Hier gaat het net zo. Robyn lust alleen echt geen andijvie en boerenkool... dat eten we dus niet zo vaak en als we het eten hoeft ze alleen naar even 2 hapjes te proeveh.
Hier ook eten wat de pot schaft. Mijn kids lusten bijna alles gelukkig. Kan zo niet iets opnoemen wat ze niet lusten. Ik lust een aantal dingen niet en kan al kokhalzen als ik bepaalde dingen zie of ruik, maar ik heb er wel voor gezorgd dat me kinderen het zelf wel lusten door ze het bij oma te laten eten Omdat ik iets niet lust, geeft me dat geen reden om me kinderen die smaken te onthouden.
Eten wat de pot schaft. Dochter zit nu in de fase dat als ze iets ziet (wat ze voorheen wel at) roept 'ie bah'. Prima dan eet je niet. Toetje krijgt ze wel gewoon Maakt haar trouwens ook niks uit als ik zeg dat ze het anders niet krijgt. Eigenlijk maakt het uberhaubt niet uit wat ik zeg als ze niet wil eten, eet ze niks. Geen toetje, prima. Niet meer spelen maar gelijk naar bed (tussen de middag), prima. Elke x als ze om wat anders vraagt het brood weer aanbieden, prima. Ik ga de strijd niet meer aan.
Mijn vriend lust bijna niks. Gaat gelukkig steeds beter en gaat meer dingen proberen. Ik kook wat wij beide lusten en soms kook ik apart. Ben heel benieuwd hoe dat gaat als wij kindjes hebben. Ik zou het toch fijn vinden als die alles eten. En niet gaan zeggen ja maar papa eet het ook niet dus ik ook niet... Pfoe dat wordt nog een uitdaging!
Hier is het eten wat de pot schaft. Manlief en ik eten eigenlijk wel alles, zo zijn we allebei ook opgevoed. Kinderen eten het meeste ook wel, al hebben ze wel een duidelijk smaakverschil. Wat de een heel lekker vind laat de ander zo goed als staan en omgekeerd. Ik hou er dus wel een beetje rekening mee met wat en wie erg lekker vind enzo. Wij houden trouwens wel aan bordje niet leeg, dan geen toetje. Want als er geen eten meer in kan, dan past er ook geen toetje in. En meestal scheppen we maar een klein beetje op, dan is het eerder leeg, zodat ze altijd nog meer kunnen krijgen
Soms kook ik voor de kinderen iets anders als man en ik iets willen eten wat ze echt niet lusten maar normaal moeten ze eten wat de pot schaft, al is het maar een hapje.
Ligt eraan wat we eten.. Als we pizza eten krijgt hij wat anders want dat lust hij niet, maar dat vind ik niet zo erg.. Meestal maak ik dan rode kool voor hem want dat lust ik niet haha.. Ook kiest hij geregeld de groenteuit.. Dan mag hij kiezen tussen 3 soorten.. Volgende dag eten we dan de andere groenten hahaha.. Hij heeft het idee dat hij mocht kiezen en eet dan beter..
Nee, hoefde ik vroeger niet. Als ik iets niet lust, dus iets anders edan niet lekker vinden, dan moet ik er echt van kotsen... vroeger probeerde mn vader dus een keer dat ik het toch moest opeten, en 5 min later had hij er spijt van moet er wel bijzeggen dat ik bijna alles lust, alleen heel specifieke dingen niet. Maar smaak kan ook veranderen, vroeger lustte ik weer iets anders niet.
Vroeger hoefde ik alleen maar te eten wat ik lustte. Dus toen ik met 17 jaar uit huis ging en voor mezelf moest koken, besloot ik dat het verstandiger was om ook maar eens groenten te gaan eten. Ik was vastberaden een succes te maken van mijn zelfstandigheid. Nu eet ik praktisch alles. Alleen spruitjes, haring en garnalen gruwel ik nog van. Onze kinderen eten dus ook wat de pot schaft. Wel weet ik dat ze champignons echt niet lekker vinden, die vis ik dan vaak uit hun portie. Een toetje is hier niet elke dag en dan ook alleen wanneer er normaal en zonder zeuren gegeten is. Spruiten eten we af en toe, en ook ik moet er dan aan geloven. Ik hoop het goede voorbeeld te geven door er dan ook een paar te eten, "mamma moet het ook leren eten".
Hier absoluut eten wat de pot schaft! Dat geldt voor als ik kook, maar ook andersom. We vinden niet alles lekker en zullen de 'minder' lekkere dingen dan ook wel minder koken, maar we eten zelf ook regelmatig de dingen die we vroeger tegen heug en meug op moesten eten. Ik vind dat zo'n onzin... 'Dat lust ik niet, dus dat eet ik niet!'. Vroeger dacht ik er absoluut anders over... Maar dat had wellicht te maken met het feit dat wij wel dingen moesten eten die we niet lekker vonden en mijn moeder dan met het grootste gemak voor zichzelf een biefstukje met brood bakte... Ik kan daar nu nog een beetje boos over worden. Terwijl ze ons 'dwong' ( = een groot woord hoor! ) ons bord leeg te eten, zelfs als we het koud hadden laten worden, at ze voor ons neus iets wat ze zelf lekker vond omdat ze wat ze ons voorschotelde zelf dus niet lekker vond, en dus niet at. Gevalletje geen goed voorbeeld. Heel frusterend vond ik het. Ik heb echter nooit veel moeite gehad met eten ( at dan ook maar braaf mijn bordje leeg ) en ik vind dat sindsdien mijn smaak alleen maar is verbeterd en ik zoveel meer ben gaan eten. Ik eet en lust bijna alles! Straks als de kleine mee gaat eten dan krijgt hij/zij ook zeker wat de pot schaft. En wij, zijn papa en mama, zullen laten zien dat het lekker is en gezond. Kan altijd zijn dat iets niet smaakt, maar ik wil geen boodschap geven dat je dan maar te aller tijden aangepast en lekkerder ( is vaak ongezonder ) moet gaan eten.
