Ik snap sommige reacties wel hoor. Het ene kindje doet het goed op de klok, de ander op verzoek en dan ligt het er ook nog aan wat de ouders zelf willen (ik bijvoorbeeld kan erg slecht tegen helemaal geen ritme, zeker nu met 2 kleintjes). Echter bij een 'huilbaby' helpt niks. Mijn dochter huilde de eerste 10mnd ongeacht wat ik deed. Ritme, loslaten, niks maakte dat ze minder huilde. Voeden moest ik wel op de klok, want bij een huilbaby zit er geen verschil in het soort huilen dus had ik geen idee wanneer ze wat wilde. Om niet helemaal gek te worden ben ik alles op de klok gaan doen (behalve dan wanneer ze eens een x langer dan 45min sliep, dan zat ik muisstil op de bank ) Belangrijkste is dat ouder en kind zich er goed bij voelen!
Aangezien ik ADHD heb, zelf vroeger slecht sliep, veel darmproblemen heb gehad en getrouwd ben met mijn lieve man die behoorlijk wat trekjes heeft van ADHD en ook altijd darmproblemen heeft gehad... Was ik voorbereid op een drukke, prikkelgevoelige baby met darm- en slaapproblemen. En dan dus nog mijn eigen ADHD die het allemaal nog ingewikkelder zou maken. Valt dat even mee. Wel last van krampjes en moeilijke ontlasting, maar lactulose, infacol, meer water, draagdoeken en de "regeltjes uit boeken" combineren tot een bij jou een en je baby passend iets helpen heel veel. Hij is wel prikkelgevoelig, maar dat ben ik ook. Dat betekent dus dat dat we zelden voor de laatste avondvoeding nog actief zijn met zijn drietjes. Draagdoeken, puckababy, zijslaapkussen en overdag buikslapen zorgen voor een lekker slapende baby. En als nodig het laatste stuk in de ochtend bij mij in bed. Mijn man en ik zijn makkelijk: elke avond ligt ons zoontje nu nog bij mij op mijn buik te slapen (wat uiteraard ook een omstreden ritueel is). Dan is hij zeker stil. Dienblad ernaast, vork in de hand en eten door manlief in stukjes gesneden. Werkt prima. Wegleggen kan ook, maar dan eet één van ons tweetjes dus niet, want hij wordt hoe dan ook wakker, op welk tijdstip we ook eten. Een ander zou dat dus lastig vinden, wij vinden het wel best zo. Gaat vanzelf over. Omdat Daan flesvoeding krijgt, doet mijn man de voeding om 2/3 uur. Daarma verhuist hij naar de zolder, zodat wat er ook gebeurt hij slapen kan tot 7 uur om daarna te kunnen gaan werken. Sommige mensen verklaren ons voor gek (en zouden het ongemakkelijk noemen)... Wij vinden het lekker zo. We slapen allebei een gedeelte van de nacht echt goed en hebben verder weinig stress. Bizar, want ik had nooit verwacht zo creatief en flexibel te zijn. iemand zei dat het vooral aan het kind ligt en niet zozeer aan de ouders. Ik denk dat het wel degelijk deels met de ouders te maken heeft en hun beleving van makkelijk of moeilijk en de mogelijkheden tot creatief omgaan met alle adviezen en regeltjes die je voorgeschoteld krijgt. Dat sluit niet uit dat er uiteraard ook echt verschil is bij baby's in de "moeilijkheidsgraad"
Mijn oudste vond ik een hele moeilijke baby, ze huilde soms wel 4 uur per dag. Mjn jongste huilde 14 uur per dag de 2e en 3e maand, en toch vind ik haar een makkelijkere baby dan de eerste. Het is echt hoe je er zelf in staat. Sterkte!
