Depressie

@naat je krijgt zo 1 terug

@stampvamp wat een heftig verhaal! Je hebt veel meegemaakt in een vrij korte tijd en soms kun je dat minder goed verwerken dan jezelf soms denkt... En je bent nu natuurlijk zwanger en dan veel stress lijkt me ook niet echt fijn. Ik vind het knap dat je toch een afspraak gaat maken hoor!

@elsie22 ik zit nu ook aan de medicatie en heb erge last van de bijwerkingen. Wanneer begon het bij jou baat te hebben?

Het gaat hier op het moment niet zo goed. Ben dus aan de antidepressiva en zie het nu helemaal niet meer zitten. Maar het zijn waarschijnlijk de bijwerkingen en daar zal ik even doorheen moeten bijten..

 

hoe gaat het met jullie? hier helemaal niet goed
en dan ben ik zo ver dat ik dat uit durf te spreken en denk trek aan de bel ik maak die afspraak bij de pop poli.. kan ik pas 23 aug terecht.. ja die mensen hebben natuurlijk ook vakantie, logisch maar daar had ik dus even geen rekening mee gehouden en kan mezelf nu wel voor mn kop slaan dat ik niet weken geleden al durfde te bellen
vind het gewoon zon stap.. en dan gaat het een paar dagen redelijk en stelde ik het weer uit...
pff word moe van mezelf..

zegt die vrouw als je je zo voelt geef het aan bij de gyn of je ha.. blijf er niet mee lopen.. denk ik ok gyn zie ik pas over 4 weken weer.. dus ga naar de ha (is een schat van een vrouw dus daar durf ik mn verhaal wel te doen)
zijn die ook met vakantie tot en met deze week

ja en nu? ik vecht door de dagen heen, mijn vent hoef ik niet op te rekenen momenteel die werkt zulke lange dagen en is amper thuis, en als ie thuis is slaapt ie of is ie doodmoe of lig ik inmiddels alweer op de bank te slapen voel me zo alleen en onbegrepen..
heb al een paar keer in een uitbarsting geroepen dat ik gek word onderhand en een berg kalmeringspillen nodig heb en dat het niet echt helpt als hij ook altijd meer de hort op is ook op zijn vrije dag...
want je rekent erop dat hij je dingen uit handen neemt maar momenteel is het echt 0,0 wat ik op hem kan rekenen...

kan er niet tegen zeker nu niet nu ik me zo voel en elke dag voel ik me slechter en slechter.. ik weet bij god niet hoe ik deze week door moet komen gisteren ook half ingestort en dan komt mn vriend even naar beneden (kregen ruzie voor ik naar beneden liep) en zegt blifj je hier ofzo kom je naar bed, zit daar in tranen en hij zal niet denken praat eens met haar ...

ik kan dit niet volhouden ik heb het gevoel dat ik er altijd alleen voor sta en altijd op de laatste plaats kom en ik wil niet onredelijk zijn maar ik kan niet meer normaal nadenken en ik ben zo bang dat het helemaal fout gaat met me binnenkort :'(

ik ben op, echt op.. zou t liefst van de aardbodem verdwijnen momenteel, weg van alles en iedereen en zoek het allemaal maar uit...

 

Heb je geen vervangende huisarts? Ze kunnen je niet hiermee laten lopen. Ggz zou je zo terecht moeten kunnen, ook al is het druk. Als je het echt niet meer ziet zitten kan je ook de huisartsenpost bellen, zij kunnen je doorsturen viir eventuele dag of weekopname. Sterkte meid.

 

Thanks. wel vervangende ha maar ga eerlijk gezegd liever niet naar n vreemde ha.. heb na mn vorige zw nogal een knauw gehad doordat mn ha die ik toen heel aardig vond niet serieus nam.. en ik ook maar rond bleef lopen.. Heb t toen op eigen kracht moeten oplossen. nu ben ik juist zo blij datik erken dat t niet goed gaat dat ik dat durf te zeggen. en dan lijkt t of niemand me kan helpen. vanavond met mn beste vriendin gepraat die zei ook tis goed dat je t aangeeft en niet rond wil blijven lopen met dat gevoel... hoop dat ik deze week door kom en er een paar rustige dagen tussen zitten zodat het lukt..

