meid dit is zo herkenbaar! mijn zoon heeft dit vorig jaar ook heel erg gehad! hoordt zo bij de leeftijd... heel vermoeidend ik weet het. ik zat ook wel eens te huilen en dacht waar is mijn lieve zoon? nu gaat het beter maar af en toe komt het gedrag weer terug. Heel vermoeiend ik weet het. consequent zijn is een heel goed ding nu! ik ben heel consequent en ik doe wat ik zeg. mijn zoon weet dit nu en weet als ik 2x waarschuwen moet dat er dan een consequetie aan verbonden is (op de trap zitten en bij een grote mond als hij op de trap zit dan moet hij naar zijn kamer) het is een rot leeftijd, ik vind het veel en veel moeilijker dan de peuterleeftijd. je hoordt altijd negatieve dingen over de peuterleeftijd.. ik vind het kleuteren veel moeilijker :s
Het is een fààse meid en tot op zekere hoogte herkenbaar. Gaat ook weer over...ooit. Als stelregel houd ik aan, lief en goed gedrag belonen en vervelend gedrag negeren. Werkt hier meestal het beste. Niet te veel meegaan in de driftbuien en zeker niet zelf ook boos gaan worden, dan versterk je alleen maar het negatieve gedrag van je dochter. Enne.."pick your battles", werkt ook heel effectief.
Heel herkenbaar!!! Mijn zoon (3,5) is sinds kort ook ook beland in de peuterpuberteit 2.0. Ik probeer de goeie momenten maar extra te benadrukken.
Mijn zoontje kan precies hetzelfde zijn. Wat hier heel goed gaat is DOEN wat je ZEGT. Dus zeg je nee, toetje alleen als je eet blijf je daarbij. En laat maar schreeuwen, geef je toe dan gaan ze het steeds proberen. Geef je niet toe dan geven ze wel een keer op.Dus wat ik bedoel is niet 8 keer gaan zeggen nu is het de laatste keer! Nee, als het de laatste keer is dat je waarschuwt(na 1 of na 3 keer waarschuwen) meteen ingrijpen zoals jullie doen. Het is heel lastig ik weet het.
pfff wat ben ik blij dat ik dit nu ff lees hier een meisje van bijna 3 sinds een paar dagen veranderd in een egel rechte brutale draak stx tijdens het avond eten stroomde bij mij de emmer bijna over...ik vind dit ook heel erg moeilijk! ook om samen met je partner de juiste weg hier in te vinden zonder dat je er zelf woorden van krijgt!! fijn hier de tips te lezen succes lady's met al die peuterende pubers
Oh jeetje wat lees ik veel herkenbaars. Dit is echt de leeftijd waarop je je realiseert dat je geen kinderen hebt gekregen omdat het zo leuk is. Te laat Maar in elk geval, hier een die bij de opdracht op te gaan ruimen ook gerust reageert met; Ja, straks! Mijn dochter gilt niet heel erg maar neigt naar extreem zielig doen en aanstelleritis in de meest creatieve vormen inclusief theatrale lichaamshoudingen. Zeer irritant, de hele dag door. Soms irriteer ik me 's morgens vroeg al aan haar gedrag en vraag ik me af hoe ik de dag vol moet maken. Vooral als er nog een leuke dreumes "nee!" bij komt roepen en ze samen gaan lopen ruziemaken of huilen. De jongste is wel een "krijser" dus daar krijgen we ook nog wat mee te stellen Dus hierbij; herkenning en een hele dikke knuffel! En in gedachten houden dat het voor een goed doel is; een zelfstandig, net opgevoed kind dat zich kan handhaven in de maatschappij.
Heerlijk toch zo'n herkenning bij velen. Gelukkig gaat het hier een stuk beter na de uitbarsting die ik in de beginpost beschreef. Consequent zijn en goed slapen 's Nachts (zij en wij haha!) scheelt echt enorm.
Ik kan me alleen aansluiten bij de dames voor me en zeggen dat ik het volledig herken. Ik heb een driftkopje, ze is doodlief maar kan ook zo boos worden dat ze echt over gaat geven. Hysterisch gillen, huilen, een grote mond 'stomme mama', 'stomme papa', het komt allemaal voorbij Consequent blijven, haar grenzen duideljk aangeven en voorspelbaar zijn in je reacties op dit gedrag helpt al heel veel. En het allerbelangsrijkste: trek het je niet persoonlijk aan. Dit doet ze niet om jou te kwetsen of te pakken. Ze ontwikkelt op dit moment gewoon haar eigen ik, haar eigen identiteit, en dat gaat soms nogal bruut
misschien wat tips (let op! je wordt er zelf doodmoe van maar hier hielp het goed) onze zoon heeft ongeveer 3 maanden lang echt een drama fase gehad ik werd er gek van!!!! van de een op de andere dag was ik het zat en dacht ik van je kinderen worden hoe jij wilt dat ze worden (om het zo maar even te zeggen) dus ben ik dingen gaan verzinnen. hij trok vaak een boos gezicht: oplossing: JOH wat kijk je lelijk! waar is M.??? want er staat een monstertje voor me. en klaar was hij ermee gillen huilen als iets niet mocht: ga jij maar op de gang huilen want hier in de woonkamer zijn er alleen maar vrolijke kindjes en klaar was het. klieren met eten: M; als wij klaar zijn met eten ben jij dat ook zonet heb je pech want ik ga afruimen. paar keer echt gedaan en hij was " genezen" schelden ed: dan was het op heel strenge toon! IK WIL GEEN LELIJKE WOORDEN HIER IN HUIS HEBBEN! zo waren er nog een hoop dingen meer waar ik dan een riedeltje van maakte en het 3784 keer per dag herhaalde. zo min mogelijk straffen en vooral zelf niet opgefokt raken. gewoon lekker koel blijven en duidelijk je boodschap laten overkomen. je hoeft het echt niet op een zachte poeslieve manier te zeggen, het mag best streng maar niet schreeuwen. dat maakt het nog erger.
o even voor de duidelijkheid: als hij straf krijgt dan breng ik hem er niet naartoe hij gaat zelf. ik ga niet van tafel ofzo om hem op de gang te zetten. niet omdat ik te lui ben ofzo hoor echt niet. maar ik weet nog van vroeger dat als ik straf kreeg ik het veel erger vond als ik er zelf naartoe moest lopen dan dat mn vader me naar de hoek bracht. ik was er echt gelijk klaar mee
Sorry maar daar krijg je echt strontvervelende kinderen van, kinderen die geen consequentie krijgen bij slecht gedrag en alleen bij goed een beloning. Ik snap je standpunt wel maar moet niet te ver doorgedreven worden.