Alles is heel pijnlijk, maar we wachten gewoon af he. Ik probeer mijn energie er niet in te stoppen, want ik krijg er mijn meisje jammer genoeg nooit meer mee terug. Voel me ook helemaal niet goed de laatste tijd, de eerste weken leefde ik in een roes. Maar nu wordt het me echt te veel: het gevoel van gaan we nog een gezond kindje op de wereld zetten, de ziekenhuisbezoeken, de onderzoeken, het verwerkingsproces ... en iedereen rondom mij lijkt zo gelukkig.
Elpie, wat vreselijk zeg wat jullie allemaal al hebben meegemaakt!! Ik hoop dat je de nodige hulp en steun krijgt!! Heel veel sterke meid!
@elpie, wat vreselijk, sterkte de komende tijd, en hopen dat de juiste resultaten boven tafel komen @justme... jij bijna echo... spannend? hier net terug van 10 dagen ierland, veel regen maar wel veel plezier gehad. voor de rest weinig nieuws.. wellicht toch wat eerder gericht klussen.... dus wie weet.. zal in de loop van dit jaar toch echt wel gaan gebeuren
Eventjes nog zwaaien voordat we morgen voor een weekje naar Duitsland vertrekken!!! Fijne week meiden.
@elpie: dat is waar. Ik denk dat veel meiden dat gevoel hier kennen. Eerst ga je mee met de stroom en nadien krijg je een dip en voel je je nog slechter dan daarvoor. Schrijf vooral van je af hoe je je voelt hoor, dat kan opluchten! @mikmak: ja, eigenlijk best wel spannend. En mijn vriend kan niet mee Vind hij zelf ook heel spijtig. Mijn mama rijdt mee zodat ik toch niet alleen in de wachtzaal moet gaan zitten en me zenuwachtig lig te maken. Maar ergens hebben we er ook wel een beetje vertrouwen in. Ik bedoel, we zijn nog altijd bang, maar aangezien ik zo misselijk ben de laatste tijd, zal het voorlopig nog wel goed zitten denk ik. Oe, Ierland is volgens mij zo mooi! En de regen, tja, die hoort een beetje bij het land denk ik Leuk dat jullie misschien wat gerichter gaan klussen! Ik hoop voor jullie dat alles vlot mag lopen wanneer jullie er klaar voor zijn! @ego: hier werkelijk een babyboom in de omgeving, niet te doen! Ik merk wel dat ik er nu beter tegen kan dan voor mijn zwangerschap. Toen mijn vriendin een 6-7 weken geleden kwam zeggen dat ze zwanger was deed het echt nog pijn (niet dat ik niet blij was voor hun, maar het was moeilijk omdat het bij ons niet lukte). En ondertussen heb ik nog gehoord dat een collega van mijn zwanger is, al 14 weken. Ze was bang om het tegen mij te komen zeggen. De schoonzus van mijn vriend is zwanger, ongeveer even lang als ik. Wel vreemd, want zij was ook met Alycia gelijk zwanger met mij, toen ook bijna op dezelfde moment uitgerekend. Alleen heeft zij nu een dochtertje van 9 maand rondlopen. Straks naar de trouw van mijn neef, zijn aanstaande is 6 maand zwanger. Allemaal baby's!
@ Iradersma; JEAAAAYYYYHHHHH Je bent zichtbaar mama geworden! GEWELDIG, ben zo blij voor je! Wat een prachtige naam! Zet je een foto van de kleine zus van Roan* in je album? En hoe voel je je? Hoe is de bevalling gegaan? Hoe is de kraamweek? Geniet meid, ben zoooooooo blij voor je!!!! @ Justme; snap het dat het spannend is, dit moet echt een plakker zijn hoor! Hoever ben je nu? Wat een babyboom! Bizar ook die vriendin die nu weer gelijk zwanger is... En de engeltjes dag van je meisje is voorbij, heb je nog iets speciaals gedaan? @ Mikmak; heerlijk op vakantie geweest, heerlijk! En stiekem aan de klus, tis je gegund! @ Mams; veel plezier in duitsland! @ Elpie; gefeliciteerd en gecondoleerd met je meisje en helaas welkom hier (had je liever in een ander topic getroffen...) Wat is het toch hard he, je meisje meoeten verliezen, en dan doorgaan... Ken het! Dikke dikke knuffel, het is het vreselijkste wat je mee moet maken in je leven. Veel kracht! Wat vervelend om te lezen dat het mss door fouten vanuit het ziekenhuis is gekomen @ Ego; wij zijn net terug van de vakantie, was geweldig en ging super met Jort! Kwam eigenlijk even spieken voor Iradersma... Ben zo blij voor haar!
