Hoi dames, Ik zit ergens mee en ben benieuwd naar jullie mening. Wij wonen nu ongeveer een half jaartje in ons nieuwe huis, in een heerlijke buurt Mijn oudste word over 3 maanden 3 en de jongste is net 1 geworden. Het is hier een kinder rijke buurt en dat is heel erg leuk, en hier in de straat wonen ook een aantal kinderen. Nu vind ik het hardstikke leuk als mijn oudste (de kleinste snapt dat nog niet echt natuurlijk haha) daar lekker mee speelt en daar vriendjes mee maakt maar nu het punt : verderop in de straat woon een meisje van 6 jaar en nog wat verder woont haar vriendinnetje van school van 8 jaar deze meiden willen nu bijna elke dag komen spelen als ik thuis ben.. ik ben een paar tellen thuis en dan komen ze al aan de deur om te spelen ik vind het aan de ene kant hardstikke leuk want mn dochtertje vind het geweldig die grote meiden maar aan de andere kant denk ik wel soms van.. pff moet dat nou al weer...? misschien heel dom hoor maar dan denk ik van pff ik wil ook wel ff rust en gewoon even mn huishouden kunnen doen e.d. nu lijkt het hier dan meer op een entertainment show. Mijn gevoel komt misschien ook wel door het best grote leeftijdsverschil tussen de kids..hoeft geen probleem te zijn natuurlijk, maar de meiden willen liefst buiten voor spelen maar ik laat mijn kleintje dat niet doen zonder toezicht van mij of mijn man ook niet verderop in de straat in het speeltuintje. Ook praten de meiden onderling soms met andere woorden dan die ik wil dat mijn dochter overneemt. Hier zeg ik dan ook natuurlijk wel wat van. maar ik moet gewoon aan de situatie wennen ofso.. dat ik niet lekker nog de hele tijd kan tutten met mn dochter ofso, ofja ik weet het ook niet goed, van wat mag wel, wat mag niet klinkt misschien dom en kneuterig maar zo voel ik het ff haha misschien is dit weer zo'n ""loslaat"" gebeuren nougoed, iemand die me begrijpt of snapt? hahaha groetjes!
Ik denk dat ik wel snap wat je bedoelt hoor..... Hier een zelfde soort situatie, mijn dochter is nu 4 en speelt graag buiten. Nou is er een meisje in de straat van haast 12 jaar en zij komt vaak om te spelen. Als mijn vriend en dochter samen in de tuin zijn komt ze er altijd bij hangen. Als we aan komen rijden en ze is buiten komt ze ook altijd direct om te spelen, wij vinden het helemaal niet leuk ( vinden het leeftijdsverschil veel te groot) we kunnen nooit eens als gezin buiten zijn. Nou hoor ik meer moeders in de straat hierover klagen, ze speelt namelijk nooit met leeftijdgenootjes altijd kinderen die veel jonger als haar zijn. Nou hadden wij al heel lang het idee dat ze geestelijk niet helemaal zoals andere kinderen is, nou begreep ik laatst van weer een andere moeder dat dit ook zo is. En ergens vind ik het wel sneu voor haar, mijn dochter heeft er veel plezier in om te spelen met haar, dus soms denk ik nou vooruit. Maar 9 van de 10 keer verzin ik iets...ook niet leuk, maar oké. Ik denk dat je ook naar je dochter moet kijken, zij vind het leuk, dus af en toe samen spelen is misschien helemaal niet erg, maar ik zou eerlijk gezegd wel duidelijk zijn, dat het niet altijd feest is wat dat betreft. Ik hoop dat je er wat aan hebt, ik weet niet of mijn reactie is wat je zoekt, maar herkennen doe ik het in elk geval!!!
