Hallo dames, Ik ben momenteel 35,1 zwanger van mijn derde kindje. Gisteren ben ik op controle geweest bij de vk. Ik dacht er niet teveel bij na, gewoon de zoveelste standaardbezoekje, ben zo weer weg. Dat liep even anders. Te hoge bloeddruk en eiwit in mijn urine. Doorgestuurt naar het ziekenhuis en daar wat onderzoekjes gedaan. Mijn bloeddruk is inderdaad hoog, maar wisselent. Als ik rust houd, zit ik met een onderdruk tussen de 85 en 90. Maar bij de minst geringste schoot het naar 100! Eiwit in mijn urine was er wel, maar op zich nog te doen. Bloedplaatjes waren nog goed, alleen waren mijn leverwaardes wel verstoord. Ik sta nu onder strenge controle en moet vandaag en maandag terugkomen bij de gyn. Heb ook bloeddrukverlagers gekregen. Ik wilde echt niet blijven, want heb nog twee andere kleintjes die mij hard nodig hebben! Ik voelde mij inderdaad niet al te best, maar had dit eigenlijk helemaal niet zien aankomen. Weet alleen niet zo goed wat ik kan verwachten, heeft iemand hier ervaringen mee? Kan dit zich nog rechttrekken? Waar moet ik allemaal op gaan letten? Is dit nou echt zwangerschapsvergiftiging of hik ik er tegenaan? Voel op het moment ook steeds een pijn tussen mijn schouderbladen en krijg het benauwt. Fietsen gaat nog nauwelijks, lopen is beter. hoort dit erbij??? Sorry voor alle vragen, maar ik zit met zoveel ??? Op internet wordt je ook niet veel wijzer, daar gaat het vooral over de wat ergere 'vormen' zeg maar.. In ieder geval bedankt
Bij mij werd het iets later ontdekt, toen ik 37.4 was. Ik moest meteen blijven in het ziekenhuis en ben een paar dagen later ingeleid. Naast de verhoogde bloeddruk en eiwitten had ik verder nergens last van. Fijn dat ze je extra in de gaten houden, denk niet dat ze je tot het eind zullen laten lopen.
Ik had dit ook ... heb me erg rustig gehouden en zo het ik het kunnen uitzingen tot ik spontaan beviel met 39,5 weken. Ik moest 3 xp er week aan de ctg in het zk....ik schrok heel erg in het begin.....voelde me erg vaak niet zo lekker maar het ging nog .. vooral als je even voorbij de schik bent.
Ik had deze klachten ook, maar wel wat later (ik was al rond de 38wkn) Op vrijdag de eerste bloed- en urineonderzoeken gehad (slechte uitslag), zaterdag weer (niet verbeterd en besloten tot inleiding), zondag ingeleid en bevallen van mijn zoontje.
@ Chiggy, slechte bloeduitslagen, hield dat ook slechte bloedplaatjes in? Ik weet alleen dat mijn leverwaardes verstoord waren. Ze hebben mij eigenlijk vrij weinig verteld, alleen dat ik onder strenge controle sta nu en ik heb medicatie gekregen voor die bloeddruk. Ik lees wel verschillende verhalen op het moment. De ene wordt ingeleidt, de ander zingt het uit tot een spontane bevalling. Ik zit er vooral mee, omdat mijn man momenteel niet in de buurt is en er ook niet zo 123 kan zijn. Het is een beetje lastig inschatten hoe de ernst van de situatie is, dus weet ook niet of ik hem nou moet verzoeken om toch maar naar huis te komen. Lastig hoor....
Ik denk dat je het beste je VK kan vragen in hoeverre je de rust moet houden. Als er wordt gezegd dat je echt strikte rust moet houden, zou ik je man wel naar huis laten komen! Gezondheid voor alles, toch?! En daarnaast kan het zomaar zijn dat (ga er niet vanuit, maar je moet wel realistisch blijven) dat ze je wel voor de zekerheid willen opnemen, dan is het toch fijn dat je man er voor jou is en voor de kleintjes die er nog rondlopen! Heel veel beterschap en doe rustig aan meis!
Lijkt ook wel of het verschillend is per zk of gyn...ik lees ook altijd verschillende verhalen hierover. Gek he?
Ik denk dat het daar aan ligt inderdaad. Zelf kom ik uit de randstad, maar ik woon sinds mijn huwelijk in zeeland. De zorg hier is echt bagger. Tot 3 keer toe echt megablunders. De eerste met mijn schoonvader, die ging ziek naar de huisarts. Werd naar huis gestuurt, zonder uberhaupt nagekeken te zijn geweest. Die avond is hij opgenomen en 6 weken later was hij er niet meer. Na de bevalling van de oudste had ik steeds rare koortspieken. Werd heel luchtig over gedaan. Omdat mijn schoonvader was overleden, logeerde ik bij familie in de randstad. Daar werd ik direct opgenomen, de koorts ging over de 41 graden en het ging erg slecht met mij. Laatst ben ik met mijn oudste bij de huisarts geweest vanwege allerlei vage klachten. Werd erg luchtig over gedaan. Ik ging op bezoek naar Rotterdam, mijn zoontje is met een ambulance vervoert en opgenomen. Conclusie: Ernstige astma-aanval vanwege een luchtweginfectie. De houding hier mbt de zorg is dus heel afwachtend en heel luchtig. Ik heb enerzijds dus weinig vertrouwen dat ik goed begeleidt ga worden. Anderzijds zou ik ook niet opgenomen willen worden, dus komt het me goed uit. Maar, is er niemand anders met een soortgelijke ervaring?