Hallo dames, Even mijn verhaal vertellen en graag wat adviezen/ervaringen van andere dames. Mijn vriend en ik zijn nu in ronde 10 voor ons eerste kindje. Aangezien ik afgelopen juni de diagnose diabetes type 1 heb gekregen, zitten we in een emotionele achtbaan. Ik was bang dat ik mijn kinderwens heel lang moest uitstellen. Maar ik ben heel erg streverig, doe alles wat het diabetesteam zegt, om maar goede suikers te krijgen. Dus gelukkig is mijn hba1c nu al gedaald terwijl je dit eigenlijk kan testen na 3 maanden. Hba1c is je gemiddelde bloedsuiker van de afgelopen 3 maanden. Mijn bloedsuikers blijven nu erg goed, alleen af en toe nog hypo's. Mijn internist heeft geen rood licht gegeven, wel adviseerde hij mij nog 1 a 2 maanden te wachten omdat ik dan op de optimale hba1c zit. Maar als je al redelijk lang een kindje wilt, dan is dat erg lang, vooral omdat wij niet weten of er verder nog iets aan de hand is. Vanwege dat we bijna 1 jaar bezig zijn en mijn DM etc, zijn we doorverwezen naar een gynaecoloog. Vandaag geweest, en ze heeft een inwendige echo gedaan. Was niets ergs op te zien, en er was zelfs mijn ei op te zien, die elk moment kan springen. Dus daar ben ik heel blij mee. Wij worden over 1 week gebeld en gaan dan naar het zh voor fertiliteitsonderzoek. Wat kan ik hiervan verwachten? En als er iets ernstig bij mij zou zijn, zouden ze dat al op de eerste inwendige echo kunnen zien? Ik blijf natuurlijk hopen dat het deze maand wel lukt aangezien mijn bloedsuikers velen malen beter zijn. Maar wat kan ik verwachten wat er nu allemaal gaat gebeuren? Ik vind het heel erg spannend. Ik kan het ook nog steeds niet geloven dat we toch onder behandeling zijn van de gynaecoloog, maar goed daar moet ik maar niet teveel mee bezig zijn. Groetjes Gelukje7
Hoi gelukje, Morgen is mijn 1e afspraak in het zh. Ik ben ook erg benieuwd. Hopelijk heb je met eigen ogen het eitje op de echo gezien dat bevrucht gaat worden. Veel plezier met klussen!
Hey meiden. Bij mij waren de eerste ferteliteitsondezoeken bloedprikken (dag 3 van de cyclus), inwendige echo's om te zien hoe het eitje groeide en hoe de baarmoeder, baarmoederslijmvlies en eierstokken eruit zagen, ovulatietesten en bloedprikken een week na positieve ovulatietest. Manlief moest een zaadanalyse laten doen. Bloeduitslagen en zaadanalyse waren goed. Ik ben nu aan ronde 2 bezig. Dit is weer regelmatig inwendige echo's en krijg ik in de vruchtbare periode een samenlevingstest. Mij geven ze iedere keer duidelijk aan wanneer ik wat moet doen en wat zij de volgende keer als ik langskom gaat doen. Stapje voor stapje zo kunnen we iedere keer weer wat wegstrepen. @ gelukje7 voordat ze in het ziekenhuis echt tot behandeling over gaan duurt het wel even. Ze gaan eerst je hele cyclus volgen en in kaart brengen en dan aan de hand daarvan kijken welke behandeling geschikt is. dit doen ze (zeiden ze tegen mij 2a3 keer). Ik zou zeggen bespreek de situatie met de gyneacoloog. Ze kunnen nu in ieder geval je situatie al in kaart brengen tot je zeker groen licht hebt. Allebei heel veel sterkte en succes in de mmm.
@pumelke, ik hoop dat het snel raak is. Bedankt voor de info. Ik kom net van het ziekenhuis vandaan en op het eerste oog ziet het er goed uit. Als ik ongesteld word moet ik bellen en dan krijg ik tussen de 8e en 12e dag een hsg onderzoek. Wat wel zou kunnen is dat er wat mis is met mijn hormonen aangezien dat ik vocht uit mijn tepels heb, maar dat hoeft niet per se. Zaadonderzoek hadden we al gehad en dat was goed. We wachten het gewoon af.
Allemaal heel veel succes met de mmm... Ik hoop voor jullie dat er niet veel afspraken meer nodig zijn en dat het gauw een positieve zwangerschapstest mag opleveren !
Hallo! mag ik ook hier meekletsen? Ik zocht een topic waar dames ook net beginnen in de MMM... Wij zijn nu sinds anderhalf jaar bezig. tot januari hebben we de dingen op zijn beloop gelaten, 'we zien wel', in januari zijn we verhuisd en vanaf toen ben ik ook serieus met ovulatietesten en temperatuurmeters aan de gang gegaan, zonder succes tot nu toe... En dat mijn cyclus elke maand zo verschillend is (varierend van 30 tot 45 dagen) helpt ook niet mee... Dus heb ik vorige week de stoute schoenen aangetrokken en de dokter gebeld. Vanmorgen heeft manlief zijn potje ingeleverd in het ziekenhuis en zodra we de uitslag hebben kunnen we op consult komen bij de huisarts. Ik vind het heel spannend en heel dubbel. Je hoopt natuurlijk dat alles goed is, maar aan de andere kant, dan kunnen ze ook niks voor je doen, terwijl als er een aanwijsbare oorzaak is, ze misschien met medicijnen de boel op gang kunnen helpen... Het is gewoon zo frustrerend dat je iets zo graag wilt en je wordt elke maand teleurgesteld... Ik word er heel verdrietig van, zeker als ik zie dat bij dames om mij heen het van de wind lijkt gaan... maar goed, nu wordt er in ieder geval naar gekeken, hopelijk weten we snel meer! Succes allemaal!
Hoi nonma, jy bent een stuk langer bezig dan ik, maar ik begrijp precies wat je bedoelt. Een vriendin stopte met de pil, toen werd ze na 3 maanden zwanger en ik stopte kort daarma met de pil. Ondertussen heeft ze n baby van 12wkn en wilt ze nu alweer . een 2e kindje. Ze moest janken omdat ze weer 1x ongi werd na haar bevalling. In zuuke sìtuatìes is het helemaal frustrerend. Spannend dat je nu ook in de mmm zit. Hopelyk krygen jullie snel je wondertje. Groetjes