Aambeien met stipt op 1... Bandenpijn al na een paar minuutjes lopen... Slecht slapen omdat ik niet lekker lig... Harde buiken... Vocht in mijn voeten en enkels...
Vocht in handen, voeten en benen! Smaak van tandpasta niet meer verdragen ( gelijk misselijk na tanden poetsen,hele zw)
De pijn aan de onderkant van mn voet die zo'n 2 weken voor de bevalling begon. Kon daardoor minder ver lopen als dat ik gewend was. Maar een uur na de bevalling was het gelukkig alweer over.
Maagzuur! regelmatig last van. Maar met melk drinken gaat het over. Maar bij mij staat met stip op nummer 1; mijn kapotte termostaat. Het zweet loopt mij de laatste weken van de rug. Mijn handen zijn klam en mijn hoofd zo rood als een tomaat. En dan krijg ik ook nog een opvlieger bij elke harde buik. Heel erg vervelend. Heb het bij niemand nog in het rijtje zien staan.
Ohh zo herkenbaar.. Heb het nooit eerder gehad maar in deze zwangerschap is het helemaal bingo, echt niet fijn.
Hier ook die zweetaanvallen, overdag en 's nachts, geen peil op te trekken en raad eens wat? Nu 12 weken geleden bevallen en heb ze nog steeds!! Ik haat die hormonen!! Dus bij mij ook stipt op nummer 1 mijn kapotte themostaat, pfffff
Absoluut maagzuur, bij beide zwangerschappen. Al vanaf week 16. Rennies waren mijn beste vrienden . Ik had ze werkelijk overal binnen handbereik liggen; nachtkastje, auto, kantoor, tas etc.
Slapende benen zodra ik ging liggen toen de kleine eenmaal ingedaald was. En de knotsharde buiken die ik bij iedere beweging kreeg op het einde. Ohja en het maagzuur. Hier ook rennies in iedere kast, tas, lade te vinden
Het vervelendste van de hele zwangerschap vond ik het continue moeten plassen de laatste 2 maand. En dan vooral 's nachts. Dat is me behoorlijk opgebroken. Vind nu dat ik het met 2x opstaan om de kleine te voeden behoorlijk luxe heb Als goede tweede vond ik het in de weg zitten van mijn buik. Niet echt een kwaaltje maar goed irritant! Heb de laatste 2 maand ook alleen maar op slippers met klitteband gelopen. Niet alleen doordat ik vanwege het vocht in mijn voeten geen andere schoenen aankon, maar ook doordat het me nogal wat moeite kostte om de veters te strikken.
Bij de tweede was ik zo somber en depri, dat vond ik vreselijk, zo ben ik normaal helemaal niet. En ik had al vanaf 30 weken elke nacht urenlang voorweeën, ik was al doodmoe voordat de echte gebroken nachten begonnen.