Ik heb gisteravond weer een gesprek gehad met mijn vriend (jaja, we blijven bezig!) en hier is uitgekomen dat we het nu even in het midden laten. We gaan eerst nog even goed met mijn ouders en zijn ouders praten, en aan de hand van hun reactie op het gesprek maken wij onderling een definitieve beslissing over wanneer ze gebeld gaan worden. Dit geeft mij nu weer even rust, tot aan de gesprekken met onze ouders, dus ik vind het even goed zo. Mijn schoonouders komen volgende week terug van vakantie, en mijn ouders zijn net terug, dus die gesprekken zullen binnenkort wel volgen.
He he want het is toch eogenlijk belachelijk dat je je nu hiermee moet bezighouden zeg. Ze zijn opa en oma en niet papa en mama....snap ook helemaal niet heo uders zich zoiets in hun hoofd halen? Ze weten het toch zeker nog wel hoe het was toen ze kinderen kregen? Ik zou niet mijn kinderen hiermee willen lastigvallen. Nou succes en ik ben eens benieuwd of ze nu wel volwassen kunnen zijn. En zoals ik al eens eerder zei....pas op stel je grenzen en maak dit duidelijk want wat eisen ze hierna? Moet het kind blijven slapen? Moet het kind wel al met 3 maanden fruit eten bv......klinkt allemaal stom misschien maar ze menen nu al een voorrect te hebben dus WHAT`S NEXT? Maar nu genieten van je zwschap en je man hoort je bij te staan nu....... Heb je trouwens al je 20weken echo gehad?
Ja je hebt helemaal gelijk, what's next. Daar heb ik ook al over na zitten denken inderdaad. Mijn moeder had het er vorige week ook al over dat, omdat dit hun eerste kleinkind is, hij straks wel erg verwend zal worden. Dat weet ik nog niet hoor! Als er al iemand ons kind verwent, zijn wij het wel! Ik vind het belangrijk dat hij straks wel de waarde van dingen leert, en dat gaat niet lukken als hij maar in zijn vingertjes hoeft te knippen en oma staat alweer voor de deur met een cadeautje oid... Dus ook daar moeten straks goede afspraken over gemaakt worden... zucht... Ik heb vorige week donderdag de 20 weken echo gehad, alles was prima. Hij was een plaatje, volgens de echoscopiste! En het is dus een jongetje! Wat was dat een heerlijk moment, om hem even zo goed (en zo lang) te mogen bekijken. En dat alles goed was, natuurlijk!
Ah super dat alles goed was! Mooi om te zien he! Ja je moet gewoon nu al duidelijk maken dat je er niet van gedient bent hoor.....als ze niet willen luisteren moet het maar op een minder leuke manier......pfff vermoeiend he Maar heb het zelf ook gehad hier. Is gewoon jammer dat je er nu moet achterkomen dat je ouders eigenlijk niet zo volwassen kunnen zijn...sorry dat ik het zeg... Maar nu duidelijk maken en voor jezelf en je vriend beslissen dat jij je er niet meer druk over gaat maken....sluit het af want het is zonde! Het is uiteindelijk jullie kindje....
Ik zou duidelijk uitleggen wat ik wil en daarbij zou ik een geboorteplan schrijven die je aan je vk geeft maar misschien ook aan je ouders? Zodat er zeker voor alle kanten duidelijk is dat jij niet meteen bezoek en mensen om je heen wil maar juist even rust. Ik heb ook in mijn geboorteplan staan dat ik na de geboorte eerst wil douchen etc en dat daarna (als ik er klaar voor ben) de familie binnen mag komen, eerder niet!
Ja dat is misschien wel een idee, om het geboorteplan ook aan mijn ouders en schoonouders te geven. Ik ben benieuwd hoe het gesprek zal gaan... misschien dat we dit weekend even bij mijn ouders langs gaan, dan hebben we dat alvast weer gehad... En tot die tijd ga ik me er even niet meer druk om maken (tenminste, ik doe mijn best...)
Jouw zwangerschap draait om jou en je kindje.. Als zij je stress opleveren kun je dat (vind ik) aangeven. En aangeven dat je een geboorteplan maakt om regels te maken en grenzen te stellen. Dat zal wellicht niet lekker vallen bij iedereen maar je moet aan jezelf denken!! En lekker genieten van je zwangerschap
Ik snap die hele heisa eigenlijk niet zo. Vind wel dat je partner ook meetelt. Jullie doen samen de bevalling, ook al lijkt dat niet zo, maar voor jouw partner kan dit ook een hele impact zijn. Voor jou voelt het fijn zonder ouders en schoonouders, maar je partner dus duidelijk niet. Wat ik mij ook heel goed kan voorstellen! Sluit samen een compromie, bijv dat ouders en schoonouders op de gang mogen wachten. Maar pas komen kijken als JIJ bijgekomen bent van de bevalling etc, en samen eerst van JULLIE kindje genieten (uurtje) Als dit dan te lang duurt voor ouders en schoonouders, gaan ze toch lekker weg?
