Ik hoop dat jullie of dit herkennen of een goeie tip hebben. Mijn dochter is 5 jaar en als ze 's avonds naar bed gaat, gaat het goed. Maar ze komt vervolgens uit bed, dan breng ik haar terug. En ze komt er vervolgens nog tig uit. Niets helpt, straffen niet, rustig praten, niet dingen afpakken enz. niets!! Dan pak ik een knuffel uit haar bed, gaat ze nog meer hysterisch huilen en dreigen dat ze nu helemaal niet gaat slapen. Uiteindelijk geeft mijn man haar de knuffel terug, soms gaat ze dan slapen en soms ook niet. Maar ik vind dat dus niet de oplossing. Ze moet luisteren en leren dat ze straf krijgt als ze niet luisterd. Ze is brutaal, ze luistert niet. Ik stapelgek van haar! Is dit normaal voor een kind van 5? Bij anderen en op school is ze lief, verlegen en aardig voor iedereen. 's Nachts heeft ze dit ook steeds vaker en ik kan er steeds moeilijker mee omgaan. Ze gaat rond 19.00 uur/ 20.00 uur naar bed, zou dit te vroeg zijn? (ik hoop het niet overigens).
Thijmen gaat ook zo rond half 8 naar bed. Bedtijd vind ik niet zo raar. Weet je ook waarom ze uit bed komt? Is ze bang voor iets of heeft ze moeite met in slaap vallen? Ik zou in elk geval nooit haar knuffel afpakken, dat vind ik iets heel gemeens in zich hebben. Wat je zou kunnen proberen is om haar gewoon meteen zonder iets te zeggen weer terug in bed te leggen. Als ze er dan weer uit komt weer... enzovoort. Geen drama maken, niet boos worden, gewoon terugleggen. Meestal leren ze dan dat uit bed komen niet zo veel zin heeft.
De tip is, gewoon terug leggen en niks zeggen. NIET de strijd aangaan en geen knuffel afpakken. Dus gewoon steeds terug leggen, desnoods de deur op slot als ze steeds haar kamertje uit loopt. Waarom komt ze haar bedje steeds uit? Is ze ergens bang voor of wil ze gewoon niet slapen? Als het het laatste is toch gewoon doorzetten. Laat maar even schreeuwen zou ik zeggen. Hebben we hier ook een paar keer gedaan, en toen wist meneertje dat het geen zin had. Hoe meer we tegen hem gingen praten e.d hoe meer hij zich ging verzetten namelijk. Bedtijd is normaal hoor, is hier ook tussen 19.00 en 19.30.
Zou gewoon 1 methode kiezen en mijn voorkeur zou dan ook uitgaan naar die zoals chocolaatje beschrijft. Dit consequent volhouden. Zeker geen knuffels afpakken of de discussie/ strijd aan gaan want dat helpt niks.... Als ze haar kamer uit komt steeds terugbrengen en in bed leggen zonder veel te zeggen. Ben duidelijk en houdt deze methode dan ook een hele tijd vol. Als je steeds iets anders probeert dan heeft het sowieso weinig nut denk ik! Succes... bedtijd lijkt mij overigens heel normaal!
Onze dochter is net 3 jaar, dus waarschijnlijk heb je helemaal niets aan mij Wat wil je dochter precies als ze uit haar bed komt? Is ze niet op zoek naar aandacht? Negatieve aandacht is natuurlijk ook aandacht..... Komt ze ook echt naar beneden of komt ze gewoon uit haar bed? Onze dochter kwam steeds uit bed en uiteindelijk bleek het echt een vraag om aandacht, die hebben we haar niet meer gegeven en toen ging het vanzelf over. Eerste dagen vonden we haar slapen op de grond, daarna bleef ze gewoon in bed maar met speelgoed en toen was het ineens over. Als ze ook echt naar beneden komt zou ik idd de tip van chocolaaje volgen.
Hmm wij lopen dus niet meer mee naar bed. Ik breng dr naar bed, papa stopt dr nog even in.. Maar ik ga geen 6x naar boven om dr opnieuw in bed te leggen. Sinds we dat doen gaat het eigenlijk steeds beter. Ze komt nog wel elke avond een kusje brengen... (vaak als ik denk dat ze al slaapt) maar gaat daarna zelf terug naar bed en komt er meestal niet meer uit.
