Sinds een week slaapt mn zoontje alleen maar in op mijn arm. Hij laat zich daarna meestal in bed leggen terwijl hij nog een beetje wakker is, hij doezelt zeg maar. Als ik hem te vroeg terugleg dan gaat hij snel weer huilen. Voorheen sliep hij prima in. Meestal met fopspeen, die wil ie nu helemaal niet meer. Nu komen er twee ondertanden aan, dus misschien dat t daaraan ligt. Soms lieten we m een paar minuten huilen en dan viel ie wel zelf in slaap. Nu dus alleen nog maar op de arm. Even laten huilen heeft geen zin, hij helpt zich zelf helemaal over de rooie. Ik wil liever niet dat dit gewoonte wordt. Heeft iemand een tip hoe ik hem kan helpen zichzelf weer in slaap te laten vallen? Ik denk net dat t misschien maar tijdelijk is in verband met de doorkomende tandjes. Dat ie nu even extra hulp van me nodig heeft en dat ie t straks weer zelf kan. Dan help ik hem nu even met alle liefde door de periode heen hoor....ben alleen beetje bang voor gewenning.
Hoi, Ik zou me er niet te druk om maken wat gewenning betreft. Je zoontje gaat door een periode heen waarin hij lekker op de arm in slaap wil vallen. Sta hem dat ook toe, het kan idd met zijn tandjes te maken hebben en dat is dus een periode. Ik zou hem dan niet gaan forceren per se alleen in slaap te vallen. Dat lukt hem nu blijkbaar niet. Mijn dochter sliep de eerste twee maanden nooit alleen in. Nu valt ze meestal tijdens de voeding in slaap en als ze los heeft gelaten leg ik haar over in haar wiegje of overdag in de reiswieg. Ze is dan nog meestal wel wakker (oogjes halfopen) maar slaapt dan wel in. Als ik haar heel wakker in bed leg terwijl ze overduidelijk wel moe is, slaapt ze nooit in. Het enige wat dan helpt is even aanleggen of haar wiegen. Ze heeft dat blijkbaar nu nodig.
In het begin wilde mijn zoontje ook alleen maar bij mij in slaap vallen, maar we zagen dat niet zo zitten. Dus hebben we een vast avondritueel en leggen hem dan wakker in bed. In het begin huilen natuurlijk, maar we spraken steeds een tijd af hoe lang hij mocht huilen. De eerste dag vijf minuten en op het laatst een half uur. En je moet echt goed de tijd bijhouden. Soms denk je dat hij al een hele lange tijd ligt te huilen, maar dan zijn het maar een paar minuten. En als we naar hem toe gingen na de afgesproken tijd, tilden we hem niet uit z'n bedje, maar gingen naast hem zitten. Het heeft hooguit 10 dagen geduurt, maar nu slaapt hij prima zelf in! Het is een kwestie van regelmaat en volhouden.
Ik ben geen voorstander van laten huilen! Uit eindelijk geeft het kind het op, omdat er toch niemand komt en dat vind ik niet juist! Even laten jengelen oké, maar zodra het overgaat in huilen, dan sta ik bij zn bedje en troost hem.
Laten huilen is volgens mij niet goed voor een babytje jonger dan zes maanden (ze maken veel stresshormonen aan als ze huilend inslapen). Als ze zo klein zijn hebben ze veel behoefte aan de warme armen van mama en papa. Het maakt ze zich veilig en geborgen voelen, wat heel belangrijk is voor de hechting. Een baby die huilt, heeft iets nodig. Hij/zij doet dat niet om je uit te testen, want zulke jonge babytjes beseffen dat nog helemaal niet. Ze huilen om iets te zeggen, en als ouder moet je daarop reageren. Op latere leeftijd gaan ze leren dat ze met huilen je aandacht kunnen trekken en volgens mij is het dan de bedoeling er niet zo aan toe te geven. Dus wel de kamer ingaan, maar niet uit het bedje tillen. Een avondritueel kan ook al erg helpen. Maar voor 4 maanden denk ik niet. Mijn dochter besefte al vrij vroeg het verschil tussen dag en nacht, maar er zijn ook baby's die het met 3 maanden nog weleens overhoop gooien. En dat mag ook!
Goed, ieder doet het opzijn eigen manier. Bij ons werkte het laten huilen goed. En ons zoontje is heus goed gehecht en een vreselijk lief en vrolijk mannetje. Dus ik geloof niet dat het echt fout is....
Ik wil me hierbij aansluiten. Mijn twee zoontjes hebben dit inslaapprobleem gehad, zowel overdag als 's nachts, en uiteindelijk hebben we het ook zo aangepakt, dus enkele minuutjes laten huilen, maar wel telkens gaan kijken, dus zo voelen ze zich nooit in de steek gelaten hoor. Als je ze echt een uur aan één stuk opeens hard laat huilen, vind ik het ook niet gezond, maar er is niks mis mee om je kindje zichzelf in slaap te leren vallen, en een beetje huilen is ook een manier om alle indrukken van de dag te verwerken. Mijn oudste zoontje is ook superaanhankelijk en lief, dus ook geen hechtingsproblemen hier Wat je ook kan doen, is gewoon in de kamer aanwezig blijven en hem geruststellen door zachtjes hem toe te spreken, hem af en toe een aai over zijn bolletje te geven, maar daar moet je natuurlijk wel de tijd voor hebben he. Gewoon niet in de verleiding komen om hem uit zijn bedje te halen, dat is alles. Nuja, zoals mama in spé het al zei, ieder zijn manier he, je moet je er zelf goed bij voelen, want anders lukt het toch niet. Succes!
Bedankt voor jullie reacties! Heb hem net een minuutje of 4 laten huilen. Toen ik uiteindelijk bij hem ging kijken heb ik eerst hem laten liggen en geaaid en zachtjes toegesproken. Dit hielp alleen niet. Zodra ik hem eruit til is het gelijk stil. Nog geen 30 seconden in mn armen gehad en hij sliep als een roos. Pfff, de makkelijkste weg. Als ik maar wist of het tijdelijk is.... Het leek echt net of ie had gewacht tot ie even in mn armen was om in slaap te vallen. Het steeds iets langer laten huilen is een station waar we eigenlijk al voorbij waren (langer dan 10 minuten houd ik niet vol en dat ook echt niet vaker dan 2 keer achter elkaar, gelukkig is dat bijna niet voorgekomen). Hij lijkt de fopspeen ingeruild te hebben voor mijn armen. Ik heb geen problemen met de even-laten-huilen aanpak, al vind ik het geen leuke aanpak. Ik denk ook dat babytjes soms het huilen even nodig hebben om de indrukken van de dag los te laten. Als je maar wel na een aantal minuten terugkomt en laat weten dat je er voor m bent.