Hey Ik zoek even gelijkgestemden dus ik vraag geen raad of mening enkel het verhaal van andere mamas die hetzelfde ervaren als mezelf.ik heb een leuke,pientere, pittige oudste dochter die juist 2 is geworden en serieus aant peuterpuberen is. Daarbij heb ik een rustig, gevoelig dochtertje van juist 3 maanden. Het zijn echte schatten en ze bezorgen me onvergetelijke momenten maar ik zie ze soms zo vliegen. Als ze met twee samen zijn moeten mijn man en ik alle hens aan dek trekken. Vandaag is het echt erg, de oudste is juist enkele dagen bij oma en opa gaan logeren.gevolg: superdruk, driftbuien ed ze is het even te gewoon op haar wenken bediend te worden en de aandacht te krijgen. Door die drukte krijgt de jongste amper slaap en wil niet drinken gezien zij heel heel gevoelig is aan lawaai.het huis staat op stelten, overal speelgoed, stukjes appel die ze zojuist gegeten heeft, vuile flesjes, ... Ik kan soms gewoon niet ademen.men huis is onherkenbaar, mijn man en ik hebben geen tijd voor elkaar noch voor onszelf, ik kan geen spiegel voorbij gaan zonder te denken "wie is da in de spiegel",dan zie ik een pafferige mama vettige haren, nog 10 kilo teveel, kleren die vooral de kilos moeten bedekken maar die ik niet echt mooi vind,wallen onder men ogen. We willen op deze zondag naar buiten omdat we anders helemaal gek worden maar het idee voor zo een gesjouw met twee kinderen die onvoorspelbaar zijn maakt me al moe. Ik mocht deze morgen uitslapen, dit lukte gewoon niet doordat ik men oudste continu beneden hoorde brullen en daarna de jongste ook.ben dan maar naar beneden gekomen om mijn man af te lossen die helemaal over zen toeren is beginnen huilen (100 kilo en 1m 84 en dan wenen als een klein kind ). Ik probeer te denken dat ik hiervoor zelf gekozen heb, dat het zal beteren.en ik ben bereid alles te geven voor men kids maar zo is er helemaal geen ruimte meer voor mezelf of men huwelijk. We kunnen een babysit nemen en er eens tussenuit gaan en dat gaan we binnenkort doen maae ik wil ook eens kunnen genieten als ons gezinnetje compleet is...xx
Ach meiske toch! Allereerst een dikke digiknuf!! Vergeet niet dat je nog volop aan het ontzwangeren bent he. Het vliegt je soms allemaal gewoon aan en dat is heus normaal hoor. Je kunt jezelf voor de gek houden dat iedereen het allemaal zonder problemen doet behalve jij, maar dat is niet waar. Ik heb ook wel jankend de autodeur hard dicht geslagen, terwijl oudste daar in zat die NIET in haar autostoel wilde. Ik werd dan zo boos en vond dat zo erg, want he ze is nog maar 2! Laat die gevoelens gewoon toe, dat is helemaal niet erg (heb ik ook niet van mezelf hoor, zei vriendlief). Probeer eerst het gezinsleven weer op de rit te krijgen en dat slordige huis, die 10 kilo teveel dat komt wel. Ik heb het nu weer aardig onder controle, maar mijn oudste is bijna 3 en de jongste 1. Succes meis, je kunt het!!
Bedankt miss sporty, ik krijg er tranen van in men ogen...tis soms zo moeilijk allemaal. Ik moet zo leren mezelf een break te geven, vind continu dat ik het niet goed doe, te weinig doe, dat anderen het beter doen,enz enz zucht...xx
Oh ik herken het zo! Soms word ik gillend gek, mijn oudste doet dan serieuze zelfmoord pogingen waarvan ik hem niet kan redden met mijn jongste op de arm. Dan huilt deze, dan die en als dat niet zo is moet er wel één eten of verschoond worden. in combinatie met slaapgebrek gaat dat niet altijd goed en ga ik weleens over de emmer. Ik hou me dan maar voor dat het steeds makkelijker wordt..
