Zo graag, Jeetje wat een lastige uitkomst van de test! Krijg je met deze uitslag een vruchtwaterpunctie vergoed? Ik heb van te voren gezegd geen vruchtwaterpunctie of vlokkentest te willen doen i.v.m. kans op miskraam en i.v.m. mijn twee eerdere miskramen. Om die reden hebben we ook geen combinatietest gedaan zodat we ook niet voor die keuze komen te staan. Een kans van 1 op 580 is enorm klein. De kans dat jij die ene bent is 0,18% De kans op een miskraam bij de vlokkentest is is 0,5%. De kans dat het door de vlokkentest mis gaat is beduidend hoger dan de kans dat jullie een kindje met het syndroom van down zullen krijgen. Maar goed, ook 0,5% is nog steeds heel erg laag. Daarnaast is het ook zo, het is een kansberekening... zelfs als er 1 op 10 uit was gekomen zou het zomaar kunnen gebeuren dat er toch 10 gezonde baby's worden geboren. Het is een moeilijke keuze die jij met je man zult moeten maken. Besef wel dat down niet altijd, soms wel, maar dus niet altijd, is te zien met de 20 weken echo. Heel veel sterkte met het beslissen wat jullie willen gaan doen!
zograag, ik snap dat je bent geschrokken maar als ik jou vertel dat je kans maakt op een miljoen 1:580 is dan zou je er zeker weten vanuit gaan dat jij deze gelukkige winnaar niet gaat worden. ik ben het met danielle eens dat de kans op een mk door de punctie groter is als een kindje met het syndroom van down. MAAR ik weet ook dat dit alles makkelijk gezegt is voor iemand met een "betere" uitslag. Ik heb meteen gezegt tegen mijn moeder "als de kans 1:100 is ga ik er nog niet vanuit dat ons kindje down heeft". Sterker nog, mijn vk vertelde dat ze een koppel had met de uitlsag 1:8. zij hebben uiteindelijk géén punctie laten doen omdat hun kindje gewoon welkom was zoals hij is. nou, het kind was KERN gezond!! dus ook ongerustheid om niks. Nog een stel dat wél de punctie deed, kindje was gezond maar kwam te overlijden door een infectie aan de baarmoeder...zo een spijt hadden deze mensen van hun keuze. en hoewel een lans van 1:580 anders is als 1:1500 denk ik dat jij net zo weinig kans maakt als ik.....sterkte met je beslissing!
zograag, jeetje wat een moeilijke keuze! Sowieso zou ik nog met je man praten om duidelijk te krijgen waarom hij het niet ziet zitten. Wat ik zelf zou doen, vind ik ontzettend moeilijk te antwoorden, maar ga het zo goed mogelijk proberen: wij hebben voor de combinatietest niet gekozen omdat ik er uit risico voor een miskraam toch niks met met de uitslag zou doen. Dus dan heb je er ook niks aan. Dus, nee ik zou nooit voor de punctie kiezen. Daarbij zeggen die kansberekeningen zo weinig. Iemand hier op het forum had een down berekening van 1:5 en dat kindje is helemaal gezond geboren... Ik kijk alleen naar de 20 wekenecho. Mocht daar iets uitkomen, moeten we dan beslissen wat we doen. Ik zou nooit een zwangerschap afbreken omdat ons kindje anders dan anders is, maar wel als het kindje een mindere kwaliteit van leven heeft. En hoe ingrijpend het leven van onze dochter hiermee zou veranderen.. Ik weet dat ze sommige dingen op de 20 wekenecho niet zien...dat is dan maar zo. Als dat ons overkomt ben ik er van overtuigd dat dit kindje ons uitgekozen heeft omdat wij het aankunnen. Beetje zweverig, maar zo voel ik het. Heel veel sterkte en wijsheid!
