hoi hoi .. ik weet niet hoe ik moet beginnen of hoe ik het moet zeggen maar ik ben een soort van "jaloers" op de meiden die thuis zijn bevallen thuis bevallen is altijd een grote wens van mij geweest bij mijn 1e heb ik het tot de pers weeen thuis gedaan de baby wilde er niet uit de moesten we naar het ZH bij de 2e was hij niet voldoende ingedaald en de vk wilde geen risico's nemen en moesten we naar het zh en bij de 3 werd ik in het zh ingeleid ivm stuit geen stuit etc,... en nu iedere keer als ik hoor hoe fijn vriendinnen van mij zijn thuis bevallen denk ik ohhhhhhhhh mennn !!! hoe gaaf zou dat geweest zijn als ik dat ook had mee mogen maken. heerlijk thuis heerlijk in mijn eigen omgeving ! ik ben ontzettend dankbaar dat ik 3 gezonde kids op de wereld heb gezet en dat het zh er is met zoveel specialisten hoor ... maar soms...
Kan me het goed voorstellen, voor mij was thuis bevallen ook een must! Ik wilde perse thuis bevallen. Toen ik te horen kreeg dat onze zoon in een stuit lag en het misschien wel een ziekenhuis bevalling werd baalde ik als een stekker. Tuurlijk als het niet medisch verantwoord is zou ik het nooit doen. Gelukkig draaide ons boefje uit zichzelf weer goed en kon hij thuis geboren worden. Super bevalling geweest ik vond het de mooiste ervaring die er is, echt heerlijk! Dus ja ik kan me je gevoel voorstellen!!!
Ik kan me er iets bij voorstellen dat je het zo voelt. Ik vond het heerlijk om thuis te zijn en lekker mijn eigen omgeving om me heen te hebben. Na de bevalling rustig douchen en alles lekker doen wat ik wilde. Daarom ook nu weer thuis hopefully
Denk niet dat je nu de reakties gaat krijgen waar je misschien op hoopt. Straks hoor je hier telkens hoe geweldig en super het thuis allemaal was en word je achteraf nog jaloerser, terwijl er niets meer aan te doen is........ Sterkte met ook dit stukje verwerken.
Hier door baarmoederafwijking nog voor ik zwanger werd mijn droom in duigen gegooid.. Die jaloezie hebben alle mamas die niet thuis zijn bevallen wel denk ik..
ooo hoe herkenbaar hier ook kindje 1 wilde thuis bevallen partner durfde niet kindje 2 wilde thuis bevallen partner durfde niet kindje 3 partner durft joepie maar kreeg medische indicatie in het ziekenhuis weer niet kindje 4 ook op medische indicatie in het ziekenhuis kindje 5 te vroeg geboren dus ook ziekenhuis met reden nu ben ik zwanger van nummer 6 en durf het niet eens uit te spreken wat ik wil want het zal toch wel weer, heb het inmiddels wel tegen de vlos geschreeuwd bijna IK WIL THUIS maar goed helaas hebben we ondanks de keuze soms geen keuze inderdaad is het al goed dat je je wel degelijk beseft dat de gezondheid van je kindjes belangrijker waren, maar ik begrijp je gevoel echt, ik heb nog steeds het gevoel ja dat warme knusse eigen huis en eigen bedje dat heb ik wel gemist hoop dat bij deze mee te maken maar wie weet hoe het loopt
Ik heb Ook altijd gehoopt thuis te bevallen van de eerste "helaas" ivm suiker moest ik in het ziekenhuis bevallen. Een geluk bij een ongeluk als ik thuis was bevallen had mijn kindje het niet gered. Maar toch blijft het knagen bij de hopelijk tweede zegt mijn gevoel absoluut thuis maar mijn verstand zhuis...