dat is ook erg heftig... moeilijke fase voor alletwee. Rond de 3 mnd vond ik het bij Sanne ook het heftigste en daarna met net 2 jaar.. bovendien moeten jullie ook nog wennen en in ritme komen na de eerste maanden .. Het komt vast goed. Ik zou wel gewoon naar buiten gaan ookal is het gesjouw van alleen maar binnen zitten in dat benauwde huis in de troep wordt je niet beter en de kids ook niet. Meestal is dan gewoon wat ondernemen beter althans zo heb ik het ervaren ( met maar 1 kind he wel teverstaan.. heb er geen twee ) Probeer van de hele kleine korte momenten die wel leuk zijn volop te genieten en nu even te accepteren dat het huis een bende is en je nog te zwaar ben. Maak het jezelf zo makkelijk mogelijk met koken en boodschappen enzo.. 2x in de week brood en soep bv kan ook best i.p.v. iedere avond koken. Het is even niet anders .. Sterkte !
Heel herkenbaar! Nu de jongste 5mnd is (oudste ook net 2) beginnen we wat tot rust te komen (hoewel de spiegel nog niet echt mijn vriend is ). Komt goed, wees niet te streng voor jezelf!
Hey zal ik ff de hand komen schudden. En dan schaam ik me want ik heb hier nog maar een draak rondlopen! Dus petje af dat je zo ie zo uit je bed kan komen en dat je alles toch nog draaiende weet te houden. Probeer dingen een voor een aan te pakken en niet alles tegelijkertijd te willen. Ga af en toe eens zitten met een boekje met je oudste en laat de jongste even in een wipstoeltje of box d'r tenen ontdekken of zo. En als de kleinste even huilt in een draagdoek rollen en meedragen ... waarschijnlijk is die dan binnen vijf minuten stil en kun je even met uk twee een blokje om wandelen zodat die ook zijn energie kwijt kan. Ik doe dit laatste wel eens net voor de middagdut dan heb ik en een frisse neus gehad en de kleine is zo uitgeraasd dat ik die voorlopig ook ff niet meer hoor in zijn bed. Wat betreft het huishouden ... probeer de dingen eens op papier te zetten wat je belangrijk vind. Schone vloer 3x in de week stofzuigen, boodschappen 1x en 3x kleine boodschappen. De was draaien en ophangen 3x enz zo krijg je ook een overzicht van wat je wil ... en die tien kilo ... die gaan ooit nog wel eens verdwijnen ... maar nu nog even niet. Al kun je veel dingen ook verzinnen die je kan combineren ... bijvoorbeeld ... ga wandelen met de kleine in de wagen en de oudste op een kinderfietsje wat je man dan kan bijhouden. Het kan en gebeurd echt ieder gezin. Ik wil nog niet eens meer nadenken over dat uk hier 3 maanden was (man ik zat zoooo in de knoop) en toen hij twee werd werd ik helemaal gillend gek af en toe van dat niet kunnen zeggen wat er is dus .... huhhhhhaaaahhhhhh en dan maar tachtig raden wat uk nu weer bedoelde. Kortom je bent niet alleen, wij zijn er ook. En van vanmorgen ... lief dat je je man ging steunen maar laat het af en toe en denk ook aan jezelf. Dan zitten ze maar allemaal een keer te huilen er is nog nooit voorgekomen dat dat langer dan uur duurde!
Het gaat echt beter worden, meer kan ik er even niet over zeggen. Hier is het ook nog zo dat mijn man echt amper thuis is maar soms is dat ook wel lekker omdat alles op mijn manier kan. Je zult zien dat het over pak m beet 2 maanden een stuk beter zal gaan, en de tijd voor jezelf nemen is ook echt belangrijk. Gister was ik bijv niet echt lekker, kinderen reageerde er allemaal ook weer lekker op. (jongste wilde de hele dag niet slapen en lag te janken, middelste was ook moe en kreeg constant woede-aanvallen). S'avonds had ik ze eindelijk allemaal erin en was het een rotbende maar ben heerlijk een stuk taart gaan eten, stomme spelletjes gespeeld op mn tablet en op tijd richting bed gegaan. Vandaag gaat het met iedereen wat beter en haal de schade weer in.
