Ik heb je verhaal gevolgd, wat naar voor jullie dat je vermoedens bevestigd zijn! Het is niet niks, zo'n diagnose. Ik wil jullie heel veel sterkte wensen en hoop dat je zoals mango ook al zei kunt blijven genieten van de zorgenloze kantjes van jullie mannetje. Sterkte!
O dus toch. Knuffel voor jullie. Hopelijk kunnen ze de aanvallen snel verminderen met medicatie. Wat heeft mango mooi geschreven .
Wat moeilijk! Maar wel heel fijn dat jullie het weten en wel verder kunnen! Ik heb je verhaal helemaal gevolgd en een hoop duimen gedraaid. Wat mango zegt is inderdaad heel mooi en iets om te koesteren denk ik. Sterkte!
Jeetje wat een klap voor jullie, ook al wist je het eigenlijk al wel. Ik hoop dat de onderzoeken een beetje soepel verlopen en dat wat er uit de onderzoeken komt, goed te behandelen is. Ik vind je echt een supermama, je hebt het echt super goed gedaan! Door jou zijn jullie nu op tijd met de onderzoeken. Sem boft maar met zo'n lieve mama!
O meid wat erg. Fijn dat je zoontje geholpen word maar het lijkt me toch wel een klap on je gezicht. Heel veel sterkte en je bent inderdaad een super moeder!
Ik leef heel erg met jullie mee.. Heel veel sterkte met alles wat jullie nog moeten doorstaan. Ik hoop dat er snel medicatie kan worden gestart!
Veel sterkte! Ik hoop voor je dat er geen oorzaak wordt gevonden, want dan was naar wat ik begreep de prognose toch het best? Geweldig dat je zo snel hebt gehandeld, zo blijft hopelijk een achterstand beperkt of kan hij zelfs nog worden ingelopen.
Wat goed dat je toch hebt doorgezet en dan nu wel een diagnose hebt (ook is dat niet wat je eigenlijk wilde horen).... Veel succes met de komende onderzoeken en hopelijk reageert hij goed op de medicijnen zodat hij er minder last van heeft! Ben maar trots op jezelf dat je je moederinstinct gevolgd hebt...
Ik had je verhaal gelezen en hoopte zo op een positief nieuws. Wat naar dat jullie dit moeten doorstaan. Ik leef met jullie mee en hopelijk valt het allemaal mee voor je knappe jochie!!
Oh wat een lieve reacties! Thnx meiden! *Knuff* Ik denk dat elke mama haar gevoel wel zal blijven volgen. Zo zie je maar dat een second opinion wel van levensbelang is. Het is maar goed dat de huisarts ons wel gewoon doorverwezen heeft anders had het misschien langer geduurd voor ik die stap had kunnen zetten omdat die huisarts dacht dat het geen epilepsie was. Ik vind het fijn om mijn verhaal kwijt te kunnen ook al ken ik jullie niet. Zo hebben we er ook voor gekozen om het nog niet tegen iedereen te vertellen. (schoonmoeder vroeg al meteen of haar moeder(mijn vriend z'n oma dus) het mocht weten) Ik zie het nu al echt niet zitten om visite te ontvangen in het ziekenhuis. Mijn schoonmoeder vroeg gisteren aan de telefoon ook al of ze dinsdag mee moest gaan?! Uhm nee.. er hoeft echt niet iemand ons handje vast te houden. Of zeg ik nu iets heel stoms? Lief van d'r dat ze mee wil om te steunen, maar weet nu al dat ze de gesprekken gaat "overrompelen" met vragen stellen of antwoorden en daar heb ik echt geen zin in.
