hier ook,zou wel graag een derde willen,maar mijn baarmoederwand is te dun(gescheurd tijdens bevalling,spoedkzs geworden) dus het word afgeraden.........dat het voor mij besloten word vind ik nog het ergste.
Mijn jongste is 2 jaar en 4 maanden, en ik voel nog steeds wel eens een steek van 'jammer' als ik bedenk dat ik nooit meer zwanger zal zijn, en nooit meer een nieuw leven op de wereld zal zetten. Ik denk dat dit altijd wel een beetje zal blijven. Het was ongelooflijk bijzonder, en intens, en het komt nooit meer terug. Nu maar wachten en hopen dat er ooit kleinkinderen zullen komen Hier is het overigens ook echt nooit meer. Ik ben 40, dat vind ik voor mezelf echt oud zat. Zou het qua energie ook niet goed trekken om er allemaal nog eens aan te beginnen. Mijn vriend ook niet. En 2 kinderen met 2 jaar ertussen is voor mij altijd het ideaalplaatje geweest, ik heb dus ook echt niets meer te wensen.
Hier komt geen derde, dat is echt uitgesloten. Mn vriend is heel blij met ons 2e kindje wat nog komen gaat maar vind het echt genoeg. En hij zit er dus ook heel erg over te denken om zn eigen te laten steraliseren. Momenteel heeft hij last van slaapproblemen, zit door de crisis zonder werk en er is heeel erg lastig wat nieuws te vinden. Hij solliciteert zich rot. Ook geeft hij heel eerlijk toe dat het hele babygebeuren niet aan hem besteed is. De leeftijd en de reacties die hij nu van tycho krijgt kan hij veel meer mee dan wanneer het nog zo klein en kwetsbaar is. Ook financieel zou een derde kindje lastiger haalbaar zijn. Ik kon na Tycho veel midner gaan werken waardoor Tycho niet naar de opvang hoeft en mn schoonmoeder past een dag op en ik kan zo blijven werken als ik nu doe straks na mn verlof. Bij een derde kindje zou dat niet kunnen, zou ik meer moeten gaan werken en de kids dan naar de opvang moeten doen ( schoonmoeder kan niet meer oppassen) en zeker als mn vriend geen werk meer vind. Ik leg me daarbij neer, kindjes krijgen moet je samen achter staan en niet omdat de een zo graag wil. Dat hij zich wil laten steraliseren kan ik niks over zeggen, het is zijn lichaam en hij moet de keuze maken. Ik zeg wel tegen hem: stel dat wij nog eens uit elkaar gaan en je ontmoet een andere vrouw en zij wil nog kinderen dan gaat dat dus niet. Maar hij zegt dat hij zowiezo geen kinderen meer wil, dus ook niet bij een ander. Mijn zwangerschap verloopt ook minder prettig dan de eerste: spatader van bovenaan mn linkerbeen tot aan onder, een beknelde zenuw achter in mn rug waardoor ik pijn heb aan mn rechterbeen, veel moeier dan bij Tycho, hele slechte nachtrust,stressvolle periode door situatie vriend en enorm tegen de bevalling op zien. Maar toch indd dat gevoel van zo'n klein mensje in je voelen groeien en bewegen blijft mooi en dat is ook iets wat ik erg bij me zal houden en niet zal vergeten (zelfs al lig ik de hele nacht wakker van de pijn doordat ons beebje niet zo voorzichtig is met mama ) Ik probeer er niet teveel over na te denken en echt te genieten van onze zoon en nu ons beebje en straks als het geboren is. Hier altijd de wens gehad een zo groot mogelijk gezin te hebben maar wat niet gaat dat gaat niet....
Ik mag niet meer zwanger worden, en doordat de laatste zwangerschap echt niet fijn was ben ik daar echt opgelucht over. Ik ben ook geen baby mens, vind dreumesjes een stuk leuker
Ja... Herkenbaar. Ook wij willen het ws bij twee laten. Ook al vond ik echt niet alles leuk, was ik blij dat ze eruit was, hou ik niet zo van bevallen en was ik het zat aan het einde.. Maar toch, al vlak na de bevalling begon het gevoel dat ik het een erg naar idee vond.. Ook de laatste afspraak bij de vk vond ik een naar afscheid. Ik wordt ook niet blij van het idee. Maar ja het is niet anders. En als we ons over een hele poos toch bedenken, dan kan het natuurlijk altijd nog, maar ik denk het niet.