 

Goed van je dat je het met je beste vriendin erover kan hebben. Heb je het er wel over gehad met je partner? Weet hij dat je depressief bent? Voor mensen die het niet meemaken of mee hebben gemaakt is het moeilijk te begrijpen hoe je je voelt. Depressie is ook een ernstige ziekte en dat moet doordringen.

 

@stampvamp wat heftig zeg. Maar weet precies hoe je je voelt.
Ik kan alleen maar zeggen zo snel mogelijk hulp inschakelen. De huisarts kan je zo doorverwijzen naar de crisisdienst van de ggz. Ik hoefde niet eens langs te komen. De huisarts kan AD voorschrijven alleen mis je dan de gesprekken met deskundigen. De stap klinkt misschien erg groot maar ik ben blij dat ik het gedaan heb! Ik kan eindelijk na 3,5 maand zeggen dat ik me wat beter voel. Ik ga nu naar de acute deeltijd behandeling en de bevalt me erg goed. Goede begeleiding door deskundigen en even wat tijd voor mezelf...

Misschien kun je ook even een dagje oppas regelen voor je kindje zodat je even een dagje voor jezelf hebt? Goed voor jezelf en de kleine in de buik zorgen hè meid!

 

Stampvamp, goed dat je de eerste stap hebt gezet, dat is een begin.
Het onbegrepen voelen is ook een welbekend verhaal, niemand ziet wat aan je en de meeste zien je ook niet op je slechtste momenten.
Probeer uit te blijven spreken wat er in je omgaat, ookal denk je dat niemand je begrijpt.
Je vriend weet hier misschien niet mee om te gaan (dat is wel duidelijk) en aan de ene kant is dat hem niet kwalijk te nemen, maar wel als hij je niet serieus neemt en geen moeite doet jou te helpen en te begrijpen.
Probeer toch te praten met hem en vertel hem wat er in je omgaat en wat je van hem op dit moment verlangt, dat mag want het is je vriend en die heb je nu gewoon heel hard nodig!
Mijn man is nooit een prater geweest, maar vooral nu is dat belangrijk en ik heb gemerkt dat hoe meer het praten van mij kant komt hoe beter hij het oppakt.
Mannen zijn gewoon simpel en er moet niet met een omweg verteld worden wat je verwacht/verlangt, maar gewoon heel direct.
Neem hem mee wanneer je een gesprek o.i.d. hebt, laat hem op internet lezen wat een postnatale depressie inhoudt.

En meis, denk niet hoe kom ik de week door... maar probeer bij het moment zelf te blijven.
Ik heb ook een periode gehad dat ik op zaterdag en zondag niet kon slapen omdat ik bang was voor maandag wanneer mijn man weer te werk ging en ik er alleen voor zou staan.
Vraag hulp om je de dag door te komen, familie/vrienden en wees daar niet bang voor!!

Sterkte!!!!

 

bedankt voor de reacties.. kan nu even niet uitgebreid reageren moet zo weg helaas..

maar ben heel blij dat de HA morgen terug is.. kon niet beter gelegen komen..
mijn moeder is nl manisch depressief weet even niet meer of ikdat hier al had gezegd (sorry kop vol watten) en ik kreeg al een telefoontje van een vriendind ie haar had zien rondzwerven sochtends om 7u helemaal manisch.. maar ja ik kan er niks mee ivm dat ze contact heeft verbroken en ik die rust ook nodig heb nu..

dus voelde het al aankomen.. dat ze opgenomen zou worden..
kreeg ik gisteren avond een sms van mijn tante (die never wat heeft gevraagd aan mij hoe of wat, die dus alleen haar kant hoort waarin ze spoken ziet want ook al kom je met feiten ze wuift het van tafel) en die stuurde Je moeder is weer opgenomen dankzij jou .... !!! bedankt weer he!!!!

