Ach ik zie (hoor) Jan Smit liever niet aan het werk. Als zijn vrouw een goede baan heeft raad ik hem van harte aan thuisblijfvader te worden.
Niet met je eens. Mijn kinderen hebben lang borst gekregen maar hun vader was vanaf dag 1 heel belangrijk voor en heel betrokken bij hun verzorging. In Zweden heb je trouwens 1 jaar verlof. In Noorwegen ook, en daar is het verplicht dat de vader minimaal 3 maanden van die 12 maanden verlof opneemt. Doet hij dat niet, dan lopen de ouders allerlei rechten en bonussen mis.
Ik kan me wel vinden in wat Jan zegt! Hier ook een thuisblijfmama en ik voel me gezegend dat dat kan. Mijn man werkt gewoon 38 uur per week, heeft echt geen topfunctie, maar als je niet al te luxe leeft kan dat prima. Ook wij kunnen niet zomaar even een dagje uit, nou daar heb je dan hele leuke kortingsbonnen voor en dan lukt het wel! Zelf hoor ik vaak van vrouwen, Oooo ben jij altijd thuis bij de kinderen? Nou daar moet ik niet aan denken! Later hoor de andere kant en dan is het zo dat ze moeten werken want anders kunnen ze hun luxe leventje niet blijven houden.......... Nou sorry hoor maar daar krijg ik kromme tenen van. Wees dan zo eerlijk dat je werkt om leuke en luxe dingen te doen! Voor gezinnen waar beiden fulltime moeten werken kan ik alleen maar respect hebben!
Ik had al gehoord dat de discussie thuisblijfmoeders/werkende moeders heftig kon zijn... maar ik ga er toch nog maar wat over zeggen... Ik respecteer jullie mening. En ik vind het knap dat jullie de keuze maken om thuis te blijven, ook als dit betekent dat je het wat minder 'luxe' hebt. Prima hoor. Ieder zijn eigen keuze en ik heb respect voor degene die fulltime thuis zitten. Ik zou dat niet kunnen. Zoals eerder gezegd, ik hou van mijn werk en ga dat zeker niet opgeven. Wij werken allebei fulltime en blijven dit ook doen (tenminste, minimaal 32, ik ga 36 proberen). Wij kunnen het zo indelen dat ik de uren over de gehele week kan verdelen (bijv ook 's avonds en in het weekend) en hoeven ons kind dus niet 'weg te stoppen' in een KDV voor 5 dagen per week. Maar wat dan nog als dat wel zo is? Dat is een keuze die wij dan maken toch? Ik vind het heel kort door de bocht om dan maar te zeggen dat je maar 'een hamster' moet nemen... En kwetsend ook... Ik werk ten eerste omdat ik er veel voldoening uit haal. Ja dat vind ik prettig ja... Ten tweede houd ik ook van mijn 'luxe' leventje. Wat voor ons trouwens inhoudt dat we 1 keer per jaar op vakantie gaan, 'slechts' 1 auto hebben, niet alles kopen wat los en vast zit, maar ook voor dingen moeten sparen. Maar nee, wij zitten niet net boven bijstandsniveau... En ik vind het prettig dat we dit kunnen. Daarvoor werk ik ook ja en ik heb daar totaal geen moeite mee. Daarnaast hoop ik door het geld wat ik verdien, ik mijn kind de opleiding en de kansen kan bieden die ik zelf nooit heb gehad en waar ik hard voor heb moeten vechten. Zelf hadden wij nooit iets thuis en gingen zelden weg omdat mijn ouders allebei werkten en nu eenmaal niet zoveel verdienden. En dat wil ik niet voor mijn kindje. En die keuze mag en kan ik maken... En daar ben ik blij om! Er was geen geld voor studie ed, dit heb ik later allemaal ingehaald, maar ik wil dat mijn kindje een andere start krijgt... En dat ik sgoed mijn recht... Daarnaast wil ik natuurlijk optimaal genieten van mijn kindje, maar dat doe ik dus juist niet als ik fulltime thuis ben en moet beknibbelen op van alles en nog wat... Dus werk ik... en veel.... en ik zou het fijn vinden dat net als ik respect heb voor fulltime thuismoeders... ik het respect terug krijg omdat ik wel (fulltime) werk... En als je dat echt lukt... hou dan in elk geval op om iemand te veroordelen om de keuzes die zijn maken.... Overigens heb ik jouw gequote Tullip, maar had net zo goed een andere quote kunnen zijn hier hoor. Het is absoluut niet persoonlijk...