Ja, hier ben ik het helemaal mee eens. Een geboorteplan is hierbij zeker een goed idee! En succes met de gesprekken met de aanstaande opa's&oma's. Dat is best moeilijk, want het zal je misschien niet in dank afgenomen worden. Ik heb bij de eerste best over me heen laten lopen en voelde me niet sterk genoeg om na de bevalling mijn grenzen aan te geven en mijn vriend ook niet. Het is zo heftig (op een positieve manier) wat er gebeurd op het moment dat je papa en mama wordt en je bent op dat moment ook best kwetsbaar doordat alles zo overweldigend is. Bij de 2de heb ik dus vooraf al aangegeven wat we deze keer anders wilden en daar was niet iedereen even blij mee, maar er werd wel naar onze keuze geluisterd, dus we hebben het de 2de keer helemaal kunnen doen zoals wij wilden en daar was ik erg blij mee. Wel lastig dat jouw partner en jij allebei iets anders willen. Zijn idee dat hij tijdens de bevalling niks voor jou kan betekenen en er gewoon maar naast staat, hoeft helemaal niet zo te zijn. Misschien een idee om samen een mooie zwangerschapscursus te gaan doen, zodat hij ook leert hoe hij jou kan ondersteunen tijdens de bevalling, zodat jullie de bevalling ook echt samen kunnen doen? Dan heeft hij misschien minder het gevoel dat hij de gebeurtenis direct met zijn familie moet delen, omdat hij het gewoon samen met jou kan delen en beleven. Ik weet dat de cursus 'Samen bevallen' echt heel erg gericht is op de rol van de partner tijdens de bevalling en hoe jullie dus idd 'samen' kunnen bevallen. Misschien is dat wel iets voor jullie.
Precies! Wat heel vervelend dat ze 'zomaar' voorbij gaan aan jouw wensen! Wiens bevalling is het nou eigenlijk????? Het stukje in het paars lijkt me een hele goede, dat je het van tevoren al aankondigt, zodat duidelijk is wat jíj wil en dat ze niet 'verraast' zijn als ze pas naderhand gebeld zullen worden. Succes! Lijkt me erg vervelend om zo'n gesprek aan te moeten gaan, maar ik vind wel echt dat je in je recht staat. Ik ben benieuwd hoe het afloopt!
Ik zou misselijk worden als mijn ouders zo deden.... Serieus ! Mijn schoonmoeder drong enorm aan. Ik vroeg aan haar na duizend keer nee gezegd te hebben wie er bij haar bevallingen allemaal bij waren geweest..... Uuhhh alleen B ( schoonvader ) ff stil en toen viel t kwartje. Ff later vroeg ik haar waarom niet haar schoonmoeder er bij was ? Geen antwoord..... Dus ik zei O! Begrijp je het nou... Ze liep Rood aan en het was klaar! Dikke sjaak moet niemand behalve me man er bij en ook geen mensen op de gang !!
Bij mijn eerste bevalling hadden ze hier ook allemaal plannen om de bevalling mee te maken ik knikte gewoon ja leuk gezellig met al mijn schoon familie haha mooi niet ik en mijn man zijn alleen naar het ziekenhuis gegaan en nadat de bevalling klaar was en alles ik werd na de kraam afdeling gebracht toen belde mijn man om het ze te vertellen ze wilden meteen komen het was03:00 h mijn man zei nee het is laat ze moet rusten en er liggen hier ook andere vrouwen die slapen. Boos dat ze waren maar de volgende dag stonden ze bij mijn bed en vroeg ze waarom ik niet gebeld heb ik zei ja het ging allemaal zo snel en dat ik zoveel pijn had dat ik aan niemand dacht. Toen zeiden ze ja je hebt ook gelijk . Zo was het opgelost
Ik zou ook even je vk hiervan op de hoogte stellen, en straks ook je verpleegkundige die bij de bevalling is en je kraamhulp. Zij kunnen (mochten je ouders er toch zijn) hen nog even weghouden tot jij aangeeft er klaar voor te zijn. Of neem je moeder een keer mee naar de vk, die kan dan Ongetwijfeld aan haar uitleggen hoe belangrijk het is dat ze wachten. Mijn sm was ook zo maar heeft zich erbij neer moeten leggen. (na de geboorte werd ze echt een bezitterige draak, dus je bent gewaarschuwd)
Je ouders blijven herhalen dat het gaat zoals jullie dat willen...... En idd. als het zover is, ze gewoon niet op de hoogte stellen. Heel vervelend voor jullie, ik hoop dat je nog volop kan en gaat genieten van de zwangerschap! Succes met alles!