Erg herkenbaar meid! Mijn oudste 2 zijn volop aan het peuterpuberen en ik zit er ook vaak doorheen!! Ik hou mij er maar aan vast dat het, zoals mijn voorgangers al zeggen, uiteindelijk beter word!
Herkenbaar hoor! Maar het wordt echt beter. De eerste maanden zijn gewoon erg pittig, je hebt slaapgebrek, last van hormonsters, ws nog geen ritme met de jongste en een peuterpuber in huis icm een gevoelige baby. Logisch toch dat het allemaal niet soepeltjes verloopt? Heb je een hobby, waarbij je even uit huis bent en tijd voor jezelf hebt? Dan krijg je weer positieve energie en kun je er weer tegenaan. Laat de boel af en toe de boel en probeer de krant te lezen met koffie (of iets anders natuurlijk). Schakel hulp in voor het huishouden en oppas om samen uit eten te gaan. Echt het wordt beter. Hier is de jongste bijna 1 en de oudste is ruim 3. Komt weer in een andere fase zo...
O ja bagger allemaal, ik kan erover meepraten zoals zovelen helaas... Ik heb 2 meiden van 10 en 12, zoontje van ruim 2,5 en zoontje van 10 maanden. Af en toe zien wij het ook even niet meer zitten..Dat gegil, gekrijs van de jongens en dat gekakel van de dames, horendol! Voordat ze er allemaal inliggen sá vonds is het 9 uur half 10 en dan nog eens de bende beneden opruimen. Tja niet echt tips, het wordt beter als ze ouder worden en verlang niet teveel van jezelf, het hoef allemaal niet! Een goed genoeg moeder is prima. En ontzwangeren hoort er ook bij en verwacht niet dat die kilo's nu al minder worden dat duurt minstens een jaar. Je hoeft er ook een jaar helemaal niets aan te doen, dat heeft nl helemaal geen nut. Geloof me, ik ben 4x zwanger geweest en heb normaal maat 36 maar dat eerste jaar steeds....laat maar gaan... Sterkte en weet dat je niet alleen staat, alle moeders zullen begrijpen wat je bedoeld.
Het wordt beter! Echt! Geef het tijd, tot die tijd doorbikkelen en je voorhouden dat het alleen maar beter kan worden. En plan af en toe tijd voor jezelf. Het komt goed!
Even wat practische tips: De oudste waarschuw je 1 keer voor een driftbui en gillen en dan zet je haar weg. Gewoon een paar minuten negeren, en gewoon je ding met de jongste blijven doen. Je moet haar op een plek zetten waar ze geen,kwaad kan doen zodat je er geen omkijken naar hebt. Voor mijn part in een campingbedje ofzo. Ik begreep alleen niet waarom de jongste geen,slaap krijgt. Kun je dat uitleggen?? Verder is het heel belangrijk om de oudste tijd en alleen aandacht te geven zodra de,kleine op bed ligt. Kan best een beetje jaloezie zijn.
Ik begrijp ook niet zo goed waarom de jongste geen slaap krijgt. Ik zou wel echt proberen dat zij aan haar slaapjes komt want die zijn gewoon erg belangrijk plus dat als de jongste slaapt, je oudste alle aandacht krijgt. Dus zorgen dat de jongste haar flessen op tijd krijgt, dat moet gewoon voor alles gaan, de voedingen van een baby, dan kan je oudste best even wachten, en op tijd naar bed, dus voordat ze helemaal over de flos is. En dan gezellig wat met de oudste gaan doen. Dat zou ik als 'stelregels' aanhouden. Oh en het huishouden, dat komt wel weer Maar het is gewoon heftig de eerste maanden, ik heb me ook vaak genoeg afgevraagd 'waarom wilden we er ook alweer 2??' en dan is mijn oudste nog heel lief en meegaand, maar goed, ook zij heeft weleens haar buien. Maar nu de jongste wat ouder is gaat het allemaal zoveel makkelijker en het gaat me inmiddels veel makkelijker af. Het komt goed, echt!