Helemaal mee eens en mooi gesproken.. ik hoop echt dat je iets aan onze woorden en verhalen hebt...dikke knuffel
dani, wat vervelend dat je je zo voelt, hopelijk gaat het snel beter. Wij hebben de kraamzorg geregeld, wilden graag dezelfde kraamverzorgster als de vorige keer, dus op tijd aangevraagd. Hopelijk lukt dat ook. De verzekering is ook op de hoogte evenals de ha en apotheek. Qua spullen hebben wij natuurlijk al veel van de oudste, wagen, maxi cosi en de meubeltjes van het kamertje. Dit kindje krijgt wel een heel ander kamertje maar met dezelfde meubeltjes. Daar heb ik nog niks van gekocht, maar ben wel al aan het rondkijken voor assecoires. Kleertjes shoppen enz, doe ik pas als ik weet wat het is. Na de 20 wekenecho dus.
o ja, hebben jullie zelf een gevoel wat het gaat worden, voor degenen die het nog niet weten?? Bij onze dochter was ik qua gevoel helemaal overtuigd van een jongen haha. Nu heb ik weken helemaal geen gevoel gehad en ineens van de week overviel mij het gevoel van een meisje...ik merkte dat ik naar meisjeskleding zocht ipv jongenskleding en meer van dat soort dingen. Maar met mijn goede voorspellingen zal het wel een jongen worden dus
@Zograag Wat heftig als je een minder goede uitslag hebt gekregen dan wat je had verwacht! Wij hebben bewust niet gekozen voor de combinatietest omdat wij geen vruchtwaterpunctie wilden laten doen ivm met 4 eerdere miskramen. Volg je gevoel meid en niks doen waar jij zelf niet achter staat. *Dikke knuffel*
Ik was er eerst altijd heilig van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen en hadden eerst altijd alleen een meisjes naam en waren het nooit eens over de jongens naam. Maar nu twijfelen we over de meisjesnaam en weten we de jongensnaam voor 100% zeker Mijn gevoel nu zegt dus een jongen Nog 3 weken en dan weet ik het
Niet zweverig hoor Dat geloof ik ook wel en ik weet ook zeker dat ik voor zo'n kindje de geschikte moeder zou zijn, maar ik ben niet alleen en heb ook rekening te houden met de gevoelens die mijn vriend daarover heeft. Het was voor mij al een klap in mijn gezicht dat hij de combinatietest wilde doen. Ik heb ermee ingestemd, omdat ik dacht dat bij een uitslag die niet verhoogd zou zijn, hij wel af zou zien van een vruchtwaterpunctie. We hebben het er vanavond nog wel over zei hij en hij was al wel een beetje bijgedraaid geloof ik. Ons ziekenhuis gaf aan, dat ze boven een kans van 1 op 200 sowieso geen vruchtwaterpunctie doen, dus wie weet helpt dat bij zijn (onze) keuze. Mijn vriend weet dat een leven met een kind van down heel zwaar is en dat je de rest van je leven voor het kind moet blijven zorgen, daarbij de zorgen over hoe en wat als je komt te overlijden, wat gaat er dan met je kind gebeuren en wie neemt de zorg dan over? Zijn zorgen zijn meer gebaseerd op het wel en wee van het kindje en dat van ons. Het is niet zo, dat hij niet van zo'n kindje zou kunnen houden of zich zou schamen. De zus van mijn ex heeft downsyndroom en ik weet hoe zwaar het is om voor zo'n kind te zorgen. Zij werdt qua omgang niet ouder dan 5 jaar en ook al was ze 30, zijn ouders en hij en zijn broer moesten nog steeds voor haar zorgen als een kind van 5. Natuurlijk heb je bij down ook verschillende gradaties en kan het ook meevallen. Maar zwaar is het zeker en daar moet je tegenop gewassen zijn nu en over 50 jaar. Bij mijn vriend in de familie is een kindje dat een afwijking heeft (geen down). Zit in een rolstoel en moet nog steeds als een baby gevoerd worden. Gisteren op een feest was hij