14 uur per dag huilen en dat vond jij makkelijk? Wow... Het is nu acht maanden geleden dat onze dochter stopte met de hele dag ontroostbaar krijsen (duurde 10 weken) en ik ben nog steeds zo gespannen als een veer als ze langer dan vijf minuten huilt! Ik stond er destijds relaxed in en dank god nog steeds op m'n blote knieën dat ze bij ons mocht blijven, ook toen, maar na dat lange, lange huilen was ik rijp voor een dwangbuis.
Ik vond het ook allemaal wel meevallen in de tijd dat dochter veel huilde. Ik had een zware zwangerschap (HG) achter de rug en in vergelijking daarmee viel alles mee. Ik voelde me namelijk goed en kon in mijn ogen de hele wereld aan. Maar het huilen was wel erg stressvol en dat zeg ik voornamelijk achteraf. Ik ben door alles namelijk chronisch ziek geworden en zie nu in dat die stress en uitputting daar mede voor gezorgd heeft. Mijn emmertje was vol, maar ik zag dat niet in. Dus destijds vond ik het niet heel erg zwaar, wel vervelend en frustrerend, maar achteraf was het dat toch zeker.
Tja kinderen hebben ook gewoon karakter. En als mensen in de supermarkt er naar vragen zeg ik ook oh joh ze is zo lekker makkelijk!! Dan zeg ik ook nie dat ze de eerste 3 maanden enorm vaak en veel aan de borst zat en overdag amper sliep. Geloof dus ook nie dat die eerste 3 maanden alles zegt. Ze is daarna wel 'makkelijk' geworden. Want wat is makkelijk? Voor iedereen anders denk!!
Nou hier was het ook niet makkelijk! Veel huilen en gauw over prikkelt! MAAR het is nu een super dreumers! Vind alles best, rustig, speelt graag alleen en altijd een lach .. En vaak hoor ik vrouwen ook roepen hij is zo makkelijk en ondertussen brult de kleine alles bijelkaar! Volgens mij roepen sommige ook maar wat en in mijn ogen doe je niks verkeerd! Gewoon op je gevoel af gaan!
haha herkenbaar!!!! Onze kleine sliep in het begin maar zo'n 10 uurtjes. Meer had ze niet nodig! Maar toen was ze nog niet makkelijk te vermaken, dus was vrij waar. Nu slaapt ze zo'n 10-12 uur op een dag en heeft het concentratie vermogen van een goudvis. Ze is overal snel op uitgekeken! De box, max 5 min. En dan meteen brullen. We zijn er nu achter dat ze het niet leuk vind om te liggen. Veel te saai waarschijnlijk. Buik vind ze ook niets. Brullen. Ze zit gewoon heel graag. In wipstoeltje. Slaap haar dan mee in de keuken en dan kijkt ze hoe ik kook of afwas. Of sleep haar mee naar boven in stoeltje en dan haal ik de was uit de machine, sta ik te strijken enz. En wat ik nu elke dag doe, shock en horror, ik zet haar voor de tv. Met on demand zet ik Dora op en zo'n aflevering kijkt ze helemaal uit! Vind ze mega interessant! Brabbelen wat ze doet! Haha Zelfs voeden gaat onrustig. Geef borstvoeding en ze kan gaan mili seconde stil blijven liggen. Altijd beweegt er een ledemaat. In de wagen als ze wakker wordt is ze ook snel verveeld. Brullen. Optillen vind ze heerlijk, want dan kan ze alles zien. Kon echt niet geloven dan er moeders waren die blij waren als hun baby wakker werd zodat ze de kleine eindelijk eens wakker konden zien! Dacht echt dat dat fabels waren. Maar die baby's bestaan dus degelijk. En baby's die als musjes bewegen (die vogeltjes, die doen ook altijd zo druk, met hun hoofdje, of ze wippen zo met die pootjes) die zijn er ook! Hier is er één. Ben benieuwd hoe ze is als ze ouder is. We krijgen er heel wat mee testellen denk ik. We moeten haar blijven stimuleren. Ze is snel verveeld. xxx
Moielle, wij hebben er precies zo één, maar dan ongeveer een jaartje ouder. We hebben sinds kort een goede draagzak (beco butterfly) en dat is een uitkomst. Ze kan lekker meekijken, en zit toch bij je terwijl jij je handen vrij hebt. Ik had 'm een jaar eerder moeten aanschaffen, maar wist ik veel .