Wij gebruiken een beloningssysteem als ze netjes in dr bed blijft Zodra ze lastig gaat doen met slapen, zet ik t in en werkt - tot nu toe - perfect. De volgende ochtend mag ze een kruisje zetten, na 10 kruisjes krijgt ze een cadeautje.
Ze wil niets. Ze kan niet slapen zegt ze of ze zegt weet ik niet. Er is niets in elk geval, ze verzint vanalles....water drinken (doet ze altijd al na tanden poetsen), we hebben niet gezwaaid, we hebben geen verhaaltje gedaan. Wat allemaal wel zo is natuurlijk. Ik heb wel eens geprobeerd om niets te zeggen en gewoon weg gaan maar dan schreeuwt ze net zo lang tot we komen of tot haar broertje wakker wordt. Het is ook niet elke dag. Maar wel steeds vaker.
ja dat haar broertje wakker word is wel vervelend. dan heb je er gelijk 2 wakker. dus laten schreeuwen doe je dan ook niet 123. kan ze niet een boekje bladeren/ lezen voor ze gaat slapen, gewoon zelf zonder iemand erbij, word ze vanzelf wel moe (mischien)
Ze is 5, kun je niet heel uitgebreid met haar hierover praten? Op een ander, rustig moment? Vragen wat ze eigenlijk wil dat er gebeurt als ze zo uit bed komt? Wil ze een ander bedritueel? Of dat mama ietsje langer blijft bij het naar bed brengen? Of zelf nog een boekje lezen in bed? Of is ze simpelweg nog niet moe en gaat het goed als je bedtijd met een half uur verlaat? Zomaar laten gillen en negeren zou ik niet doen, ze heeft duidelijk aan dat ze ergens behoefte aan heeft, maar kan het misschien op het moment zelf moeilijk uitleggen.
Mja wij vertellen en dat we naar beneden gaan.. Even koffie drinken en dat ik dr niet meer uit bed wil zien tot de volgende ochtend. Laten haar alleen terug naar bed gaan omdat het puur om het instoppen en de aandacht leek te gaan. Op zich niet erg.. Ze mag zoveel aandacht als ze wil maar niet 16x op 1 avond. Op een gegeven moment moet er gewoon geslapen worden. Vaak rommelt ze dan nog wel even met een boekje of vind ik 's avonds als ik ga kijken 2 playmobil poppetjes in bed. (alhoewel ze laatst met dekbed en kussen in de gang lag te slapen? Raar kind )
Ik zou toch doorbijten zoals ik eerder heb vermeld. Ze is tenslotte al 5, dus weet dondergoed dat je steeds weer terug komt. Gewoon een paar keer lekker laten schreeuwen. Gaat dan vanzelf wel over, zolang ze in de gaten blijft hebben dat je toch steeds terug komt zal ze het blijven doen. Mijn zoontje verzon ook vanalles om maar uit bed te kunnen komen: Ik ben bang, ik ben ziek enz.. (en hij is pas 3) Paar keer gewoon doorgezet en het is over. En tja.. Hier werd zijn zusje er ook een keer wakker van en had ik mijn handen vol, hoort erbij en is vervelend. Ook andersom meegemaakt, de jongste wilde niet slapen en ook een paar keer laten schreeuwen en dan werd de oudste wakker. Maar nu is het gewoon over en slapen ze beide prima. Consequent zijn dus! En het is niet iets dan in een keer lukt nee, kan best een week of een paar dagen duren.
Wat bij mijn dochter werkte, was om van te voren door te nemen wat ze allemaal nodig had (flesje water nabij, goede knuffels mee etc) zodat ze geen reden had om daarom te roepen en dan spraken we af dat ze even zelf mocht lezen/spelen in bed en dan nog één keer om mama óf papa mocht roepen en dat we daarna niet meer zouden komen. Ze mocht niet van haar kamer af (behalve om naar de wc te gaan, maar dat moest ze ook alleen doen) Dat werkte erg goed. Ze wist waar ze aan toe was en doordat ze ons nog één keer mocht roepen had ze ook geen reden om eerder te roepen (want we kwamen echt maar één keer) Binnen 2 dagen speelde ze nog even in haar bed en riep ze één van ons op het moment dat ze wilde gaan slapen, zodat we haar konden instoppen. Oh, en ik heb ook tegen haar gezegd dat ze zelf moest weten wannéér ze ging slapen, want ik kon haar toch niet in slaap maken. Als ze maar in haar bed bleef, zachtjes deed en niet om ons riep. Verder moest ze het zelf maar zien. Doordat ik dat zei, kon ze geen machtsstrijd meer maken van het moment dat ze gaat slapen. Ik ben persoonlijk geen fan van beloningssystemen voor dingen als slapen, eten en plassen. Ik probeer mijn dochter zelf de verantwoordelijkheid te geven ipv dingen voor mij of voor een beloning te doen.
