Ik had op 18 juni een licht positieve zwangerschapstest. Omdat wij 2 weken daarvoor te horen hadden gekregen dat de kans op een natuurlijke zwangerschap ongeveer 1 op 1000 was, was ik dolgelukkig. Afgelopen zondag had ik opeens bloedverlies. Helderrood en vlokjes en een zeurend gevoel in mijn onderrug. Bij de tweede keer mocht ik naar het ziekenhuis komen. Daar is een echo gemaakt. Op basis van laatste menstruatie had ik ongeveer 6 en een halve week zwanger moeten zijn, er was echter alleen een leeg vruchtzakje te zien. Deze was ook nog eens veel te klein. Alles wees erop dat het zich niet verder dan een week of 4, max 5 had ontwikkeld. Ik ben naar huis gegaan en wij zijn er allemaal vanuit gegaan dat ik een miskraam had. Eergisteren was ik weer in het ziekenhuis. Om een echo te maken en te bespreken wat we wilden gaan doen. Het was namelijk nog niet uit zichzelf losgekomen. Ik ging naar binnen met de bedoeling om pillen of een curettage te vragen, ik heb namelijk last van misselijk- en moeheid. En het idee van een dood vruchtje in je buik vind ik ook maar niets. Op de echo was echter opeens een dooierzak en embryonaal weefsel te zien. Ook mijn HCG was gestegen. En nu weten we dus opeens helemaal niets meer. Er was geen hartslag, dus ik ben sowieso niet 7 weken. Maar het zag er anders uit dan afgelopen zondag. Dus er is iets gebeurd. De gynaecoloog kon echter niet zeggen dat het er goed uitzag. Dit omdat er geen hartslag was. En nu moet ik dus wachten tot donderdag. Dan is er weer een echo. In de tussentijd moet ik opeens weer opletten met wat ik eet en drink en weer foliumzuur slikken. Tegelijkertijd voel ik me vreselijk. Ik ben niet blij, niet verdrietig, alleen maar heel erg bang. Ik durf nergens op te hopen, want ik ben in zo'n groot zwart gat gevallen. Ik durf er nauwelijks uit te kruipen omdat er zo'n grote kans is dat we donderdag weer keihard teruggeworpen worden. Tegelijk voel ik me schuldig. Als er een kindje zit is deze stress ook niet erg goed voor hem/haar. Elke nacht slaap ik slecht, ik word strontmisselijk wakker en weet niet of ik daar nou blij mee moet zijn of dat ik me zo vreselijk mag voelen. Ik weet eigenlijk van gekkigheid niet wat ik me mezelf aan moet en mijn man loopt ook als een soort (chagrijnige) zombie rond. Hetgeen ook niet erg bevorderlijk is voor ons en ons zoontje (3 jaar). Hoe moet je dit in hemelsnaam volhouden? Ik ben gisteren maar weer gaan werken op therapeutische basis. Daar maak ik me ook nog zorgen over want volgende week is een belangrijke week en mijn baas is dan met vakantie. Alles wat ze me gisteren heeft verteld qua overdracht is redelijk ene oor in, andere oor uitgegaan. Maar het was allemaal belangrijk. En ik weet eigenlijk dus niet wat ik ermee moet. Ik ben de halve dag bezig geweest met tellen, kan ik er een (ruime) week naast zitten? Is er een kans? Ik weet het heel eerlijk niet meer. IK wil zo graag zeggen, ja, het kan, maar ik ben juist zo regelmatig, dus ik kan er toch niet een week naast zitten?! Ik ben dus redelijk gek aan het worden. Wat moet een mens hier nou mee?
Hoihoi, wat een vervelende situatie!Maar je kan er best een week naast zitten hoor!Het zwanger zijn/worden is magisch en er zijn meerdere wonderbaarlijke en onverklaarbare verhalen geweest!Ik wens je veel sterkte en succes toe!Laat je weten wat eruit komt? Liefs Baby..