ik snap je ook. Hier een bijna 4 jarige die graag in de speeltuin speelt achter ons huis, met de buurmeisjes van 5 jaar en ouder. Ze mag van mij nog niet alleen en ik ben zelf erg moe en zie het dus ook niet zitten om daar elke keer bij te zitten of de hele bubs in de tuin te hebben. Maar heb gelukkig een man die ook graag tijd met zn dochter besteedt, dus afgesproken dat hij s avonds altijd 3 kwartier of een uurtje de speeltuin in gaat met haar. Kan ze met al haar buurtvriendjes spelen.. ik kan straks met de baby erbij ook geen hele dagen in de speeltuin hangen
Is bij ons ook herkenbaar. Onze dochter (net 2) wil ook steeds met andere meisjes uit de straat gaan spelen (4 en 6 en 6 jaar). Meestal blijven ze in de tuin spelen (omheining). Het fijne daarbij is, is dat het niet altijd bij ons is, maar dat ze elke dag van tuin wisselen en daarvan de moeder dan de kinderen in het oog houdt. Nu het slechter weer gaat worden, heb ik er minder zin in. Onlangs regende het en kwamen twee meisjes bij ons aan de deur en vroegen om te spelen. Geen probleem, bij ons beneden staat er genoeg. Maar zij krijgen de leeftijd dat ze op de slaapkamer willen spelen en dat laat ik (nog) niet toe. Ik krijg enkel schrik dat ze elke dag voorbij komen en dat zie ik dan ook weer niet zitten!
oke gelukkig dus wel herkenning ja ze vind het wel leuk, maar soms spelen ze te ''moeilijke" spelletjes voor haar en dan hangt ze er zo verloren bij of heeft er echt geen plezier aan, dan grijp ik natuurlijk wel in en dan willen ze alleen boven spelen, dat mag dan soms even van mij maar liever heb ik het eigenlijk ook weer niet omdat ik mn dochtertje gewoon nog best jong vind. ze is ook altijd helemaal gesloopt als ze geweest zijn dus dat is ook voor hier thuis niet altijd ideaal maarja misschien moet ik wat vaker nee zeggen of wat verzinnen want het is nu bijna elke dag raak en dat vind ik toch zelf ook niet echt fijn meer. ze blijven dan ook neit even maar gelijk de hele middag tot 5 uur.. klinkt erg maar ik zit dan echt te kijken van oke.. nog zo lang en dan gaan ze weer.. erg he! hahaha vind ik ook wel stom van mezelf maarja ik voel het ff zo haha ik weet ook niet goed wat ik er mee moet.. het is aan de ene kant leuk maar gewoon niet de hele tijd.. nu hoorde ik van het meisje van 6 dat ze wel mocht spelen hier, maar dat haar moeder het raar vond dat ze ging spelen bij mensen die ze niet kende.. ja uhh hun komen bij ons aan de deur!? wat ik daar mee moet weet ik ook niet maar goed, dat laat ik maar ff denk ik haha
@clapat ja dat is hier dus ook ze willen op de kamer spelen of ze willen in het speeltuintje gaan spelen maar ik heb mijn dochtertje nog nooit bij hun laten spelen, ze zijn ook 6 en 8 en die van 6 is met 7 kinderen thuis, dus ik heb het idee dat die moeder er niet op zit te wachten dat die van mij daar gaat spelen, en ik heb daar zelf al helemaal geen gerust gevoel bij want ik denk dan dat die moeder misschien niet zo op zal letten, omdat haar kinderen wel de leeftijd hebben om al zelf te kunnen spelen, maar mijn dochter nog niet vind ik..
