Hallo allemaal, Mijn verhaal is nogal complex... In mei 2012 ben ik gestopt met de pil omdat we onze kinderwens willen verwezelijken. We hadden al tegen elkaar gezegd dat ik eerst een paar keer ongesteld zou worden en dan maar eens proberen. Nu ben ik onlangs werkloos geworden (lang leve de crisis) en ben druk aan het solliciteren. Aan de ene kant denk ik; laat ik eerst maar weer een baan vinden en als dit goed bevalt dan proberen om zwanger te worden. Aan de andere kant denk ik; als bovenstaande gebeurt zul je zien dat er juist dan een koper komt voor ons huis, dan is het tijd om te klussen in een nieuw huis en dan is het ook niet handig. Eigenlijk komt het dus nooit uit maar ik ben nu 27 jaar en mijn wens is erg groot. Daar komt ook nog bij dat er bij mij een stof ontbreekt in mijn afweersysteem waardoor ik (als ik zwanger ben) veel extra onderzoeken moet ondergaan en dat er een kans is op een kindje met een hartafwijking. Ik wordt gek van de hormonen en alle andere bijkomstigheden van het ontpillen. Continu worden mijn emoties een andere kant uitgeslingerd... Wat vinden jullie??
Ja dat is lastig maar zoals je zelf al zegt er is altijd wel iets waardoor het niet uitkomt... Maar als je nu een baan vindt krijg je waarschijnlijk een jaarcontract en dit mag drie x verlengd worden met weer een jaarcontract... dus dan zou je nog drie jaar moeten wachten...ik zou dat niet kunnen maar ik snap ook dat je de zekerheid wilt van een baan. Dus jullie moeten samen afwegen wat voor jullie nu prioriteit heeft. Succes in ieder geval en ook met de hormonen Groetjes Karin
Hoi, Wat je moet doen is uiteraard aan jullie en jullie ideeen erover. Wij hebben ons onlangs ook met zo'n soort situatie geconfronteerd gezien: net voordat we zouden beginnen met onze poging om zwanger te worden kreeg ik te horen dat het slecht ging op mijn werk en dat mijn contract daarmee op de tocht staat. Onze ratio zei in eerste instantie: niet doen. Tegelijkertijd zijn we ons ervan bewust dat het lang kan duren en de situatie nooit ideaal is. Als we zouden wachten en ik word eruit gezet, dan moet ik een nieuwe baan; dan is het ook niet handig om het eerste jaar zwanger te worden. Dan is het daarna weer de vraag of een contract verlengd wordt, juist in de huidige economische omstandigheden. Ook vriends contract moet in februari verlengd worden. In het meest ongunstige scenario zitten we straks dus allebei thuis. We hebben het even laten bezinken en zijn toen anders na gaan denken: redden we het dan nog? In ons geval hebben we, zelfs als we allebei een uitkering krijgen, nog geld genoeg om rond te kunnen komen: ook met een baby. We hebben toen dus besloten er toch voor te gaan, simpelweg omdat er altijd wel een reden te bedenken is om het niet te doen, maar wel met de zekerheid dat we het zelfs in het meest ongunstige geval nog redelijk makkelijk gaan redden. Ik denk dus dat je moet bedenken wat je wilt voor jezelf en een evt baby: wat zijn de levensstandaarden? hoeveel stress levert het je op? (9 mnd stress is zeker niet goed voor je baby) enzovoorts... Het maakt het wel enorm lastig allemaal; succes!
Hebben jullie jouw salaris nodig om rond te komen???? Als dat zo is, dan zou ik zwanger worden nog even uitstellen en eerst een baan zoeken. Zodra je proeftijd erop zit heb je in iedergeval de kans om je te bewijzen op de werkvloer. Als je nu snel zwanger wordt vind je waarschijnlijk voorlopig geen werk. Er zijn namelijk maar erg weinig bedrijven die een zwangere vrouw aan zullen nemen, dit omdat het risico groot is dat je er eerder in de ziektewet beland door de zwangerschap en nadien zwangerschapsverlof hebt. Er zijn maar weinig werkgevers die daar op zitten te wachten. Er komt idd elke keer wel iets nieuws op je pad, dus daarom zou ik het niet laten, maar je financieen moeten wel op orde zijn, anders red je het gewoonweg niet.
het is nooit een moment in het leven waarop kinderen krijgen echt uitvalt op goede moment: het is altijd iets waarop je het uitstelt. Je moet gewoon niet denken dat je snel zwanger wordt en gewoon denken ok als het snel zal zijn dan is het prima redden we het wel en als niet dan heb ik nog kans goede baan te vinden. we zijn 6 maanden geleden begonnen mede omdat bij mij cyste was ontdekt wilde ik niet langer wachten (29 was ik toen). Ik had ook zo iets - nou moet ik het goed inplannen ivm tennis wedstrijden, lessen, werk, man man opleiding en dat ik liever in de zomer zwanger wil zijn en dat kindjes moet ook tegen de zomer bepaalde maand geboren worden etc. Daarbij net bouwval gekocht, verbouwd, wat schulden aan ouders, 2 hypotheken, huis niet verkocht en voorlopig ook niet, mijn studio kan ik ook niet meer betalen dus moet vanuit huis werkten etc. Toen bleek het niet van zelf sprekend te zijn en kon ik niet zwanger worden, nu 6 maanden later en 5 pogingen achter de rug, operatie en onderzoeken... maakt het mij echt niet uit waneer en hoe als het maar gezond is en ga ik zwanger snel worden!