Als jij zegt dat je op 18 juni een licht positieve test had, kan het heel goed zijn dat je zo een stuk korter zwanger bent. Misschien net de 6 weken voorbij. In die tijd kan precies het hartje gaan kloppen. Het bloed kan van de innesteling zijn geweest. Zijn je testen wel steeds donkerder geworden? Helaas kunnen wij verder niks erover zeggen hoe het gaat maar het kan ook nog de goede kant op gaan hoor! Ik duim voor je en probeer niet teveel te stressen, hoe moeilijk ook.
Vreselijk om zo tussen hoop en vrees te moeten leven. Heel veel sterkte met het wachten op de volgende echo, hoop dat jullie dan een mooi hartje zien.
Moeilijk te zeggen.....ik vind vaag altijd eng....naar mijn idee kun je dan beter uitgaan van slecht nieuws. Hoewel ik natuurlijk hoop dat jij een uitzondering bent Laat je weten hoe het is gegaan? xxxxxxxx
Jeetje wat een onzekerheid! Kan me voorstellen dat je je zo voelt. In het begin kun je er makkelijk een week naast zitten. Ik duim voor je voor een goede afloop. Sterkte!
Het idiote is dat ik steeds zieker wordt. Ik durf gewoon nergens op te hopen maar het voelt zo idioot om zo ziek te zijn en niet te weten of het nut heeft. Elke keer als ik naar de wc ga ben ik doodzenuwachtig of er niet weer bloed te zien is. Ik kan aan de ene kant niet wachten op donderdag, aan de andere kant wil ik het ook niet weten. Ik zal natuurlijk laten weten hoe het uitkomt.
Korter zwanger zijn dan je denkt, komt erg vaak voor he? Bij Thirza testte ik pas 19 dagen overtijd positief, 33 dagen na ei, en werd ik eerst 2,5 week teruggezet, wat 4 weken later gecorrigeerd werd naar 1,5 week... Is achteraf een late innesteling geweest, (in combi ook nog eens met langzaam stijgend/laag HCG, want in verhouding heb ik dus een week overtijd pas positief getest toen). Maar dat wachten is verrot... hopelijk gaat de tijd een beetje snel en lukt het om een beetje afleiding te vinden! Sterkte en hopelijk is alles toch OK!
Vanochtend dus nog een echo. Daar waren 2embryo's op te zien. En 1 van die embryo's had een goede hartslag. Ik ben dus zwanger van een vitale embryo, maar het is wat onduidelijk in hoeverre de andere het geheel negatief gaat beïnvloeden. Over 2 weken krijgen we nog een echo, want dan is pas zekerheid te geven over hoe het precies in elkaar zit. Het blijft dus even erg spannend, hoewel vandaag natuurlijk wel goed nieuws was. Sowieso gebeurt het best regelmatig dat er in eerste instantie een tweeling is, en dat slechts 1 zich ontwikkelt. Normaal kom je daar vaak niet achter. al met al heb ik wel redelijk vertrouwen in de situatie, maar ik zal het niet erg vinden als het geheel wat zekerder wordt.
In ieder geval heel fijn dat er een hartje klopt! Laten we hopen dat deze zich goed vasthoudt. Krjg je nou snel weer een echo?
Fijn dat er iig 1 hartje klopt! En op welke termijn werd het vruchtje gemeten? Het ziet er in ieder geval voor nu wel positief uit, hoop dat alles goed blijft gaan!
Termijn is ongeveer 7+2, maar omdat het zo klein is is elke mm verschil meteen een paar dagen verschil, dus houd het op een vroege zeven weken. Het andere vruchtje was iets kleiner, half 6 weken ongeveer. Het vermoeden is dus dat deze de afgelopen week is afgehaakt. We moeten nu 2 weken wachten. Pas bij 9 weken kan er iets gezien worden wat betreft vliezen en placenta en dergelijke. Het heeft dus nog geen zin om eerder een echo te krijgen. We gaan dan naar de gynaecoloog die gespecialiseerd is in tweelingzwangerschappen. Al met al is het goed nieuws en ik houd nog even hoop op een goede uitkomst.