Dus ik was nogal boos en verdrietig en heb terug gestuurd lekker dat je zo oordeelt zonder ook maar iets aan mij te vragen ik heb het contact niet verbroken dat heeft zij gedaan om de meest domme reden.. en nu kiesi k voor mijn rust dat heb ik nodig nl... en dat ik het belachelijk vnid dat ze zo oordeelt zonder mij maar iets te vragen.. maar dat ik ook neit anders verwacht had na die tijd..

(toen ik 16 jaar was en mijn moeder voor t eerst opgenomen werd riep mijn tante jarenlang ja maar jij was ook geen makkelijk kind he, alsof een kind er wat aan kan doen dat haar moeder ziek is en pychische hulp nodig heeft ze vertelde zelf dat mijn moeder haar hele leven al die kenmerken vertoonde achteraf.. hoe dubbel is dat)

tot mijn toenmalige schoonoudres zeiden nu is het genoeg laat je dit niet aanpraten want het is onzin..

nu stuurde ze er achter aan jij bent de reden geweest van alle opnames van je moeder en dat weet je zelf ook!!! en ik wil niks meer met je te maken hebben je moeder wil niet dat ik dit zeg omdat ze het ondanks alles toch weer voor je opneemt dat spreekt voor haar..

nou echt heb geen oog dicht gedaan en kan hier met mijn kop niet bij ben zo slim geweest nu niet meer te reageren want ik denk dat ik dr voor alles en nog wat had uitgemaakt..

dit was dus absoluut niet wat ikerbij kon gebruiken en morgen bel ik meteen de huisarts.. dochter voelt ook dat er wat speelt na maanden zindelijk plast ze ineens meerdere keren per dag gweoon dr broek vol en wil niet in dr eigen bed slapen
en ik trek het met de dag slechter..

vriend was ook boos om die berichten en zei laat het rusten, ik bel van de week wel om te praten, maar ik hoef niet nog meer shit over me heen te krijgen kortzichtige mensen.. vergeef haar dit toch niet..
maar ja hij is een man en denk je moet je dat niet aan laten praten, het is niet zo, alleen leg dit maar eens naast je neer als je je zo voelt al

later meer moet zo weg...

 

Jeetje Stampvamp jij krijgt ook wat te voorduren!
Dit naast je neerleggen lijkt me inderdaad makkelijker gezegd dan gedaan!
Ga echt niet denken dat het wellicht wel met jou te maken heeft, zoals je al zegt een kind kan daar niks aan doen!
Kies voor jezelf en je kind(eren), dat is het alle belangrijkste!!
Goed dat je morgen bij je huisarts terrecht kan!

Heel veel sterkte!

 

Thanks.. wilde net meteen bellen dus zoek de site op is de praktijk tot en met as vrijdag dicht zou echt zweren dat hij tot en met vorige week dicht was want zat echt af te tellen... pfff vervangende ha wil ik echt niet heen... en als ik t zkh bel (gyn) krijg je voortaan eerst zon verloskundige praktijk aan de lijn waar ze mee samen zijn gegaan die dan gaat noteren en dan word je evt terug gebeld door de afdeling gyn... weet nu niet zo goed wat ge doen had me zo op vandaag ingesteld maar wie weet als ik via degyn uitleg dat ze de afspraak toch eerder kunne proppen bij de pop ivm dringend? wat zouden jullie doen?

 

Meis, mijn situatie was en is lang niet erg als bij jou, maar als je echt het idee hebt dat het niet meer gaat en dat je niet nog een week op je huisarts kan wachten, zou ik toch echt bellen en hun de ernst van de situatie laten inzien en dat je per direct hulp nodig hebt!
Jij voelt het het beste aan en als jij denkt dat het niet meer gaat, gaat het niet meer!

Sterkte!

