onze dochter bijna 2,5 is altijd al een pittige tante geweest die soms flinke driftbuien had... Maar altijd kwam dat vaak snel weer goed... Echter sinds de laatste weken van mijn zwangerschap zijn die driftbuien alleen maar erger geworden.. En sinds onze zoon er is al helemaal.. Ze blijft er in hangen!! Negeren, vast houden, haar gevoel benoemen niks helpt en houd echt vol qua driftbui! ook is ze de laatste tijd wat onhandelbaarder ze heeft soms echt streken waarvoor ze dan "straf" krijgt en op het matje moet gaan staan.. Uit frustratie gaat ze dan haar broertje pijn doen door aan zn arm te trekken, op zn hoofd te slaan etc etc. (dan dat doet ze echt bewust, op lieve momenten doet ze het ook weleens maar dan is het niet bewust, dit zie je duideijk dat dat wel is als wij haar er b.v op aanspreken dan gaat ze heel gemeen lachen, terwijl ze als ze het onbewust doet ze dan sorry tegen haar broertje zegt ) We betrekken haar overal bij, geven haar 1 op 1 aandacht (zover dat lukt want ze heeft weinig geduld iets mee te ondernemen ) gaan met haar alleen op pad, laten haar helpen met haar broertje verzorgen etc maar ze blijft die heftige momenten hebben goed is ook de leeftijd maar zo erg en heftig en vaak dat zij ze heeft lijkt me niet zo gezond Wij zijn een beetje ten einde raad.. Wat doen we aan die driftbuien en nog beter wat doen we aan het feit dat ze haar broertje zo pijn doet ? Iemand ervaring? Oh ze kan ook ontzettend lief zijn hoor maar ze heeft gewoon heeeeell vaak die buien overigens is ze op het KDV juist rustiger geworden en heeft ze (bijna) geen buien!
Lastig zeg ! Zou het niet kunnen dat ze op zoek is naar iets wat nog wel " gewoon " is thuis. Omdat er zoveel veranderd is is hoe jullie reageren op een driftbui misschien nog wel gewoon voor haar. Is er verder veel veranderd in haar ritme ? Rituelen weer even strikt oppakken bv ? Ik brainstorm maar wat hoor..
Hoi meid, Hier een kereltje die ook 2,5 is en nu bijna onherkenbaar voor ons. Hij weet gewoon even geen raad met zichzelf. Het is momenteel behoorlijk zwaar om de dagen met 1 kind door te komen (heel veel afleiding zoeken door met hem naar buiten te gaan en dingen te ondernemen), kan me goed voorstellen dat het in jullie situatie dubbel zo erg is. Gezien de leeftijd weet ik bijna zeker dat je kind door een "normale"fase heen gaat. Ze weten zich momenteel even geen raad met hun emoties en hun kijk op de wereld. Alles verandert nu zo snel voor ze. Neem daar nog eens bij dat er een kindje bij gekomen is en de aandacht nu gewoon even verdeeld moet worden...en ja hoor dan is het logisch dat ze nu wat onhandelbaarder lijkt. Ik denk dat dit gaandeweg steeds beter gaat. Je geeft al aan dat jullie op een goede manier met haar omgaan, dat zit goed. Ik merk bij mn eigen kind dat zijn ontwikkeling in golfbewegingen gaat en zo gaat die moeilijke periode ook altijd weer over. Heel veel succes!
Ik dfenk dat het de combi is van een hele heftige sprong en de komst van de baby. Die fase heeft hier brst lang geduurd en ik werd er soms ook hopeloos van. Hier was het vooral heel bewust de grenzen opzoeken.
doorbikkelen..is niet wat je wilt horen maar het is "normaal" het is een waarschijnlijk gewoon de fase en ook de verandering. hier ook 3 mnd onhandelbaar meneertje gehad rond die leeftijd, het gaat echt weer over .. echt waar!. conseqent blijven en denken het is een fase. het is een fase.
