Mijn dochter van 3 vertoont gedragingen die ik soms wat apart vind. Ik vraag me af of dit bij het normale peutergedrag hoort. Even een lijstje van de meest opvallende dingen: - heel veel letterlijk herhalen van woorden of zinnen die ik zeg - wel 10 keer vragen "waar gaan we naar toe" en dus moet ik ook 10 keer antwoorden - zeer korte concentratieboog, heel snel afgeleid - weinig of vluchtig oogcontact - heel zachtjes in zichzelf kletsen tijdens het spelen met little people - heel boos worden als dingen niet lopen zoals ze zelf wil en dan echt drammen - ze is bang voor haar oma die ze vaak ziet en waar ze veel leuke dingen mee doet als ze haar oma onaangekondigd ziet - het lijkt net of ze je niet hoort, je kunt wel 10 keer haar naam noemen en dan nog reageert ze niet Daarentegen kletst ze de oren van ons hoofd, ze heeft een normale taalontwikkeling. Ze heeft ook voldoende fantasiespel en is heel enthousiast. Ze durft wel op kindjes af te stappen maar is bang voor drukke kinderen en blijft dan aan de kant staan kijken. Ze is heel lief voor andere kinderen. Is dit normaal peutergedrag of zijn er moeders van peuters met verdenkingen van autisme of autismekenmerken die hier iets in herkennen? Bedankt voor het meedenken Groetjes Martje
Ik vind het normaal gedrag maar misschien denken andere moeders daar heel anders over. Ik ben dan ook heel benieuwd naar hun meningen en bevindingen!
Heb een peuter met autisme. Op sommige dingen snap ik wel dat je je zorgen maakt. Maar je moet het algemene plaatje nemen. Je zegt dat je dochtertje over het algemeen wel sociaal is. En dat is heel goed! Komt ze ook naar jullie toe om getroost te worden? te knuffelen? Wijst ze dingen aan? Laat ze jullie dingen zien? speelt ze gevarieerd? Owen heeft bijvoorbeeld een hele korte concentratieboog. Hij gaat van speeltje naar speeltje maar speelt nergens mee. Bij elk ding blijft ie iets van 10 seconden hangen. Terwijl andere dingen mega facinerend voor hem zijn en hij er uren mee zoet is. Zoals tollen. Of een autootje uren lang naar voor en achter rijden, voor en achter voor en achter. Geen spel dus. Geen fantasie. Het is hem puur om het draaien van de wieltjes te doen. Zelfde bij boeken. Hij slaat de bladzijdes om maar kijkt amper naar de plaatjes. Deuren zijn een obsessie voor hem. Als we ergens anders zijn dan zit hij ALLEEN MAAR bij de deuren en kastjes. Open en dicht, open en dicht. Niks anders. Uren lang. Alle deuren MOETEN ook DICHT. ook hier in huis. Hier is ie niet in de corrigeren. Zelfs de speciale dagcentrum waar ie heen gaat kunnen ze hem daarin niet corrigeren. Owen spreekt ook niet en begrijp ook veel dingen niet. Hij wijst niks aan wat ie wil hebben, komt niks brengen. Wij zijn gereedschap. Hij neemt onze hand en legt het bijvoorbeeld op een tol zodat we dat gaan opdraaien. Er is dan geen oogcontact. Bang voor opa en oma? Nee hier niet. Als Owen opa of oma op een andere plek tegenkomt dan hier thuis of bij hun thuis dan herkent ie ze