Je kunt toch met jezelf een vaste dag afspreken dat ze kunnen komen spelen. Dat ook uitleggen aan de "vriendinnen". En dan als reden dat het niet altijd goed uitkomt en dat het erg vermoeied is voor jouw kindje omdat die nogal klein is nog. Dan komen ze ongetwijfeld alleen nog op "jouw" dag. (en dan neem je wel een schooldag waarbij ze ook 's middags op school zitten natuurlijk)
Spreek inderdaad 1 vaste dag af. Zeker nu het herfst/winter wordt, zit je straks elke dag met ze 'opgescheept'. Hier ook regelmatig bezoek van 2 vriendinnetjes (3 en 7) van mijn dochter (3). Daar baal ik ook wel eens van, maar het komt ook door mijn dochter, want zij wil (nog) niet bij die meiden binnen spelen. Gelukkig zijn ze bij mooi weer ook heel veel buiten (of stuur ik ze gewoon naar buiten)
ik vind het maar een aparte situatie eerlijk gezegd. Die van 6 mag dus alleen naar mensen die ze niet kent om te spelen? Ik zou denk ik afspraken maken met haar ouders. Als jij het ok vindt dat ze af en toe komen spelen dan zou ik idd zo'n afspraak maken. Maar ook tegen haar ouders zeggen dat je het dus goed vindt als ze op die en die dagen langs komen en dat ze dan ook na een uurtje of 2 weer iets anders gaan doen.
Hier ook aan de orde. Het begon toen mijn buurmeisje (9) een dag met mijn zoon in het hofje achter ons huis ging spelen. Sindsdien wil hij het elke dag. Maar alle kinderen in het hofje zijn ouder en gaan al naar school. Ze zijn variërend van 5 tot 9 jaar. Alleen is hij nog te jong om alleen in het hofje te blijven want hij loopt er zo uit als hij iets interessants ziet. Maar ik wil niet de hele dag in het hofje blijven. Wij hebben een trampoline in de tuin en nu weten alle buurkindjes dat en komen ze aan de deur om te vragen of ze daarop mogen of dat mijn zoon buiten wil spelen met gevolg dat ze alsnog op de trampoline zijn, Op zich vind ik dat niet erg want mijn zoon vermaakt zich en ik heb er zicht op. Alleen afgelopen weekend stonden er 6 kinderen in mijn tuin en dat vond ik te veel van het goede. Uiteindelijk bleef er 1 jongetje over en die kwam binnen spelen. Maar ik moet nog even wennen hoor aan vriendjes binnen of in de tuin, helemaal omdat ze niet van zijn leeftijd zijn. En inderdaad dat loslaten. Pffff, erg moeilijk.
Wat mankeert er aan om gewoon eens nee te zeggen. Zou het ook niet fijn vinden elke dag kinderen aan de deur of om te spelen. Stel een of twee dagen in de week in dat ze langs mogen komen. Snappen ze best als ze zes en acht jaar zijn. ( doe dat wel zonder je dochter er bij haha want die wil natuurlijk maar al te graag wel met die meiden spelen) Heb wel geleerd er van in loop der jaren dat ook nee wel eens goed is. Want ook ik maakte deze fout in het begin toen mijn zoon vriendjes en zo kreeg ja is goed ja is goed ja is goed. Maar niet elke dag.
hoi dames, thnx voor de reacties @pasja ja dat wennen he dat gevoel heb ik zelf ook de hele tijd haha @knap nee er is niets mis met nee, ik had het er gister nog over met een vriendin en khep nu ook besloten om gewoon te zeggen dat ze 1 a 2 x mogen komen spelen in de week en dat dat dan wel best is en niet een hele middag lang, omdat dat veel te druk is voor mn meisje ze is ook altijd niet te genieten namelijk als ze weg zijn, helemaal uit dr doen en van slag, misschien zo erg vermoeid ofso?? ik moest gewoon even weten hoe dat bij andere gaat want ik vind het heus leuk dat ze vriendinnetjes uit de buurt heeft maar pff nee gewoon dus niet elke dag haha! En dat wat die moeder had gezegd van dat 6 jarige meisje was dat ze het raar vond dat dat kindje van 6 bij ons ging spelen omdat ze ons niet kende.. maarja ik dacht het zijn jou kinderen die aan mijn deur komen dusja, ik heb haar nog nooit echt ontmoet zegmaar, maar wel mn hand opgestoken naar dr, zal wel goed zijn hoor
Besefte me gisteravond dat wij het ook een tijdje hadden toen ze 2 was... Blijkbaar is het toch leuk spelen zo'n uk Alleen stonden ze hier structureel op de stoep als ze sliep... Dus 's avonds om 8 uur ofzo.. Tja dan is het niet moeilijk. Toevallig vandeweek stonden ze er weer en dochterlief ging maar wat graag met ze buiten spelen. Dus dat heeft ze ook gedaan. Gewoon op de stoep voor.. Zoals ze dat wel vaker mag.
