakgebied (indien hoger onderwijs).... werkgevers denken idd te snel dat je neer zal kijken op een lagere functie, terwijl je juist alles aan zou willen pakken wat op je pad komt.. geef de moed niet op! meer kan ik geloof ik ook niet zeggen nu...
Hai dames, bedankt voor alle reacties. Magda, ik voel me (nog net) niet aangevallen, maar we hebben vanwege die extra opleidingen geen dienstverband gehad, maar wel fulltime gewerkt op een stage met daarnaast een zware studie. Voor die tijd had ik allerlei contractjes in de verzorging, post, schoonmaak, wat ik maar kon krijgen. Maar heel vaak hoorde ik van intercedentes - met alle respect voor jouw beroep - dat ze dachten dat mijn 'hoge' opleiding in de weg kon gaan zitten van eenvoudig werk. Zij maakten er een hoge opleiding van, terwijl ik gewoon wil werken. Misschien kwam ik in mijn eerdere berichten wat somber over, maar ik ben alles behalve ongemotiveerd of lui. Ik had ooit een werkcoach die me afremde in het sollicitatieproces, want ik schreef 6 brieven in een dagdeel. Maar los daarvan, inmiddels hebben mijn partner en ik veel gepraat en besloten dat als dit een zwangerschap is, we het absoluut gaan houden. En niet alleen omdat we niet nog een abortus willen, maar heel graag een kind. Als het raak is, verzinnen we een manier. Ik ga me er stiekem zelfs op verheugen. Die morning afterpil nam ik afgelopen woensdag. We leven nu zaterdag en mijn borsten zijn iets minder gespannen, maar ik ben nog altijd misselijk en voel de pijntjes in de onderbuik. Inmiddels ben ik niet bang meer, dus kan me wat meer ontspannen. Toch blijf ik me afvragen of dit nawerking van die Norlevo is of toch zwanger. Het moeilijkste nu vind ik wachten met testen! Ik ben onderhand zo nieuwsgierig... Tot nu toe waren ze negatief, maar het is misschien goed om even een paar dagen te wachten vanaf nu. Wat denken jullie?
P.s. Void en Babyfotograaf ook bedankt! Veel forummers hier lijken erg realistisch en gepassioneerd tegelijk. Ik ben zeer door jullie geïnspireerd
@ Tobberaar, oh ik herken dat helemaal te hoog opgeleid, wat een onzin! Voordat ik deze baan had (inmiddels 3 jaar geleden), werkte ik bij een hypotheekbank, maar dat ging ook al super slecht en moesten mensen uit. Dus ik was opzoek naar een andere baan. Er was echt heel weinig in de financiele dienstverlening te vinden, dat ik ook maar op een postkamer had gesolliciteerd (via uitzendbureau) zij wilde mij inderdaad niet eens voorstellen vanwege een hogere opleiding, jeeeetje! terwijl ze bij het uwv vinden dat je ook werk moet aannemen ookal is het niveau lager, maar de uitzendbureau's werken daar totaal niet aan mee. Toen heb ik ook nog gesolliciteerd bij de thuiszorg, dat is dus misschien wel een tip voor je! Want zij deden helemaal niet moeilijk dat ik een hogere opleiding had en kon daar gewoon aan de slag, niet dat het salaris een vetpot was, maar de uren waren wel heerlijk! Uiteindelijk is het niet nodig geweest en heb ik nog op tijd de baan gevonden waar ik nu werk. Fijn om te horen dat je toch voor de beeb wil gaan, als je zwanger blijkt te zijn Het zal vast niet makkelijk worden qua financien, maar heus wel te doen. Je krijgt ook kinderbijslag en waarschijnlijk ook nog een kindgebonden budget. Mijn moeder heeft mij alleen opgevoed, vanuit de bijstand vroeger.. Ik ben nooit iets tekort gekomen Zoveel respect voor haar! En er zullen tijden komen dat het allemaal weer goed gaat!