Dus het is echt een fase ?? Wist niet dat die zooooo heftig konden zijn! (want haar buien zijn echt heftig ! ) haar ritme behouden we zoals hij altijd is geweest daar is niks aan veranderd eigenlijk Nou ja dan maar even doorbijten al is dat best moeilijk soms en merk ik dat ik echt mn geduld moet bewaren (wat niet altijd even goed lukt waardoor ik soms boos reageer, ja ik weet het niet goed!! probeer dat ook te vermijden ) Het ergste is ik herken veel dingen van haar in mij van vroeger en vind het op de een of andere manier extra moeilijk om er mee om te gaan! Zij neemt ook meer aan van dr papa dan van mij maar komt goed hoop ik
Mja je mag ook best eens boos zijn hoor. Dat het een fase is betekent niet automatisch dat alles mag. Hier vaak iets strenger op zulke momenten.. Zit ze weer beter in dr vel dan kan het weer wat losser. Maar dan heeft ze gewoon behoefte aan duidelijk.
kleintje. ze mag best eens zien hoor dat je echt boos ben, dat jij je geduld ook kan verliezen. Dat jij ook een mens bent! en ja helaas kan het zo heftig zijn ik hou mijn hart van voor shannon rond de 2,5 want colin was drama , maar deze dame gaat er vast voor zorgen dat ik regelmatig zelf even ga afkoelen in de gang.. meer van papa aannemen is ook herkenbaar, zeker als ze op jouw lijkt, hier was het bij colin andersom. die kan ik beter "pakken" als ie echt boos is, bij shannon die op mama lijkt is papa dus degene hier die beter tot haar door dringt. Ik reageer hetelfde en daar kan ze tegen in en papa reageert anders en is mama al gewend dus kan antciperen wat ze gaat doen
Heel herkenbaar. Mijn dochter heeft dezelfde streken, zoekt onwijs haar grenzen op! Ook hier een broertje erbij gekregen, maar die laat ze gelukkig met rust. Onze karakters botsen ook regelmatig hoor en word ook echt weleens boos. Ze krijgt nu ook haar laatste kiezen en is daar niet zo lekker van dus hopelijk zal het minder worden zodra die door zijn. Sterkte !
Hier ook weer even een pittige fase en net een zusje. Daar is ze wel lief voor. Hier is het vooral uitdagen en gillen/schreeuwen. Leuk met een overprikkelde baby
Gillen gebeurd hier ook regelmatig.. maar dus ook bijten, slaan etc (ook naar ons waarvoor ze uiteraard wel gestraft wordt ) Verder is ze wel heel lief voor haar broertje is er ook echt gek mee, maar zodra zij straf krijgt omdat ze iets niet mag lijkt het net alsof ze vind dat hij het ook verdiend en slaat hem, trekt aan zn been of arm en ze heeft zelfs een keer bovenop m gezeten we proberen dit te voorkomen maar ze is vliegensvlug dus kunnen het niet altijd voorkomen... Gelukkig wel 9 va de 10 x op zulke momenten worden we wel boos, zetten haar op de gang of kamer, leggen ook uit waarom etc en dan gaat ze een hele tijd tieren... Best vermoeiend
Best wel herkenbaar hoor! Mijn zoontje is even oud als jouw dochter.. En m'n jongste zoontje, daar heb ik soms echt medelijden mee! Die is al in zijn ogen geprikt, omgeduwd, meegesleurd, weggeduwd, meerdere malen geslagen, heeeeel veel speelgoed afgepakt, tegen geroepen. Echt leuk broertjes Maargoed wat dat betreft dus geen afwijkend gedrag bij je dochter Mijn oudste wisselt nu een beetje per dag. Hij heeft een periode achter de rug dat hij dagelijks onuitstaanbaar was en soms wel 3/4 keer achter elkaar de gang of hoek in kon. Soms zo erg dat ik hem boven op z'n bed gezwierd heb omdat hij maar bezig bleef. Inmiddels slaapt hij smiddags ook niet meer, want ook dat werd een drama. Maargoed. Nu lijkt er wat verbetering in te zitten. Er zitten goede dagen tussen, hij begint meer te accepteren van z'n broertje en is gemakkelijker om te buigen naar de positieve kant. Ik was een tijdje terug gewoon zo blij als ik even weg kon thuis! Echt erg Maar nu kan ik ook weer lekker genieten van m'n mannen. Dusse 't zal misschien nog even duren voor het weer gezellig wordt, maar beetje bij beetje zul je wat verbetering gaan zien. Enne, je bent niet alleen
