Dank jullie wel, meiden voor jullie lieve reakties! @ Cin85 en Nena88: het is inderdaad erg moeilijk een opleidingsplek te krijgen, velen doen er jaren over. Dus het is ook niet iets wat je heel makkelijk opzij schuift. Jullie reakties geven mij wel steun, het is wel duidelijk waar ik sta. Maar het gevoel is nu al zo hecht dat ik mij straks niet kan voorstellen dat ik hem achter moet laten op het KDV...
Is het niet mogelijk dat papa misschien 1 dagje ouderschapsverlof opneemt, zodat je kindje nog een dagje minder op het kdv is? Niet dat ik iets tegen een kdv ofzo heb hoor maar ik voelde me er zelf veel prettiger bij als mijn zoontje thuis bij papa was dan op het kdv. Zo hebben we het hier ook gedaan, toen ging hij 2 dagen naar de opa's en oma's en de rest konden we zelf opvangen zodat hij niet meer naar het kdv hoefde (8 maanden geprobeerd, 1 dag in de week maar hij bleef alleen maar huilen huilen huilen, dus vandaar onze keuzen dat papa een dagje meer thuis zou zijn).
Ze raden het juist af je kindje maar 1 dag in de week te brengen. Het mag hier wel ze raden het sterk af. Dit omdat ze er elke week opnieuw aan moeten wennen omdat er een grote tijd tussen zit. Dit kan er voor zorgen dat je kindje er heel lang over doet om te wennen. Hier gingen ze 2x en dat ging al snel prima. Maar voor ons is 2 dagen Kdv de max. Ik vond het bij de eerste ook vreselijk dat kleine hummeltje... Maar moet zeggen dat ze er hier veel makkelijker door zijn geworden. En met de kindjes van vrienden die niet naar een Kdv gingen in de tijd dat zij wel enorm voor liepen op alle gebieden. Onze kids hebben het er super gehad.
@ xfifix, op zich hebben wij daar ook aan gedacht, mijn man zegt dat op zijn werk ook 4 dagen het minimum is en hij niet verder omlaag kan. @ Twinklestar: De creche heeft bij ons als minimum gesteld 2 dagen. Dus 1 dag is niet eens een optie
@ Merlijn, het gaat nog veel erger worden! Ik moest er niet aan denken tijdens mijn zwangerschap dat ze straks ergens anders zou zijn dan bij mij, kun je nagaan als je kindje er straks is. Nogmaals, wij hebben opvang binnen de familie, maar tranen met tuiten heb ik de eerste week gehuild. En dan kom je opeens weer in het ritme en is het eigenlijk best fijn om weer onder de volwassenen te zijn en ook over andere dingen dan babyzaken te kunnen praten. Die drie dagen waarop ik nu werk geniet ik enorm en de dagen waarop ik thuis ben geniet ik nog meer! En werken doe je straks ook voor je kindje. Hoe eerder je een schuld af hebt gelost, hoe eerder je meer financiële ruimte hebt om leuke dingen te gaan doen. Ik heb mijn md traject op een iets lager pitje gezet (wil zo min mogelijk missen van m'n kleine meid), zodat ik drie dagen per week kan werken. Ik schuif het echter niet aan de kant. Straks zijn de kids 4 en gaan ze naar school en dan heb ik mooi mijn goede baan behouden en kan ik er weer vol tegenaan.
Je hebt nu wel even een paar jaar dat je nog vast zit aan deze lange dagen door je reistijd, maar je kunt een kindje ook proberen een ritme aanleren zodat hij straks pas 's avonds rond 8 a 9 uur naar bed gaat, weet alleen niet hoe vroeg hij eruit moet op de dagen dat je werkt, want dan kan het weer lastiger worden. Is een beetje als je nu je specialisatie niet afmaakt en dichter bij huis gaat werken je ook kans hebt dat je je niet meer kan specialiseren in wat jij graag wilt. Plus als je kindje naar de basisschool gaat zou het fijn zijn als je wat eerder thuis bent dan moet hij ook gewoon vroeg uit bed dus 's avonds ook weer op tijd het bed in. Het is maar voor een paar jaar, zou nu nog geen overhaaste beslissingen nemen, zou het even op zijn beloop laten en straks als de kleine er is dan merk je snel genoeg of je alles goed kunt combineren.
Droombaan zegt toch al genoeg. Natuurlijk doe het een moederhart pijn om gescheiden te zijn van haar kind, maar er is meer in het leven dan kinderen. Ik was bij nr. 1 blij om na 12 weken weer aan het werk te gaan, want ik verveelde me stierlijk. Kind deed slapen ,eten, poepen, rondkijken en weer slapen. Nr. 2 was een huilbaby, dus was het ook wel eens fijn dat gehuil niet te hebben (was gelukkig na 6 maanden over). Pas na nr. 3 kostte het me moeite om weer aan de slag te gaan. Iemand hierboven zei het al. Je kunt je kind behoorlijk in 'jou' schema krijgen. Zo ging ons neefje voordat hij naar school ging nooit voor 20:30 slapen, maar die deed dan ook veel langer 2 slaapjes op een dag dan mijn kinderen. Dan zie je je kind nog even op de dagen dat je lang weg bent. Intensief is het wel, een hele dag werken, lang reizen en dan nog een kind thuis dat je aandacht wilt. Als ik jou was, zou ik gewoon proberen zo snel mogelijk die specialisatie romd te krijgen en dus zeker geen jaar verlof opnemen. Maar goed, ik ben iemand die naast haar kinderen ook van haar werk houdt en het geluk te hebben onregelmatig te werken en mijn kinderen veel zie.