Ik zie het verschil niet zo? Ze moet het van jullie alleen doen en jullie komen niet meer als ze roept. Dan is het toch eigenlijk een straf dat jullie niet meer komen als ze zou roepen? Doet ze het dan voor zichzelf?? Je beloont dan niet, maar je straft wel. De 'verantwoordelijkheid' ligt in beide gevallen dan toch bij het kind? Of eigenlijk zie ik er niet zoveel verantwoordelijkheid in.. Ze moeten het gewoon maar zo doen zoals wij willen.. Daarbij, mijn dochter blijft dan wel huilen/roepen tot ze een ons weegt en er achter komt dat er idd niemand gaat komen. Dat vind ik zo sneu. Overigens niets ten nadele van jouw manier hoor, als het voor jouw kind werkt, prima natuurlijk Als je niet wil belonen hoeft dat ook niet, maar vind t onzin dat ze het op deze manier voor zichzelf doet en verantwoordelijkheid neemt, want dat is niet zo .
Verantwoordelijkheid nemen is een groot woord, maar ik weiger de strijd aan te gaan met dingen waar ik geen invloed op heb. Dus ik beslis wanneer ze naar bed gaat, zij beslist wanneer ze gaan slapen. Ik beslis wat we eten, zij beslist hoeveel ze eet. Dat is een beetje het principe wat wij hanteren. Anders maakt dochter er al gauw een machtsstrijd van. Als wij willen dat ze gaat slapen, dan doet ze dat juist niet, en daar kreeg ze dan de aandacht mee. Het 'alleen' doen met inslapen is puur zodat het duidelijkheid geeft voor haar en voor ons. Zij had deze grens nodig en doordat ze ons wel 1 keer mag laten komen, hoeft ze het niet helemaal alleen te doen. Voor haar werkte het meteen goed, heeft eigenlijk geen avond meer moeilijk gedaan nadat we dit hadden ingevoerd. Afspraken zijn prima te maken en ze zal dan ook niet blijven roepen tot ze een ons weegt (ze is ook een jaar ouder dan je dochter, dat scheelt misschien)
Het punt is dat ze door de duidelijke regels niet meer roept. We komen wel, maar maximaal 1 keer, en dan is het positieve aandacht. Ik vind het pas een straf als ik 10 keer op een avond boos op haar wordt omdat ze toch steeds om (negatieve) aandacht vraagt. Daar wordt niemand gelukkig van.
Ik heb nu een beloningssysteem geprobeerd. Ze heeft 1 sticker en het lijkt alsof ze extra uit haar bed komt hoor. Ik laat haar voortaan iets langer opblijven dan haar broertje, zodat hij al wat vaster slaapt, die slaapt vrijwel meteen over het algemeen. Maar ik loop naar beneden en 1 tel later staat ze er weer, ze loopt me gewoon achterna. Ze staat er gewoon te lachen. Ze doet het echt om te klieren. En dan zei ze ook nog: ik vind het niet erg dat ik nu geen sticker krijg, dan krijg ik er morgen wel een. Pffff tot 10 tellen is af en toe niet lang genoeg . Maar goed, gisteren was het maar 1 x en 1 x 's nachts. Maar wanneer krijgt ze geen sticker? Als ze helemaal niet uit komt of maakt 1 x niet uit? Dat vind ik lastig.
Ja hier ook.... Maar onze dochter is wel gevoelig voor straf. Ze mag van mij namelijk altijd opblijven vrijdag en zaterdagavond. Alleen als ze door de week goed gaat slapen. Dat is ook altijd het eerste wat ik zeg als ze loopt te spoken...Kijk uit, want anders mag je niet opblijven... Dat werkt. Want ik heb het namelijk ook echt een keer doorgevoerd toen ze vervelend bleef doen. Dus dat weet ze nu. De methode om haar steeds nee te leggen en niks meer te zeggen helpt ook. Dat doet de Nanny op tv van EHBO bij opvoeden ( ofzo)