Ik denk maar zo ; voor niets gaan de zon op je moet wel iets voor je nieuwe leven MET kind over hebben het is niet alsof je alles tegelijk kan hebben (nouja misschien kunen wel maar dan laat je toch ergens een steekje vallen hoor) ik heb er niets op dat mensen werken maar wel als een kind (dat neem ik aan gewenst was en goed over nagedacht) zich maar moet aanpassen aan de uren dat jij ervoor vrij wilt maken, nee het moet andersom zijn, eerst kindje en dan kijken of jij ernaast ook nog wat leuks kan doen (wat prima kan vaak maar je moet niet denken dat eerst jouw wensen komen en dat een kind zich wel even daarnaar schikt) want dan hoop ik van harte dat je geen kind krijgt zoals de mijne die dus niet naar KDV kon vanwege gehoorproblemen, taalachterstand en ook sociale achterstand hierdoor, ja dan krijg je de keuze ; naar een medisch kinderdagverblijf of thuisblijven, zou je dan nog voor jezelf kiezen? Ben je bereid dat als je kind dit nodig heeft alles op te geven en deze zorg te bieden? Onze zoon had nu op een speciale school gezeten als ik voor mezelf had gekozen en zit nu dankzij zijn harde werk en mij die dat mogelijk heeft kunnen maken op een normale school. Ik denk zolang je je kindje op nummer 1 hebt staan en kijkt naar wat hij of zij NODIG heeft in plaats van wat jezelf nodig hebt dat je dan prima allebei kan hebben, in mijn geval niet maar goed dat vind ik niet erg, het was zwaar dat geef ik toe, werken was (in mijn geval) de makkelijke optie geweest voor mij. Maar het is wel het meest belonende werk wat ik ooit heb gedaan.
Ik ben het helemaal met je eens! Ik denk dat het belangrijkste dat je uit deze discussie (en dan bedoel ik in algemene zin de discussie over werk en ouderschap) kunt halen is dat iedereen zijn eigen keuze maakt op basis van wat hij/zij denkt dat goed is voor zijn/haar gezin. Als dat een keuze is om thuis te blijven in welke combi dan ook, prima! Maar als dat een keuze is om beide een intensieve baan te hebben, ook prima! Het gaat erom dat je het recht hebt dat zelf te kiezen zonder dat van welke kant dan ook iets wordt opgelegd.
In de meeste buitenlanden zullen de moeders ons uitlachen om deze discussie. In bijv Frankrijk en de VS, werken zo'n beetje ALLE moeders en vaders full time en is het dus heeeel normaal dat kindjes er 5 dagen naar de kdv gaan. In Duitsland en Skandinavie krijgen vrouwen een jaar verlof (wow dat zou ik ook wel willen!! 4 maanden is echt veel te kort) en gaan na dat jaar weer full-time werken. Zouden al die kindjes in al die landen dan allemaal zielig zijn en onthecht?? En gaan de kindjes van de thuisblijfouders de wereld redden?? Don't think so. Dikke bullshit dus. Aszz ben het helemaal met je eens! (verwende prinsesjes gelezen toevallig?