Femkes, Meid, ik herken je gevoel en onzekerheid als geen ander! Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees... Begin dit jaar ben ik ook zwanger geweest van een tweelling, echter 2 kloppende hartjes eerst, de een liep mooi op schema de ander iets achter. Mij is idd ook verteld dat het heel vaak voorkomt dat de een het wel redt en de ander niet en wordt opgenomen in de baarmoeder (vanishing twins). Houd moed en blijf geloven! Niet leuk om te horen maar bij mij is het helaas toen mis gegaan, beiden hartjes gestopt na een week bij de volgende echo! Intens verdrietig en verslagen liepen we weer ziekenhuis uit. Hoe was het mogelijk! Dit was domme pech. Vaker hoor je dat de ander het wel redt hoor, dus probeer daar aan vast te houden! Nu ben ik weer zwanger gelukkig! Ook 18 juni licht positieve test! Dus weer herkenning en gelijkenis ! Afgelopen week 12 juli, 1e echo gehad. ik had ongeveer volgens mijn berekening 7,4 week zwanger moeten zijn, zij meet echter een vruchtje van om en nabij de 6 weken, maar gelukkig met kloppend hartje. Pfff maar nu weer die onzekeheid ook hier. Is het wel goed, had ik een later ei/innesteling? Of dreigt het weer mis te gaan! Die slopende onzekerheid en dat wachten is echt vreselijk. Kon je maar in de toekomst kijken. Tussen hoop en wanhoop in leven is gewoon slopend. Na de mk dit jaar is mijn cyclus wel wat onreglematig, dus het kan theoretisch wel. Tevens zei mijn vk dat een kloppend hartje zo'n goed teken is, niet meteen opgeven maar hoop houden! Dus dat doen we maar en we krijgen volgende week de volgende echo, dat zal uitwijzen hoe mini is ontwikkeld. Fingers crossed tot die tijd en blijven geloven, hoe moeilijk ook soms! Sterkte meid met wachten en alle succes voor jouw buikbeeb! Hummie
Donderdag weer in het ziekenhuis geweest. 1 van de 2 doet het prima, ik zag meteen het hartje. De ander deelt helaas wel de placenta, dus ze kunnen niet voorspellen hoe het uitpakt. Dat heeft ook voor een groot deel te maken met gebrek aan kennis in het algemeen, vroeger had je de tweede helemaal niet gezien. De tweede lijkt langzaam te vervagen. Volgens de gynaecoloog zie je die over een week nauwelijks meer. We blijven in ieder geval tot 16 weken onder begeleiding in het ziekenhuis. Tot die tijd blijft het wat spannend. Ik zou nog maar 8+4 zwanger zijn, wat volgens mij echt niet kan, dus ik ben benieuwd waar we volgende keer op uitkomen. Voorlopig ben ik in ieder geval zwanger, het een hele dag boven de wc hangen is daar wel bewijs van. Daar houd ik me even aan vast.
Meid, wat vervelend dat het nog onzeker blijft. Maar wel fijn dat je in ieder geval 1 kloppend hartje hebt gezien. Krijg je binnenkort weer een echo?
Ik heb een dochtertje die er ook 1 van een tweeling was. Was ook even spannend en rot toen we op de 9 weken echo zagen dat de andere er helaas mee gestopt was. Het andere vruchtje is in mijn lichaam opgelost en de rest van de zwangerschap probleemloos verlopen. Ik hoop het voor jou ook, al is elke situatie weer anders
Het geeft wel weer even moed. Het wachten duurt deze keer wel erg lang moet ik zeggen. Volgende week pas weer een echo (hopelijk uitwendig een keer zou ik wel prettig vinden) en ik tel weer echt de dagen af. Ik blijf wel goed misselijk, dus dat geeft hoop (en ellende)