 

ja het gaat met ups en downs, dat is de pest.. daarom is die afspraak bij de pop toen ook door mij afgezegd met idee ik zie wel.. nu spijt van maar ja heb ik weinig aan heb wel volgende week woensdag afspraak bij de gyn, dus ik ga het nog maar even uit proberen te zitten, die zit altijd bomvol en heb echt geen zin bij zon assistent terecht te komen met dit verhaal.. vorige week daar geweest ivm sterretjes zien en aanhoudende hoofdpijn, en hebt er weinig aan moeten alles overleggen.. en die vangen die tussentijdse afspraken daar op..

dus ik ga maandag meteen naar de HA, zodat ik daar toch ben geweest, en woensdag bij de gyn het ook voorleggen in de hoop dat zij de afspraak misschien wat kan vervroegen.. het is niet anders..

gelukkig met aantal mensen gepraat over dat gedoe in de fam en iedereen zegt ook moet je je niet wijs laten maken maar ja het is gewoon makkelijker gezegd dan gedaan omdat ik gewoon voel wat ik ook besluit ik ben altijd de gebeten hond.. of ik moet mezelf totaal wegcijferen en op mijn tenen lopen wanneer ik straks met haar weer contact heb, en dat tewrijl ik zwanger ben en misschien dan een shit kraamtijd weer heb (wat ik absoluut wil voorkomen) of ik kies voor MIJN rust maar de kans is dan groot dat ik nog meer gezeik over me heen krijg van de fam, en me dat weer aantrek en me overal druk om maak..

dus ik moet echt gewoon zo snel mogelijk met iemand praten die me echt prof advies kan geven ook daarin.. en wellicht dat die van de pop poli info uit kunnen wisselen naar de psych van mn moeder (zonder dat ik er verder contact mee hoef te hebben want dat wil ik nu voorlopig in elk geval zeker niet)
maar dan horen ze ook eens de andere kant van het verhaal..

ik ga er niet vanuit dat het met haar al beter zal gaan voor ik echt op het eind ben of moet bevallen al onderhand.. en dat is dus absoluut niet het moment om dan zulke zware gesprekken met haar aan te gaan, dat kan ik gewoon niet aan.. en mijn vorige kraamtidj was dus gewoon klote door depressie ik ga dus situaties vermijden die daar toe kunnen leiden daarom trek ik nu op tijd aan de bel..

maar weet wel dat me dat zwaar verweten zal worden, maar goed dat is dan maar zo..
mijn gevoel gaat alle kanten op dat zeg ik eerlijk, ik weet dat ik voor mezelf en gezin moet kiezen in dit geval zeker omdat ik me al zo labiel voel maar het blijft lastig omdat het mijn moeder is..

ben erg bang dat ze zichzelf dus echt een keer wat aandoet en ik daarop aangekeken word of mezelf mijn leven lang schuldig ga voelen.. dus dit bespreek ik graag met iemand van de pop poli wie weet kunnen ze dan aan haar kant ook wat doorspelen en snapt haar psych ook dat ik gewoon nu geen contact kan hebben..

lekker onsamenhangend stuk weer volgens mij sorry daarvoor.. bedankt voor de hulp in elk geval
blij dat ik mijn ei ook even aan buitenstaanders kwijt kan hier..
hoop echt dat ik deze week door kan komen want wil het echt niet graag bij een vervangende ha of arts assistent neergooien vind het al moeilijk genoeg om er in het echt over te praten zonder dat ik helemaal over mn toeren raak...

 

Is het ook geen optie om contact met je familie via je vriend te laten gaan en dat je je zelf er even helemaal van af sluit?
Zoals je al aangeeft dit kan je er niet bij hebben en helemaal geen verwijten van familie omtrent de situatie en belachelijk dat iemand daar geen begrip voor heeft.
Jou vriend ziet jou situatie nu en het belangrijkste is dat het met de zwangerschap en met jou goed gaat, het is ook zijn kind wat je draagt en daar mag hij ook zorg voor dragen ongeacht het er al is of niet.
Op dit moment moet er gewoon voor je gezorgd kunnen worden en lijkt het me ook aan hem alle stressfactoren zo goed mogelijk bij je weg te houden.

