Ik ken het een tijdje geleden gingen me man en ik met me nichtje winkelen. Ze waren haar woordjes aan het leren en hadden net een aapje gezien dus was het heel de tijd aap aap. Tot er een grote man met bruine huidskleur naast haar stond en ze keek hem aan en het was met een vingertje aap aap naar die man. Schaamde me dood.
Zo ging mijn man een tijdje geleden met onze dochter zwemmen (ze zal toen 2,5 geweest zijn). Ze zaten samen in een hokje zich aan te kleden. Zegt onze dochter ineens.. 'Papa, wat ben je toch een lekkere vent..!!' En dan moet je inderdaad nog je hokje uit..
Mijn oudste kon aan het begin van een woord de 'R' niet uitspreken, maakte daar een H van. Ook de N was een probleem, dat werd een L.. Dus wij keken nogal beschaamd toen zij in mijn koffie mocht roeren en keihard over het overvolle terras riep: "Leuk hè, roeren?" En toen ze klein was en ik nog alleenstaande moeder.. Toen noemde ze mij 'pappa'. Joost mag weten waarom, maar dat is een hele tijd zo geweest. Ook toen ze mij uitzwaaide terwijl ik samen met mijn rij-instructeur vertrok voor een rijles en wederom haar zoetgevooisde scheurtje eens opentrok: 'DAAAAAG PAPPA!' De buren zullen wel gedacht hebben!!! (En zij had een voorspellende blik, ben een aantal jaren later met 'm getrouwd. )
Soortgelijk topic bestond al: http://www.zwangerschapspagina.nl/de-lounge/375176-opmerking-kind-eren-waar-enorm-om-moest-lachen-6.html Deze gaat dicht