hallo aanstaande moeders Ik beval waarschijnlijk over 4 weken , maar dat gevoel heb ik nog helemaal niet. Over 4 weken ligt waarschijnlijk mijn kleine uk op mijn borst maar dat gevoel heb ik nog helemaal niet. Ik zou ook zo nog 2 maanden door kunnen lopen want mijn buikje zit helemaal niet in de weg ofso. vind het juist wel gezellig zon kleintje in me buik. De afgelopen 8 maanden zijn ook zo voorbij gegaan. En over 4 weken waarschijnlijk al mama. Ik ben wel reuze benieuwd naar ons kleinetje. maar vind zo gek dat hij al zo snel gaat komen. Andere vrouwen hoor ik zo klagen over dat het zo zwaar is, en die buik zit in de weg, maar ik heb nergens last van en vind het echt veel te snel gegaan mijn zwangerschap. haha meer aanstaande moeders? of ben ik de enige die dat gevoel heeft.
Ik had hetzelfde bij mijn dochter. Ik denk dat dit bij mij kwam doordat het mijn eerste kindje was. Het is dan ook zoeen onwerkelijk idee en je bent net gewend aan die kleine in je buik. Ook ik heb enorm van de zwangerschap genoten en ze bleef tot het uiterste zitten 41+4. Heeeerlijk he een zwangerschap die niet zwaar is waarvan je zo kan genieten. Ik begreep ook nooit wat van aldat geklaag van hoog zwangeren hoor. Hopelijk blijft die van jou ook nog eventjes zitten, het is zoeen bijzondere tijd. Ik ben zwanger nu van de 2de en voel het precies zo, alleen ben ik me er nu juist heel, heel erg van bewust dat er straks een nieuw mensje bijkomt.
ja dat komt denk ik ook echt dat het onze eerste is. Het is echt een onwerkelijk idee dat ik straks voor dat kleintje in me buikje ga zorgen en liefhebben. maar word er al wel helemaal gelukkig van het idee. alleen kan ik het me nog helemaal niet voorstellen dat hij er al over 4jes is. ik voel me ook echt top fit. Veel mensen om mij heen vergeten dan ook soms dat ik ''hoog zwanger ben'' en ik zelf ook.
Uuuhm ik heb het nogsteeds en dit is mijn derde.. Zo gek, maar ik kan het me echt nog niet voorstellen.. Dat genieten herken ik minder, heb moeilijke zwangerschappen met veel pijn. Wat dat betreft mag ze van mij woensdag wel komen eigenlijk.
Bij mij ging het precies zo. Ook nergens last van en ik kon me totaal niet voorstellen dat ik mn kleine in mn armen zou hebben. Ik vond het zo onwerkelijk allemaal. Toen de kleine er eenmaal was (en nog) denk ik vaak: jeetje dit kleintje hebben ik en mijn man gemakt ennheeft 9 maanden in mijn buik gezeten, en dan is dat weer onwerkelijk! Het is ook gewoon bizar en echt een wonder.... Maar maak je geen zorgen! Als je kleine er is is het, meteen zo vertrouwd en net alsof het nooit anders is geweest....
Wat fijn dat je zo kan genieten van het zwanger zijn. Bij mijn eerste moest ik zelf na haar geboorte nog wennen dat ze geboren was. Dat "moedergevoel" was er bij mij niet van de een op andere dag. Dat heeft moeten groeien en dat heeft een paar weekjes geduurt. Ook haar leren kennen met wat ze wilde vond ik bij de eerste erg lastig en ik was overbezorgd. Uiteindelijk is het helemaal goed gekomen. Misschien kwam het omdat ik mijn eerst op mijn 20ste kreeg en daarvoor weinig had met kinderen.
Ja hier net zo hoor, de weken vliegen om, ik weet nog hoe blij ik was toen ik 12 weken was, nu hoef ik nog maar 12 weken Ik kan me er totaal geen voorstelling bij maken, heb ook niemand in mn kennissenkring die een baby heeft, dus voor zover ik weet heb ik nog nooit een baby vastgehouden.... Ik koop ook spullen, zoals kleertjes, en een wandelwagen, puur omdat het op "de lijstjes" staan, en anderen mij dus aangeven dat ik het nodig ga hebben, maar heb me er nog totaal geen voorstelling van dat ik die spullen straks echt ga gebruiken... Ik voel de baby goed, maar het dringt op een of andere manier niet ECHT tot me door dat het een klein mensje is die al vanalles meekrijgt door mijn buik heen... Als ik denk aan "mijn kindje" stel ik mezelf voor met een kind van een jaar of 8, gek he? Kan het niet echt goed uitleggen, maar ben vast niet de enige... Kan het me gewoon niet voorstellen, ik met een baby...
Voel het ook precies zo. Kan me echt niet voorstellen dat ik binnen nu en een aantal weken mijn kleine mannetje in mijn armen heb. Het gaat zoooo snel! Heel onwerkelijk, ben er nu net aan gewent dat er een mensje in mijn buik zit. Dat voelt nu al helemaal vertrouwd. Als hij er eenmaal is zal dat vast ook vertrouwd gaan voelen.
zoo herkenbaar! hahah, loop ook echt op het einde nu en merk dat ik nog door kan. hahah. Ik vorigee week de trap geschuurd en geschilderd enz... zonder problemen zonder klachtne zonder iets.. buik zit me niet in de weg.. En ook ik kan me niet voorstellen dat ik over maximaal 5 weken mamma ben... hahah
Ken het gevoel... wel eens waar ben ik het momenteel redelijk zat aan het worden vanwege de beperkingen die het nu op doen maar het idee dat ik straks moeder ben, dat er kleintje bij ons is en we met zijn 3en door gaan... nee
Grappig... Mijn buik zit me echt wel in de weg, maar ik zeg nog bijna elke avond tegen mijn vriend; 'Er zit een baby in m'n buik, er zit echt een baby in m'n buik..' Het is en blijft onwerkelijk!