Ik herken t zelf niet zo. Vond de begin periode vrij makkelijk gaan. Maar we hebben onze dagen ook best bewust ingedeeld qua activiteiten, rust en aandacht voor elk kind apart. Wat ik zou aanraden; -toch lekker veel naar buiten gaan.bv naar de speeltuin, jongste in de wagen en de oudste kan lekker spelen. Kan ze haar energie kwijt en zal ze binnen ook minder heftig zijn. - splitsen; man gaat met oudste erop uit en jij met jongste thuis. Lekker tutten en (samen) slapen. Oudste heeft dan ook heerlijk 1 op 1 aandacht. - probeer de jongste in het ritme te houden en goed te laten slapen, oudste kan haar eigen ding doen. Veel succes!
relax!! is makkelijker gezegd dan gedaan, i know maar ik weet heel goed hoe het bij jullie thuis gaat want zo is het ook bij ons gegaan. ons dochtertje was net als jouw dochter erg gevoelig voor lawaai en ik moest met haar apart in de kamer zitten om een fles te geven. ik zeg en blijf het zeggen; de eerste 3 maanden zijn het zwaarts vooral als je al een peuter hebt.het is echt niet niks hoor. en dat huilen van je man geloof me mijn vent van precies dezelfde grootte als jouw man heeft ook een avond staan huilen, we zaten toen middenin een verhuizing nog en de jongste wilde niet in slaap komen. nou daarbij twee oververmoeide ouders en een peuter die boos en overstuur wakker werd van het lawaai..ik hoef je niet uit te leggen hoe gezellig het toen om 04.00 snachts bij ons was. en ik vind het erg wat ik had gedaan ik heb er nog steeds spijt van maar hij had onze dochter dus op bed gelegd en uit onmacht, vermoeidheid boosheid en weet ik was nog meer zat ie dr aan te kijken terwijl ze huilde. ja ik dacht van sodemieter op ik werk, kom thuis opruimen koken (hij werkte niet) dozen inpakken kids verzorgen enz ik trok het ook niet meer en om dan zo een huilebalk te zien was voor mij de druppel dus ik mepte em zo vol in zn gezicht met de boodschap en nu ga je eens normaal doen!!!! ik weet het dat had echt niet mogen gebeuren, was ook de eerste en laatste keer. anyways luister meid, -kinderen worden niet..nooit rustig als papa en mama dat ook niet zijn. onthoudt dat. het is echt een gouden maar niet zo simpele regel. -jij en jouw partner moeten duidelijke afspraken en taakverdelingen maken. scheelt echt een hoop!!!!!! voor beiden - jij en jouw partner gaan op zn minst 1 keer in de maand alleen op pad! DOE HET! en met alleen bedoel ik ook echt alleen! jij alleen of je partner alleen. en er mag alleen in noodgevallen gebeld worden! je partner woont er ook dus hij mag je niet bellen om te vragen waar de pap staat ofzo -driftbuien van je dochter: pak ze aan! huilen doe je maar op de gang en niet in het bijzijn van papa mama en baby -grote fout die je maakt (heb ik heeeeeel lang gedaan) is op voorhand al geen zin hebben om naar buiten te gaan want het is een hoop gesjouw en wie weet komen de driftbuien van dochter 1 en huilen van dochter 2 ook aanbod. zo ga je niet naar buiten. je gaat naar buiten met de gedachten en het gevoel WIJ GAAN ALS GEZIN NAAR BUITEN EN WE GAAN GENIETEN. gaat de baby huilen..nou en? baby's huilen niemand die raar zal opkijken hoor. krijgt dochter 2 een driftbui so what! welk kind krijgt dat niet. jij gaat ermee om net als hoe je dat thuis zou doen maak absoluut geen onderscheidt met wij zijn nu buiten. jullie gaan samen naar buiten en gaan eraan wennen dat naar buiten gaan niet altijd is zoals het in de films te zien is. het zijn en blijven kinderen en buiten zijn het niet in 1 keer volwassenen die supergoed luisteren en alles doen wat je ze opdraagt. laat je " angst los" en doe wat jullie willen doen. kinderen moeten zich ook aan de ouders aanpassen. - aks jij jouw dochter aanspreekt op iets of