Bedankt voor de tip! Heb vaker gehoord dat een draagzak zou helpen. Denk ook dat ze het erg lekker zou vinden. De Beco Butterfly ziet er goed uit hoor. Ga me er even in verdiepen! Moet wel zeggen dat ze haar sprongetje heeft gehad (die van rond de 12 weken) En ze is zooo anders! Nog steeds enorm veel wakker overdag, korte hazeslaapjes. Dat zal altijd wel zo blijven denk ik. Maar ze vermaakt zichzelf veel langer nu. Ze kan rustig een kwartier in de box liggen. Ze kijkt wel eens een hele aflevering van Dora (I know, maar dan ik rustig m'n ontbijtje nuttigen ) Als ze wakker wordt is het niet meteen schreeuwen, maar ligt ze gewoon nog even om zich heen te kijken. Sterker nog, ze kan nu ook rustig op schoot zitten en niks doen, maar lekker voor zich uitstaren, kijken naar handjes, voetjes, de omgeving. Zo leuk! Dus... er is hoop voor de drukke kindjes (nou ja, de moeders eigenlijk) na de 12 weken sprong! Tip wat hier werkt tegen verveling/huilen in de wagen: WOEZEL EN PIP Woezel en Pip autostoelspeeltje - Woezel en Pip de officiële Webshop - WOEZ8067 : Tiamo Pluche We hebben een Joolz kinderwagen. We hangen deze aan die zwarte hendel dwars over de wagen. Daar speelt ze mee als ze wakker is/wordt. Op het aankleedkussen ligt het cadeautje van paar collega's WOEZEL EN PIP Woezel en Pip kubus 15 x 15 x 15 cm - Woezel en Pip de officiële Webshop - WOEZ8051 : tiamo Pluche Ook echt aanrader. Belletje wat erin zit maakt bij kleine bewegingen al geluidje en zit een spiegeltje en labeltjes op. xxx
Hier 2 uitersten. De oudste was, en is, een ontzettend makkelijk kind. Amper gehuild, op oorontstekingen na. Altijd goed geslapen, is heel gemakkelijk in de omgang, leert snel en goed, veel vriendjes. De jongste is een heel ander verhaal. Vanaf het begin een gefrustreerde baby die veel huilde. En nog huilt hij veel, terwijl hij inmiddels de 2 is gepasseerd. Nog steeds slaapt hij niet goed, en hij heeft veel moeite met veranderingen. Zo gaat hij nu van de babygroep naar de peutergroep, en dat vindt hij erg moeilijk. En echt veel anders doen wij niet. We zijn misschien wat makkelijker, maar dat is alleen qua eten. Niet qua huilen, aandacht of i.d. Sterker nog, ik heb het idee dat ik veel meer met hem bezig ben als hij huilt tov de oudste rond dezelfde leeftijd. Maar misschien is dat omdat hij meer huilt. Ik riep altijd 'makkelijke ouders, makkelijke kinderen', en daar ben ik hard van terug gekomen. De jongste heeft een heel sterk karakter, wil ZIJN ding doen, wil alles ZELF doen en bepaald het liefst alles ( kleine dictator haha ). Alles wat zijn grote broer doet, wil hij ook ZELF doen. Ik vind dat je dingen wel kan sturen, maar het grootste gedeelte is het karakter.
