Weeen

Wil je dat wel echt weten?
Denk dat het heel erg verschilt per persoon, maar ik heb het als volgt ervaren:
De eerste weeen stelden bijna niks voor, het begon met een lichte menstruatie-achtige pijn die een minuutje aanhield en daarna weer een aantal minuten weg bleef.
Langzaam aan werden ze steeds pijnlijker en dichter op elkaar, dat ging echt heel geleidelijk. Ik besefte ineens "hey, het wordt nu wel serieus!"
De heftigste weeen waren wel erg vervelend, maar het voordeel vond ik dat je voelt aankomen. Het begint heel voorzichtig zeg maar, het gaat steeds ietsje meer pijn doen tot het moment waarop je denkt "&$*(&(&(&!!!!aaaauuuuuwwwwwwwwwww!!!!" en dan zakken ze weer af en ben je er weer eventjes vanaf. Ik weet niet goed hoe ik de pijn moet omschrijven... menstruatiepijn a la extreme? een band die heel strak om je buik wordt gespannen? een mes in je baarmoeder? Tja, het deed knap zeer in elk geval maar gelukkig weet je waar je het voor doet.

 

Ben het met bovenstaande eens, het is een zeer pijnlijke kramp in een golf over je heen.
Ikheb een heel rare vergelijking.. weleens een dikke puist uitgeknepen waarbij je zo'n pijnscheut kreeg waardoor je los laat? Nou zo maar dan kun je niet gelijk loslaten waardoor die pijn langer blijft.

Ik had echter een weeenstorm dus nauwelijks wat pauze dus weet niet of je het dan ook anders beleefd namelijk.

 

Tsjaa....

Hier beenweeen gehad... Niet fijn kan ik je zeggen!
Ik kon ze ook echt niet opvangen...
Kon er helemaal niks mee
Beetje zoals kramp in je kuit.. Maar dan door je hele benen

Half uur na t breken van de vliezen kwamen ze al elke 3/2 minuten
En ben dan ook na 4 uurtjes en 4 cm naar t ziekenhuis gegaan voor pijnstilling

 

Bij mij begon het 's avonds met menstruatiepijn in mn rug, en harde buiken die geen pijn deden. 's Nachts braken mn vliezen en zat ik direct volop in de weeën, ik had flinke rugpijn en mn buik trok samen, waarbij ik pijn onderin mn buik voelde. Je moet soort van zuchten of iig iets doen om er even doorheen te komen, je kan met weeën niet zomaar doorpraten, de vaatwasser uitruimen of op 't zelfde tempo doorlopen. Nu heb ik beide bevallingen rugweeen gehad en die schijnen 't ergste te zijn. Maar vraag dan een kruik in je rug ( en zo'n prik in je been, whoehoe, lekker spacen tussendoor!)

Pers weeën die gaan vanzelf, dan trekt je buik samen en trek je krom en MOET je persen, dat voel je meteen. ( Die zijn 't beste, als je mee mag persen, die deden HELEMAAL geen pijn bij me! En ik ben net woensdag ochtend bevallen dus alles vers in 't geheugen )

 

Ik voelde buiten wat Kawaii beschrijft ook een druk in de vagina. Is de druk van het hoofdje op de baarmoedermond. Dat veroorzaakt dan o.a. de ontsluiting.

 

ik wilde ook weten hoe weeen voelde en heb erover gegoogled.
juist door alles wat ik gelezen had, herkende ik mijn ween niet als zijnde weeen

 

Ik herkende de weeen dus niet meer. Dus ik ging naar het ziekenhuis in de veronderstelling dat ze me wel weer weg zouden sturen. Uiteindelijk bleek de bevalling al lang en breed op gang en toen een keizersnede gekregen zoals de bedoeling was. De weeen voelden als een combi van harde buiken, darmkrampen en menstruatiepijn. Ik zei tegen de verpleging, het lijkt alsof ik moet poepen en plassen tegelijk?! Overigens had ik tussentijd nog steeds buikpijn.

 

Hier een heel ander verhaal. Ik heb van mijn weeën namelijk amper wat gevoeld, voelde aan als gewone harde buiken. Wel voelde ik heel sterk dat gevoel dat Junebug ook al beschreef: de druk van het hoofdje dat naar beneden zakt. Dat vond ik eigenlijk nog het pijnlijkst.

Ik weet dat dit meer uitzondering dan regel is, maar het kan dus wel!

 

In het begin deed het mij wat denken aan darmkrampen/diarree. Later vooral als een hele scherpe intense pijn die door je lijf heen golft. Een beetje zoals je vroeger 'prikkeldraad' op je arm deed, maar dan in je buik. Niet prettig in ieder geval, maar gelukkig wel met een duidelijk begin en einde steeds, dus daar kun je je op richten.