Als je een schutting heb kan je ook zeggen als de deur dicht is dan niet en staat hij open dan mag je wel komen. Zo heb je het zelf in de hand. misschien kan je dat met alle buren afspreken dan is het voor iedereen duidelijk, staat er een poort open dan mag je komen is hij dicht dan is het even prive een vaste dag lijkt mij niet prettig, ben je haast verplicht thuis te zijn want we hebben afgesproken
ja dat met de poort kan ook, maar ze komen elke keer langs voren, en dan kijken ze door het raam, dus ook al zou de poort dan dicht zijn, dan denk ik dat ze dan alsnog langs voren zouden komen om het toch even te vragen zegmaar haha maar ik ga ook niet echt vaste dagen afspreken gewoon zeggen dat ze 1 a 2 keer in de week mogen komen spelen maar niet elke dag kunnen komen ookal zijn we gewoon thuis oid
Hier ook hoor! Mijn oppaskind van 7 woont hier in de buurt, en haar vriendinnetje ook. Die willen ook wel eens spelen. De ene keer prima, de andere keer niet. Ze vinden het ook vrijwel meteen prima als ik nee zeg, dan rennen ze alweer weg. Soms gaan we mee naar de speeltuin, soms komen ze binnen. Mijn dochter gaat ook niet alleen met hen weg. Ik heb ze nu al 'geleerd' dat ze niet moeten aanbellen, maar kloppen op het raam. Als ik dan even bezig ben, negeer ik het gewoon en gaan ze weer weg, of ik zeg even dat het niet kan. Ze maken zo in ieder geval geen slapende kinderen hier wakker. Ik zou dat in jouw geval ook doen: afspraken maken (bijvoorbeeld, niet na het avondeten, niet hard bellen) en gewoon niet altijd toestaan. Inderdaad, je hebt je eigen dingen, en het zijn niet jouw kinderen. Grote kans trouwens dat ze van hun ouders niet zomaar bij iemand naar binnen mogen gaan (mogen ze hier vaak ook niet, dan gaan ze het soms eerst vragen).
Lastig he. Want aan de ene kant is het voor je kind heerlijk om vriendjes in de straat/buurt te hebben, maar ze moeten niet je hele leven of dagritme gaan beheersen. Wij wonen nu sinds 2 maandjes in ons nieuwe huis, eengezinswoning met voor- en achtertuin. Moet zeggen mijn zoontje word deze maand 4 en de meeste in de straat zijn vanaf die leeftijd en hoger.. Ze komen nu ongeveer 1 x per week, vaak op woensdagmiddag, mijn zoontje echt ophalen om buiten te spelen. Ik ga er dan gewoon bij zitten met mijn tuinstoel in de voortuin en kan zo precies zien hoe of wat. Tot nu toe is er nog niemand echt uit de straat binnen komen spelen, behalve me buuf met der kind maar das een vriendin. Zou er ook not amused van zijn als het elke dag een hok vol zou zijn bij mij.. Maar.. ik vind gezelschap en samen spelen met andere kindjes wel enorm belangrijk voor mijn zoontje. Dus ik zou dan proberen af te spreken met de andere moeders om omstebeurt ofzo bij iemand binnen te doen met slecht weer. En met goed weer gewoon lekker voor de deur buiten.
Hier wonen weinig kinderen in de buurt, dus ik heb niet echt ervaring. Wel veel ervaring met afspraakjes met schoolvriendjes. En je kunt idd gewoon nee zeggen, als je er een keer geen zin of tijd voor hebt. Ik heb gemerkt dat ik het niet eens hoef uit te leggen, gewoon nee is genoeg (wel met de belofte van een andere keer). Ik ben twee middagen per week thuis en mijn zoontje mag dan 1x afspreken. Vaak mag hij op de vrije dag van mijn man ook nog wel afspreken, dus dat is dan 2x per week. Ik vind het wel genoeg zo, en zoon protesteert er gelukkig ook niet tegen, het is gewoon een van de regels hier.