straf geeft houdt man zich erbuiten en andersom ook. dit zorgt voor minder lawaai, stress en verwarring. - je doet wat je zegt: dochter 1: als je klaar bent met..dan gaan we in bad. DOE DAT DAN OOK. als je iets beloofd, kom je beloftes na, als je zegt dat ze straf krijgt als ze.. geef dat dan ook. ga dan niet nog een keer waarschuwen terwijl je dat al 56 keer heb gedaan. -onthoudt: je hebt een gezin en dat zal voor altijd zo blijven dus maak er het beste van. jullie zijn de ouders en jullie bepalen hoe het thuis loopt. niet dochter 1 en niet dochter 2 -als je niet kan uitslapen door het lawaai (heb ik nu soms ook nog) dan denk ik maar..ja de pot op! ik ga eerst douchen want als ik zo naar boven kom is er nog een stresskip bij helpt voor geen meter dus. jullie moeten een manier zien te vinden dat iig 1 van jullie rustig is in een stress situatie. in dit geval ben ik dat dan want ik kom dan lekker fris en fruitig boven en stuur mn vent dan naar beneden om even af te koelen. ik pak de kinderen dan aan om het zo maar even te zeggen. -je huis is een rommel: HALLO JE HEBT KLEINE KINDEREN LIEVE SCHAT! ik zou het knap vinden als je huis brandschoon zou zijn. opruimen kun je beter avonds doen. ja rommel is niet fijn om tegen aan te kijken mar meid anders ben je 4 keer per dag bezig met opruimen...je lijkt wel gek toch?krijg je visite nou dan zijn ze welkom in je rommelig huis want ze zullen er heus begrip voor hebben. komen ze je huis controleren onder het mom van visite nou dan mogen ze een afspraak maken maak het jezelf niet te moeilijk echt niet. je bent een mens en pas bevallen ook nog.
Ppff allemaal goed bedoeld vast maar volgens mij vroeg ze niet om advies maar meer om gelijk gestemden. Anyway. Hier een 2jarige en een 4 maanden oud. En er zijn momenten dat ik die van 2 bloedje irritant vindt poeh hee!!! Bizar wat een klein kind van twee jaar bij je kan los maken hè ! Om vervolgens weer ontzettend spijt te hebben omdat ik zo boos ben geweest. Laatst had ik haar net iets te hard vast gepakt(vond ik zelf) BAH ik voelde me zo ellendig en toen begon ze ook nog om haar papa te roepen... Wat kan je je dan slecht voelen zeg! En tussen mijn vriend en mij gaat het goed, maar we vinden het ook pittig, veel minder tot amper geen tijd voor elkaar.We zien get echt als een fase, er komt weer een tijd dat we meer tijd voor elkaar hebben. Vooral als straks die laatste 5e voeding eraf is. Ik kijk er naar uit
Bedankt sunshine, heb idd meer behoefte aan verhalen dan aan raad ook al is die goed bedoeld...op 1 of ander manier schuilt er altijd een oordeel in en daar heeft overgevoelige ik op dit moment nou ff helemaal geen zin in...
Oh....is absoluut niet als oordeel bedoeld! Ik hoopte Je gewoon wat tips aan de hand te doen zodat je gevoelsmatig hopelijk wat meer lucht krijgt!
Heel herkenbaar.... onze kids schelen ook 21 mnd en soms vraag ik mezelf echt af waarom ik ook alweer 2 kids zo kort na elkaar wilde Ik moet zeggen dat het wel steeds makkelijker wordt, vooral als je niet meer zo veel rekening hoeft te houden met alle voedingen en het slapen overdag minder wordt. Maar het blijft pittig.... Dochter is net 3 en die kletst de hele dag aan een stuk door en zoontje haalt de meest idiote dingen uit, je kan het zo gek niet bedenken of hij klimt erop of hangt weer eens ergens aan. Na een dag thuis met de kids ben ik echt helemaal kapot. Stiekem toch een tip: probeer aan je zelf te denken. Dat heb ik zelf niet gedaan, ben mezelf compleet voorbij gelopen in het afgelopen jaar en zit er nu helemaal doorheen. Ik ben doodmoe en constant ziek/zwak/misselijk en daar hebben mijn kids natuurlijk helemaal niets aan (dus voel ik me daar nu weer schuldig over pfffff)