Je vriend staat er volgens mij helemaal niet bij stil dat een bevalling -zeker een eerste- erg lang kan duren? Wij zijn bij Thirza van begin tot eind 27 uur bezig geweest. Zouden we in het ziekenhuis bevallen zijn, en er hadden mensen op de gang moeten wachten, dan zouden we vanaf een uur of half 8 's avonds in het ziekenhuis geweest zijn en Thirza is om 2.43 geboren. Staat hij erbij stil dat het kan zijn dat mensen dus al die tijd zitten te wachten? Als ik dus mijn bevalling als voorbeeld neem, betekent dat dat mensen 7 uur (ZEVEN UUR!) in een wachtkamertje hadden zitten wachten. En dan zijn er nog zal bevallingen die veel langer duren..... Daarbij: snapt hij dat dat voor de kraamvrouw ongelovelijk veel stress op kan leveren, de gedachte dat mensen maar zitten te wachten tot het eindelijk eens zover is? Is het handig om samen met hem en je VK een geboorteplan op te stellen? Je VK kan dan als objectief persoon bijstellen als hij vreemde verwachtingen heeft of denkt dat bevallen voor hem net zo zwaar is als voor jou.... Bovendien kan zij goede aanvullingen geven over wat hij allemaal kan/moet doen tijdens de bevalling en hoe hij dus ZEKER WEL van nut is tijdens de bevalling! Want 'hij staat erbij en kijkt ernaar' is het zeker niet hoor! Steunen, fijngeknepen worden tijdens de weeen, vraagbaak zijn voor de VK als jij door de pijn niet zo bereikbaar bent.... allemaal van die dingen die heel belangrijk zijn dat hij ze doet! Succes met het eruit komen, en blijf wel op je strepen staan. Ja, het is jullie kind, maar JIJ bevalt! Lijkt me dus dat het zwaartepunt van beslissingen bij JOU ligt en niet bij hem.
Dat is een goede Rozemarijke! Mijn moeder kwam bij mijn bevalling hierheen, omdat wij een hond hebben die bang is voor vreemden. Zij zou dus beneden zitten terwijl wij boven bezig waren. Maar dan zit ze dus lekker beneden. Tv kan aan, lekker op bank enz. In het het ziekenhuis zitten ze maar op een stoeltje met het leesvoer van daar. Mijn moeder kwam om 3 uur 's nachts bij mij. en Finn is om 21.50 de volgende dag geboren (uiteindelijk wel in het ziekenhuis waar we om 20.00 heen zijn gegaan)
Ik vertel ook pas na afloop hoor, anders zitten ze alleen maar te wachten en te stressen en eerder wil ik ze toch niet hebben. Ook na de bevalling wil ik eerst even samen en dan pas met schoonouders e.d. M'n moeder weet het wel, want die moet op de meiden passen.
En buiten dat... JIJ moet bevallen, hij niet. En het is reuze spannend enzo, natuurlijk, maar JIJ moet bevallen.
Plus, bedenk ik me nog, dat om kwart voor 3 geboren worden, natuurlijk niet betekent dat dan alles achter de rug is en bezoek binnen kan komen. Bij mij duurde het vervolgens nog 3 kwartier voor de placenta kwam, vervolgens moest ik gehecht worden, moest de zooi opgeruimd.... Dus als ik dat alles nog even mee neem, zou bezoek een uur of 8,5-9 hebben zitten wachten! Lijkt me niet echt de hobby van de gemiddelde nederlander, om dat op een ongemakkelijke stoel in een wachtruimte te doen, terwijl je ook lekker in je bed kan liggen de de volgende ochtend uitgerust en op tijd bij een frisgewassen baby, mama en papa lekker op bezoek te komen.... Over 'wie je het het eerste vertelt' gesproken: hier was de ex van mijn man de eerste die we het moesten vertellen, omdat we het weekend van zijn kids af moesten zeggen, omdat ik dus lag te bevallen in 'hun' weekend....
Jouw vriend is niet realistisch Patty, het is geen romantische komedie! Het is echt niet zo dat jij fris en fruitig binnen korte tijd zonder moeite bevalt, hij dan in slow motion naar buiten kan rennen en zijn moeder in de armen kan vliegen, allemaan tranen en als ze binnenkomen met de cadeautjes lig jij helemaal top in bed met je nieuwe baby in je armen... Nee hoor, urenlang weeen, uur persen, placenta moet nog komen, baby nakijken, hechten, borstvoeding geven (als je dat wilt) douchen, aankleden... En dan zie je er toonbaar uit maar je voelt je alsof je stoomwals terecht bent gekomen. En dat is bij een goede bevalling... Reken erop dat je met alles bij elkaan echt wel 24 uur erover kan doen. Mijn twee bevalling duurde 20 minuten maar dan nog met alle romslomp eromheen ben je 5 uur verder voor er mensen zouden kunnen komen. En ik had niet eens hechtingen ofzo. Dus jouw ouders en vriend leven in een sprookje denk ik