Bij een 1e kindje is het makkelijk: niemand hoeft te weten dat je aan het bevallen bent! Als ht kindje lekker even bij je heeft gelegen en je gedouched bent bel je je ouders. Bij mij zou er niemand blij geweest zijn om erbij te zijn zodra t kindje geboren was, zoveel bloed en een uur lang met mn benen in de beugels om te hechten... ( Zoveel bloed was een complicatie hoor!! )
Hi Patty, Ik heb al gereageerd, maar dat was voordat ik alles goed had gelezen. Ik begrijp nu dat je vriend wel wil dat iedereen op de gang zit. Weet je, hij is niet degene die moet bevallen. Jij moet het zware werk doen. en als jij stress hebt vanwege alle mensen op de gang dan komen je weeën niet op gang en vordert de ontsluiting niet en dan krijg je pas echt een drama bevalling. jij hebt voor je bevalling de meest rustige situatie nodig die op dat moment mogelijk is voor jou als jij je bevalling tot een goed eind wil laten komen. Je vk weet dit ook en laat haar dit maar aan je vriend uitleggen. Heel veel succes. Je hebt nog wel even de tijd om dit allemaal te regelen.
Wat Jalou zegt, laat je vk dit ook aan je vriend uitleggen (en/of lees het boek 'veilig bevallen' staat het ook goed in uitgelegd) en een rondleiding in het ZH lijkt me ook slim. Soms heb ik het idee dat mensen wat teveel naar amerikaanse series/films hebben gekeken waar de hele goegemeente in de wachtkamer zit en vaders naar buiten rent zodra z'n kind het eerste levenslicht heeft gezien. Zo werkt het dus gewoon echt niet. Bij m'n eerste zijn m'n ouders rond 21uur eventjes bij uitzondering op de verloskamer geweest om spullen te brengen (ik had niks bij me, moest onverwacht blijven verpleging vroeg keurig of het goed was dat ze ff binnenkwamen anders hadden ze de spullen bij de deur aangenomen) toen liep ik al een paar uur te puffen. Dochter is om 7.49 geboren, pas anderhalf uur later was ik van de verloskamer af en dan nog niet eens op de kraamafdeling maar op de babykamer waar dochter heengebracht was ivm meconium. denk dat ik pas tegen tienen op de kraamafdeling was......hadden ze dus iets van 13 uur op de gang kunnen wachten. En ik had geen idioot lange bevalling ofzo (het was wel idioot druk vandaar dat ik zo laat op de afdeling lag, maar dan nog) Ik heb een uurtje na de geboorte toen ik opgefrist was en zat te ontbijten (en te wachten tot ik van de verloskamer kon) rustig zelf m'n moeder gebeld en overlegd wanneer ze zouden komen, Vonden alle partijen prima.
Ik zat ook nog te denken: vroeger was er toch vaak helemaal geen familie bij de bevalling? Volgens mij is dat overromantische beeld ontstaan onder invloed van al die films die het voorstellen zoals jij het plaatje idd schetst.... Laat schoonmams haar zoon maar eens even vertellen hoe zijn bevalling ging, misschien dat dat helpt om weer even realistisch te worden
gewoon pas bellen als je bevallen bent! hier wil ik thuis bevallen en zal mijn moeder er zijn voor de kids! maar als de kleine geboren is mogen eerst de kids even wennen en dus zullen we bellen om te mededelen dat hij./zij geboren is maar we liever nog niet hebben dat iedereeen langs komt omdat de kinderen even aan het wennen zijn
Natuurlijk zijn ze ongeduldig en willen ze er graag meteen bij zijn. En dat snap je ook, maar zo werkt het gewoon niet... het is wel een bevalling, niet ff een paketje wat je bij de bijenkorf gaat halen. Mijn moeder heeft dan mazzel, want die past op de andere kinderen, en die mogen natuurlijk wel al heel snel komen, want je wilt je kinderen toch snel erbij hebben. Dus dan is m'n moeder er ook bij, maar die is absoluut niet opdringerig, vindt het ook helemaal niet erg als ze nog even niet mag vasthouden enzo. Terwijl m'n schoonmoeder daar dus eigenlijk al jaloers op is. Onzin, want m'n moeder zit dus van begin tot eind EN met 2 kinderen EN in de spanning, terwijl m'n schoonmoeder het vazelf wel hoort als het er is. Ach, het is toch nooit goed.
