Wat vertel je wel/niet over de 1e poging e.d. aan meelevenden

Spannend!

Wij hebben hier altijd alles verteld aan naaste familie en vrienden....Wel altijd een ruimere periode aangehouden met het testen....zodat niet meteen de 1e dag iedereen vroeg en en en ben je zwanger.

 

wij doen icsi in eigen cyclus en eigenlijk de eerste 2 rondes gelijk aan iedereen verteld.. de 3de ronde hebben we het stil gehouden...vanwege de vragen maar ook omdat het ons leuk lijkt om er toch nog wat verrassing in te houden als we zwanger zijn... helaas was er geen eitje mee gekomen, maar ook dan vond ik het fijn om het niet aan iedereen te vertellen... geeft ook wel wat rust...

 

Ik denk dat het niet alleen maar goed is te denken wanneer je gaat vertellen dat je zwanger bent, maar juist ook hoe open je uberhaupt bent over de behandeling en wat je zegt als het NIET gelukt is.
Ik heb altijd open kaart gespeeld, maar heb daar erg veel spijt van. De eerste keer dat ik vertelde dat ik zwanger was reageerde mijn moeder heel matjes: 'Ja, dat wist ik toch al!'.
Zij had na de terugplaatsing automatisch gedacht dat ik nu zwanger was. Weg verrassing.
Nu hebben we net een cryo-terugplaatsing achter de rug. Ook hier wist mijn moeder van. Elke week vraagt ze nu: 'Ik weet dst ik er niet naar mag vragen, maar....?' Ik word er echt gek van.
En dan hebben wij geluk, dat het twee keer gelijk raak was. Maar wat nu als je dat geluk niet hebt en je iedere keer moet uitleggen dat het weer niet zo heeft mogen zijn. Het ligt er natuurlijk ook aan wat voor relatie je met je ouders hebt, maar ik had er niet aan moeten denken! Op zo'n moment heb ik genoeg aan mn eigen verdriet...

 

ik vertel zeker niet alles. alleen tegen onze ouders vertellen we dat we starten met ivf. hoe dit proces eruit ziet, en wanneer we ongeveer de punctie hebben, maar dit houd ik ruim aan. wat de uitslag ook mag zijn, we willen dit graag eerst samen verwerken..want uiteindelijk doen we het ook SAMEN.

 

Wij hebben ook onze ouders, zussen, broers en onze vriendengroep op de hoogte gebracht. Sterker nog, ze leefden allemaal zo ontzetten mee. Ook snapte iedereen het als we geen zin hadden in telefoon etc. Ik ben zo verschrikkelijk bij met iedereen geweest en nog steeds.

 

Onze omgeving weet al jaren dat we bezig zijn. Vanaf onze 4e iui hebben we geleidelijk mensen daar weer van op de hoogte gebracht. Om niet iedereen alles te vertellen, had ik mij van-me-afschijf-blog open gezet voor wie wilde meelezen. Inmiddels is die ook weer dicht.

Omdat zoveel mensen tegen de testdatum wisten dat we gingen testen en ook iedereen verwachte dezelfde dag nog wel bericht te krijgen, zijn we hier dus snel van teruggekomen.

Nu weet een beperkt gezelschap van de hoed en de rand, en die weten ook don't call us we call you regel.
Toch wel weer moeilijk want als ik over een week schoonmoeders bel dan kan ze er meer achter zoeken dan noodzakelijk en kan het ook geen verrassing meer zijn.

Het helpt wel dat er mensen zijn die het weten, zo krijgen we daar wel veel support van.

Sterkte met je keuze

Xx
L.

 

Het is vrij lastig. De eerste icsi hebben we alles verteld (aan select gezelschap natuurlijk), ook qua punctie en tp.. Maarja dan die vragen rond de testdatum pfff. Schoonmoeder die er naar vroeg op familiefeestje waar ik al mijn uiterste best moest doen om normaal te gedragen omdat ik die morgen wat bloedverlies had gekregen. Ging ze vragen of ik dan al vloeide en later in die rotweek of ik het wel zeker wist dat het mislukt was etc.. Daar zit je dan echt niet op te wachten.
De laatste twee cryo terugplaatsingen hebben we veel geheim gehouden. Maar mijn conclusie is eigenlijk dat je het nooit helemaal geheim kunt houden. Je kunt het beste afspreken dat mensen er niet naar vragen tot je er zelf klaar voor bent en/of een ruimere testdatum aangeven. 'Helaas' zijn de meesten nu zo op de hoogte dat ze aan de hand van de terugplaatsing ook alweer weten wanneer ik moet testen haha .

 

De meeste mensen uit onze omgeving wisten dat wij met icsi bezig waren. De eerste keer wisten ouders, zussen en beste vrienden ook hoe en wanneer. Achteraf vond ik dit heel vervelend, omdat iedereen meeleeft krijg je veel vragen waar je niet op zit te wachten op momenten dat je het er niet over hebben wilt.
Vanaf poging twee hebben wij het 'stil' gehouden, dwz geen data's meer, geen gesprekken meer over ziekenhuisbezoeken, alleen wel als het weer eens mislukt was konden we het wel delen met wie we wilden.

Het is moeilijk hier een middenweg in te vinden en je zult zelf moeten ondervinden wat julie het fijnst vinden.

Succes!

 

goeie vraag meid!!

ik kwam er achter dat mijn openhartigheid een nadeel had; vooral toen de terugplaatsing geweest was. Ik wilde niet dat iedereen wist wanneer ik een zw.-test zou doen maar ja, beetje lastig om dat dan niet te zeggen als je verder wel veel verteld hebt. Dus een beetje hetzelfde als Sjak schrijft...

ik heb daarom er van geleerd en ik vertel nu ''2 versies'': een korte, oppervlakkig versie bij kennissen en afhankelijk van mijn stemming bij vrienden een iets uitgebreidere versie. Naarmate de punctie dichterbij komt ben ik vager, bijv. ''over ong. 2 weken weet ik meer''. Soms moet je ook directief zijn: ''ik laat je wel weten wat het resultaat is, maar wil het nu even voor mezelf houden''

 

Hallo,

Ik ben wel kritisch wie ik het wel en niet vertel, zo weten veel familieleden het wel, maar 2 zusjes, waarvan ik weet dat ze makkelijk iets doorvertellen weten het niet.
De mensen die het wel weten vertel ik vrij veel, maar de datum van de terugplaatsing is voor een klein gezelschap. Mijn moeder weet dat en een zusje (want die moet een dagje op de hond passen), maar verder houd ik dat zoveel mogelijk voor mezelf.

Spijt dat vrij veel mensen het weten heb ik niet. Ik merk dat ik zelf veel behoefte heb om erover te praten en met mijn man ben ik op een gegeven moment wel een keer uitgepraat over het onderwerp. Het helpt me om me er doorheen te slepen.
Het moet voor jezelf goed voelen en je moet je realiseren dat mensen praten, dus de kans is groot dat meer mensen het weten dan alleen de mensen die je het hebt verteld.

 

aanvulling op mijn ''naamgenootje'': hou er ook rekening mee dat mensen telkens vragen hoe het gaat enzo. Vooral mensen die niet zo ''aanvoelen'' dat het moment niet zo geschikt is, zijn dan wel 's irritant. Daar heb ik dus ook van geleerd...