Hmmmm wel lekker als je gyn dat zegt! Haha Ik ben gewoon pas om 3 uur aan de beurt, bah, bah, bah! Maar mag niet klagen, ik mag ten minste morgen al! Moet om 11 uur in het zh zijn en zie best wel op tegen die 4 uur. Wat ga ik in godsnaam doen behalve mezelf zenuwachtig maken?!?! Eten mag tot 6 uur van te voren dus mag nog onrtbijten gelukkig. En drinken mag tot 2 uur van te voren nog.....
Justy; oeh, 3 uur is wel een beetje laat inderdaad. Maar je hebt hoe dan ook morgen je ukkie in de armen. Ik moest me de vorige keer om 9 uur melden en we gingen rond half 12 naar de ok. Die tijd is mij best snel gegaan toen. Ik had wat leesvoer mee. Manlief zat bij me en af en toe kwam er een verpleegundige langs, eerst een keer om uitleg te geven van de dag. Toen kwamen ze een infuus inbrengen en operatieschort aan doen, en vlak voordat we naar de ok konden kwamen ze een katheter inbrengen etc.. Ging op zich nog snel genoeg. Hopelijk valt het wachten voor jou ook mee morgen. Kom je nog melden als je bevallen bent?
Ja tuurlijk. Zo snel als t gaat en ik even rust heb om te forummen kom ik hier vertellen hoe het is gegaan... Fijn dat t snel ging. Daar hoop ik ook op....
Ervoor zorgen dat je water breekt van te voren.. . Dan krijg je weeen en dan zijn die uren echt zo voorbij . Nee grapje... Heel veel succes morgen! Nog effe en je hebt je kleintje in je armen.
Bedankt allemaal! @sofietje: dat heb ik deze week stiekem gehoopt ja, haha ik dacht dan krijg ik ten minste meteen mn ks! Hahha
Bij mij was de keizersnede gepland ivm een stuitligging. In het ziekenhuis was alleen nog plek voor de keizersnede met 39 +6. Zelf waren we al een beetje bang dat hij eerder zou komen omdat we met de pretecho's steeds een weekje voor liepen. In ander ziekenhuis ook pas plek met 40+ dus maar zo gelaten. Op zondag 15 juli (37 +4) stond ik eind van de middag op uit de stoel en kon bijna niet meer lopen, heel raar gevoel. Ik dacht gelijk aan bekkeninstabiliteit en heb heel rustig aan gedaan. Mijn vriend heeft me 's nachts in bed geholpen en moest zelfs mee naar de wc. Omdat het zondag was besloot ik maandag naar het ziekenhuis te bellen wat ze konden doen aan de bekkeninstabiliteit. Maandag 16 juli (37 +5) wordt ik om 9.45 uur wakker met het gevoel in m'n bed te plassen! Probeer het op te houden maar lukt met geen mogelijkheid, blijft lopen. Ik riep gelijk tegen mijn vriend "mijn vliezen zijn gebroken", hij sprong gelijk uit bed, zocht nummer van ziekenhuis en ging bellen. Ze zeiden daar dat ik een maandverband in moest doen en dan over een half uur terug moest bellen. Maar toen ik van mijn bed naar de toilet liep gutste het vruchtwater eruit. Echt met kleine golfjes, heel raar gevoel. Gelijk dus maar weer gebeld naar ziekenhuis, want maandverbandje zat al vol. Daar zeiden ze direct "mevrouw, we gaan alles klaar maken komt u maar zo snel mogelijk hierheen, u zult vandaag uw kind zien". Wij snel laatste spullen in de koffer gooien (had ik nog niet helemaal klaar, wel voor een groot deel) en op weg naar het ziekenhuis. Heel raar om in de auto te zitten en te weten dat je je kind zo gaat zien. In de auto begonnen de weeen, ze kwamen gelijk om de 4/5 minuten maar verschilden wel qua heftigheid. Aangekomen in het ziekenhuis kreeg ik gelijk een ok blouse aan en werd er geconstateerd dat ik al 2 cm ontsluiting had. Ze hadden voor vandaag al 4 keizersnedes staan, maar ze konden mij er nog snel tussen zetten. Zo werd ik eigenlijk bijna direct doorgereden naar de operatiekamer. Mijn vriend moest ook een pak aan en het duurde even voor hij kwam, daar moesten ze op wachten Ruggenprik zetten viel me heel erg mee, deed bijna geen pijn. Even wachten tot het ingewerkt was en dan testen ze of de prik gewerkt heeft. AUW!! Nee dus, weer paar minuutjes wachten en weer proberen AUW!! Ik had ook nog geen gesprek gehad met de anesthesist want die zou ik pas hebben met 38+1. Ze hebben me weer omhoog gehaald en moest proberen mijn rug