En ik snap je helemaal het is en blijft je moeder en kan me je angst goed voorstellen.
Je verwoord het allemaal goed en je doet er goed aan dit met iemand te bespreken en samen te kijken hoe je het het beste aan kan pakken!

 

Mijn tip. Als echt het gevoel hebt om met iemand te willen praten. Bel naar de hap. En vraag om de crisis dienst. Dan krijg je de dienst doende hulpverlener. En laat je in schatten hoe ver je er nu door heen zit. Mijn advies is wacht nooit te lang. NOOIT>

Eerder iets te vroeg aan de bel trekken dan. Dat als het niet meer ziet zitten. Alles in een klap in elkaar stort.

Dan kunnen de gevolgen nog erger zijn dan nu het geval is.

Denk aan je zelf nu en aan je kindje in je buik en het kindje dat je hebt rond lopen. Maar wacht niet langer als je het gevoel hebt. Dat je bijvoorbeeld tegen een boom aan zou willen rijden. Want dat gevoel betekend dat je je grenzen behoorlijk aan het voorbij gaan bent. Neem je rust maar hou je dagelijks structuur zo veel mogelijk aan.

Nu met je zwangerschap mag je best even liggen op de dag maar niet blijven liggen. Ga er uit ga wat afleiding zoeken. Probeer je hoofd leeg te maken. Zo kan ik wel even door gaan met tips maar voor nu luister naar je gevoel. Luister en ga niet door op deze weg.

Sterkte er mee.

 

contact buiten mijn moeder (tot dus een paar maanden terug) was er sowieso amper met de rest, de fam is klein. die tante zag ik ook alleen met verjaardagen en dat nog niet eens altijd want ook dan liet zij het al vaak afweten .. dochter en ik zijn beiden in de periode van carnaval jarig en dat gaat natuurlijk voor

dus geen contact met hun ben ik verder niet rouwig om en met mijn moeder is nu sowieso geen land mee te bezeilen.. die weet nu absoluut niet wat ze uitkraamt en doet, en afgelopen jaren had ik al geleerd om wanneer zij opgenomen zat geen contact te hebben om mijzelf te beschermen tegen rot opmerkingen en acties van haar kant omdat ze dan te ver heen is om dat te snappen (en herinneren vaak)

heb wel zoiets van als het op den duur ter sprake komt om dingen uit te praten (laat ik heel duidelijk voorop stellen dat ik dan ook eis dat ze praat en niet doet of er niks aan de hand is omdat ik ook wil dat zij dingen erkent) dat ze dan kan komen als ik er klaar voor ben, maar wel dat vriend erbij is en dat hij haar dingen probeert uit te leggen van zijn kant zodat ze ook eens van een ander hoort hoe die daarover denkt.. hij heeft immers gezien hoe het mij raakt en ook hij vond dit veel te ver gaan om zulke dingen te roepen dat ze het contact verbreekt omdat ze haar zin niet kreeg dat we niet wilden komen met moederdag.. na uitleg waarom niet meerdere malen..

zij moet leren begrijpen dat ik mijn eigen gezin nu heb en dat dat ten allen tijden op de eerste plek komt zeker omdat onze band nooit hecht is geweest... maar hij had sowieso destijds al aangegeven dat hij wel met haar wilde praten.. alleen was ik er toen niet aan toe .. zeker niet na die rare kaart en mail van dr..