er ook en hij kan niet praten of doen, maar vindt het fijn om je hand vast te pakken en langs zijn oor te houden. Meer kan dat kindje niet en het is heel erg bepalend voor het leven van de ouders en zus. Mijn vriend heeft dan ook geen moeite om bij hem te gaan zitten en zijn hand te laten pakken en lans het oor van het kindje te houden, net als ik, we hebben gisteren hem uitgebreid goedendag gezegd en even bij hem gezeten. Maar het drukt je wel even met je neus op de feiten hoe je leven er dan uit komt te zien. En helaas gaat niet iedereen er leuk mee om. Zijn moeder vertelde, dat hij ook van vreemden de hand pakt en langs zijn oor houdt en vaak voordat ze hem tegen kan houden. Niet iedereen is daar van gediend of reageerd daar even vriendelijk op ook naar hem niet en hij begrijpt dan gewoon niet waarom mensen boos zijn, dat is echt heel zielig. Ik snap mijn vriend wel, dat hij ons dat wil besparen, maar hij zal de risico's af moeten wegen. Wat als het mis gaat en het kindje is wel gezond?! Het wordt een moeilijke keuze en natuurlijk is er 579 kans op een gezond kindje, daar hopen we maar het beste van.
ik snap de overweging van je vriend wel. Het is ook allemaal zo moeilijk. Je kunt ook echt niet denken van: ach die mensen met down zijn allemaal zo lief en schattig, want soms is het gewoon loeizwaar. Dat bedoelde ik dus ook met hoe het leven van onze dochter zou veranderen. Ik wil niet dat doordat wij een tweede kindje wilden haar leventje voor altijd op de kop komt te staan. Kijk een (ernstige) hartafwijking is ook zwaar met ziekenhuisbezoeken ed, maar dat kun je uitleggen. En op latere leeftijd zijn broers en zussen niet continue verantwoordelijk daarvoor, mensen leren daar met een partner zelf mee omgaan. Een geestelijke handicap is veel moeilijker. Ook in de toekomst.
Zograag, ik ben het met tulip eens zij heeft het voor mij heel mooi verwoord. Ik zou voor de 20weken echo gaan. Wij hebben ook bewust niet gekozen voor de combitest maar als uit de 20weken echo iets komt wat niet goed is en ik niet voor ons kindje kan zorgen moeten wij ook een keuze maken ook voor onze zoon natuurlijk zijn leven mag er niet onderleiden. Uiteindelijk weet je tot de geboorte niet of je kind gezond is of niet en zelfs daarna blijven die zorgen. Tulip, bij mijn zoon wist ik 100% dat het een jongen was maar nu pff droom over een jongen maar kijk naar meiden dingen. Meisjes naam staat als vast en jongens naam hebben we beide een andere voorkeur haha.
Ja, een kindje met het downsyndroom is niet alleen maar lief, leuk en schattig. Ik werk op dit moment met verstandelijk gehandicapten, maar heb ook veel gewerkt met mensen met down. Je hebt hele ernstige beperkingen, maar toen ik nog voor juf leerde had ik een meisje in groep 8 met down. Het kan meevallen, maar ook dat weet je nooit. En het klopt, je hebt je hele leven zorgen. Ook eventuele andere kinderen of familie 'belast' je daarmee. Jij weet nu een kans, die je hebt op down... maar er zijn ook heel veel aandoeningen die je kunt hebben en die niet op echo's te zien zijn. Denk aan autisme. Ik heb met cliënten met autisme gewerkt en dat valt ook niet altijd mee. Maar ik had ook te maken met niet aangeboren hersenletsel. Cliënten bij wie tijdens de geboorte een hersenbeschadiging ontstond of die op kinderleeftijd onder een auto komen... Je weet het gewoon niet en dat maakt het ontzettend moeilijk. Praat met je man en ik hoop echt dat jullie samen tot een goede verstandige keuze komen waar jullie allebei achter kunnen staan.
