Tja en misschien leef je een gewoon leven tot je 85 bent, wordt je kind niet ongeneeslijk ziek maar wil ie naar de universiteit.... Ik vind het dan wel erg prettig dat we daar nu rekening mee houden. Daarnaast zorgt ons werk er ook voor dat we NU dingen kunnen doen die we graag willen, zoals een prachtige vakantie in amerika met een camper omdat we dat graag samen met Thijmen wilden doen. En de dingen die ik verder wil bereiken ga ik niet bereiken als ik thuis ga zitten zonder werk. Ik weet precies wat ik wil (zie onderschrift ) en daarvoor ben ik hard aan het werk. Daarnaast zou ik zelfs als ik niet zou werken, niet thuis blijven zitten. Ik heb een schurfthekel aan het huishouden doen, dus daar zou ik sowieso mijn tijd niet aan besteden. En eerlijk? Ik ben ook geen briljante moeder, sure ik vind het leuk om dingen met Thijmen te doen, dingen te verzinnen... maar iedere dag, de hele dag??
Niet iedereen heeft een goede familiedynamiek, niet iedere ouder wil dat haar kinderen voor haar zorgen later etc...
Vraag aan de dames hier..stel jullie kinderen doen het op een dag echt heel anders dan wat jij hebt gedaan, helemaal het tegenovergestelde zelfs. Dus of ze blijven fulltime thuis terwijl jijzelf altijd hebt gewerkt om je te blijven ontwikkelen of ze gaan juist fulltime aan de slag terwijl jijzelf altijd bij de kinderen bent gebleven omdat je dat de normaalste zaak van de wereld vind.. Zouden jullie respect hebben voor hun keus of zouden jullie hen ook vertellen dat ze het in jouw ogen slecht doen want *reden*..?
We hebben echt wel wat te besteden maar ga niet in het oneindige denken. Daarbij willen we dus vertrekken naar het buitenland, ook 1 van onze doelen. En ik ben inderdaad thuisblijfmoeder, maar zoals zovelen denken zit niet iedere thuisblijfmoeder altijd thuis. Denk je dat ik dagelijks uren ben met schoonmaken? Zoals vandaag heb ik al anderhalf uur werkjes voorbereid op school, ga over een half uur mijn zoontje op de psz halen en dan een klasgenootje van hem naar haar moeder brengen. Ze is helaas ook erg ziek en kan haar dochter niet zelf ophalen (haar man brengt haar voor zijn werk) dus dat doe ik dan voor haar zodat ze wat rust heeft en het meisje ook een fijne ochtend. Ik haal dan meteen wat boodschappen voor haar en ga daarna weer richting school om mijn dochter te halen om kwart voor 1. Vanmiddag heerlijk een vrije middag samen met de kindjes en lekker weer dus we gaan er op uit. Misschien vinden mensen het heel suf, maar ik vind zulke dingen erg belangrijk.
Ik zou er geen moeite mee hebben als Thijmen fulltime vader zou willen zijn Ik zou er wel heel veel moeite mee hebben als hij een partner krijgt die het vanzelfsprekend vindt dat zij thuis blijft en hij al het geld inbrengt. Als ze daar over gesproken hebben en hij is echt akkoord met zo'n oplossing, ok, maar als zijn inbreng daarin niet meegenomen wordt zou ik als moeder het gevoel hebben dat er misbruik van mijn zoon gemaakt wordt. Ik wil wel aan Thijmen meegeven dat het normaal is dat je samen voor de inkomsten zorgt en samen voor eventuele kinderen zorgt.
Ik heb zeker respect, maar zou mijn kinderen wel aanspreken wanneer ze hun kinderen fulltime naar een kdv zouden brengen. Niet belerend maar wel ter herinnering.
Lol. Ik kan heel goed lezen, daar heb ik ooit mijn werk van gemaakt zelfs. Je hebt zelf dit topic geopend omdat je meningen wilde weten... die krijg je nu. Wij denken anders over veel zaken maar dat wil absoluut niet zeggen dat ik je wil afbranden of wat dan ook. Je deelt je leven anders in dan ik dat zou willen en dat is 't. Maar om even op jouw commentaar terug te komen; Wat mij betreft gaat het wel om prioriteiten stellen. Als je daadwerkelijk kiest voor een kind, ga je toch alles in het werk stellen om een fijne basis voor dat kind te hebben? Ik zeg niet dat je je baan gelijk moet opzeggen, maar zo te horen vind je het dus nu weer niet prettig om 5 dagen te moeten werken, terwijl dat in de openingspost echt wel anders overkomt. Als het je tegenstaat om 5 dagen te werken, ga je daar toch iets aan doen? Het is niet gemakkelijk nee, om een andere soortgelijke baan te vinden met wellicht hetzelfde salaris maar dat zijn de concessies waar ik het in mijn post over had. Nietwaar? Mijn opmerking hierover was niet direct tegen jou bedoeld, ik las hier een aantal reacties waarbij het op mij overkwam alsof het niet ging om de noodzakelijke kant van het werken maar meer omdat 'men' zichzelf wil ontplooien en het 'gewoon' fijn vindt om te werken. Mijn mening = prima, zolang je kind er maar niet de dupe van wordt. Je klinkt in de je openingspost namelijk als een trotse werkende vrouw met een fulltime baan en die het niet als een probleem ziet om haar kind 5 dagen naar een gastouder te brengen. Alleen over die laatste zin verschillen onze meningen. Misschien is dit iets waar je had over na moeten denken toen je besloot om voor een kindje te gaan. Ik heb hele goede banen gehad met meesterlijke salarissen maar ik heb heel wat stapjes terug gedaan op de maatschappelijke ladder omdat ik 'het moederschap' net nog een iets belangrijkere baan vond. Voilà.