Heel veel sterkte meid... En je weet ons te vinden als je je verhaal kwijt wilt... Ik hoop dat het ziekenhuis jullie verder kan helpen, laat alle onderzoeken maar over je heen komen, het belangrijkste is nu om te weten waar het vandaan komt en wat er aan gedaan kan worden, zodat hij zich weer op een goede manier verder kan ontwikkelen! En over je schoonmoeder... Nee, die zou ik zeker niet meenemen tijdens de gesprekken / onderzoeken in het ziekenhuis! Laat haar tijdens de bezoekuren langskomen, maar de gesprekken moeten jullie zelf aangaan, 2 paar oren horen meer dan 1, maar een extra stel 3e oren zorgt alleen maar voor onrust en onduidelijkheid! Uiteindelijk moeten jullie verder met alle onderzoeken, de diagnose en medicatie en staat zij aan de zijlijn... Natuurlijk is het lief aangeboden, maar ik vind je reactie terecht hoor!
Zou dit inderdaad samen met je partner doen. Heb net uit intresse even wat dingen opgezocht maar meid kreeg er tranen van in mijn ogen! Snap nu ook echt dat je onpasselijk werd toen je ging googlen!!! Nie meer doen dus! Nogmaals top dat je zo alert hebt gereageerd!
Het is natuurlijk lief dat je schoonmoeder mee wil gaan, maar ik zou dit ook samen met mijn man willen doen. Je zal ongetwijfeld vol met vragen zitten dus misschien verstandig om alles om te schrijven? En misschien weet je schoonmoeder ook goede vragen. Door alle emoties vergeet je die misschien te vragen. Sterkte dinsdag
Oh toch . Sterkte! Had zo gehoopt dat het iets heel onschuldigs was. Goed dat je je niet hebt laten afschepen!
Bedankt meiden. Vandaag moesten we om 9u30 in het LUMC zijn. Hij ligt op kinderheelkunde bij 3 andere kindjes op de kamer. Is toch even slikken als je naar zijn bedje word gebracht.. We hebben al een aantal gesprekken gehad over de afdeling zelf, de onderzoeken, enz.. We wisten pas rond 11u30 dat hij de MRIscan krijgt om 14u30.. En hij had zijn laatste fles om 7u30 gekregen arme ventje moet de hele tijd nuchter blijven.. (mag 4 uur voor de scan niks gedronken/gegeten hebben) Als we het eerder wisten konden we nog fruithap geven.. Nu zijn ze bezig met bloed prikken maar dat gaat ook niet van harte.. Ik ben naar buiten gegaan omdat ik het niet meer aan kon zien.. Zo zielig.. ging huilend naar buiten. Mijn vriend is bij hem gebleven. Ze hebben hem ook gemeten en gewogen. 77.5 cm en bijna 10 kg Nu ben ik aan het wachten tot de klaar zijn met bloedprikken en weer naar hier komen.. Dan hopen dat hij niet te veel honger krijg de komende 2 uur
aggh wat sneu! en vind stom dat ze nie rekening mee houden...zo'n kleintje heeft natuurlijk trek! Wij begrijpen dat maarja!! Hoop dat de rest van de dag rustig verloopt
Ach meisje, wat moet dit moeilijk voor jullie zijn. Je kindje in het ziekenhuis achter moeten laten voor allerlei vervelende onderzoeken. Gelukkig weten jullie wat er aan de hand is en kunnen ze gericht gaan behandelen. Heel veel sterkte de komende tijd, dat zullen jullie nodig hebben!
Jeetje meis, lees netje hele verhaal hier.. Heftig!! Met je kindje moet gewoon niets zijn!! Hoop dat jullie er snel bij zijn zodat de stilstand kwa ontwikkelen beperkt is gebleven en dat de epilepsie/krampen snel te onderdrukken zijn. Ik heb zelf als kind tot mijn 16de epilepsie gehad dus weet in die zin wel een beetje waar je kleine doorheen gaat. Het is zeker niet niks meis, maar houd moed en vertrouwen in de toekomst!! Hoop dat de ze periode snel voorbij is en dat je snel weer met je ukkie mee naar huis mag! En houd je moedergevoel echt als leidraad, jij bent dat wel geen arts maar wel mama en dat gevoel kan niemand evenaren! Succes en vanuit hier een draaiende duim voor veel beterschap en geluk!!