Mijn hond en baby gaan niet goed samen

Als jullie de hond alleen daarom weggedaan hebben vind ik dat ook makkelijk, sorry....maar het is gewoon bekend dat honden baknijd ( zo heet dat toch?) hebben..... dus zorgen dat dat niet kan gebeuren.... en baknijd kun je ook heel goed afleren, daar hebben ze technieken/truckjes voor.... bij ons laat malou alles toe, maar wij hebben hem het eerste jaar gewoon in de bench eten gegeven, om dit te voorkomen..... ( werkt ook meteen positief tov de bench... een fijne veilige plek waar je eten krijgt)

 

het was niet alleen baknijd...... hij gromde vaker en heeft mij ook een keer in mijn hand gebeten toen ik iets uit de kast wou pakken en hij daar tegen aan liep......
en geloof mij, we hebben hem echt niet zomaar weg gedaan hoor!!! hij ging naar een ontzettend grote villa naar mensen met nog 2 honden en een speciaal ingerichte kamer voor de beesten en een gigantische tuin in het bos..... dus we hebben echt wel een goede plek gezocht voor hem...

Maar hij ging gewoon happen naar ons.

trouwens ik was 6 en mijn broer 5... dus ga mij nu niet zeggen dat ik het niet goed heb gedaan want ik was klein :d

 

nee lastig he....maar als het zo blijft... dan denk ik persoonlijk dat een beestje dan beter af is ergens waar het zichzelf kan zijn en gewoon vrij kan rond lopen dan dat het op deze manier moet toch? zowel voor jullie als voor de hond is dat beter

 

Muisje:

Nee , ik zeg ook niet dat jij het niet goed hebt gedaan....ik zeg alleen dat als het echt om dat ene incident ging.... maar er speelde dus meer..... dan begrijp ik het beter!

Fijn dat ie een goede andere baas kreeg!

Het is gewoon zo dat sommige mensen heel snel hun hond weg doen....en dat is voor de hond heel sneu....

Aan de andere kant moet het ook werken tussen de hond en zijn roedel....en kan het dus noodzakelijk zijn de hond in een ander gezin( roedel te plaatsen)

 

Maar waarom zijn ze de hond zat? Omdat ze m moeten uitlaten, ook in de regen en willen daar de moeite niet voor willen doen. Omdat ie in huis plast en de moeite niet willen doen er iets aan te doen. Omdat de hond gedragsproblemen heeft en daar geen moeite voor willen doen.

Dus er is voor mij wel degelijk een.gelijkenis. Veel mensen dumpen hun hond omdat het teveel moeite kost of teveel geld om op een cursus te gaan, dierenartskosten te betalen, een gedragstherapeut in te schakelen. Als mensen die moeite wél zouden willen doen en niet gelijk de handdoek in de ring gooien zouden veel honden niet in het asiel zitten.

 

Wellicht is t iets om de hond eerst het vertrouwen en de kans te geven om te slagen met een gedragstherapeut. Mocht dat niet lukken kan er altijd nog gekeken worden naar een ander huisje. Vind dat het nu niet steeds ter sprake gebracht hoeft te worden. Ts geeft duidelijk aan daar nog niet mee bezig te willen zijn maar eerst de tijd en moeite in een gedragstherapeut te stoppen. En de kans is aanwezig dat het hondje dan ook lekker vrij in huis kan lopen, maar dan in zn eigen huisje bij zn baasje waar hij al 11jaar woont. Denk dat, dat zo'n beestje.toch wel gegund is op zo'n leeftijd!!

 

TS, super dat je de situatie nu serieus aanpakt en een gedragstherapeut inschakelt. Op basis van die therapeut en wellicht ook verdere informatie kun je aan de situatie werken en/of beter inzicht krijgen in wat wijsheid is. Ik hoop voor jou, jouw hond en jouw dochter dat jullie een oplossing kunnen vinden voor het gedrag/de onzekerheid van jullie hond. De oplossing ligt voorlopig niet bij het gedrag van jouw kind, die is nog te jong om te begrijpen hoe gevaarlijk sommige dingen kunnen zijn. het ligt vooral bij jou en jouw sturing van de jullie hond. Goed dat je hulp zoekt!

Eén ding wat ik heb gecreëerd toen mijn drukke tweeling jongens tegen de één jaar liepen, is een plek in de kamer maken zodat iedereen in de kamer kon zijn, maar de hond wel rust had van de drukte van mijn boys. Geen gedoe rond de etensbak, geen dreumesen die keken of dat potlood in de neus past of aan oren trekken en gewoon een eigen plek waar geslapen kan worden.

Ik heb een playpen geplaatst om onze zithoek, ter bescherming van mijn werkcomputers, en de hond, bench en etensbak/drinkbak. De kinderen kunnen daar gedurende de dag meestal niet bij, maar gedurende gezette tijden wel. Daar ben ik ook altijd bij.
Onze hond is de rust zelve en ontzettend gemakkelijk met kinderen. Maar ook zij verdient een eigen plek zonder peuters die zich uitleven. Uiteraard voed ik mijn kinderen hierin ook op, maar dat hek beschermt mijn hond en computers wel bij die momenten dat ze bewust ongehoorzaam zijn en/of gewoon druk zijn. En daarmee bescherm ik mijn kinderen ook weer tegen de hond en hun eigen drukte.