Hoi, Een heel lastige situatie. Ik heb zelf ik de situatie gehad dat ik op mijn 19de door de pil heen zwanger geraakt ben. Je hebt verschillende hulpinstanties waar je terecht kan, verhaal doen, opgevangen worden en die een steun vormen betreffende financiële kwesties e.d. Tevens heb je áltijd recht op de bijstandsuitkering met een kind. Dus aanschaffing van levensmiddelen, huurbetalen is nooit een probleem. Onthoud ook dat een 'verrassingszwangerschap' jou en mijzelf misschien makkelijk overkomen is maar dit niet betekend dat zodra je na zo een situatie ervoor kiest een kindje te willen krijgen dit lang niet zo makkelijk hoeft te gaan als je in de eerste instantie gedacht had door die onverwachte verrassing Ik heb er toen voor gekozen mijn kind te houden, beste keuze die ik ooit gemaakt heb, hij is mijn lust en mijn leven. Denk er heel goed over na, het is een lief, geweldig en prachtig leven wat je weg zou laten halen, tevens ben je nog onstabiel na de vorige keer. Hulptroepen genoeg in Nederland, ik spreek uit ervaring, laat een baan niet het enige zijn voor zo een belangelijke beslissing.. Liefs Bloezem
Ha wat leuk, ik heb van mijn 16e t/m 24e bij de thuiszorg bijverdiend, was een geweldige tijd. Alle ervaring kwam later van pas in een verpleeghuis als assistent-verzorgende (een baan die helaas ook weer ophield na een jaar vanwege bezuinigingen...) Misschien zou ik daar gewoon weer terug kunnen gaan, goede tip! En inderdaad, veel ouders uit onze generatie verdienen een pluim, want hoewel het toen minder crisis was is het (denk ik) van alle tijden dat zwangerschappen onverwacht ontstaan. Mijn ouders kregen mij ook in een moeilijke tijd in een piepklein huisje, maar mijn kindertijd was een groot paradijs. En Bloezem, jouw verhaal vind ik ook heel tof. Ik hoop dat ik niet eens gebruik zou hoeven maken van de hulpinstanties, maar wie weet. En verder staan we er ook niet alleen voor. Het zou niet makkelijk zijn, maar ook echt niet alleen maar ellende. Zoals ik al zei ben ik me stiekem aan het verheugen dat dit echt een zwangerschap is. Niet om daarna ineens alle controle los te laten, maar omdat de wens zo sterk is geworden de afgelopen dagen! Maar ja, ik lees veel berichten waarbij forummers zich verheugden en toch ongesteld werden. Zou je extra op je lichaam gaan letten omdat je nergens anders meer aan kunt denken? Ondertussen voel ik trouwens nog altijd gerommel in de buik en ben ik met vlagen misselijk, maar dit zou nog altijd die m.a.p. kunnen zijn. Oh oh, ik kan op zijn vroegst pas 28 juli testen... Hoe komen jullie die tijd door?
Hey, hoe is het nu met je? Ben je nog misselijk? DE tijd door komen blijft lastig en je lichaam kan je goed voor de gek houden, alles wordt uitvergroot door dat je zo op je lichaam let. Maar je weet het niet he? Wie weet Fijn om te horen dat jullie in elk geval een keuzen hebben gemaakt waar jullie je alle2 goed bij voelen, mocht je zwanger zijn! Wel laten weten hoor wat er de 28e uitkwam..
Hoi Pleak, wat lief van je. Ik heb geprobeerd om het een beetje los te laten (gelukkig moet ik een hoop stukken schrijven voor mijn opleiding) maar ben nog steeds niet lekker en vreemd in mijn eigen lijf Bovendien is de 28e een vroege testdag, eigenlijk kan het pas op de NOD van 1 augustus. Maar ik ga wel testen, heb de staafjes al liggen. Klopt het dat die van Sensitest inderdaad vroeg kunnen testen, dat jij weet?
Wat een lastige situatie. Ik lees dat jullie inmiddels hebben besloten om het kindje te houden, mocht er een zwangerschap tot stand zijn gekomen, en dat je je inmiddels zelfs al bent aan het verheugen! Fijn! Mijn man en ik hebben 2 keer gedacht dat ik zwanger was terwijl dat nog niet de bedoeling was. De eerste keer was in 2008, 2 weken na het begin van onze relatie. Daardoor kwam onze kinderwens ook meteen ter sprake. Toch zouden we waarschijnlijk de zwangerschap niet hebben laten doorgaan, omdat de relatie nog veel te pril was. Overigens bleek dat ik gewoon zonder duidelijke reden 5 dagen overtijd was. Ben toen ook meteen aan de pil gegaan. De tweede keer dat we dachten dat ik zwanger was, was vorige maand. Ik ben inmiddels 33 en heb giga rammelende eierstokken. We zijn er allebei emotioneel klaar voor, maar mijn man is student - wordt overigens wel (onder)betaald - en ik had nog geen werk. Toch hadden we de zwangerschap laten doorgaan als het zo was, omdat we de gedachte aan het afbreken van een gewenste -doch ietwat ongeplande - zwangerschap simpelweg niet kunnen verdragen. We hadden een manier gevonden om het te bekostigen. Ik was overigens niet zwanger. Jammer eigenlijk, het had wel bij ons gepast om op de valreep nog ongepland zwanger te worden! Want binnen 2 maanden gaan we er officieel voor. Mijn nieuwe baan is nog onzeker, maar ik ben bijna 34 en langer wachten is niet verantwoord. Dus onder het motto "Waar een wil is, is een weg", gaan we beginnen aan dit nieuwe avontuur. Ik wil maar aanduiden dat iedere situatie uniek is, en iedere beslissing ook. In jullie geval -eerdere abortus, kinderwens- is het de moeite waard om te overwegen wat een eventuele abortus zou doen met jullie emotionele gezondheid en met jouw vruchtbaarheid. De kans is groot dat je niet zwanger bent. In ieder geval nu niet. Maar dit lijkt me wel een goede aanleiding om de kinderwens en alle scenario's bespreekbaar te maken. Want wat als er in de toekomst wel een ongeplande zwangerschap tot stand komt? En aan welke voorwaarden moet jullie situatie voldoen, willen jullie er echt voor gaan? Overigens geloof ik dat het oké is als een kind opgroeit in een huishouden waar op de kleintjes gelet moet worden. Ik geloof niet dat dat een grote negatieve impact op iemands jeugd heeft. Ik denk eerder dat het kind leert, dat dingen die weinig of geen geld kosten ook heel leuk kunnen zijn. Een gevoel van veiligheid en liefde, een dak boven je hoofd, eten, en drinken, dat zijn pas echt belangrijke punten. Sorry, ik was weer eens lang van stof.