simpelweg niet. Hij loopt ze straal voorbij! OF hij word mega boos. Want opa en oma horen niet op straat te zijn maar bij ons thuis of hun thuis. Ook buren of andere bekenden herkent ie niet op een andere plek of hij word boos ( lees ; woedend!! ) en wil totaal niks met ze te maken hebben. Je dochter praat in zichzelf las ik. Dat is heel normaal voor deze leeftijd. Owen doet dat totaal niet. Hij praat natuurlijk ook niet. Maar ook brabbelen alleen doet ie niet. Andere kinderen zijn obstakels voor Owen en hij heeft er totaal geen interesse in. Ze moeten WEG! Hij duwt ze ook aan de kant en als ze niet weggaan dan valt ie ze aan. Voor de rest negeert ie ze. Kijkt niet eens op of om naar andere kinderen. Ook op het dagcentrum. Kindjes in een rolstoel enzo, hij wil niks van ze weten. Loopt ze straal voorbij. Als ze in de wegstaan dan duwt ie ze weg zonder te kijken. Lopen ; Owen is heel onhandig en loopt nog als een kind van 1 jaar dat net leert lopen. Valt ook mega vaak. Voor de rest wilt ie absoluut niet gestuurd worden. Geen handje geven en geen duwen in een richting. Dan laat ie zich vallen en slaat met zn hoofd op de stoep tot bloedens toe. Hoop dat ik je een beetje heb kunnen geruststellen. Maar moet wel zeggen : volg ALTIJD je moedergevoel! Als jij het gevoel hebt dat het niet goed zit met je dochter moet je hulp inschakelen en haar laten onderzoeken!! Een hulpverlener kan de subtiele signalen bijvoorbeeld beter zien en weten of er afwijkend gedrag is of niet. Onze oudste ( Erik ) is ook autistisch maar is totaal anders dan Owen. Ook toen ie klein was. Veel minder extreem. Zn afwijkende gedrag was subtieler. Pas toen ie 4 jaar was kwam het steeds duidelijker naar voren dat ie autistisch is. Hij heeft ook pas met 4 jaar de diagnose gekregen. Elke persoon met autisme is anders. Bij elke persoon komt autisme anders tot uiting. Dus vandaar dat ik de raad geef altijd je gevoel te volgen! Groetjes Mamzie
phoe he mamzie dat moet dr wel gerust stellen. Maar wat een respect voor jou als moeder met 2 bijzondere kindjes.
ik herken mijn dochter ook in eigenlijk al je punten (dat van opa en oma is hier soms ook papa en mama. Ze riep mij vanochtend maar man was al uit bed dus hij loopt haar kamer op en ze ging toch uit haar plaat, want ze had mij geroepen. Dus het is op zich wel herkenbaar). mij lijkt het normaal peutergedrag eigenlijk.
Het lijkt wel alsof je exact mijn zoontje beschrijft. Alles wat jij noemt doet mijn zoontje ook behalve dat van oma en opa. En ook ik heb gedacht aan autisme maar waarschijnlijk is het gewoon peutergedrag heb ik hier geleerd
Ik herken veel van wat je beschrijft in mijn dochter, behalve het verhaal van opa en oma. Mij lijkt het normaal peutergedrag. Volg echter je eigen gevoel en trek aan de bel als jij het zelf niet vertrouwd!
Klinkt mij als een heel gezonde peuter in de oren Peutergedrag en autistische kenmerken hebben wel wat van elkaar weg, dus vandaar dat je ws denkt dat het een het ander is.