Ik kan me voorstellen dat je lang spijt zult gaan hebben op het moment dat je nu je specialisatie op gaat geven. Dat is ook iets waar je lang voor hebt geknokt. Hoewel ook ik erg uitzag naar de komst van mijn kinderen en ik meteen na de bevalling niets liever wilde dan met mijn kindje zijn, moest ik bij de oudste na 4 weken weer een dag naar mijn opleiding, omdat het me anders wel erg veel ging kosten in de zin van vervangende opdrachten. Eenmaal daar merkte ik dat ik het ook wel erg prettig vond om eens wat anders te doen dan alleen baby.... Uiteindelijk ben ik bij allebei mijn kinderen in mijn verlof al gaan freelancen om zo ook nog iets anders te hebben dan alleen poep, plas en slaapjes, krampjes en voeden. Ik heb het zelf voeden als heerlijk ervaren overigens. Echter was ik bij beide kids na 12 weken er ook echt meer dan klaar voor om weer te gaan werken. Ik wist dat ze goed terecht zaten bij onze gastouder en heb ook weinig moeite gehad om de omschakeling naar weer werken weer te maken. Voor iedereen is dit anders, maar als je uit de baan ook veel voldoening haalt dan vind je op een zeker moment wel je balans tussen werk en gezin en kan er veel, ondanks reistijden etc. Veel succes met je beslissing.
Mijn moeder heeft vroeger altijd 4 dagen gewerkt en zeven kinderen gekregen (mijn vader werkte 3 dagen, oma paste twee dagen op)! Ik heb daar als kind nooit moeite mee gehad. Natuurlijk was het leuk als mama thuis was maar dat had niks met de 4 dagen te maken, dat was ook zo geweest als ze 1 dag gewerkt had. Schuldgevoel tegenover je kindje zou ik dus niet hebben. Hoe je het zelf gaat ervaren, daar kun je pas straks goed iets over zeggen. Als ik zo je situatie lees, zou ik wel gewoon doorgaan met de constructie die je bedacht hebt. Je kunt wel een jaar thuis blijven maar straks krijg je een tweede kindje en moet je dat ook weer doen waardoor je opleiding sowieso jaren opgeschoven wordt. Zoals duikster boven mij al schrijft: je gaat de balans wel vinden maar hoe precies dat weet je pas straks! Succes!
Dank jullie wel meiden voor jullie reakties! Het is inderdaad wel goed om naast mijn kindje ook mijn werk te hebben, ik haal er immers wel veel voldoening uit. @ gespannen, inderdaad, droombaan is wel de omschrijving van de baan die ik nu heb. Had het er gisteravond met mijn man nog over. Hij staat achter me en wil juist dat ik ermee verder ga. zoals jullie allemaal al schrijven moet ik gewoon bekijken hoe het gaat.
Onze dochter gaat ook 5 dagen per week van 8 - 17 uur naar een dagouder. Mijn werkgever had me niet verboden om minder te werken en heb het een jaar volgehouden om 30 uur te werken. Op eigen vraag ben ik terug voltijds op kantoor gaan zitten, want ookal zat ik thuis... mijn werk moest blijven doorgaan en ik had geen rust en bleef werken van thuis uit. Ik zeg enkel 1 ding: doe je kind naar een opvang waar je een goed gevoel bij hebt. Met mijn eerste dagouder had ik echt een probleem en wou niet meer gaan werken (wat financieel niet mogelijk is bij ons) omdat ik mijn dochter niet gerust achter liet. Na een maand een andere dagouder gevonden en ik kwam weer in een voor mij gepast ritueel terecht, ook mijn dochtertje! Soms overvalt me wel eens het idee "kon ik toch maar meer bij haar zijn". Maar als ik haar dan zie hoe blij ze naar de dagouder gaat en hoe vrolijk ze naar de andere kindjes wuift als ik haar afhaal... dan weet ik voor mezelf: je doet alles goed! Voltijds werken en kinderen: ja het lukt! MAAR: ik knoei enorm met mijn huishoudelijk werk! Zonder huishoudelijke hulp, ga je eraan ten onder (tenminste ikzelf)
Je hebt dus een kindje voor een paar uur per dag en de weekeinden? Lees niets over je partner die ook 1 of 2 dagen per week minder zou kunnen werken? Iemand die alleen staand is, en minimaal 4 dagen per week moet werken ivm de financien, zul je me niet over horen. Echter je kind 5 dagen dumpen om aan een carrière te werken .