Wij hebben niet echt buren, wonen nogal afgelegen. Maar ik herken soms een beetje vanmezelf hierin. Asl ik vroeger in delagere school zat en we kwamen de kleutertjes tegen wilden we die ook direct gaan vertroetelen en er mee bezig zijn. Soms wist ik ook waar die woonden, maar gaan aanbellen voor samen te spelen dat durfde ik niet. Ik speelde wle altijd met ons buurmeisje maar die was slechts 1 jaar ouder. Ik zou aan die oudere kinderen vragen of er geen leuke kindjes van hun leeftijd in de buurt wonen. En ja soms zal je eens moeten liegen. Misschien moet ej een paar afspraken maken met die vriendinnetjes. De kids en en ik Willa-Jo 16/08/2005 Guran 09/11/2006 Billy (meisje) 26/02/2008 Casimir 20/04/2012
Heel herkenbaar dit gevoel. Ik heb een zoontje van bijna 4 en sinds deze zomer hebben de buurmeisjes van 5 en 3 hem en onze tuin met trampoline, glijbaan ed ondekt. Het is begonnen op papadag en mijn man vond het wel best. Maar nu staan die meiden bijna wel dagelijks aan de poort te rammelen (er zit een schuifje op omdat ik ook een dochtertje van 2 heb en van mij mochten ze tot nog toe niet alleen buiten). Ik kan niet helemaal precies zeggen waarom ik nou not amused ben als de meiden komen. Ik vind het bijvoorbeeld naar als ze net komen als ik ga koken, ik kan moeilijk koken en 4 kinderen in de gaten houden (ze zijn nog vrij jong en spelen best wild namelijk), Ik vind het best vervelend als ze zo het huis in lopen, we hebben bv een zandbak en mijn kinderen mogen vaak of binnen of buiten spelen ivm het zand wat anders met bakken binnen ligt. Zij komen altijd naar ons en niet andersom, ik heb er soms gewoon geen zin in of puf voor of ik wil even wat huishouden doen ofzo. Ze zijn een beetje onhoudbaar, we hadden bv in de zomer een keer een zwembadje én de zandbak, mijn kinderen liepen in zwemkleding en mogen dan best vies en nat worden maar zij hadden jurkje&legging aan, nou ze springen alsnog ook als je waarschuwt zo in zwembad en dan in zandbak, een zootje natuurlijk. Volgens mij vond de moeder dat dan weer niet leuk. Mijn oudste mag nu soms rondjes fietsen om het blok met de meiden. Maar dan wil de jongste ook meedoen en ja, dat mag ze niet, of ik moet mee, zit ik dus met een schreeuwend kind. Verder zit de oudste net op school en als hij dan thuis is is hij moe en vind ik het ook leuk voor zijn zusje als ze lekker even samen kunnen spelen. (Maar als zoon de meisjes ook maar gezien heeft zeurt hij tot hij met ze mag spelen, hij vindt ze nl reuze interessant) Toch herken ik het gevoel dat ik een zeur ben, ik moet denk ik gewoon wennen. Ik denk dan, laat ze dan maar op papadag spelen dan heb ik er geen last van en mijn man vindt het prima dus OK. We hebben trouwens nu wel een beetje contact met de ouders dus als dat verder gaat kunnen we afspraken maken over spelen bijvoorbeeld. Ik zeg ook best vaak nee maar heb het idee dat de meisjes me maar een zeurmoeder vinden. Ik heb trouwens in de buurt een moeder-vriendinnen-groep met kleine kinderen dus daar doen we ook al veel contacten op, het is niet zo dat mijn kinderen geen vriendjes hebben of mogen maken in de buurt! Sorry het is een beetje een lange reactie geworden maar ik herken me gewoon heel erg in je verhaal.