weer te krommen zodat ze er nog een prik bij konden zetten. Toen weer wachten of de prik gewerkt had, en werd nu echt wel zenuwachtig! Gelukkig na aantal minuten deed het geen pijn meer, maar het is wel een heel raar en naar gevoel als ze bezig zijn vond ik. Het leek wel alsof mijn navel eruit werd getrokken. Maar ik denk ook dat dit komt omdat de kleine in onvolkomen stuit lag. Gelukkig was hij er met 5 minuten uit (als het langer geduurd had was ik denk ik eng geworden van het getrek). Hij begon gelijk te huilen en wat was ik blij hem te zien!!! Vanaf de zijkant kon ik een beetje meekijken toen hij gecontroleerd werd. Apgar score was goed 9/10! Hij begon ook gelijk te plassen over de zuster Daarna mocht hij een paar minuutjes op mijn borst liggen in een wikkeldoek, snel wat foto's gemaakt en toen ging de baby met papa naar de verloskamer. Het hechten duurde drie kwartier en het is heel raar om alles zo mee te luisteren (weekend was net voorbij dus daar werd veel over gepraat). Arts in opleiding hielp gyneacoloog mee en die heeft mij ook gehecht. Ik hoorde haar nog zeggen, doe er maar wat hechtpleister bij dan trekt het waarschijnlijk nog wel goed... Eenmaal in de verkoeverkamer duurt het wachten lang! Je wil zo graag naar de kleine! Na 1,5 uur mochten ze me op komen halen, maar er ging wat mis in de communicatie. De verloskamers belden na 2 uur op of ik al naar hen toe mocht... potver!!! Eindelijk na 2 uur terug bij mijn kleine ventje en man! Doordat alles zo snel gegaan is, 9.45 uur vliezen gebroken en om 11.55 uur is de kleine geboren met spoedkeizersnede, leek het voor mij allemaal voorbij te gaan in een roes/droom. De pijn direct erna viel me mee. Had wel een morfine pompje, paracetamol en D... (kan er even niet op komen). Wat ik persoonlijk heel erg vond is dat ik hem pas na een paar dagen naakt heb gezien en dat ik hem niet zelf kon verschonen of in bad doen of zelfs optillen in het begin. Dat voelde voor mij echt als falen en daar heb ik het nog best moeilijk mee. Helaas is de wond heel lelijk gehecht en ging de wond aan 1 kant ook echt pas na 2 weken dicht. Het sluit daar ook helemaal niet goed aan, is dus nu echt een soort hobbel. Kraamverzorgende en verloskundige zeiden ook dat het zeker geen schoonheidsprijs verdiend en dat ze niet begrepen waarom dit zo gedaan was. Na 3 nachten ben ik naar huis gegaan. En op dag 5 kreeg ik toch enorme krampen in m'n baarmoeder en had steeds het gevoel te moeten plassen... Ik bleek een fikse blaasontsteking te hebben (komt vaak voor door de catheter) en toevallig was de baarmoeder ook erg aan het samentrekken waardoor dit nog pijnlijker werd... Antibioticakuur mee gehad voor 7 dagen (huisarts had eerst kuur voorgeschreven voor 3 dagen maar door de helse pijn terug gegaan naar ziekenhuis en die gaven gelijk een heftigere kuur mee). Borstvoeding is gelukkig wel goed op gang gekomen. Schijnt niet altijd zo te zijn na de keizersnede. Merkte wel erg verscheel met deskundigheid verpleegkundige met aanleggen. De een had er echt duidelijk verstand van, de ander wist niet wat ze moest doen en dan lukt het dus ook echt niet, frustrerend. Ik voel me nu na bijna 3 weken pas weer een beetje beter en kon na 2 weken pas een beetje normaal op een stoel zitten (ook door de wond die nog deels open was). En die moeheid is echt slopend. Ik was voor de bevalling toch echt wel goed gezond en fit (sportte voor de zwangerschap 6x in de week, en bleef veel fietsen en wandelen tijdens de zwangerschap, normaal op gewicht). Zo zie je maar dat het toch echt verschilt van persoon tot persoon. Tja, ik ben er dus niet echt positief over, maar ik denk wel dat er bij mij gewoon een aantal dingen niet mee gezeten hebben. Bij een geplande keizersnede hebben ze ook meer de tijd voor je, bij mij moest het natuurlijk snel snel. Ik zag al erg tegen een keizersnede op (heb 2x uitwendige versie geprobeerd maar helaas niet gelukt) en het is me ook echt niet meegevallen.