Hoihoi mensen, Dank voor alle reacties, ik heb ze allemaal uitgebreid gelezen. Ik heb met mijn vriend afgesproken dat we het er aanstaand weekend over gaan hebben met onze ouders. Zijn ouders komen vandaag terug van vakantie en zijn dan vrijdagavond bij ons (blijven tot zondag), en mijn ouders komen zaterdag ook langs. Daar komt nog bij dat er morgenavond een informatieavond is in ons ziekenhuis op de verloskundeafdeling, daar ga ik dus met mijn vriend naartoe. Dan weten we meteen of het wel mogelijk is dat er mensen ergens op de gang wachten (dat hoop ik dus niet... wie weet). En dan gaan we dit weekend gewoon een goed gesprek aan met onze ouders (ik heb mijn vriend wel goed duidelijk gemaakt dat het dit weekend gewoon echt geregeld moet zijn, duidelijk voor iedereen, anders loop ik nog langer te stressen en dat wil hij ook echt niet). En we zullen afgaan op hun reacties, hoe zijn reageren op het hele verhaal, daar zullen we dan op inspelen en later, als mijn vriend en ik weer met z'n 2en zijn, zullen we een definitieve beslissing maken wanneer we onze ouders gaan bellen... Ik hoop dat het zo opgelost word, dit weekend. Ik zal het afwachten...
Even een update: Ik heb dit weekend met mijn ouders en schoonouders gebabbeld over ons bevallingsplan. Ik heb het als een mededeling gebracht, zo gaan wij het doen.... Hun reacties waren grotendeels positief, ze zeiden allemaal dat het op onze manier moest gebeuren. Maar daarna kwam er een hele discussie over wanneer iedereen gebeld zou worden (ik heb aangegeven dat we iedereen na de geboorte van het kind, als we eraan toe zijn, zullen bellen, dan kunnen ze meteen komen kijken). Schoonpa begon erover dat mijn vriend het vast fijn zou vinden als er iemand voor hem aanwezig was. Als ik daar op dat bed lig te puffen, en hij weet niet wat hij moet doen, dat hij dan af en toe even de gang op kan rennen om zijn ei kwijt te kunnen. Want hij zit dan vol met allemaal verschillende emoties/gevoelens etc die hij niet bij mij kwijt kan, dus dan zou het voor hem fijn zijn als er toch iemand aanwezig is. Daar kan ik opzich nog wel inkomen, al is het voor hem gewoon het idee dat pa/ma/broer/noemmaarop op de gang staat, zodat hij daar zijn kracht uit kan putten... Maar dan krijg je dus de discussie: wie? Want als we zijn moeder zouden uitnodigen om er voor hem te zijn, dan voelt mijn moeder zich weer buitengesloten... Oftewel, eigenlijk zijn we nog geen stap verder... Ik denk er nu over na om dan toch maar iedereen op te (laten) bellen als ik het idee heb dat het echt gaat komen (niet bij de eerste wee, maar meer bij 8 cm ontsluiting, zeg maar). Ik voel me hier nog niet erg prettig bij, maar misschien moet ik dit voor mijn vriend doen... Ik ben er dus nog niet helemaal uit...
Lieve Patty! Er bestaan ook telefoons! Hij kan ook.even.bellen om zijn ei kwijt te kunnen! Zo een onzin! Op dat moment zijn mannen bezig met de vrouw! De meeste mannen laten hun vrouw die pijn lijdt geen seconde alleen! Mijn man had het al mooeilijk met de tas uit de auto halen! Sorry, ben hier altijd heel fel in, maar een man hoort er op dat moment voor zijn vrouw te zijn en even zichzelf opzij te zetten! Jij wilt niemand op de gang en nhet is jouw bevalling! Als jin niet kunt ontspannen omdat het niet naar ke zin gaat, duurt het ontsluiten ook alleen maar langer!
JIJ moet bevallen en bepaalt dus wat er gebeurt. Als jij niemand in het ziekenhuis wilt dan niet. Er zijn een heleboel zusters aanwezig waar hij het aan kwijt kan. Het opdringerige herken ik heel erg van mijn moeder. Mijn vader daarin tegen wilde het pas weten als de kleine er was. Ik heb ook duidelijk aangegeven dat ik pas bel als de kleine er zou zijn en dat is ook gebeurt. Laat je niet op je kop zitten door hun hoor. Kies wat jij wilt. Succes
Dit beschrijft precies hoe ik er eigenlijk over denk. Het zullen wel de hormonen zijn: maar soms denk ik: laat ik maar toegeven, dan is deze situatie van de baan en dan kan ik verder met andere belangrijke dingen... Maar eigenlijk ben ik het dus helemaal met je eens... Mijn vriend komt uit Den Haag, ik woon aan de andere kant van Nederland, en ik denk dat het ook deels met onze verschillende opvoeding te maken heeft. Hij heeft altijd al anders tegen dit soort dingen aangekeken dan ik. Als ik bijvoorbeeld een operatie zou moeten ondergaan (even iets heel anders, maar even voor het beeld), dan vind hij dat hij mee kan beslissen over het hoe/wie/wat/waar het gebeurt, terwijl ik zoiets heb: IK moet die operatie ondergaan, dus ik bepaal... Daar lopen we nu dus weer tegenaan...