helemaal mee eens. ik heb zelf asperger, maar veel dingen die je noemt TS zijn gewoon normaal voor een kindje van deze leeftijd. kinderen met autisme doen de dingen die je opnoemt echt zwaaaaaaarrrrr extreem, dus echt x 100 van wat een kindje zonder autisme doet In mijn ogen hoef je je geen zorgen te maken, ik zie niks verontrustends. @ mamzie; de dikgedrukte dingen zijn heeeeeeeel herkenbaar.( zoontje mogelijk ook autisme) eerste woordjes waren hier oa '' deur dit(dicht)'' overal waar we komen moet de deur/kastjes/laatjes dicht, in ziekenhuizen, thuis, andere mensen, overal. gaat dit niet dan raakt hij extreem in paniek. Ook het spelen zonder functie zie ik hier erg terug. zoon is alleen bezig met alles ordenen, op een rijtje zetten, maar speelt nergens mee, niet met een auto, niet met blokken, niks. puur alles ordenen en op een rijtje zetten. als ik in zijn kamer 1 miniscuul ding verplaats heeft hij het ook door en MOET het zo staan zoals het stond anders is het ook paniek hier zelf asperger en zoontje waarschijnlijk ook iets in de autisme hoek. Als het echt niet goed zit, voel je dit als moeder wel zo kan mijn zoontje bijv geen 10, maar wel 2000 x achter elkaar ( echt niet overdreven) zeggen '' mama, bassie kijken'' en ook al leg ik 10000x achter elkaar uit '' nee jongen, we gaan éérst eten, dáárna mag je bassie kijken'' maar blijft er dan in hangen en rust niet voordat het opstaat omdat het zo in zijn hoofd zit. dat is ook heel typisch. na 1,5/2 uur is het bassie onderwerp dan klaar ,en dan begint hij bijv over een bal, en 2 uur later weer over bijv een auto, en dat zo dan ook duizenden keren achter elkaar soms zijn dingen idd moeilijk te onderscheiden van wat peuter eigen is of ''afwijkend'' gedrag is, want peuters vragen nu eenmaal dingen vaak, maar als je 1,5 uur non stop achter elkaar doorgaat zonder adempauze, en je kindje is NIET af te leiden met iets, en blijft door en door en doorgaan, en dan niet 1 malig, maar 10x per dag en dan 365 dagen in het jaar,dan zou ik me wel afvragen of er iets ''mis'' is vandaar dat je echt op je moedergevoel moet vertrouwen. vaak is je gevoel wel juist
Oh wat herkenbaar... Ik herken Gijs hier ook in hoor... volgens mij gewoon peuter gedrag... niks mis mee!!
Mijn autist(2003) is natuurlijk allang geen peuter meer. Maar ik wil je toch even geruststellen! Punt één: Heel veel gedrag wat bij bepaalde "stempeltjes" hoort is normaal in een bepaalde leeftijdsfase. En zelfs daarbuiten is het zo dat iedereen wel ergens trekjes van heeft, het gaat erom hoeveel trekjes en in hoeverre het dagelijks functioneren van deze persoon hierdoor belemmerd wordt. Dus eigenlijk zijn we allemaal wel een beetje anders. Punt twee: Mijn ventje is dus ook autistisch, hij heeft een vorm van asperger. Hij is goed meegekomen tot hij vier was, toen begonnen er echt opvallende dingen te komen. Die mijn omgeving steeds wegwuifde overigens, maar mij gevoel vertelde me wat anders. Nu sinds een jaar een diagnose, wat een verademing zeg. Maar ik wijk van mijn punt af, in de kleutertijd kwam hij gewoon mee en was zijn gedrag echt normaal, zo normaal dat ze zelfs op het KDV nergens een vermoeden van hadden.. Dus autistisch gedrag en gewoon kleutergedrag liggen echt dicht bij elkaar, don't worry! Wil je wel adviseren om je gevoel te volgen, dit zit eigenlijk altijd goed. Wij mama's hebben voelsprietjes
Het gedrag van TS haar zoontje komt hier (in mindere mate) héél bekend voor. Waarschijnlijk niets om je zorgen te maken. @ de mama's van een autistisch kindje; ik vind jullie enorme bikkels!