Thirza was een huilbaby, huilde hele dagen en kwam ook 's nachts alleen in slaap na een uur wiegen met pink in haar mondje en haar buikje masserend, (op de een of andere manier heb ik toen een manier gevonden om dat allemaal tegelijk te kunnen ). En dan was ze na anderhalf uur weer wakker en begon de hele riedel opnieuw Dat kwam door kiss-syndroom in combi met heftige darmkrampen en heel veel terug spugen (ontdekt en behandeld tussen 10 en 16 weken), eczeem+KMA (ontdekt bij 8 en 9 maanden) en een chronisch ontstoken neusamandel waardoor heel erg vaak oorontstekingen (pas met 17 maanden gediagnosticeerd door KNO, omdat huisarts niet mee wilde werken aan verwijzing, helaas). Vooral de nachten waren hier een hel, overdag ging het nog wel enigszins, maar die eerste maanden waren vreselijk, toen ging het ook overdag heel erg slecht. Toen Thirza 4 weken oud was en mijn man zijn kids weg ging brengen aan het eind van het weekend, heb ik hem om een draagdoek gestuurd en is hij op koopzondag dus even wezen kijken bij prenatal en daar fantastisch geadviseerd. Heeft de combicotti meegenomen en daarin sliep ze! Heeft ze dus ook heel erg veel in gezeten en was een enorme uitkomst. Deze keer weet ik denk ik eerder wat ik moet doen, (wat er aan de hand kan zijn), als we weer zulke drama's gaan krijgen, dus denk ik dat we het ook eerder onder controle gaan hebben, mocht onze tweede dochter vergelijkbare problemen hebben als Thirza. Dat het ook totaal anders kan, zie ik bij mijn zusje: hele makkelijke baby's, die idd gewoon gaan slapen als je ze in bed legt. Die verveelt zich dus tijdens haar verlof gewoon, omdat het huis van boven tot beneden gepoetst is tijdens slaapjes van de baby en ze gewoon niet meer weet wat ze nu eens zal gaan doen... Zo kan het dus ook Dus ik hoop zelf nu op een kraam- en verloftijd waarin ik me gruwelijk ga lopen vervelen.... We zullen zien....
Ben even benieuwd, want jij hebt ook op KDV's gewerkt en als gastouder: heb jij daar ooit huilbaby's getroffen en zoja: hoe ging je daar mee om?
ja, veel bij je dragen... (draagdoek oid) als de oorzaak van het huilen bekend was, bv reflux zoveel mogelijk moeilijkheden te vermijden, dus als ouders thuis het matrasje omhoog leggen daar ook doen, niet plat, sommigen moesten in delen flesje drinken bv. In het algemeen kindjes een veilig gevoel geven en beseffen dat kindjes niet huilen om ouders en/of leidsters te pesten, maar omdat er iets is. Veel regelmaat geven, en duidelijkheid.
en heel belangrijk, vooral positieve dingen naar de ouders toe brengen....wel eerlijk zijn, maar het positieve benadrukken. Vaak worden de ouders (logisch) onzeker en ook dat voelt een kindje. Ons GOB weet ook hoe de verschillende go dingen aanpakken, bekend is bij mij dat ik er veel moeite mee heb om kindjes te laten huilen zomaar. Dat weten ouders ook. Mochten zij dat echt willen staat hun wens voorop, het is hun kindje, maar ik probeer in overleg te kijken wat het beste voor het kindje is.
Herkenbaar. Maar moet wel zeggen: die onzekerheid kwam bij mij echt door wat anderen allemaal riepen. Daar heb ik me echt door van de wijs laten brengen met Thirza. Intuïtief voelde ik wel aan wat er aan de hand was, maar stelde actie daarop dan uit (of liet me dus afschepen bij huisarts), omdat anderen dan riepen dat het allemaal normaal was en ik gewoon relaxter moest doen.... Wel fijn om te horen dit, want wat ik dus echt heel veel heb gehoord, was dat IK het fout deed. En nooit excuses gehad van al die mensen, toen bleek dat het aan gezondheidsproblemen lag, natuurlijk