Herkenbaar. 1: Bij VO naar het ziekenhuis vanwege meconiumhoudend vruchtwater, weeen stopten tijdens het transport en hielden het toen verder helemaal maar voor gezien, dus het persen was afschuwelijk. Gelukkig nog wel de kraamtijd thuis gedaan. 2: Bij 31 weken opgenomen vanwege gebroken vliezen plus zwangerschapsdiabetes, op 34+5 bevallen van een prematuurtje, na 5 dagen kind achter moeten laten op de prematuren en pas 4 weken later naar huis gekund, waar er niemand meer op bezoek kwam en vriend al weer aan het werk ging. Welcome home.. Nu nog maar eens proberen voor thuis maar ik merk dat ik steeds een slag om de arm hou als het gevraagd wordt, want het voelt echt niet meant to be. Ik heb alles al bedacht van stuit tot inleiding en van loskomende placenta tot een baby die het bekken niet doorkomt.
Kan ik me wel in vinden. Alleen heb ik het niet met thuisbevallingen maar met een bevalling op de normale manier. Thuis of ziekenhuis. Ik heb 2 keizersnedes gehad en ik hoor in mijn omgeving allemaal verhalen van normale bevallingen. Dat had ik ook zo graag eens meegemaakt. Weet het, de pijn is me nu bespaard gebleven, maar de pijn na zo'n operatie is ook niet alles. Als ik nog een keer zwanger zou raken, is de kans 99% op weer een ks dus we moeten nog maar ff zien of we dat allemaal wel weer willen doormaken.
Ik bij ons 3e kindje ook thuis bevallen, eerste 2 zijn in het ziekenhuis geboren omdat ze tweeling zijn. Anyway, nu wilde ik thuis, vk heeft de vliezen gebroken omdat strippen al 2x niet was gelukt.. Tot 10cm ontsluiting geen pijn gehad ging prima, maaaaar toen..... Geen weeen en niks meer, maarja kind moest eruit, geloof me ik was liever in het ziekenhuis op dat moment, helaas kon dat niet en moest de baby er NU uit... Met een hoop kunstjes en het gevoel dat ik bijna doodging, werd ze geboren... Ik had zoooo graag in het ziekenhuis gewilt, achteraf!
Nu zwanger van de eerste en ik heb ook een medische indicatie. Als het goed gaat en alles zit mee, mag ik de tweede thuis bevallen. Ik vond het nu al een domper, dus ik hoop dat de tweede wel mag, maar je weet het nooit..... Mijn wens was ook thuis bevallen, nu heb ik wel tijd gehad om aan het idee te wennen dat scheelt, maar leuk vind ik het nog steeds niet. De sfeer van thuis samen met mijn man en de vk... dat is heel anders dan die kamer lampen, verschillende gynaecologen die van dienst wisselen enz enz enz. Dag sfeer.. Mijn ma heeft ons alle 5 thuis gebaard en daar is ze zo blij mee lekker in je eigen bedje.... hopelijk bij de volgende Mocht ik zo'n geluk hebben dat het kan en mag
Ik wilde ook heel graag thuis bevallen. Maar toen de weeen 3 uur lang op 5 cm bleven steken, ze niet in frequentie toenamen en ik ook nog persdrang kreeg omdat ons zoontje als sterrenkijker lag moest ik naar het zkh. Op dat moment was ik er thuis ook helemaal klaar mee, maar achteraf baal ik er wel van. als wij ooit een tweede kindje mogen krijgen ga ik het weer thuis proberen. Ik baal achteraf vooral van het onpersoonlijke van het zkh. Iedereen loopt in en uit, er stellen zich steeds mensen aan je voor die je daarna niet meer ziet en de gyn ging zelfs tijdens het persen bij iemand anders kijken. Zal wel nodig zijn geweest, maar ik voelde me enorm hulpeloos. En ik had zo'n geweldig lieve vk!