Ik werk ook 4 dagen in de week ( 24 uur ) Mijn zoontje gaat 3 dagen pw naar het kdv en 1 dag + nacht naar oma ( dit omdat ze niet echt dichtbij woont en mijn man daar vlak bij werkt maar vaak om half 6 al moet beginnen ) Ik MOET werken. En nee niet voor mijn luxe leventje. Want ondanks dat wij 2 verdieners zijn kunnen wij niet 1x per jaar op vakantie en hebben wij maar 1 auto en kunnen wij ook niet zomaar een dagje naar de efteling. En ik " stop" mijn kind niet weg. Als ik hem namelijk thuis houd en ik niet ga werken dan hebben we niks te eten en later misschien ook geen dak boven ons hoofd. Daarbij heb ik 1,5 jaar thuis gezeten waarvan 1 jaar met mijn zoontje. En ik ben nog nooit zo blij geweest om weer aan het werk te gaan. Ik ben geen thuis blijf typje ik werd knetter gek van het thuis zitten en daardoor werd ik ook een minder leuke mama. ( en nee nu zeg ik niet dat alle tbm zo zijn maar IK was zo )
Ergens ben ik het met Jan eens in zijn stelling. Hun kinderen hoeven niet naar een kdv omdat ze al flink ruim kunnen leven en ik vind het persoonlijk een groot privilege om thuis te kunnen blijven bij je kinderen, zeker in de economie van nu. Als ze fulltime zou gaan werken, zou ik dat persoonlijk een beetje egoïstisch vinden. Maar ik vind ook dat dit van Jan's kant moet komen, als ze allebei wat werken en elkaar afwisselen lijkt me dat mooi compenseren. Dat kind is niet alleen van haar, hij heeft ook geholpen en ook hij mag wel een beetje inleveren, zodat zijn vrouw niet de hele tijd thuis zit. Maar goed, dat is mijn mening dan. Iedereen kan voor zichzelf vast wel inschatten wat het beste bij hun gezin past, ik snap alleen wel hoe hij denkt (Overigens niet te verwarren met MOETEN werken om überhaupt rond te kunnen komen)
absoluut! werken wordt teveel als vanzelfsprekend gezien. maar tegenwoordig is het bijna een luxe om uberhaupt al een betaalde baan te vinden én te houden, laat staan 1 die goed met de persoonlijke situatie combineert maar ik hoorde dat mevrouw Smit het erg naar dr zin heeft met de kids thuis, dus Jan kan weer opgelucht ademhalen, na alle hetze!
Ik reageer zelden op ZP maar kan het nu niet laten. Ieder zijn eigen ding en keuze maar vind het fijn om te lezen dat wij als gezin dus voor geen meter sporen als ik de reacties hier zo eens lees: - "baby's zijn bij hun moeder de eerste maanden op hun best". Onze tweeling heeft de eerste 6 weken in een couveuse gelegen dus... - moeders (IK dus) heeft helemaal niks, niets, nadas, noppes met baby's. Ook niet als ze van haarzelf zijn. De eerste maanden was het dus papa die echt enthousiast was. Ik verzorgde ze wel maar dat ik nou echt genoten heb, nee! - "borstvoeding geven kun je niet uit handen geven." Volgens mij gaat het niet om de borstvoeding maar om moedermelk krijgen. En ja de meisjes hebben "gewoon" moedermelk gekregen. In het begin voornamelijk gegeven door verpleging en dus niet door vader of moeder. - "moeders willen alles luxe EN carriere EN gezin EN..." Hier is het de papa die om de luxe geeft en het zeeeeeeeeeeeer belangrijk vind dat zijn vrouw haar hersens blijft gebruiken op een manier waar ZIJ die uitdaging in vind. - "voor niets gaan de zon op je moet wel iets voor je nieuwe leven MET kind over hebben het is niet alsof je alles tegelijk kan hebben (nouja misschien kunen wel maar dan laat je toch ergens een steekje vallen hoor)": Zover wij weten loopt het bij ons nog steeds prima: kinderen doen het super, huis is schoon, we hebben tijd als gezin en tijd voor ons samen (en nee de kinderen worden niet regelmatig gedumpt om samen iets te doen, 1 keer in de afgelopen 7 maanden) en beide werkgevers zijn tevreden! En voor alle andere: IK wil perse financieel onafhankelijk blijven. Daarnaast wil IK uitdaging hebben waarbij ik mijn hersens regelmatig op de proef stel. (En sorry: dat is niet bij de kinderen. Daar heb ik mijn hersens (nog niet) voor nodig tenminste niet in de vorm van uitdaging) IK wil fulltime werken (hij doet het overigens ook). En voordat iedereen erover valt: de meisjes gaan 3 dagen per week naar de creche dusssssssssssssssssssss En nee: de meisjes zijn niet ontspoord, komen niks te kort en zijn zeker niet zielig. Gelukkig is daar ook absoluut geen blijk van want ondanks dat ze twee maanden te vroeg zijn geboren, lopen ze qua ontwikkeling (tot nu toe) op de ongecorrigeerde leeftijd! Ze zijn (tot nu toe) het sociaalst en vrolijkst van alle kinderen op creche. Maar nogmaals iedereen zijn eigen keuze!
Mag ik bij jullie tweeling horen, worden we een drieling . Oooooooooh om ook even moederonwaardig te zijn, ik heb de meisjes de eerste keer lachend naar de creche gebracht . Vond het heerlijk voor ze, dus ben benieuwd hoe het jou volgend jaar bevalt Overigens excuus voor de spelfouten (was een beetje aan de kook )