@frenzy: ik ben nu 9 weken (en 1 dag ) ! Ik was heel emotioneel de dagen rond haar geboorte en overlijden. We hebben eigenlijk niet echt iets speciaal gedaan. We hebben gezorgd dat er mooie bloemetjes bij haar grafje stonden, binnen bij haar foto ook roosjes gezet. En met twee samen geweest, rustig avondje ervan gemaakt, samen geweend. En dat had ik ook wel nodig, dat wenen. Nu heb ik het gevoel dat ik weer wat sterker ben. @ego: Meiden, ik ben zo blij, ik kan de glimlach niet meer van mijn gezicht krijgen. We hebben een mooie echo gehad! Alles ziet er goed uit! Het kindje bewoog mooi, het hartje klopte goed en er was niets abnormaal te zien!
Ik ben 2,5 week geleden bevallen van een zoon na een zwangerschap van 20 weken. Bij 12 weken zagen ze heel veel vocht in het lijfje. 8 weken lang hebben we het ziekenhuis plat gelopen, maar ze zijn er niet achter gekomen. Bij de 20 weken echo konden ze toch duidelijk zien dat ons mannetje geen kans had te overleven. Hij zou in mijn buik komen te overlijden en anders (dat zou al een wonder zijn) sowieso na de geboorte geen kans hebben. We hebben dus moeten besluiten de zwangerschap af te breken. Het voelt eigenlijk niet als een keuze, gek genoeg. Toen Stijn geboren werd konden we wel duidelijk zien dat het goed was zo, al vind ik hem het mooiste kindje dat ik ooit gezien heb. Het is 2,5 week geleden. Het leven gaat om ons heen weer door, maar ik weet nog niet hoe... Stap voor stap, dat is een ding wat zeker is. Ik mis hem zo en had zo graag gewild dat we voor hem konden zorgen en hem al onze liefde kunnen geven. Onbewust ben ik ook wel bezig met het idee of ik weer opnieuw zwanger zou durven worden. Aan de ene kant wil ik niets liever, maar ik weet niet of ik zo'n verdriet nog een keer zou kunnen verdragen. Zeker nu we nog geen antwoorden hebben van de artsen (als ze al gaan vinden wat het is geweest, dan kan dat ook nog 3 maanden op zich laten wachten), heerst er zoveel onzekerheid.
Ik breek even kort in voor iradersma! Onwijs gefeliciteerd........ Hoop dat alles ontzettend goed gaat! Dikke knuffel!
@hoop1980: o, meid, wat erg! Gecondoleerd met het verlies van jullie zoontje! Ik wil jullie veel sterkte wensen in deze zware tijd! Nog maar 2,5 week geleden... @peet: hoe gaat het met jullie? David is alweer 6 maanden oud!
Hoi! Ja gaat heel goed. Hij is uiteraard fantastisch ( krijgt nu wel wat praatjes hoor, haha...) Ik zie hier ook steeds weer meiden die helaas hetzelfde of iets soortgelijks meemaken, vreselijk.... Allen heel veel sterkte! Dikke knuffel ( en ik lees zo nu en dan eens hoe het met de andere gaat.... Dus vanaf hier ook felicitaties! Succes xxxxxxx)
@Justme, onwijs gefeliciteerd meid... ben super blij voor jou!!!! @hoop, gecondoleerd meid.... en ja stapje voor stapje, te snel heeft geen zin dan krijg je al snel weer een klap in je gezicht... en opnieuw zwanger raken.. dat komt wel.. zodra jij daar klaar voor bent durf ook jij weer een nieuwe zw aan te gaan. @iradersma, onwijs gefeliciteerd meid... genieten nu van de kleine spruit. ga zo effe de foto bekijken. hier deze week weer begonnen met foliumzuur... we zitten goed in ons vel, daar waar de relatie kapot had kunnen gaan durf ik nu wel te zeggen dat wij dit hebben overleeft... de liefde is in ieder geval hoog opgelaaid.. plannen worden nog steeds gemaakt... en ook een nieuwe zw sluit ik op korte termijn dan ook niet uit.... iig voor het eind van het jaar...