Ik denk dat dat gevoel blijft! Zelfs ik zou er graag nog eentje willen. Voor mij is het een verslaving Zwanger zijn vind ik enorm leuk, bevallen... nou ja... achteraf best leuk hahaha en dan ligt er zo'n prachtig nieuw mensje in je armen die je mag leren kennen, mag begeleiden naar een mooi leven... Ik vind het leuk! Manlief vind het echt genoeg zo! En in mijn hoofd vind ik het ergens ook wel genoeg, maar in mijn hart heb ik nog zooooooooooooo veel plekjes over Nog 1x zo'n lief klein mensenkind.... nee... helaas, ons huisje is vol, kamertjes zijn gevuld! Moet een jaar of 20 geduld hebben en dan mag ik hopelijk kleinkinders in mijn armen sluiten
hier komt er wel ooit een 2e.. vriendlief riep over 5 jaar pas maar ik heb zelf zoiets van.. over 3 jaar wil ik er al aan beginnen.. idd omdat ik het zwanger zijn nu ook wel een beetje mis.. meer dan 2 zullen er ook niet komen..
Ik ben heel erg blij met mijn twee kindjes en het is ook goed zo! Maar wel vind ik het jammer dat ik "nooit" meer zwanger zal zijn en het bijzondere van en na een bevalling mee te maken. En dat ga ik zeker wel missen!
Nee ik ben blij als hij geboren is, ik ervaar het zwanger zijn als 'zwaar'... Wil graag mijn afgeslankte lijf weer terug (want ik was net 57 kilo afgevallen toen ik zwanger raakte geheel onverwacht) en geen vocht meer in ledematen hebben. Voel mij momenteel een waggelende plofkip.. Het gefrummel in m'n buik is wel heel leuk maar echt missen... nee ik vind het heel fijn als hij straks lekker in zijn ledikantje ligt
wij houden het ook bij 2 kindjes..meer dan genoeg haha... nee, onze gezinntje is compleet..moet wel leuk bijven ,,zowel ook financieel.. over een jaartje of 2 lekker op vakantie naar t buitenland..heerlijk... en tuurlijk ,als ik dan zwangere vrowuen zie..is toch zeker mooi.. zal het trots zijn op me dikke buik missen, en het getrappel... zo bijzonder,en dat kun je niet uitleggen hoe dat voelt aan iemand die geen kinderen heeft. Ik heb 2 hele makkelijke zwangerschappen gehad, echt nergens last van... dus super genoten. Nu ook echt afgesloten. De kids hebben alletwee een eigen kamertje, en zo is het goed. Hoop dat me nichtje snel zwanger mag worden, die is al ruim 2 jaar bezig..kan ik daar weer een beetje trots op zijn haha..
Mijn man wil absoluut géén tweede kindje. We hebben een prachtige dochter die geboren is na een probleemloze zwangerschap, twee weken voor mijn 38ste verjaardag. Aan de ene kant heeft hij gelijk, we moeten tevreden zijn met wat we hebben (zijn we ook hoor!), we kunnen haar financieel alles geven en veilig stellen voor de toekomst, ik ben inmiddels 40 jaar, ons huis is niet geschikt voor nog een kind, man maanden weg voor werk enz enz.... Maar ondanks alle goede argumenten kan ik me er soms toch moeilijk bij neerleggen, vond het een hele bijzondere tijd om zwanger te zijn, die kleine kleertjes, het lijkt me ook zo leuk voor mijn meisje...... Moeilijk, moeilijk, moeilijk.........en de bio klok tikt ondertussen door....
Zo herkenbaar...... Het is alweer 10 dagen geleden dat ik bevallen ben van ons tweede kindje. Een prachtige zoon! Ik had een pittige zwangerschap en heb vaak geroepen dat ik helemaal klaar was met het zwanger zijn. Al na een dag of twee na de geboorte kwamen de kraamtranen. Ineens kwam het besef dat dit echt de laatste keer was/is. Nooit meer zwanger zijn, nooit meer beweging in mijn buik, nooit meer de echo's en de bezoekjes aan de verloskundige, nooit meer bevallen en het euforische gevoel wanneer je je kindje in je armen krijgt, nooit meer een pasgeboren kindje, het eerste lachje....... De tranen biggelen over mijn wangen. Hoop echt dat dit gevoel naar de achtergrond verdwijnt, zodra de zwangerschapshormonen mijn lichaam hebben verlaten... Hier wil manlief echt geen 2e meer. De zorg en verantwoordelijk dragen voor 2 kinderen vindt hij genoeg. Ik besef me heel goed dat ik me gelukkig mag prijzen met wat ik heb. Twee gezonde jongens en een lieve man.