Exact. Ik heb het met beide kinderen gehad. ijdens de zwangerschappen vraag ik me steeds af hoe ik het toch in vredesnaam allemaal voor elkaar ga boksen en na een weekje werken is het alweer of ik nooit anders heb gedaan Ik ben consultant en moest na de bevalling van mijn oudste (een prematuurtje en ik HELLP syndroom) na 16 weken ook gewoon aan de slag met een reistijd van 3 uur per dag. En dat gaat ook, en je kindje wordt er echt niet anders van. Bottom line: op dit moment kun je niet weten hoe het straks zal gaan en hoe je je straks zal voelen. Als dit je droombaan is moet je nu zeker geen radicale beslissingen nemen. Trouwens, mijn man en ik hebben altijd afgesproken dat vlak na de zwangerschap (tot zo'n 8 weken daarna) ik hoe dan ook geen radivale beslissingen mocht nemen (zoals stoppen met BV bijv) omdat je na de bevalling ook hormonaal ontoerekeningsvatbaar bent Dus dan ook nog geen grote beslissingen nemen! Spreek bijv af dat je het een half jaartje aan ziet, en dan rustig gaat evalueren met je man.
Rare reactie. Wie ben jij om te beoordelen of iemand full time mag werken? En ik werk 4 dagen per week en niet voor de financien hoor, mag dat wel van jou? Ga even lekker ergens anders met je kopje thee en koekjes staan zwaaien.
Hmm weet je.. Dit is een forum en bedoeld voor meningen. Ik denk dat de natuur het fenomeen cariere niet heeft bedacht. Als dit echter erg belangrijk is voor je... Passen kinderen daar misschien niet bij. Ik vind persoonlijke ontwikkeling belangrijk maar verbind dat niet met werk. Mijn ex collega werkt full time en heeft een dochter, die gaat vijf dagen naar de creche. Nu werkt ze 4 dagen... En de kleine meid gaat ook op haar vrije dag naar de creche. Dat vind ik onbegrijpelijk en duidt naar mijn mening op de verkeerde keuze. Ik zou het niet kunnen, wij gaan onze levensstijl aanpassen op het kind. We wonen nu best duur maar gaan verhuizen naar veel goedkoper, ik ga niet harder werken om deze levensstijl aan te houden ten koste van mijn kind. Net alsof de beeb gelukkig wordt van een groot huis en een mooie keuken. Neee.. De beeb wordt gelukkig van liefde en aandacht en een gelukkige baby maakt ons gelukkig. Niet het huis
Jij noemt het dumpen, zij niet! Vergeet niet dat nederland uniek is in zijn mogelijkheden met betrekking tot parttime werken. In allerlei landen om ons heen is het volstrekt normaal dat vrouwen op een zeker moment weer fultime aan de slag gaan. Dat vrouwen hier in nederland keuzes hebben is heel fijn, maar een moeder die naast kinderen ook voor carriere kiest is niet een moeder die niet om haar kinderen geeft of niet goed is voor haar kinderen. jouw mening kan anders zijn vanuit jouw positie, maar ik vind - ik vind - het niet respectvol om te spreken over dumpen van kinderen als moeders andere keuzes maken dan jijzelf. Je kunt totaal niet inschatten hoe de uren voor de moeder in kwestie worden ingevuld. Ook topicstartster zal hard moeten werken en veel uren gaan draaien, echter dit zegt beslist niet dat zij dan niet voor een kindje mag kiezen. Moeder willen worden is een keuze die niet afhangt van of je wel of niet in je werk ook bepaalde dingen wilt bereiken en kunnen mijns inziens ook heel goed combineerbaar zijn al is die combinatie voor iedere vrouw anders. Zelf merk ik bv, ik werk nu drie dagen, dat er op mijn werk ook nieuwe uitdagingen liggen en dan toch de gedachte gaat spelen of meer werken ook een optie zou kunnen zijn. Dat is een lastige keus nu omdat ik als moeder bv ook graag betrokken wil zijn bij mijn kids op school en hoe verhoud zich dat samen. Dat is een continue gedachtenwisseling die ik met mezelf voer, maar ik sluit niet uit dat ik in de nabije toekomst toch weer meer ga werken. En ik heb heel bewust gekozen voor mijn kinderen, mijn kinderen worden absoluut niet gedumpt en staan ook op nummer een. Als er ooit iets met ze is ga ik onmiddellijk weg op mijn werk, maar dat wil niet zeggen dat omdat ik kinderen heb ik op mijn werk niet ook graag bepaalde dingen zou willen bereiken en mezelf kan blijven ontwikkelen als mens. Die afweging moet ieder voor zich maken en gelukkig kunnen we hier in Nederland daar allerlei verschillende keuzes in maken.
Dank je wel Juul en duikster! Ja, ik dump mijn kind... Mijn partner is afdelingshoofd en kan niet minder werken. Andere Jobs zijn hier niet te krijgen en als je een vaste benoeming hebt, dan gooi je je in deze tijd je zekerheid niet weg. Als jullie ervan overtuigd zijn dat kinderen overleven op liefde en aandacht... dat is pas naief. Mijn kind krijgt dit ook, maar kan niet overleven zonder brood op de plank.