Hallo, Mijn zus en zwager kunnen zelf geen kinderen krijgen en hebben het hier onbeschrijfelijk moeilijk mee! Hun hele persoonlijkheid en houding is veranderd sinds ze weten dat het 99,9% zeker is dat ze nooit zelf kinderen kunnen krijgen. Ze hebben een kleine 2 jaar geleden een adoptiezoontje gekregen, wat hun echt heel veel geluk heeft gebracht en waardoor ze weer meer de oude zijn geworden. Ze zijn nu bezig met de procedure van een 2e adoptie, maar dat loopt allemaal erg moeizaam (wachtlijst dicht, 2e wachtlijst, enz.) en het ziet er naar uit, dat tegen de tijd dat ze op de wachtlijst komen te staan, mijn zwager de 40 al gepasseerd is, en de kans dus steeds kleiner wordt om een (jong) kindje te kunnen adopteren. Ook met mijn zwangerschap hebben ze het moeilijk. Mijn zus toont extreem veel interesse, komt steeds met een klein cadeautje en blijft vragen stellen over de zwangerschap op een 'neutrale manier', waar veel verdriet achter schuilt. Vind dit erg moeilijk om mee om te gaan, het zijn echt de beste ouders die je je kunt bedenken en je zou ze echt alle kinderen van de wereld gunnen! Nu zitten mijn man en ik er over te denken om, als onze dochter geboren is, mijn zus en zwager als peetouders te vragen. Alleen weet ik niet goed hoe ze dit zullen vinden en hoe/wanneer we dit dan moeten vragen. Zullen ze dit heel fijn vinden, en een beetje het idee hebben bij ons kindje betrokken te zijn, of vinden ze het moeilijk, en voelt het voor hun alsof ze een aparte behandeling krijgen, wat ze helemaal niet fijn vinden... ik vind het zo moeilijk! Als we het vragen wil ik ze iig de tijd geven om er over na te denken en wil ze er niet mee overdonderen zeg maar. Ik had dus iets gedacht om bij ze langs te gaan met een foto van ons dochtertje, waarop ze een briefje naast zich heeft met 'willen jullie mijn peetouders zijn?' erop ofzo, en dat in een envelop geven en zeggen dat ze het rustig open moeten maken als we weer weg zijn en er goed over na denken, de foto mogen verscheuren, of ja zeggen, of wat dan ook. Maar misschien maak ik het dan weer te zwaar voor ze, en kan ik het beter geven een half uurtje voor we gaan en hun reactie afwachten en dan inschatten of we moeten blijven of hun tijd voor zichzelf geven. Pff, heel moeilijk! Hopelijk kunnen jullie tips geven!
Jee Mar9 wat een lastige situatie voor jou en je zus. Hier geen ervaring maar is het een idee om het vóór je het officieel vraagt gewoon aan je zus voor te leggen? Alleen aan haar, geen poespas met foto oid erbij. Ik vind het een heel leuk idee, maar het zou bij mij al veel druk leggen. Zo officieel, met je man erbij, geen tijd om elkaar in het gezicht te kijken en het er als zussen onder elkaar over te hebben. Dus, ga een keer met haar de stad in en vraag het op een relaxed open moment. Als ze het oké vind kan je het daarna ook nog leuk aankleden. Ben benieuwd wat anderen zeggen. Succes met je bevalling en je keuze!
Hey! Wat een fijn en mooi idee om dit aan hen te vragen. Je kan bij hen langs gaan en vragen of ze dit willen zijn.. Je kan erbij vertellen wat jij denkt en voelt (en misschien dat je het fijn en bijzonder vond om te zien dat ze zo betrokken was bij je zwangerschap, dat je dit ook bij het leven van het kleintje wilt) Ik snap dat het moeilijk is, maar ik weet dat het fijn is als je verdriet er mag zijn, maar dat je ook betrokken mag zijn (zeker op zo een bijzondere manier). Ik zou het niet op een moeilijke manier vragen, de foto is op zich wel heel leuk, maar moeilijkheid met enveloppe enz. zou ik niet doen! Hun ruimte geven om het antwoord te geven natuurlijk nooit weg! Veel succes! (en plezier!)
Ik zou het ook "gewoon" vragen. Het zal emotioneel wel wat met zich meebrengen. Maar ze zullen zelf moeten aangeven of dit teveel is. Of dat ze er iets positiefs mee kunnen.. Zelf zou ik het niet te officieel doen. Liever als zussen onder elkaar, een kopje koffie erbij. En dan bij haar laten bezinken, overleg met haar man. En dan later met zijn vieren..