Thanks meiden, blij met zoveel feed-back! We gaan er zeker wel uitkomen en idd garantie heb je nooit. Ik had zelf een neef, die bij zijn geboorte zuurstof te kort heeft gehad en daardoor een hersen beschadiging heeft opgelopen. Als ik dan mag kiezen, dan liever een kind met down, deze kinderen hebben niet door dat ze anders zijn dan andere mensen. Mijn neef voelde altijd, dat hij anders was en vooral met een vriendinnetje krijgen had hij het moeilijk. Hij begreep niet waarom meisjes hem niet als vriend wilden en begreep tegelijkertijd dat hij nooit een vriendinnetje zou krijgen althans dat dacht hij. Hij is helaas door een tragische gebeurtenis om het leven gekomen, maar diep in mijn hart denk ik dat hij beter af is en nu eindelijk gelukkig, daar ergens, waar we uiteindelijk allemaal naar toe gaan. Dus, nee je weet het nooit zeker en ook op een latere leeftijd kan er iets gebeuren, waardoor je kindje ziek wordt of een handicap krijgt. We mogen alleen maar hopen. Hebben jullie dat ook, dat jullie moeders altijd tegen je zeiden, kinderen hoe ouder hoe meer zorgen, dat je dan dacht; doe normaal! Maar ik begrijp vanaf het moment dat we zwanger zijn nu precies wat ze bedoeld. Vanaf nu is je leven niet zorgeloos meer, want je zult je altijd zorgen maken om de gezondheid en het geluk van je kind. Irronisch hè
Zograag, het is idd z dat je zorgen meteen beginnen met zwanger zijn. Ik ben ook een voorbeeld van 18jaar normaal gezond en sinds mijn 18de een handicap maar wel gezond gelukkig maar leef wel met een beperking die ik later heb gekregen garanties heb je nooit. Geef aan waarom jij geen punctie wil en luister naar hem! Samen moet je keuzes maken maar laat het even bezinken.
@Tulip, bedankt! Wij hadden voor het zwanger worden een jongensgevoel. Heb nu soms een een heel klein beetje een meisjesgevoel. Nog 11 dagen en dan weet ik het. @Zograag, dat is lastig. Ik zou zelf niet weten wat ik zou doen, vind het moeilijk. Ik wilde eigenlijk geen combinatietest. Totdat we bij de verloskundige zaten en zij het ter sprake bracht en mijn man zei, ja dat zou ik opzich wel willen. Dikke knuffel! @Dani, wat vervelend zeg dat het nog steeds niet beter gaat. Hier soms in de avond nog steeds rot. Merk met winkelen dat ik daarna wel moe ben. Hier alle grote spullen al geregeld en de kraamzorg ook. Cursus ga ik na de vakantie voor kijken.
Zograag, ook al voelt het niet zo feitelijk heb je een goede uitslag gekregen, namenlijk zeer weining kans op...wij hebben wel de combinatietest gedaan maar hadden van te voren al besloten om nooit te gaan voor en vwp, ik was dat ook niet echt geintresseerd in down maar de andere 2 afwijkingen, die zijn niet met het leven vereinigbaar en als daar een grote kans op was dat de baby dat had dan had ik me misschien wat meer voorbereid om de 20 weken echo of eerder de gyn te vragen goed te kijken maar dat komt meer uit mijn onzekerheid van jaren MMM, daarom zou ik ook niet voor een vwp kiezen. je hebt altijd een risico op down, ik weet niet hoe oud je bent maar stel je bent een jonge moeder van net 25 dan is de kans ook 1 op 1000 en ben je net als mij bijna 35 dan is de kans al 1 op 400 en dat is dus normaal. Ik ga er vanuit dat je geen schokkend dikke nekplooi had van boven de 3,5 mm wat toch meestal een indicator is. ik begrijp je zorgen wel, bij onze dochter hadden we ook een zeer goede combinatietest maar met 20 weken werd 2 softmarkers gezien (softmakers zijn indicatoren die kunnen wijze op chromosonale afwijkingen) en wij hadden er twee, ze had maar 2 vaten in de navelstreng en haar nierbekkens waren vergroot. Ze hebben ons toen ook een vwp aangeboden maar echt niet dat ik dat wilde. de kans op een miskraam van dat levendige bewegende meisje in buik is namenlijk niet 1 op 200 maar nog lager en geen hara op mijn hoofd die eraan dacht mijn kind aan dat risico bloot te stellen. Uiteindelijk natuurlijk niets aan de hand en is ze helemala gezond net zoals de meeste kinderen.. Ik hoop dat het feit dat het ziekenhuis je geen verder onderzoek aanbiedt omdat je dus geen risico groep bent voor je vriend voldoende is en ondanks dat je met zijn tweeen beslissingen neemt moet je je goed afvragen of jij het jezelf en je vriend ooit kan vergegevn als het wel misgaat tijdens een VWP ongeacht of het kindje down heeft of niet.