 

Weeen deden bij mij ook denken aan hevige darmkrampen en menstruatiepijn. Vond de buikweeen heftiger dan de rugweeeen. Je voelt ze aankomen, dan is het een minuut erg heftig en dan zakt het weer af. En een paar minuten later weer hetzelfde. Ik ontdekte dat het weeen waren omdat er een regelmaat in kwam, steeds precies om de 4 minuten. Toen ik eenmaal geconcludeerd had dat het weeeen waren werden ze ook sterker. Ben uiteindelijk wel in zkh bevallen met ruggenprik en weeenopwekkers omdat ik na 12 uur weeen nog maar 3 cm ontsluiting had.

 

Zoals je misschien al leest, is het voor iedere vrouw anders. Ik had zelf rug en beenweeen en vooral de laatste 2 uur waren zo heftig dat ik me alleen maar flarden kan herinneren.
En hoe dat voelt? Bij mij alsof ik te lang in 1 positie had gezeten, maar waarvan de pijn steeds erger werd naarmate de tijd verstreek. Ik kon ze dan (op het laatst vooral) ook moeilijk opvangen.
Heb zelf al jaren ischias in mn rug wat vervelend is, maar dit was niet te vergelijken.
Maargoed, ik zou het zo weer over doen. Dat kleintje wat nu hier bij me ligt was het dubbel en dwars waard.

 

Mijn rugweeen voelden als kramp in mijn onderrug maar dan VEEL heftiger! Een soort brandend gloeiend gevoel. Dat golf idee herken ik ook wel. Tijdens een wee werd ik er echt in 'meegezogen', ik kon niet meer praten of denken of wat dan ook. Gek gevoel dat je dan binnen een paar seconden zo helemaal van de wereld bent!

 

Als harde buiken bij mij dan.
PAs bij 8cm ongeveer lage rugpijn.

Meid als je het niet vertrouwd wat je voelt ga je timen en mocht er regelmaat in zitten de vk bellen.

Zo ie zo de vk bellen kan altijd want weeen is voor iedereen anders.
Bij de eerste riep ik dat ik het wel zou herkennen maar dat deed ik dus niet.

 

Het begint hel gelijdelijk, bereikt een piek en daalt weer. In die piek von dik het bij mezelf vergelijkbaar met menstruatiepijn , maar dan x 100 en over je hele lijf...zoiets. Ik weet ook ngo dat ik dacht: ik wist niet dat een mens zoveel pijn kon ervaren. Ik dacht dat ik de ergste pijn wel ooit een keer had gevoeld in mijn leven, maar...nog niet dus...Maar ja, wat wil je...er moet daar beneden een heel kind uit en door de evolutie heen is het hoofdje van de mens steeds groter geworden.. Maar ik heb geen kik gegeven hoor, trappelde met mijn beentjes om de pijn te verzachten (zal er wel heel raar uit hebben gezien).

 

Ik heb zelf alleen rugweeen gehad, geen buik of beenw. Voelden als steken eerst licht en dan steeds heviger. Rugweeen kan je vergelijken met de lage rugpijn die je krijgt als je ongesteld bent. Van die steken.

 

Dat dus. Ik dacht op gegeven moment dat ik doodging. Ik kon me echt niet voorstellen dat een mens zoveel pijn kon verdragen. Maar ons vrouwelijk lijf kan veel meer aan dan we dachten. Ik was achteraf ook zo trots op mezelf.
Ik voelde me zoveel sterker daarna. En dacht als ik zo'n bevalling aan kan, dan kan ik zoveel meer in het leven hihi. Maja dat ging door me heen toen.

 

Inderdaad ja is heel herkenbaar.

 

Ik vind de vergelijking met prikkeldraad het beste. Het begon met erge menstruatiekramp maar op een gegeven moment was het alsof mijn hele (onder)buik en rug uit elkaar gescheurd werd. Ik kon niet eens meer fatsoenlijk ademhalen (laat staan puffen).

Heb tot de ruggenprik gevloekt en geschreeuwd. Elke andere pijn valt (helaas) in het niet.

Maarrrrr er zijn genoeg vrouwen die zo maar op 8cm zitten. Alvast veel succes. En, ondanks de pijn (die ik absoluut niet zo vergeten was) vond ik het toch een bijzondere ervaring.

 

Tegen mij zeiden ze altijd een echte wee herken je! De nacht voordat ik ingeleid werd kreeg ik weeen.. Deden zeer maar makkelijk vol te houden! Paar uur later dacht ik daar anders over........ godklere haha weeenstorm dus kwamen achter elkaar ach tis voor een goed doel!! En het is zo voorbij hihi