Ik ben zelf een van de jonkies, en ik had een sterke mening dat ik eerst carriere wilde maken ect. ect. Maar om eerlijk te zijn, kennenlijk was het financieel een paradijs voor mijn ouders toen ze mij krijgen. Ik ben gewoon niet verwend op gevoed. Er zijn dramatische verschillen hier in Engeland. Waar ik nog steeds niet achter sta, is het opstarten van een eigen weeshuis wat gefundeerd wordt door de belasting betaler. Ja dat is verkeerd, en kinderen nemen voor een extra zak centje vind ik ook fout. Mijn vriend, is een decade ouder dan ik en heeft al een zoon. Waar hij prima in staat is voor te zorgen en ook altijd verandwoording heeft genomen ook al was hij niet in de planning in die tijd. Enfin, ik ben ook geen persoon die oeps foutje ik ben zwanger, ik haal het niet weg en jij als papa mag daar financieel voor opdraaien. Nee, daarom wilde ik ook wachten met hem duidelijk te maken dat ik graag kinderen met hem wilde, ik wist al snel in de relatie werd het duidelijk dat mijn partner geen kinderen meer wil na de 40 (hij komt wel uit een sociaal environment waar het abnormaal is om pas kinderen of nog kinderen te krijgen na 35! Wat ik belachelijk vind, maarja mannen begrijpen die vrouwelijke drang niet) dus niet lang later begonnen mijn eierstokken te rinkelen. En ik betrapte mezelf erop dat ik jaloers werd op vrouwen om mij heen die zwanger waren van hun eerste spruit.. Ik begon hysterisch te gillen wanneer weer iemand per ongeluk zo snel was zwanger geraakt op een gegeven moment moest ik wel eerlijk tegen mijzelf beginnen te zijn, ik heb een kinderwens en jaloezie maakt mij alleen een vreselijke onaardige bitch en dat ben ik. Toen moest ik nog eerlijk tegen mijn vriend zijn, want ik had nog al een grote bek (JA DIT SPIRAAL DIT JA DIT SPIRAAL DAT IK WORD NIET ONGEPLANNED ZWANGER!!!! IK BEN GEEN CHAV DIE WIL TEREN OP DE OVERHEID IK NIET!!) Maarja werk had ik ondertussen ook niet, naar school ging ik wel maar nu niet voor een beroep wat je makkelijk af ging in combo met een kind. Wel letterlijk bijna iedereen in mijn klas was al jaren moeder of zwanger. Mijn eierstokken hielden het niet meer, en met oud en nieuw met wat genotsmiddelen begon ik mijn spui te spugen schatje ik hou het niet meer ik wil jou babies! Ik kan mezelf niet helpen maar ik wil echt jou babies! Nou prima, wanneer laat je dat spiraal eruit halen? Ja maar schatje ik heb geen inkomen, oh dat maakt niet uit je krijgt genoeg van de overheid. Ja maar ja maar... Ja maar niks, in de komende 5 jaar gaat er magish niet een deur voor mij open waar ik een high paid job ga krijgen of een kick start krijg in mijn carriere. Nee, ik heb liever dat de tijden zijn bijgetrokken tegen de tijd mijn kinderen gaan studeren. Ik wens mijn kinderen liever een betere educatie en financiele situatie toe wanneer ze zo oud zijn als dat ik nu ben. Waarom zou ik al die tijd verspillen terwijl ik tijd genoeg vrij heb om van een kleine te kunnen genieten en zien opgroeien. Materiele zaken daar ga ik me pas druk om maken als ze gaan puberen. Ik wil geen verwend kind, en heb liever dan mijn kind een eigen mening heeft, kennis en intelligentie waar je echt geen geld voor nodig hebt om dat een kind te bieden. Babies en jonge kinderen hebben minder last van het MOETEN hebben van materiele dingen die wel wat meer kosten als formula en luiers e.d. Economishe crisises komen en gaan laat dat je niet in de weg staan! (sorry voor de lange reply)
Ik heb een tijdje terug een topic gestart waarin wat overeenkomsten met jouw verhaal zitten, misschien heb je daar ook iets aan? Zoek even via mijn forumnaam op de berichten (Nawerking M.A.P. of zwanger), wellicht heb je iets aan de goede raad van de lieve dames die daar hebben gereageerd