Ik weet niet of ik helemaal mee kan praten.. maar ik heb pdd-nos. en mijn vriend heeft een angststoornis. toch willen we een kindje samen alleen hij is erg bang dat het hem te zwaar gaat vallen? wat denken jullie? ik denk dat het hem wel gaat lukken hij is sinds 1/2 maanden van de antipsychotich af en tot nu toe valt niks van verschil te merken. ben benieuwd wat jullie reactie is!
Welkom hier, en eigenlijk maakt het niets uit wat je precies hebt om hier mee te kunnen schrijven hoor. We zijn allemaal meiden die enigszins onzeker zijn door wat we hebben. Juist gezellig als je erbij komt! Ik vind het moeilijk om te oordelen of het wel of niet een verstandige keuze is om een kindje te nemen/krijgen. Het is ook niet aan een ander om te beoordelen denk ik. Ik kan je alleen vertellen dat het niet niks is een kindje in je leven. Het is iets ontzettend moois maar heeft ook zeker een zware kant. Je leven wat je gewend bent verandert enorm. Jij bepaalt niet langer het ritme maar de kleine doet dat! Ik heb het in het begin echt wel even heel zwaar gehad, de verandering van geen kind naar een kind, je leven wordt zo anders, je bent 's avonds echt helemaal kapot, zo moe... en dan te bedenken dat veel kinderen niet doorslapen, dat kan een gevoelige situatie worden in je relatie hoor, prikkelbaarheid ten top! Ik gaf zelf borstvoeding en daarvoor kon mijn vriend niets betekenen in de nacht dus hebben wij besloten dat de kleine bij mij op de kamer sliep en hij boven op de logeerkamer... dan had tenminste iemand een goede nacht en kon hij mij weer even aflossen overdag. Je moet echt een team zijn! Of jullie dat zijn weet ik natuurlijk niet, het is enorm fijn als je je beiden goed voelt, lekker in je vel zit. Bij ons was dat zeker niet zo omdat ik na de bevalling een klap kreeg en mijn angststoornis vreselijk erg werd. Gelukkig heb ik door hulp van mijn omgeving, therapie en medicatie alles vrij snel op de rit gekregen, maar helemaal ben ik er nog niet hoor. Vraag me niet om alleen 1,5 uur auto te rijden, dan word ik gek! Maar ik kan mijn leven goed leven, mijn dochter leeft daardoor "normaal", er zijn geen beperkingen! Nu ben ik zwanger van de tweede en ik voel me echt zoveel sterker dan bij de eerste x, ik weet dat het goed komt deze keer maar ook ik heb een kleine angst hoor... je refereert toch aan wat je hebt meegemaakt! Misschien is het verstandig om eens een afspraak te maken bij de poppoli, die zitten in bijna ieder ziekenhuis. Zij kunnen een adviserende en begeleidende rol bieden. Ik raad het je aan om eens te praten daar. Succes met de beslissing! O en na al die moeilijke momenten.... ik voel me gelukkiger ooit om mama te zijn!! Echt een verrijking van je leven!!! Ik ben dagelijks verliefd op mijn kleine meid. Als ze op het kinderdagverblijf zit dan mis ik haar al.... terwijl het echt een pittige tante is... niet altijd de makkelijkste
dankje ik zal eens kijken of ik daar een afspraak mee kan maken! gelukkig zijn mijn vriend en ik goede team en kunnen we niet zonder elkaar. maar ik denk ook dat een kindje goede steun is want dan moet je somige dingen wel en kan je niet ontlopen. dus dat helpt je wel om door te zetten en gewoon veder te gaan. owkal is het op dat moment moeilijk. teminstens dat lijkt mij.. klopt dit?
zo eindelijk herkenning pffff wat een opluchting ik nu zwanger van me 4de kindje niet gepland voor mij wel welkom bij 2de zwangerschap zware angstoornis gehad en de laatste 4mdn ook ermee blijven lopen nu zwanger van de 4de er doordat de vader van het kind me zo heeft gepusht om het kind weg te halen maar ik zelf besloten om het te houden heeft toch een hele inpakt op me geahd me als gevolgd dat ik nu hperventilatie hebt en daar ook weer paniek aanvallen krijg van adem ik nu wel goed etc.ook vaak huilerig(begin van depresie?)voel me vandaag helemaal rot omdat het zondag is ken geen kant op voor hulp morgen ha bellen om me verhaal te doen hopelijk ken ik er steun vinden en hopelijk ook medicatie al is het maar om achter de hand te hebben voel ik me toch stuk zekerde,heb homiopathie al geprobeerd kijk wil ook leiver niks gebruiken omdat niemand ze ind wil schade maar een moeder die heel veel huilt en paniekaanvallen heeft heeft me kindje ook niks aan dus hopelijk morgen een afspraak en krijg ik de nodige hulp. veel succes mede zwangeren groetjes
Wat naar om te lezen, maar het is en blijft dat medicatie soms ook even een redding kan zijn he... het is niet alleen maar naar! Een vriendin van me is depressief geworden van de hormonen en die is met medicatie gestart op advies van de poppoli.... ze geniet weer!! Succes! En zeker succes met de zwangerschap en het feit dat het je vierde is en je het alleen moet doen!
hoi meiden. sorryyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyyy had laatste tijd zoveel aan mijn hoofd dat ik weinig toe kwam aan forum. Maar heb vandaag positief getest
Ik ben een week of 11 verder maar het voelt nog als de dag van gister, de ontdekking dat je zwanger bent... fijn gevoel he! Maar ook wat onzeker... maar dat komt helemaal goed!
ben best wel onzeker. ga morgen al de gyn bellen voor een afspraak. alleen ga ik niet terug naar de Pop-poli. Vorige keer hebben ze me toch aardig aan me lot overgelaten met die lege vruchtzak. voelt niet goed om daar weer terug te gaan.
Ik vond het al zo rustig op het forum.. bleek ik geen mails meer te krijgen dat er een reactie was.. handig.. Frommeltje: Je gaat lekker he meid Senna: Gefeliciteerd, eindelijk je wens in vervulling! XDoo: Komt goed meid. Ga hier en daar praten met specialisten en laat je goed adviseren met of zonder medicatie.. en volg je hart. Jesse: Gaat het goed met jou? Mami4: Wekom, nummer 4, hele achterbank vol wel een heftig verhaal meid, hoop dat je weg voorspoedig loopt... Hier alles prima! Lekker aan het werk terwijl iedereen op vakantie is.. super rustig op de weg Ik neem vakantie als iedereen weer aan het werk is Verder gewoon aan het genieten van het lekkere weer... xx
Senna gefeliciteerd wat leuk. Nieltje fijn dt het goed gaat met je. Houden zo. Hoe gaat het met de rest???
Nog plek voor een nieuw lid van jullie clubje? Ik ben 29 en sinds januari probeer ik zwanger te worden. Nog niet gelukt helaas, ben pasgeleden voor het eerst bij de gynaecoloog geweest hiervoor, dus allemaal spannend. Ik gebruik zelf lexapro zodat ik beter met mijn angsten om kan gaan en dat blijf ik ook doen tijdens de zwangerschap.
Zijn er veel van jullie die werken? Ik kan dat zelf niet opbrengen dus ben huisvrouw. Hoe kregen jullie het zelfvertrouwen om aan een kindje te durven beginnen?