Succes, ik hoop op een goede oplossing voor jullie trouwe maatje en kindje!

 

Gewoon apart zetten en het piepen negeren. Hoe hard het ook klinkt. Dus hem niet aaien of loslaten als hij piept want dan heeft hij zn zin.
Hier dan een hekje tussen woonkamer en keuken en hij vond het in het begin echt niet grappig. Ook piepen . Moest dit van gedragstherapeut negeren. Plek zo leuk mogelijk maken en hem er ook af en toe in doen als kleine er niet is zodat hij het niet aan kleine linkt. Zn kussen ,bench of mand er neerzetten met iets wat hij leuk vindt. Ik moest hem er van de gedragstherapeut inzetten met een kluif of een kong gevuld met lekkers. Zodra hij dat ding ziet, zit hij al in de keuken en vindt hij het ook niet erg als het hekje dicht gaat. Zelfs als kleine binnen komt vliegt hij al vrolijk naar zn hoekje omdat hij weet (off hoopt) dat hij lekkers krijgt. Net voordat ze naar bed gaat, haal ik hem er weer uit. Of als ze bij mij op schoot zit. Alleen onder mijn begeleiding los, zeg maar. Zo krijgt hij niet het idee dat hij altijd vast moet als kleine los is. Kleine gaat op een gegeven moment naar bed en h8j kan los blijven lopen. Doe hem vast VOORDAT ik kleine naar binnen laat. Dus niet met kleine ook de arm hem opsluiten wat dat gaan ze linken aan kind. En dat kan 2 kanten op. Hij vindt het daar leuk en gezellig en gaat dit aan kind linken (want kind = lekkers krijgen = leuk), of hij vindt het niet leuk om opgesloten te worden en het wordt : kind =opsluiten = niet leuk

 

Wat een lastige situatie!
Ik heb zelf ook 2 honden en kan me niet voorstellen dat ik ze om welke reden dan ook weg zou moeten doen. Ik heb geen ervaring met dit probleem bij honden, maar zoals al eerder gezegd werd toch nog een keer bij een andere gedragscode deskundige gaan. Iedereen bekijkt een hond toch anders en misschien is zo een intern programma wel goed. Ik hoop in ieder geval dat het goed komt.

 

Tja, hier hadden ex en ik ook een bange hond.
Heeft hij meegenomen uit chili toen ze een paar weken was. Ze was ziek en gevonden op het strand.

Ex heeft haar meegnomen.
Ex had helaas totaal geen verstand van opvoeden.
Beest was niet gesocialiseerd en hij deed daar niets aan.
Beestje zat altijd binnen. Hj liet haar 2x een kwartiertje uit in de drukste straten van Den Haag.
Beest trok je arm uit de kom en kreeg daardoor geregeld flink op haar kop. Dit deed ze uit zenuwen.
Sliep bij ex op bed, zat bij ex op de bank maar niet op een normale manier maar bovenop hem.
Commando's leerden ze haar niet. Dus ze wist ook niets, dus kreeg ze ook constant op haar kop. Liep ex weer door het huis te rennen met een slipper achter haar aan. En echt elke minuut werd haar haar iets toegeschreeuwd. Naar je mandje, hond luisterde niet en dan naar gelang bui ex rende hij dus of achter haar aan met de slipper of hij aaide haar, gaf haar wat van tafel en ging gek met haar lopen spelen!

Ze was ook enorm bezitterig en jaloers. Zodra ik bij mijn ex wilde gaan zitten rende ze naar hem toe en ging ze voor hem zitten zodat ik er niet bij kon. Gelukkig ben ik honden gewend en wist dus wel hoe ik met haar om moest gaan.

Ex echter deed gewoon niet mee. Ik leerde haar commando's en ze luisterde echt naar mij. Dat was dan wel lollig. Hele kamer vol mensen, allemaal zoals mijn ex, dingen roepen tegen dat beest en ze luisterde naar niemand en dan kwam ik, naar je mand.........en dat deed ze hihi.

Ik nam haar mee naar het park maar daar was ze zo nerveus voor dat ze de hele weg piepte en blafte.
Als ik haar meenam naar een hondenspeelplaats kroop ze letterlijk bij mij op schoot op het bankje! En het was geen klein hondje he....kruising tussen dobberman en herder. Ik liet haar rustig los want aan de lijn deed ze stoer maar zonder deed ze niets en durfde ze niet! En ze luisterde dan perfect!

In de wijk waar ex woonde voelde ze zich stoer want veel mensen (buitenlandse) waren bang voor haar. Tot we gingen verhuizen naar een NL wijk waar mensen helemaal niet bang voor haar waren en toen stond ze met de staart tussen haar benen.