Ik zou 1 op 1, met haar als je alleen met haar bent, tegen haar zeggen dat er iets is, wat je met haar wil overleggen, dat je je kan voorstellen dat ze dat niet wil, dat je het lastig vind om te vragen dat je haar niet wil kwetsen en dat ze gewoon moet aangeven als je haar wel kwetst, of verdrietig maakt. (persoonlijk vind ik het altijd heel belangrijk dat je eerst je begrip en respect toont, waardoor ze, als ze het niet verwacht ook de ruimte voelt om erover na te denken en haar gevoelens te uiten) En als zij het dan later met haar man heeft overlegd, zou nog je nog met (ik zou persoonlijk geen foto doen) maar met een sieraad, of een bos bloemen naar haar toe gaan om haar dan nog feestelijk officieel te vragen.
Ja, ik denk dat ik het ook zoals Joycedi zou vragen. Heel veel succes, lijkt me inderdaad ook verschrikkelijk moeilijk!!
Ik zou het ook gewoon aan je zus vragen. 1 op 1. En leg ook gewoon uit dat je het een moeilijke vraag vindt, net omdat je niet weet hoe zij erop zal reageren. Het feit dat je je zorgen maakt om haar reactie en alles wat je zelf al hebt beschreven toont al dat je heel erg met hen meevoelt.
Precies: gewoon 1 op 1 vragen, van zus tot zus. En niet te veel voor haar invullen wat zij er misschien wel of niet van zal denken, laat dat open voor haar (je kunt natuurlijk wel zeggen dat je het een moeilijke vraag vindt om te stellen, en dat je haar alle ruimte wilt geven om te antwoorden wat ze wil). De reden dat je het hen wilt vragen, is omdat je ze een belangrijke rol in het leven van jullie kind wilt geven, niet als goedmakertje omdat zij zelf geen kinderen kunnen krijgen, toch? Benadruk dan ook dat eerste, niet het tweede. Wel veel sterkte gewenst, het lijkt me niet makkelijk om zelf zwanger te zijn en te weten dat je zus zo'n verdriet heeft.
Ik zou het totaal open breken en er met haar over beginnen inclusief jouw gevoel. Leg haar uit dat je het moeilijk vindt om te vragen en eigenlijk ook niet wist hoe je het moest doen. Mij idee is ook, hoe lastig een gesprek of een boodschap ook is, als je open en eerlijk bent valt alles reuze mee. Als je het deze manier doet en jezelf bloot geeft heeft zij ook het gevoel eerlijk te kunnen zijn en zou ze zich ws ook vrij voelen om nee te zeggen indien het voor haatte lastig is. Maar om eerlijk te zijn.....denk ik niet dat ze nee zal zeggen aangezien ze nu ookal erg betrokken is terwijl dit ookal erg moeilijk voor haar zal zijn.
Bedankt voor al jullie reacties! Voor mijn gevoel sluit ik juist m'n zwager buiten als ik het 1 op 1 aan m'n zus vraag. Ze zijn erg close. Maar verder heb ik het idee dat hij het er nog moeilijker mee heeft dan m'n zus. Ik heb ook gedacht om het te vragen als ze op kraambezoek komen, maar dat is denk ik echt te confronterend. Maar moet het dus idd niet te zwaar maken, maar ze wel ruimte geven.. Nog wat anders, hoe regel je zoiets eigenlijk? Waar laat je zoiets vast leggen?
ik ben van huis uit niet katholiek, maar toen wij in de mmm zaten heeft mijn schoonzus een zoontje gekregen. Ze wilde toen vragen of ik het kindje de kerk in wilde dragen, maar was bang dat ik dat te moeilijk zou vinden. Uiteindelijk heeft ze het gewoon gevraagd of ik dat zou willen en zo nee even goede vrienden. Denk dat ik in jullie geval zou proberen om het nog te vragen voor de kleine geboren wordt. Zou het zeker niet bij een kraambezoek vragen, dan zijn er bij hun al emoties genoeg. Komt dit er nog bij en is het iets wat ze niet willen, dan blijft het bezoek niet altijd gelinkt aan een negatief iets. Zoals al eerder gezegd, gewoon vertellen wat jij denkt/voelt en wat jullie idee is en dan vragen of hun er iets voor voelen. Desnoods gewoon bij een bak koffie met zijn 4-en. Als het voor hun niet goed voelt, zeker aangeven dat het geen punt is!