Ik heb niet het gevoel dat ik graag thuis zou willen bevallen, nooit gehad ook. Lijkt me zoveel zooi geven... Bij de eerste had ik zoiets van 'als het thuis kan dan doen we het, maar moeten we naar het ziekenhuis dan ook geen probleem. Uiteindelijk gingen we naar het ziekenhuis ivm minder leven voelen en is ze dezelfde dag nog gehaald met een keizersnede omdat ze het benauwd had. Nu krijg ik een tweeling dus ben ik per definitie in het ziekenhuis. Als het er één was geweest, was ik ook met 36 weken overgedragen naar het ziekenhuis ivm de eerdere keizersnede. Ik hoop nu vooral op een vaginale bevalling en kindjes die ik bij me mag houden in plaats van afgevoerd worden naar de kinderafdeling. Als ik wel mocht kiezen, zou ik trouwens ook voor het ziekenhuis kiezen. Mijn dochter zou een vaginale (thuis)bevalling waarschijnlijk niet hebben overleefd.
Hier zo'n zelfde verhaal meegemaakt. Mijn dochter zou een normale bevalling ook 'waarschijnlijk' niet overleerfd hebben en nu bij de tweede zijn ze extra voorzichtig te werk gegaan #GELUKKIG!!! Onze zoon werd 2 dagen eerder dan gepland gehaald en hoefde gelukkig niet naar de kinderafdeling. Hopelijk hoeven ze bij jou dat ook niet.
Ik ben twee keer thuis bevallen en ja, ik heb dit als zeeeeer prettig ervaren. Echter mocht ik de 3e keer niet thuis bevallen moest ik, met een letterlijk zwaar gevoel in m'n buik, richting het ziekenhuis begeven. Het is me zo honderd procent meegevallen. Het is anders, maar toch...bevallen blijft hetzelfde, al lig je midden op het kruispunt. De tijd erna is ietwat anders, maar het een is niet beter dan het ander in mijn optiek. Alles heeft voor en nadelen.
Bij de eerste wilde ik het wel thuis proberen. Lukte het niet dan geen probleem gaan we naar het ziekenhuis. Dit moest al na het breken van de vliezen vanwege meconium in het vruchtwater. Bevalling ging daarna best snel. In 4 uur was ze er. Viel me alles mee tot de placenta niet wilde komen. Mijn baarmoeder was moe en trok niet meer samen. Behoorlijke fluxus gehad. Goddank was ik in het ziekenhuis en was blij dat het bij de tweede ook moest.
Dat argument snap ik nooit zo, daarvoor is de kraam er: als de rotzooi er is ben jij met andere dingen (persen, je kind ) bezig en als jij weer een beetje op je voetjes terechtkomt en terugkomt uit de douche is alle zooi allang weggetoverd. @TS: Kan me je gevoel goed voorstellen, ik zou ook stevig gebaald hebben als ik toch naar t zh had gemoeten. Maar grappig dat je zoveel thuisbevalsters kent! Volgens mijn vk en kraam ben je dan een uitzondering tegenwoordig...
Ts, ik snap je heel goed! In het zh zullen ze heus wel goed voor je gezorgd hebben, maar je wens is niet uitgekomen en dat is gewoon jammer! Ik ben 'jaloers' op moeders die spontaan weeen hebben gekregen. Klinkt heel stom, maar ik ben 4 keer ingeleid en weet absoluut niet wat het is om het 'zelf' te doen. Dat mijn bevallingen in het zh hebben plaatsgevonden vindt ik niet het ergste er aan. Maar ik heb het gevoel dat mijn lichaam faalt omdat het nog niet eens snapt hoe je aan een bevalling moet beginnen.... Volgende week ben ik 40 weken en ik hoop zo dat ik het deze keer zonder inleiding mag gaan doen!
nop ikke niet. tis niet dat ik er bang voor ben dat t thuis fout zou kunnen gaan bla bla bla. maar ik vond t wel prima naar t ziekenhuis. als de kleine er maar snel uit kwam hier overigens 2x ks gehad