Tja, ik heb mjn ex geprobeerd warm te maken om de hond op te voeden. Mee naar training enz. Hond haalde de test niet vanwege de zenuwen. Ex bleef totaal niet gemotiveerd. Oh wat ben ik daar vaak vreselijk kwaad over geweest.

Hij deed geen reet voor het beest. Tot ik zwanger raakte en tja, hoe moet dat dan want hoe gaat de hond reageren? Nou die hond zat altijd in de ochtend een half uur te piepen voor dat ex er eens uitkwam om haar uit te laten. In zijn oude huis lieten ze het beest gewoon in de tuin poepen en plassen zodat hij tot 16 uur kon uitslapen en dan eens ging wanneer hij zin.

Ik ging dus altijd maar tot ik hoogzwanger was toen heb ik gezegd en nu kom je je nest maar uit.

Toen de kleine geboren werd en wij thuiskwamen zat ze een hele tijd te huilen. Het ging wel met haar en de baby ondanks dat ze bang was. Tja, de baby kroop alleen nog niet natuurlijk en daar verwachte ik echt problemen mee.

Ex en ik gingen toen uitelkaar. Hij ging een maand voor proef bij zijn ouders en ging weg met de hond. Wat een verademing (vooral dat ex weg was hoor hihi). Na die maand wilde we het nog een keer proberen maar toen zei ik: wel zonder hond. Hij heeft toen voor de hond gekozen en is weggebleven. Erg pijnlijk.

De situatie was gewoon onhoudbaar. De hond werd gevaarlijk en niet vanwege agressie of dominantie maar vanwege haar extreme angst.
Ik denk dat dit een hond is die ook niet meer door Cesar Milan te redden valt. Misschien na een flinke rehabilitatieperiode dat er nog wat van te maken valt maar dan mag ze never meer terug naar mijn ex.

Nu is hij samen gaan wonen met zijn vriendin en is de hond achtergebleven bij zijn moeder. Zijn vader is een tijdje terug overleden en zijn moeder vind het eng thuis. Hond heeft echter ernstige huidproblemen en daardoor stinkt ze heel erg. Dit vind ik ook hun schuld want het beest is gewoon zwaar gestresst en altijd nerveus. Daarnaast wordt ze door zijn moeder niet uitgelaten want dat durft ze niet!

Zijn moeder heeft gevraagd of de hond niet ingeslapen kan worden!!
Nou zeg daar ben ik echt wel pissig over.

Bah, sorry het hele verhaal moest er even uit.
Weet je, he arme beest is stierlijk vervelend en vraagt elke seconde aandacht, heeft totaal geen manieren en is echt een last. Ze is nu zeker geen gevaar meer voor mijn dochter van 5. Het beest zelf kan er niets aan doen! Haar karakter is door hun gevormd en ik kan mij daar nog kwaad over maken.

Ts je hebt niets aan mijn verhaal .
Ik moest het alleen even kwijt!

 

Ik heb niet alles gelezen maar het klinkt mij inderdaad meer als onzekerheid en angst dan dominantie.

Ik heb 14 jaar een Golden Retriever reu gehad (bijna 2 mnd. geleden moeten laten inslapen ) en hij was als pup erg dominant. Ons geluk was dat hij ook erg leergierig en enthousiast was en we d.m.v. o.a. cursussen de dominantie eruit hadden voordat hij pup-af was.
Hij heeft sindsdien nooit meer dominante trekjes vertoond, was alleen altijd alert en enthousiast en dat zijn prima eigenschappen voor een hond.
Dominante honden zoeken juist 'het gevaar', 'de bedreiging' (in dit geval jouw dochtertje) op en gaan het beslist niet uit de weg. Dat is iets waaraan je kunt zien of je hond uit dominantie gromt en bijt of juist uit onzekerheid / angst.

Ik herken ook niets uit je verhaal over de 'relatie' tussen je hond en dochter. Hier was dat zo anders, Dennis en Joy waren dikke vriendjes, en hoewel Joy al op leeftijd was toen Dennis werd geboren weet ik zeker dat ze altijd dol op elkaar zijn geweest. Joy lag naast het speelkleed te slapen, er konden 100 speeltjes naast hem liggen of zelfs met een autootje over zijn rug gereden worden, Joy bekeek het allemaal met een kalme oude hondenblik en liet het gebeuren. Ik heb dat zo bijzonder gevonden, we hebben er nog filmpjes van en die zijn echt ontroerend. Ik hoop daarom ook echt voor jou TS dat het nog goedkomt tussen die 2.

Ik zou daarom als ik jou was inderdaad contact leggen met een van de instituten die al zijn genoemd, je hond kan ook nu nog heel veel leren en je krijgt de juiste begeleiding zodat je zelf ook leert om te gaan met zijn karakter.
Hem 'wegdoen' is echt niet beter voor 'm en pas een allerlaatste optie, daar wordt ie waarschijnlijk nog meer onzeker van, je ontneemt hem dan zijn vertrouwde omgeving en zijn vertrouwde baasje.

Geloof me, het kan echt veel beter gaan als je je er voor in wilt zetten.