- heel veel letterlijk herhalen van woorden of zinnen die ik zeg Zo leer je woorden en praten - wel 10 keer vragen "waar gaan we naar toe" en dus moet ik ook 10 keer antwoorden is een vorm van aandacht vragen - zeer korte concentratieboog, heel snel afgeleid heel normaal - weinig of vluchtig oogcontact ja, ze heeft wat beters te doen - heel zachtjes in zichzelf kletsen tijdens het spelen met little people goed voor de fantasie - heel boos worden als dingen niet lopen zoals ze zelf wil en dan echt drammen joh... een echte peuter... the centre of the universe - ze is bang voor haar oma die ze vaak ziet en waar ze veel leuke dingen mee doet als ze haar oma onaangekondigd ziet - het lijkt net of ze je niet hoort, je kunt wel 10 keer haar naam noemen en dan nog reageert ze niet kinderen concentreren zich anders. Zorg ervoor dat je kindje je ziet.. dan zal je zien dat het een stuk beter gaat. Klassieke 'fout' van ouders. Daarentegen kletst ze de oren van ons hoofd, ze heeft een normale taalontwikkeling. Ze heeft ook voldoende fantasiespel en is heel enthousiast. Ze durft wel op kindjes af te stappen maar is bang voor drukke kinderen en blijft dan aan de kant staan kijken. Wie niet?? Ze is heel lief voor andere kinderen. Allemaal helemaal normaal maar mams, je moet je misschien wat meer verdiepen in de leeftijd en ontwikkeling van je kind dan zou je weten dat bijna alles wat hier staat volkomen normaal is. Maar.. maak je je zorgen (in je onderbuik) luister dan altijd naar je intuitie en ga eens naar je huisarts.
Zo... Dat herken ik allemaal zo goed. Vooral het 10 keer veagen waar we naartoe gaan. Man man man doodvermoeiend. Maar het os wel normaal peutergedrag. Mijn zoontje is net 3 geworden
Dank jullie wel dames voor al de reacties. Heel erg fijn voor mij om te lezen omdat ik dus inderdaad met een naar onderbuik gevoel zat. Ik werd er door een andere moeder op gewezen dat mijn dochter zo veel napraatte en dat haar autistische neefje dat ook doet. Omdat mijn zus asperger heeft achtte ik de kans wat groter dat mijn dochter het ook kon hebben. Ik ben toen gaan googlen, misschien heel stom maar daar las ik dat napraten inderdaad terug, samen met wat andere aspecten vandaar mijn twijfels. Ik laat het nu helemaal los, het zal toch wel normaal peutergedrag zijn. Nogmaals BEDANKT voor de reacties. Het lucht wel heel erg op. En voor alle mama's met een autistisch kind; respect!! Het lijkt me een pittige taak als ik dat hier en daar lees. Groetjes Martje
Dat was dus geen onderbuikgevoel, maar een andere ouder, (die in geen velden en wegen dus weet waar ze het over heeft), die jou even een naar gevoel over je kind geeft... Ik hanteer vaak deze stelregel en die werkt erg goed: gebeurt iets 1 keer, dan is het toeval 2 keer is opvallend 3 keer is een patroon en daar zou je eventueel dan dus wat mee moeten. Als dus 1 ouder met feedback/kritiek komt die jij zelf niet herkent, kun je dat dus lekker laten gaan. Als meerdere mensen, (waarvan je wel even moet checken of ze weten waar ze het over hebben), dezelfde feedback hebben, dan wordt het een punt waar je eventueel wat mee moet (en dan nog beslis je dat dus altijd zelf ).
Dank je, lijkt me wel een goede tip. Het was maar een moeder die dit tegen me zei en door er over na te denken kreeg ik er gewoon buikpijn van. Ik weet namelijk van mijn zus dat het lastig is, Ik zie haar worstelen met heel veel dingen in het leven. Ik laat het nu los en neem deze tip even mee
Denk op zich wel normaal peutergedrag. Dochter van 2.5 is er ook aardig mee bezig. Ze kletst echt honderd uit. Begint ook te vragen en te vragen. Haha. En als er iets niet gaat zo als zij wil dan zeg ik al tegen haar ga maar al vast liggen. ( dat doet ze zelf hoor.) gaat op de knieen en duikt plat op haar buik van frustratie. soms moet ze er zelf ook om lachen en doet ze het voor de lol nog eens na. Maar ik verzeker de meeste een ding. Dit gedrag komt terug zo rond 8/9/10/11/12/13 in dubbel fout haha Dan blijven ze vragen zeuren ect. En er komen ook face.s van waarom en hoe zo en waarom is dit dat zus zo ........