Herkenbaar. Wij hebben lang gedacht dat we het bij twee kinderen zouden houden, maar toch heb ik niet heel bewust alles voor het laatst gedaan. Ik heb ook bijna alles bewaard, voor het geval dat of zoiets. En nu ben ik toch zwanger van de derde. Dit is wel zeker weten de allerlaatste, dus nu ben ik me er wel heel bewust van. Ik probeer ook heel erg te genieten van deze zwangerschap (gelukkig een goede en makkelijke tot nu toe), en contact te maken met de baby enzo. Maar hoewel ik er nu heel erg mee bezig ben en het ook helemaal niet erg vind dat dit echt de laatste wordt, zal het straks ook best moeilijk zijn om al die zwangerschapsspullen weg te doen, de wieg te verkopen etc. Je neemt toch afscheid van een periode, en afscheid nemen doet altijd pijn.
Hier ook wel omdat het waarschijnlijk bij 2 blijft zou ik ook wel af en toe een derde willen. We hebben het nog niet helemaal uitgesloten maar wel grotendeels. Hier was het ook nog dat de kraamtijd een rotperiode was door gezondheidsproblemen van mijn man, heeft paar weken voor de bevalling een TIA gehad en zat in mijn kraamweek in de onderzoeken. Uitstellen kon ook niet want dan moest je weer op de wachtlijst. Veel spanningen gehad die week. En nog in mijn verlof kreeg hij ook nog problemen met zijn knie. Niet echt een leuke tijd. WEl een super kraamhulp overigens.
Ik vind 't ook heel jammer... We hebben de verstandige keuze gemaakt dat we 2 kindjes willen, we willen er beiden heel graag wel meer maar 't moet financieel en practisch ook haalbaar zijn. Nu hebben we bijvoorbeeld een naambordje voor op de voordeur besteld met alle 4 onze namen erop, ik moest wel even slikken want we hadden vorig jaar gezegd we wachten tot de 2e er is. En mn zwangerschapskleding te koop gezet, is ook een grote stap! Ik zou er zelf nog wel heel graag een 3e willen, heb zo genoten van deze zwangerschap, de bevalling was zoooo gaaf! En die kleine hummeltjes in je armen, dat is toch 't rijkste op de wereld!
ja hier nu ook afgesloten en ik ben er nu wel tevreden over ik wou graag een derde manlief vond twee genoeg ik weet toen dat ik het absoluut niet kon loslaten mijn wens was erg sterk en het gevoel van nooit meer.............. ik sprong werkelijk een gat in de lucht toen manlief op een avond vertelde dat hij dolgraag nog 1x voor een klein wondertje wou gaan! deze zwangerschap alles heel bewust beleefd en afscheid van genomen! en ben erg blij nu nooit weer zwanger te worden het is goed zo!!!!!!
Ik ben nog zwanger van de tweede dus ik probeer extra te genieten en echt met het idee van dit is mijn laatste zwangerschap. Ik vind het echt een heel verdrietig idee als ik denk dat ik hierna nooit meer zwanger zal zijn! Maar mijn vriend en ik vinden beide dat twee kindjes mooi is.... Je moet toch stoppen op een gegeven moment maar ik zou hierna nog wel een paar keer zwanger willen zijn, helaas willen we hierna geen baby meer
Er zijn vrouwen die dat weleens vergeten geloof ik.......willen nog een keer zwanger zijn en bevallen....maar er komt wel een levenslange verantwoordelijkheid en zorg bij, dit moet je wel trekken, zowel financieel als praktisch....
Daarom stop ik ook, al gaat het mij niet alleen om het zwanger zijn en al helemaal niet om het bevallen, maar baby's zijn geweldig, maar ze worden ook groot en dan wordt de verantwoording steeds groter en dat bij ons nu 4 maal ,dus ik stop. AL zou ik dolgraag nog een kleintje willen. Mijn man absoluut niet en die wilde er maar 2 en we hebben er nu 4, dus het is goed zo, al is het soms wel even moeilijk, maar dat is een proces dat je door moet.
Ik mis het nu al! Zou zo door kunnen gaan voor nummer 3 maar ik denk idd dat je dat ook hebt als je er 3 of 4 zou hebben. Vind het wel heel moeilijk en probeer optimaal van de kleine te genieten!