Heel simpel meis, jij bevalt dus jij bent degene die bepaalt! Je vriend heeft heus niemand nodig, hij ondersteunt jou....hij is niet degene die de baby eruit moet persen!! Dit is een heel speciaal moment en als jij daar niemand anders van de familie bij wilt hebben, wat ik me heeeeeeeeelemaal kan voorstellen, dan hebben ze zich daarbij neer te leggen. Vind je zowiezo al lief dat je het allemaal uitlegt aan de familie hoe je het wilt hebben, bij mij hebben ze pech (als ze al zo zouden zijn, wat gelukkig niet het geval is)..ik beval en mijn man is daarbij (dat is ook de enige die ik erbij wil hebben) en de rest hoort het zodra wij daaraan toe zijn. En dat is echt snel genoeg hoor!! Ik druk je op je hart, volg je gevoel en doe het zoals jij het wilt. Het idee kwam tenslotte ook niet van je vriend maar van je schoonvader.......
Luister als je 8 cm ontsluiting hebt ga jee echt niet meer bellen en als het goed is, is je vriend/ man gefocust op jou en niet zo zeer op zichzelf. Ik zou gewoon echt pas na de bevalling bellen en dit duidelijk met hem afspreken en als hij zijn ei kwijt moet, dan moet ie maaop de gang gaan bellen, want trust me waarschijnlijk kun jij er op dat moment niet tegen als hij dat in je bijzijn doet. En sowieso normaal gesproken is/ zou zijn volle aandacht bij jou en de baby moeten zijn tijdens de bevalling hoe kort of lang die ook duurt. Dat het geen appeltje eitje is ja dat weet iedereen, maar dat is het voor ons ook niet en wij zijn toch degene die de bevalling moeen doen. Succes. Xxx joyce
Euh, ja, jammer dan voor je vriend, als hij z'n ei kwijt moet gaat ie lekker bij de verpleegkundige zeuren, of hij belt maar. Wat een enorme bullshit dat HIJ iemand in het ziekenhuis zou moeten hebben om z'n ei kwijt te kunnen, terwijl JIJ aan het bevallen bent! Gewoon aangeven dus dat JIJ dat niet wilt hebben, simpel. Punt. Iedereen gewoon bellen als jullie het er aan toe hebben, als de kleine geboren is. Of als jullie het er tijdens de bevalling aan toe hebben eerder, maar wel als jullie er BEIDE aan toe zijn. Jeetje zeg, en dat je vriend denkt dat hij inspraak heeft in het hoe en wat als JIJ een operatie zou moeten ondergaan? Tja, mijn man mag in zo'n geval echt wel zijn mening geven, en wat hij het liefst zou willen, maar uiteindelijk is degene die de operatie moet ondergaan toch echt wel degene die het laatste woord heeft.. Zou er toch echt nogmaals met je vriend goed over praten, want als jullie op dit punt blijven verschillen van mening, wordt het lastig natuurlijk. En jullie moeten je vooral niet laten beinvloeden door zijn ouders, want dit was een slim trucje van je schoonpa om alsnog te zorgen dat er iemand in het ziekenhuis is, terwijl jullie duidelijk hadden aangegeven dit niet te willen. Hierdoor weer een nieuwe discussie, en uiteindelijk zit alsnog de hele familie te wachten op de gang, want als zijn moeder komt, moet jouw moeder ook. En dan willen de opa's er ook bij zijn, want waarom mogen alleen de vrouwen er op wachten.. En dan is het einde zoek zeg maar... Veel succes er mee!
Ja maar dan nogwordt er gewoon gedaan wat hun willen toch? Ik vindt het gewoon een beetje sluw van je schoonvader? Er zijn meer mensen aanwezig bij de bevalling die je vriend eventueel kunne helpen hoor.....hoeft toch niet perse papa en mama te zijn....
Pfffff .... Jeetje zeg. Nee is nee. Je vent raapt zich maar bij elkaar !! Ik zie al dat ik weken lang discussies moet gaan voeren over de bevalling! Dikke L. Nee is nee en daarmee basta.
hmm.. tis idd een rotsituatie zeg.. maar zoals jouw vader zegt dat het voor hun een unieke gebeurtenis is, zo is dat ook voor jullie! Zij hebben al eens een bevalling meegemaakt (jouw geboorte) en jullie nog niet.. dit is van jullie en dit is jullie leven. Heel vervelend voor je ouders, maar jullie beslissen hierover en niet zij. Als ze echt niet naar jullie willen luisteren van te voren, dan zou ik ze pas een of twee uur na de bevalling bellen dat jullie uk geboren is. Lijkt me trouwens ook niet echt prettig en ontspannend voor jou als jij ligt te bevallen en weet dat er mensen op de gang aan het wachten zijn tot je 'klaar bent'... ik zou me dan heel erg onder druk gezet voelen en absoluut niet op mijn gemak. Stel je bevalling duurt 72 uur?? Als dit bij mij zou zijn, zou ik mijn ouders duidelijk maken dat dit mijn leven is en dat ik mijn bevalling op mijn manier wil doen, zodat ik me op dat moment ook prettig en gerust voel. Meid, ik heb het echt met je te doen. Laat je niet gek maken door je ouders.. zij worden opa en oma.. zeker een geweldige gebeurtenis, maar jullie worden voor de 1e keer papa en mama.. ik denk dat dat nog specialer is!!