Maar in een eerdere post zei je dat zolang je kinderen gelukkig zijn met hoe zij hun leven invullen jij het goed vind. Waarom zou je ze dan aanspreken op iets waar zij gelukkig mee zijn?
Ik zou ze alleen herinneren aan het feit dat kinderen maar 1 keer klein zijn, dat ze weet wat ze doen. Maar dan is het verder hun ding, ik ga me er niet mee bemoeien verder. Ze zijn dan volwassen en ik heb daar niks op in te brengen.
zij weten nog helemaal niet of ze daar gelukkig van worden, en al helemaal niet HUn kidneren... jij als moeder kan wel jouw ervaring en ideeen over mee brengen...
Kijk dat is van jou heel mooi dat je je ontfermt over die moeder. Maar als je jou niet had... wat dan? Dan zou haar partner zich moeten terugdraaien van werkuren... en ik kan mij niet voorstellen als die ziekte langdurig is, dat hij dat voor elkaar kan krijgen. Jij zegt dan dat men in het leven risico´s moet nemen, maar zo een risico kan financieel heel zwaar wegen. En zo een risico zou ik niet willen nemen. Hoe je het draait of keert, niet enkel moeder moet er zijn voor het kind, maar ook de man voor zijn vrouw. Zou de man dan in dit geval dan ook niet minder moeten werken voor zijn vrouw en kind om voor hen er te zijn?
Tijdens de opvoeding zal ik haar idd mijn ervaring meegeven maar ik ga er ook vanuit dat mijn dan volwassene dochter prima in staat is om zelf te bepalen wat haar gelukkig maakt, ook al is het iets totaal anders dan wat ik voor ogen had en dan wat ik haar meegegeven heb.
Ik had 9-17 ook tussen aanhalingstekens gezet Punt was alleen dat als 1 persoon 60-70u werkt, dit niet direct betekent dat hij(/zij) dan minder uren bij een kind hoeft te kunnen zijn dan wanneer hij 40u zou werken
Dat ligt er aan. - bewust niet werken en de eindjes niet aan elkaar kunnen knopen, vervolgens bij mij aankloppen; nee, die keuze maak je dan zelf en los je het ook zelf op. - Bewust niet werken maar prima kunnen leven zoals je het wil (duur of niet duur, maakt niet uit); dik respect voor je keus. - Werken omdat je moet vanwege het geld; helemaal logisch. Kom je dan soms nog niet uit en ben ik in staat te helpen.. geen probleem! - werken omdat je wil; ook prima. Eigen keuze, toch? Het enige waar ik het dus niet mee eens zou zijn is bewust thuis blijven zitten en je handje ophouden bij een ander omdat je niet rondkomt. (voor de duidelijkheid; als je bent ontslagen/contract niet verlengd maar wel op zoek bent naar nieuw werk en daarom tijdelijk thuis zit is het natuurlijk een ander verhaal ) Voor de rest zou ik altijd respect hebben voor de keuze van mijn (inmiddels) volwassen kind.
Tjsonge jonge, wat kunnen we elkaar lekker afkatten zeg. En dat heeft echt niets meer met een mening geven te maken, het is gewoon totaal onrespectvol naar elkaar modder gooien. En dan met name wie het allerbeste is in wat dan ook... Het maakt mij niet een zak uit wie fulltime, partime of helemaal niet wil werken. Het gaat erom waar jij en je partner je goed bij voelen en wat Jullie het beste voor je kind vinden. Niet wat anderen vinden... Al eerder gezegd in het andere topic. Respect voor de (fulltime) thuisblijf moeders/vaders. Ik denk helemaal niet dat dat een suf bestaan is, zoals hier eerder werd gezegd. Ik vind het mooi dat jullie het (al dan niet financieel) kunnen en willen in jullie gezin. Echt respect en fijn dat jullie gezin hier baat bij heeft. Hetzelfde geldt voor de fulltime moeders en vaders. Ik snap jullie keuze volledig, wat wie er ook over zegt. In deze economische tijden betekent het nogal wat om je (fulltime) baan op te zeggen. Hoewel er schijnbaar makkelijk over gedacht wordt, tellen zaken zoals CV gat, minder werken ed wel degelijk mee bij besluiten van de werkgever om iemand wel of niet aan te nemen. Voor elke partimers die zich niet wil aanpassen immers 20 anderen die dat wel doen... Waar ik wel boos om wordt is de reacties naar elkaar toe. Iedereen maakt zijn keuzes vanuit hun eigen gevoel en wat hun denken dat het beste is voor hun gezin. Voor de een betekent dit dat de moeder altijd thuis is, voor de ander betekent dit dat je de lasten en lusten deelt en weer een ander voelt zich er prima bij om degelijke opvang te regelen en gaat voor financiele zekerheid. En welke keuze er ook gemaakt wordt, iedereen doet het op zijn eigen manier en heeft daarom niet minder recht op het krijgen van een kind... Dit is wel de meest kwetsende opmerking van dit hele topic geloof ik... Kom op zeg! Laat elkaar alsjeblieft in hun waarden...