@elpie, nee ze hebben bij mij geen reden gevonden. ze hebben obductie gedaan van lichaampje en hoofdje, allebei bloed gegeven, vruchtwaterpunctie, chromosomen onderzoek en er is gewoon geen aanleiding geweest. het enige was dat ik 2 weken ervoor 5 treden van de trap ben gegeleden op mijn billen. had toen wel een enorme steek in mijn buik, en heb ook veel aan de ctg gelegen, en echo's gehad. de donderdag ervoor nog groeiecho bij de vk gehad en alles was in orde.. dinsdagochtend erna om 8.15 heb ik hem voor het laatst gevoeld, waarschijnlijk was dat zn laatste adem. er wordt gespeculeerd dat het toch met het glijden van de trap te maken heeft gehad, dat er iets van een vochtverplaatsing is geweest waardoor het mis is gegaan, maar dat zijn dan oa mijn moeder, dochter van de buren en nog wat mensen.... mijn dochtertje zegt altijd dat *arnaud pijn heeft omdat hij van de trap is gevallen... zij heeft mij niet zien glijden, rara hoe kan het. de omgeving vind eigenlijk dat het zh in gebreke is gebleven, en dat ze kleine *arnaud hadden moeten gaan halen na de val, of iig mij hadden moeten opnemen ter observatie, en die kleine sneller op de wereld hadden moeten laten komen. Ik zelf heb daar nooit over nagedacht, omdat ik niet het idee had dat er iets mis was. zelfs niet toen de vk bij mij thuis het hartje niet kon vinden, en we naar het zh gingen voor een echo.... mijn vriend denkt toch de navelstreng, omdat hij met navelstreng om nek is geboren, en na 3 dagen dwarrelen in de buik dat die navelstreng weer losser is gaan zitten.. de artsen gaan daar iig niet vanuit. kortom het blijft gissen, en ik kan het ook niet meer terugdraaien, het zal een plekje krijgen en verder pakken wij langzaam maar zeker de draad weer op, en gaan we verder leven naar wat de maatschappij van ons verwacht voor zover ik niet tegen de maatschappij aan kan schoppen
@mikmak: Bedankt! O, en wat fijn dat het zo goed gaat in jullie relatie! Genieten En nu toch al wat vroeger terug gaan proberen voor een nieuwe zwangerschap! Leuk! Ik hoop op vlug goed nieuws!
Helaas zijn wij ons dochtertje ook verloren, nu een maand geleden. Had met 31 weken een groeiecho en was allemaal dik in orde. 10 dagen later voelde ik r niet meer en dacht voor de zekerheid ff langs de verloskundige. Totaal onverwacht maar haar hartje klopte niet meer. Wat een klap en wat een verdriet. Wie verwacht zoiets nou een week na een prima echo en al zo dicht bij de 40 weken. Ik zit nu middenin mijn 1e menstruatie en ga verder ook niet aan de pil ofzo. We zien wel wat er gebeurt. De kinderwens is er nog steeds al zal een volgend kindje ons meisje natuurlijk nooit vervangen. Ben alleen wel bang voor evt negatieve reacties van de omgeving mocht ik snel weer zwanger zijn. Sterkte voor iedereen die dit moet meemaken. Het is afschuwelijk!
Ik verschrik me wel vaak bij hoeveel mensen er toch niet echt een reden wordt gevonden ... nu wij laten sowieso een deel onderzoeken nu omdat ik hiervoor al 2 miskramen had, maar het wil niet noodzakelijk zeggen dat dat verband houdt met elkaar Gelukkig heb ik ook een prachtig ventje van 2.5, die me echt wel recht houdt deze dagen. Hier willen we er ook snel terug aan beginnen, en wat de omgeving daarvan denkt zal me echt worst wezen. In deze situatie mag je alleen maar aan je eigen denken hoor. Het is ons lichaam en onze beslissing he. Nu wij zitten nu nog in de wachttijd naar de resultaten en wou sowieso wel een aantal cyclussen afwachten om mijn lichaam wat rust te geven, maar zodra we in Gent zijn geweest voor ons gesprek laten we de natuur terug zn gangetje gaan.
Dank je wel voor de lieve reacties. Het voelt toch ook fijn dat je niet de enige bent met dit gevoel en verdriet. Om je heen lijkt het soms zo vanzelf sprekend dat het bij iedereen maar goed gaat. @ Luvv; bij jou ook zo kort geleden... en zo uit het niets. Heel veel sterkte. Ik herken je angst voor reacties in de omgeving. Ik denk daar ook wel eens over na. Hoe zullen mensen reageren als je zo snel weer zwanger bent? Ook al is het helemaal niet belangrijk natuurlijk... zullen mensen begrijpen dat je dit gewoon heel graag wilt?