dus ja ik kan alleen maar afwachten nu hoe lang zij opgenomen zal zitten, en misschien weet ik het niet eens als ze terug thuis is (want als niemand mij in licht?) ik ben nu 28 weken en 1 dag zwanger, en de laatste paar weken ga ik deze emotionele achtbaan met haar niet in.. dat trek ik sowieso niet.. dus dan zal ze toch wel redelijk snel weer thuis moeten zijn wil ik dat nog durven voor ik ga bevallen..
zo niet, dan zal ze toch echt moeten wachten tot ik na de bevalling mezelf in staat acht om dat aan te gaan.. en dan kan ze komen praten voordat ze haar kleinkinderen ziet.. sorry hard maar ik wil dat dit eerst uitgesproken is.. (ik wil mijn dochter daar namelijk niet bij hebben, zij voelt al zoveel aan, en de baby kan ze ook voor het eerst komen zien als dit uitgesproken is anders voelt dit voor mij niet goed en ga ik me daar weer over opvreten dat wil ik pertinent niet)

verder ga ik echt proberen deze week nog door te komen tot maandag, ik hoop dat het lukt, ga proberen veel te bljiven praten met mensen die het verhaal kennen, en heb vanmorgen alles wat ik echt perse wil melden bij de HA en gyn/pop.poli in een bestand getypt, dit eigenlijk om te voorkomen dat ik daar zit en ik aan eht vertellen ben en dan vragen krijg en dan weer de weg kwijt raak met dingen vertellen die wel echt belangrijk zijn.. ik ben namelijk een warkop met praten als ik me zo voel, op de pc typen gaat prima, maar zodra ik in gesprek zit en zenuwachtig ben en het moeilijk vind om te praten dan klap ik snel dicht, en er zijn gweoon dingen die er echt toe doen die ik wel MOET vertellen om een goed beeld te schetsen..

dus ik ga dat dan uitprinten en misschien heel suf, onder hun neus duwen met de uitleg dat ik bang ben anders afgeleid te raken en belangrijke dingen te vergeten omdat ik gewoon niet zo goed ben daarin mondeling...

en lukt het echt niet dan trek ik wel aan de bel, maar ik hoop echt te kunnen wachten tot mijn eigen ha terug is. ik ga expres wel meteen maandag naar de ha toe en niet wachten tot de afspraak woensdag volgende week bij de gyn.. want als die bijv neit echt wil helpen dan hoop ik dat de HA dit wel doet en dan heb ik sowieso back up...
wellicht dubbelop maar goed, dat is dan maar zo...

bedankt voor het lezen en meedenken in elk geval dat doet me goed!

 

btw tegen een boom willen rijden zal niet veel zin hebben met een fietsje maar dat gevoel heb ik niet, ik heb wel regelmatig als ik me echt weer druk maak dat ik het niet zie zitten allemaal om deze ellende straks aan te gaan, en ook dat ik niet weet hoe ik het allemaal moet redden, maar heb geen rare gedachten om mijzelf wat aan te doen ofzo.. dus de crisis dienst ga ik hopelijk niet nodig hebben..

ken dat gedoe wel van mijn moeder ben niet zover heen dat ik opgenomen moet worden maar uiteraard vraag ik nu wel hulp omdat ik ook echt goede begeleiding wil zodat dit ook nooit zo ver zal komen..

 

Stampvamp hoe gaat het nu met je?

 

lief dat je ernaar vraagt heb het alleen erg druk gehad met mijn webshop (goede afleiding!) kwam als geroepen die drukte vandaag bestaat mijn bedrijfje 1 jaar, en heb echt nog nooit zo druk gehad als afgelopen week, heerlijk.. even wat nuttigs doen wat ook nog wat oplevert...

daardoor heb ik niet echt bij de pakken neer kunnen zitten, alleen savonds als ik alleen zat . maar het overheerste niet de hele dag gelukkig, helaas nu wel een paar dagen last van flinke harde buiken die doortrekken naar mn rug.. vandaag op t ziekenhuis geweest en heb toen het verhaal vertelt die zeiden ook tis goed datje volgende week de afspraak op de pop poli hebt en super van je dat je het zelf aangeeft want dat is nogal wat, ik zei al heb ervan geleerd de vorige keer dat ik het ontkende
en ook zij vond het belachelijk dat ze mij nu in deze situatie zulke dingen naar mn kop smijten maar ook mij op mijn hart gedrukt dat ik echt aan mezelf en de baby moet denken en dat ik me echt daarvan af moet proberen te sluiten hoe moeilijk ook..
legde haar nl ook uit dat ik me steeds druk maak over hoe dat straks moet tegen de geboorte stel mn moeder krijgt het ineens in dr bol en wil dan praten maar ik zit er dan bijv doorheen of ben er in die periode echt niet aan toe omdat ik me rusti gwil houden.. (niet zo raar lijkt me) hoe dat dan moet na de geboorte..
en dat ik dan weer de schuld krijg als ze haar kleinkind niet meteen hoeft op te komen zoeken, maar ook de vk (moest naar vk ipv gyn stond fout op kaartje) zei meteen niks doen waar je je niet goed bij voelt in deze situatie zeker omdat je weet hoe het is om zon rot kraamtijd te hebben alles proberen te voorkomen..