Zo zou iedereen het graag zien, natuurlijk. De vraag is alleen of dat dan financieel kan he? Wat ik nu begrijp is dat de moeder niet in staat is om te werken. (correct me if I'm wrong, ken de situatie niet )
Het is natuurlijk wel zo dat de mensen in Duitsland minder risico's nemen. Het is onvoorstelbaar dat jonge mensen een huis kopen van meer dan 2 ton, dat je meer dan 1 kind krijgt, dat je je vaste baan opgeeft voor een parttime baan of voor thuisblijven. Je bent een Rabenmutter als je teveel werkt en je bent een Rabenmutter als je helemaal niet/weinig werkt. Verder is er in Duitsland een GROOT gebrek aan parttime banen en heb je niet zoveel keus. Als er meer parttime banen waren en opvang tot 16.00, dan zou het overgrote deel van alle Duitse moeders zeker weten ook voor die parttime baan kiezen.
Ah oké, dat had ik gemist. Onderdeel van wat ik belangrijk vind in mijn leven, is werken. Mag dat? En nee, ik vind het niet belangrijker dan mijn kinderen, maar zolang mijn kinderen het naar hun zin hebben op het KDV, zie ik het probleem niet. Als ik nou mijn vraagtekens zou stellen bij het KDV en hoe ze het daar doen... ik lees zoveel vreemde ervaringen over KDV's, wat ik gelukkig niet herken... Mijn zoontje heeft héél soms ook geen zin om naar het KDV te gaan, maar meestal is hij juist heel blij. Hij neemt vaak niet eens de moeite om te zwaaien, want dan is hij alweer druk bezig. En met ophalen ook. Dat ziet hij me, rent naar me toe, geeft me een knuffel... en gaat weer verder spelen. Leuk toch? Maar zoals ik al eerder zei, IK (persoonlijk dus) wordt blij, gelukkig, ontspannen van werken. Wat vroeger al, zonder kinderen. Langer dan 3 weken vakantie houd ik niet vol! Dus ik spreid mijn vakantiedagen ook liever over het jaar dan dat ik in de zomer 6 weken vrij heb. Nu kan dat nog. En de hele dag thuis zitten en met de kinderen bezig zijn, dat zou ik niet trekken. Als je thuis bent, wordt ook verwacht dat je voor het huishouden zorgt en daar heb ik echt een gruwelijke hekel aan. Aan het eind van een mamadag ben ik ook veel vermoeider dan aan het eind van een werkdag (incl. zoontje wegbrengen, ophalen, koken, eten geven, spelen, in bad doen en naar bed brengen). Maar da's dus voor mij persoonlijk. En dat heeft ook invloed op mijn zoontje, want als ik te lang thuis zit, dan word ik kribbig en da's voor hem ook niet leuk... En wat bedoel je met risico's nemen? In deze tijd ga ik op financieel gebied in elk geval géén risico's nemen.
Ik werk 32 uur en vind dat voor mijn kinderen niet de ideale situatie. Mijn man werkt 24 uur en dat maakt gelukkig een boel goed (dat hij niet fulltime weg is bedoel ik dan). Hier hebben we het financieel wel nodig dat ik werk, ik zou zelf wel graag 24 uur willen werken (maar helaas is mijn redelijk goed betaalde baan alleen in 32 uur mogelijk). Gelukkig heb ik de afgelopen jaren relatief veel bij de kinderen kunnen zijn, en is dit het laatste jaar voordat mijn jongste ook naar school gaat. En we redden het zonder kinderdagverblijf, dat was voor mij ook een voorwaarde. Scheelt ook dat ik niet zozeer de behoefte heb om vaak weg te gaan zonder de kinderen. Al met al vind ik het niet ideaal, maar hebben we het wel zo in kunnen delen dat ik er enigszins achter kan staan. Umm: Als jouw man minimaal 2700 per maand (en vaak meer) binnenbrengt, snap ik dat je makkelijker kan zeggen dat je thuis blijft. Die situatie gaat helaas niet voor iedereen op...