Nee hoor. Ik kook trouwens niet apart in die zin dat ik iets anders kook, alleen krijgt hij alles los op zijn bord ipv door elkaar, that's it. En als wij zo eens in de maand iets halen na kinderbedtijd dan kook ik wel even wat broccoli en pasta ofzo.
Vroeger was het eten wat de pot schaft. En doe dat hier nu niet met mijn kinderen. Ik kook natuurlijk wel gewoon elke keer wat anders. Maar als ik zeker weet dat iemand iets niet lust is er altijd wel wat over van de dag daar voor voor de die gene. Of kunnen ze een boterham krijgen. Heb er vroeger een bloedhekel aan gehad dat dwingen met eten. Dus hier is het gewoon zo anders als bij mij thuis. Moet zeggen dat ik daarom niet alles lust. Het werd nog net met strot niet in gedaan. Bij wijzen van spreken.
klopt en ze zeggen ook dat je dingen die ze niet lusten wel steeds weer even moet laten proeven. Smaken kunnen veranderen. Zo wilde onze dochter eerst geen kaas. Dat lust ze nu juist heel graag.
ja eten wat de pot schaft... tuurlijk hou je er wel rekening mee.. ik ga geen eten op tafel zetten wat 1 van ons niet lust (is niet veel gelukkig) manlief houd niet zo van groente maar sins jay er is zeg ik altijd je moet het goede voorbeeld geven probleem opgelost jay eet ook alles met de pot mee krijgt geen ander eten.. vind ik onzin...
Hier eten we wel wat de pot schaft. Mijn kinderen vinden bepaalde groente ook niet lekker, maar ze moeten minstens zoveel happen eten als hun leeftijd. Zo leren ze het toch eten. Mijn vriend en ik lusten bijna alles wel, heel soms een keer een groente wat minder, dan schep ik minder op, maar we eten wel ons bord leeg als voorbeeld. Een aantal dingen eten we nooit, zoals zuurkool. Dat lusten mijn vriend en ik beide niet, dus dat maak ik ook niet.
Wij lusten zelf allebei alles. We koken niet apart voor mijn zoontje, die eet gewoon met ons mee en als hij het niet lekker vindt dan heeft hij pech gehad.
Onzin! Zo werkt het gewoon niet. Waar ik echt van over mijn nek ga, is bruinebonensoep en koolraap. Kotsen, spugen, braken. Dat léér ik nooit eten. Dat heeft te maken met smaak. En al trek je me 100x een paarse trui aan, ik ga die kleur echt nooit mooi vinden!
Hier ook eten wat de pot schaft, dat klinkt heel erg streng vind ik, maar mijn zoontje lust bijna alles. Mijn man en ik ook bijna, dus eigenlijk geen probleem. Als later blijkt dat mijn zoontje het echt niet lust dan vind ik dat prima. Ik lust bijvoorbeeld echt geen zuurkool en mijn man geen paprika. Moet kunnen. Ik merk dat mijn zoontje witlof niet zo lekker vind, maar hij probeert wel altijd een paar happen. Dit dwingen we niet, maar hij doet het uit zichzelf. Volgens mij heeft iedereen wel iets wat hij/zij niet lust, dan is het toch verschrikkelijk als je gedwongen word het te eten!?
Daar ben ik het helemaal mee eens. Ik snap sowieso het doel niet zo van dingen 'leren eten'.Veel dingen die ik vroeger niet lustte, lust ik nu nog steeds niet. En dat terwijl het vroeger dus echt naar binnen gedwongen werd, tot overgeven toe. Dat heeft écht geen positief effect gehad. Rijst vond ik vroeger om te kotsen, net als bloemkool, en dat ben ik nu, helemaal uit mezelf en zonder dwang van m'n ouders gaan eten en ik vind het tegenwoordig zelfs lekker. Ik ben zelf een moeilijke eter, maar ik kan niet echt zeggen dat dat me enooorm beperkt in mijn dagelijks leven en dat ik alleen maar dezelfde dingen eet.. Dus tja, wat is nou precies het probleem als kinderen iets niet lekker vinden? Als je een kind hebt wat weigert om enige vorm van groente te eten, goed, dan kan ik me er iets bij voorstellen, omdat het dan toch belangrijk is dat ze dat binnen krijgen, maar als je kind wel bloemkool, wortels en sla lust, maar geen doperwten, waarom zou je het hen dan opdringen? Gewoon later nog eens een keer proberen zou ik zeggen, want smaak verandert inderdaad. Maar minstens zoveel happen naar binnen duwen, terwijl je weet dat je kind het echt niet lekker vindt? Nee..
Leren eten is meer smaken leren... En hoe meer je er kent hoe groter de kans is dat je iets lekker vind. Dus onzin is het zeker niet. Maar dat neemt natuurlijk niet weg dat je best dingen niet lekker kan vinden. Sommige dingen zijn vies en blijven vies