Hoi hoi, Ik zou ze ook vragen voordat je kindje geboren wordt.. Op het moment dat je ze als peetouders vraagt wordt dit meestal aangegeven op het geboortekaartje en op het moment dat je kindje gedoopt wordt worden de peetouders hierin betrokken. Als je ze als voogd wil hebben voor je kindje (wat je ook zeker moet regelen, dit is als er iets met jullie beide zou gebeuren) dan moet je dit bij de notaris vast laten leggen. Groetjes,
Hallo, Ik heb een soortgelijk verhaal.. Wij hebben in maart ons kindje verloren tijdens de bevalling. Mijn schoonbroertje zou ook papa worden, er zat maar 5 weken verschil tussen onze zwangerschappen. In eerste instantie werd gesproken dat mijn vriend peetoom zou worden, en haar zus peettante, maar dit hadden ze niet officieel zelf aan mn vriend voorgelegd, alleen via via. Nu is hun kindje 2 weken geleden geboren, en weet nog niemand wie peet word, hoor nu weer via via dat ze het niet meer doen. ik denk dat ze hun kindje dan dus ook niet laten dopen. Maar ik ben ook bang, dat ze dat niet meer doen ivm onze situatie. Maar je kunt beter gewoon op de man af vragen wat hun ervan zouden vinden, dan kunnen ze zelf beslissen wat ze ermee willen, ipv dat jij voor hun gaat denken. Ook zou ik dit wel regelen voordat jullie dochtertje er is, en zoals ik lees uit je verhaal denk ik dat ze het een eer zullen vinden! Ookal hebben hun die pech, ze zijn des ondanks wel blij voor jullie! Ik hoop dat je iets aan mn verhaal hebt. Succes!
Idd "gewoon" tijdens de koffie met z'n vieren en zoals ik eerder zei wees open en eerlijk ook over je eigen gevoel. Eg ze uit dat als ze het niet willen f het te moeilijk vinden ze dit gewoon kunnen zeggen en dat dat geen probleem is. Bespreek het wel nog voor de geboorte. Net wat xkiim zegt, niets zeggen doet ook pijn. Ik ben er van overtuigd dat ze het heel fijn zullen vinden. Wil je je kindje laten dopen, dat je het over peetouders hebt? Hier heb ik zelf geen ervaring mee. Wij hebben wel een voogd benoemd voor als ons iets overkomt. Hier gaan onze kids heen mochten wij er niet meer zijn en zij minderjarig zijn. Dit hebben we in een testament laten zetten.
Nee, ons kindje word niet gedoopt. Zit er dan een verschil tussen peetouders en een voogd? In principe zijn wij (de ouders) toch de voogd, en als wij komen te overlijden, zijn de peetouders de voogd? Of zit ik nou van alles door elkaar te halen ofzo?
Hey Mar9, Jep, je haalt het een beetje door elkaar.. Het stukje peetouders komt vant geloof af.. De peetouders maken de belofte om jullie als ouders soms te ondersteunen en erop toe te zien dat het kindje goed (en eigelijk ook gelovig) opgevoed wordt... De voogd wordt aangesteld om voor je kinderen te zorgen op het moment dat jullie beide iets overkomt. Dit is totdat de kinderen volwassen zijn. De voogd neemt dan de rol als opvoeder op zich.. Dit is dus best een groot verschil.. Als je je kindje niet laat dopen kun je een "suikeroom en tante" vragen... Maar zorg iig dat je ook een voogd aansteld.. Hopelijk heb ik het zo een beetje duidelijk uit kunnen leggen voor je.. Groetjes,
Nee peetouders heb je in het geval van dopen. Deze krijgen niet automatisch de voogdij mocht jullie iets overkomen. Wij hebben zelf de voogdij over onze kids maar hebben volgens mij heet het toeziend voogd aangesteld voor mocht ons iets overkomen. Dit moet altijd via de notaris en wordt vastgesteld in je testament. Het kost wat maar ik heb van dichtbij mee gemaakt dat er anders grote problemen kunnen ontstaan helaas.
Ik ben zelf geadopteerd. Mijn ouders konden geen kinderen krijgen en mijn tante wel. Mijn ouders zaten eerst ook op een lange wachtlijst en ja het is heel moeilijk om te vragen of ze peetouders willen worden maar mijn tante heeft het ook gevraagd maar dat ging om, wat Twinkle Star ook zegt, de voogdij. Dat als ze iets overkomen de kinderen altijd bij hun terecht konden. In het begin vonden mijn ouders dat heel moeilijk omdat ze liever zelf kinderen wilden maar ze voelde zich wel vereerd. En na 16 jaar wachten kwam ik
ik zou het ook gewoon zo vragen eerst aan je zus.. Dan kan zij overleggen met haar man. Anders zouden ze misschien toch geen nee durven zeggen. Alhoewel ik denk dat ze het wel heel leuk vinden om peetoom/tante te worden. Het zal soms wel moeilijk zijn maar het is super fijn alsje leuke dingen kan doen met een kindje wat toch familie is. Als de baby straks ouder is kunnen ze er ook leuke dingen mee doen. Succes!