maar goed dat wil niet zeggen dat ik er niet dagelijks aan denk van wat als.. ben zon malerd wat dat betreft...
vriend blijft ook zeggen je weet dat het nergens over gaat laat ze gewoon, maar ik kan heel moeiljik dingen loslaten als het me raakt..

in elk geval met baby zag het er goed uit baarmoeder mond was niet gaan verstrijken ofzo door de harde buiken gelukkig.. volgende week heb ik een groei echo.. was wel weer afgevallen (maar dat wis tik al had ik thuis al gezien)
heb voor zekerheid urine in moeten leveren en zetten ze meteen op kweek voor het geval ik toch een infectie heb die de buiken veroorzaken maar zij dacht eerder dat het door de situatie komt..

het is wel erg vervelend want als ik al een stuk door de winkel loopt begnit het weer.. dus probeer me zo rustig mogelijk te houden maar valt niet mee met een 2,5 jarige dame die heel erg stout is momenteel vind het voor haar ook sneu zij voelt het aan dat ik me die dingen aantrek en ze is sommige momenten echt zo onmogelijk dat er geen land mee te bezeilen is hoe rustig je ook blijft..

kwam ik vanmiddag thuis lag er een kaart/brief in de bus, ik zag al aan het handschrift hetis van mijn moeder dus mn hart ging al tekeer want wat nu weer... stond op de achter kant van fam... (mn tante) dus ik dacht wat zit hier nou weer in waarom zou zij namens mn tante een brief/kaart sturen... mn hart ging al tekeer ..
maak hem open zit er een kaartje in van .... (mn tante) voor F. (dochter) GOD IS GOED!!!!!! verder niks.. maar ik ken haar snap wel dat ze me een steek wil geven en hoe simpel dit kaartje ook is ik zit hier gewoon absoluut niet op te wachten elke keer van die rare mailtjes of kaartjes pfff..

mn schoonmoeder zei ook wat een kinderachtig gedrag en zeker in deze situatie maar je moet je niet aan proberen te trekken.. en dat weet ik echt.. maar doe het maar eens ook..
het is dan gewoon alles bij elkaar als ik me rot voel en dochter luistert slecht of heb weer harde buiken dan ga ik gewoon overal over nadenken

maar goed ben blij dat nog maar een weekje hoef tot ik naar de pop poli kan, luchtte vandaag al op met de vk erover te hebben.. dus verwacht dat dat volgende week ook wel zal helpen..

zo het is weer een heel verhaal... maar dan ben ik weer even bijgepraat

 

@Stampvamp: hoe je moeder zich gedraagt is niet jou schuld! Ik zou adviseren om bij de ha medicijnen (ad) voorgeschreven te krijgen. Dat zorgt er net voor dat je ook weer de positieve dingen in het leven ziet.
Vanuit daar is behandeling dan zo veel makkelijker.

@alle dames: hier een digiknuffel. Hopelijk voelen jullie je weer wat beter en kunnen jullie ook weer genieten van alle mooie dingen in het leven.

Hier enige jaren geleden ook depressief geweest. Was zo bang dat het na de zwangerschap weer zou gebeuren. Helaas nu wel regelmatig tekenen dat ik weer die kant op ga maar ik verzet me er met alle macht tegen.