Wat ik vooral de laatste weken met mijn dochter doe is voorkomen dat ze zo gaat uit barsten. Vaak zie je van te voren al dat het gaat gebeuren. Daar speel ik op in. En heel soms dan ben ik te laat en dan laat ik haar gewoon even uit razen. Bijvoorbeeld we komen vandaag terug van bezoek. Ze zegt voor we de straat in rijden, Ik wil niet naar huis. Me vriend haalt haar uit haar stoeltje ze wil niet. Ik zeg kom ( vriend ) we gaan. Zij bleef zitten in haar stoeltje en wij liepen zo genaamd weg denk even kijken wat ze gaat doen. Ze keek best verbaast Helaas ging vriend gelijk terug, En was niet uit beeld. Die mannen ook soms. Dus ze gaat met hem mee. Ze wil niet lopen hij pakt haar op. Gelukkig nam hij haar gewoon mee naar boven. Maar onder tussen was ze al aardig bezig hem te bespelen om bijvoorbeeld de speeltuin in te gaan. Is niet gelukt. Vanavond gaat ze douche. Drama papa doet het niet goed. Oke ik om er bij. Wat doe ik ze heeft de sproeier in de hand en ik doe net als of ik nat woord. Zij gelijk meer uit proberen met de sproeier en ondertussen kleden ik me zelf uit om dan maar mee te douche. Zij de grootste lol ondertussen en papa doet het niet zegt ze ook haha. Hij wilde haren wassen maar daar was ze het niet mee eens. Nu mijn aanpak. Ik ga mee douche pak de shampoo en zeg tegen haar dat ze mijn haar mag wassen. Dat is natuurlijk erg leuk. Ondertussen pak ik tandenborstel tandpasta. Zij mijn tandenborstel met tandpasta doen en ik de haren. Zij poetst mijn tanden ik de haren. Ik zeg en onder en boven en links en rechts. Daarna kwamen haar haren aan de beurt en geen drift bui gezien. Kortom ik probeer vooral met haar mee te denken en oplossingen te zoeken. Maar ik zal de laatste zijn die zegt dat dat altijd de oplossing is Deze leeftijd is een grote verandering. Van zindelijk worden tot zelf aankleden( hier dan) En soms lukt niet alles en dan worden we boos en zijn we gefrustreerd. Onze ukkies. Ze gaan hun middag slaapje overslaan worden te MOE.. Ect van alles gebeurt er. En bij jou is er dan nog een kleintje bij gekomen. Grote verandering voor haar. Maar ik vermoed en hoop voor je dat ze uit eindelijk deze fase redelijk door komt. Ze gaan zich nu al afzetten tegen ons hun ouders. Dat met de baby. Daar in mag en moet je duidelijk bijven. Die mag ze geen pijn doen. Geef haar eerst haar straf en daarna praat je er over. En let goed op de jongste. We hebben het nu over kleinere broertjes en zusjes maar ik verzeker je mijn dochter kan haar grote broer aardig in de weg zitten. Ze is soms echt niet lief voor hem. En hij kan haast niks terug doen. Dan roepen MA help.
ja pijn doen mag hier ook niet al gaat het hier om de hond.. bij eigenlijk alles wat ze doet krijgt ze eerst een waarschuwing.. " als ik dat nog 1x zie pak het af/ ga je in de hoek" etc.. maar bij bv Chester schoppen of aan zijn oren trekken gaat ze zonder pardon onmiddelijk in de hoek ze weet ondertussen dondersgoed dat dat niet mag... lijkt me bij jou met de kleine hetzelfde... hier ook ( zonder dat er een baby is ) lastige fase... wat hier wel helot is zo min mogelijk nee zeggen.. dus... " mag ik buiten stoepkrijten" beanwoorden met " ja dat was leuk he dat stoepkrijten, maar mama is nu aan het koken dus we gaan zo eten.. morgen gaan we weer stoepkrijten" ze reageert daarop echt anders dan als ik zeg: Nee je mag niet meer stoepkrijten... vraagt soms wel wat creatief nadenken..