Hallo meiden, Ik heb een ks gehad vrijdag. Ikmoet zeggen dat ik t echt een hele happening vind. Ik was toch best nerveus en de verdoving kwam wat hoger bij mij dus t gevoel van niet kunnen ademen is best eng. Maar verder ging het er relaxt aan toe. Iedereen stelt zich voor en iedereen is vrolijk en feliciteerd je achteraf. Dat je baby ter wereld komt is sowieso geweldig natuurlijk, ook op deze manier.... Het herstel tot nu toe gaat heel goed. Vrijdag om half 4 is onze zoon geboren en zaterdag rond een uur of 11 was de catheter er uit en ging ik zelfstandig naar de wc. Morgen zelf douchen en als t goed is ma naar huis....
Van harte gefeliciteerd met de geboorte van jullie zoon! Voor het ziekenhuispersoneel zal het routine zijn, maar ik vind het ook een hele happening hoor. Zoveel mensen die erbij betrokken zijn. Dat de verdoving iets hoger gaat zitten herken ik van de vorige keren ook, erg vervelend. Maar zodra je je baby ziet is het grootste leed al geleden vond ik. Fijn dat het zo goed gaat met je, en heerlijk maandag naar huis met je zoon.
Jel123; jammer dat het je zo is tegen gevallen. Het verhaal van pas erg laat terug zijn bij man en kind ken ik helaas. Ik werd beide keren rond de middag geholpen en op het moment dat ik terug mocht was het meeste personeel met middagpauze (?!) dus was er niemand om me te halen. Ik heb dit nu aangekaart bij mijn gyn en hij dacht dat het nu anders ging lopen, ze willen er steeds meer naar toe dat moeder en kind niet gescheiden worden. Ik heb vooral bij de eerste ook heel erg gemist dat ik hem niet bloot heb gezien, ik zag op dag 2 pas met eigen ogen dat het een jongetje was. Hopelijk kun je veel dingen een plekje geven en kun je lekker genieten van je mannetje. Verder zou ik je aanraden om er wel over te praten en bijvoorbeeld bij de nacontrole het nog wel bespreekbaar te maken.
Einad, ik had Dr.Leaven. Hartstikke aardige man. Hier is alles wel goed verlopen. Wel veel gewrik en gewroet gevoeld met hechten. Niet normaal meer. Ben wel flink beroerd geweest. Heb nog ruggeprik bij gehad en iets tegen de misselijkheid omdat ik bijna weg viel. Daarom ook iets langer op de uitslaapkamer. Daarna lekker naar manlief en Fleur. Ze woog 4350 gram en moest echt een flesje omdat haar bloedsuikerspiegel te laag was. Daarna haar lekker een poosje bloot op de borst gehad. En daarna kennismaking met de trotse grote broer. Ruggeprik was wat scheef gezet dus had rechts al snel veel pijn. Echt niet normaal meer. Nadat de ruggeprik uit was gezet was het gevoel in dat been ook zo weer normaal. Pas 2 uur later volgde het andere been. Heel bizar. Nu nog veel pijn. Vermoedelijk door het gewroet en littekenweefsel. Wond zelf doet geen pijn maar meer m'n buik er boven.
Corina, ik heb hen gehad toen ik een mk kreeg.. Vond hem heel sympathiek! Wel balen dat je nog best wat pijn hebt, rustig aan en Fleur is echt een mooi meisje!!
Justy gefeliciteerd met je zoontje. Lekker dat je maandag weer naar huis mag. Einad ze zeggen dat de betere gyn in Goes zitten. En is volgens mij ook wel zo. Oh je kent 'm ook. Ja die pijn is wel balen maar we doen het rustig aan. Is ook nog geen week geleden
Justy van harte gefeliciteerd met jullie zoontje. Ben wel benieuwd naar welke naam jullie hem gegeven hebben. Maar knap maar snel op en geniet van elkaar. Doet klinkt cliché maar de tijd gaat echt veel te snel....