@Zo Graag: jeetje... nu ik zo jouw verhaal lees, is precies de reden waar ik geen combinatietest wilde. Je krijgt geen helder antwoord of je een kind krijgt die Down heeft ja of nee. Maar een kansberekening. Ik zou gek worden... dus daarom besloten om het niet te doen. Wat de uitslag ook zou zijn, ik zou me er druk om maken. Dit alles neemt natuurlijk niet weg, dat ik het ontzettend rot voor je vindt. Het meeste is inderdaad al gezegd. Maar probeer positief te blijven! Het is in elk geval, niet 1 op 4 ofzo. De kans dat het niet zo is, is vele malen groter! Wat ik zo las, heb je een kans van 0,18%. Dus 99,82% dat het niet zo is!! Bijna net zo 'veilig' als een anticonceptiemiddel . Nee, ik maak er een grapje van. Het is gewoon ruk, vooral als je die 'mooie' cijfers van de andere dames voorbij hebt komen. Je zit midden in de emoties.. Knuffel! Persoonlijk zou ik ook niet voor een VWP gaan. No way! @Dani: jeetje meid, het zit je niet mee. Zijn jullie er eindelijk uit met z'n tweetjes, werkt je lichaam niet echt mee om er van te genieten. Balen zeg! Hopelijk hebben ze er op je stage begrip voor! En kies uiteindelijk voor jezelf en het kind he?! Stage kan je eventueel opnieuw doen.. en je bent maar 1x zwanger van dit kindje... @ Voorgevoel: uuhh... neig vaker naar een jongen dan een meisje. Maar manlief heilig overtuigd van een meisje. We zullen zien bij de bevalling !!
net terug van de VK. We hebben heel duidelijk het hartje voor de 1e keer kunnen horen. Jeetje wat een sneltrein. Over 6 weekjes ongeveer de 20 weken echo. Ik moet alleen even opnieuw bloed laten prikken. ze zijn vergeten de ijzerwaarde te controleren in het ziekenhuis (handig joh. ben ook zo dol op naalden:x)
Stefanie wat jij schrijft is inderdaad ook een goede! Naarmate je richting de 35 komt wordt de kans automatisch iets hoger! Dat speelt ook mee. En inderdaad, als er een mooie dunne nekplooi te zien was, is dat al een zeer goed teken!!! Vraagje: Hebben jullie ook wel eens wat pijn in de buik links en rechts van de navel? Ik nu al 3 dagen. Denk dat het mijn darmen zijn (baarmoeder zit daar namelijk niet). Hebben jullie hier ook wel eens last van? Voel ook nog soms steekjes en krampjes rondom baarmoeder, hebben jullie dat ook? Is vast teken dat het groeit... toen ik het 3 weken geleden ineens paar dagen niet had maakte ik me ook zorgen... haha het is ook nooit goed.