Mijn dochtertje van 2,5 is een ontzettend vrolijke, lieve meid met veel praatjes. Maar helaas is ze ook ontzettend koppig. Alles moet op haar manier en als het niet zo gaat dan kan ze een woede aanval krijgen. De laatste tijd kan ik er steeds minder goed mee omgaan, steeds vaker mijn geduld verliezen wat ook gepaard gaat met een groot schuldgevoel Wat ook weleens gebeurd is dat ze "s nachts wakker word en dan is niks maar dan ook niks goed! ik mag niet bij haar bedje staan, ik mag haar niet optillen maar ook niet weggaan. ze huilt en schreeuwt dan alleen maar. na een half uur is ze klaar en lacht ze weer en is het goed. Ik weet niet meer wat ik hier mee aan moet, herkend iemand dit? heeft iemand tips?
Mijn dochter is ook zo'n koppige ezel! Dus ja ik herken het en nee geen tips.. ik weet zelf ook niet goed wat er mee aan moet af en toe...
Herkenbaar! Helemaal niet erg dat het je af en toe te veel is; je bent een mens! Voor de koppigheid overdag hielp het hier om mijn dochter keuzes te geven (en ik bepaalde zelf de keuzes). Bijvoorbeeld als we wegmoesten: "Wil je je roze of je blauwe jas aan?" "Doe je zelf je jas aan of moet ik helpen?" Bij het eten: "Wil je een banaan of een appeltje?" "Mag ik ook een hapje van jouw doperwtjes of eet je dat hélemaal zelf op?" Voor het slapen gaan: "Loop je zelf de trap op of zal ik je dragen?" Zullen we vanavond Nijntje of Dikkie Dik lezen?" Je vragen dus gesloten houden en maximaal twee keuzes. Zo heeft jouw dochter het gevoel dat ze zelf mag beslissen, maar jij geeft de keuzemogelijkheden. Voor de nacht weet ik het niet zo goed. Wat ik deed bij huilbuien was mijn dochter vasthouden en haar gevoelens uitdrukken. Klinkt vaag, maar ik bedoel dat ik dan zeg dat ze verdrietig is, dat dat mag en dat ze eerst maar eens lekker moet uithuilen. Daarna zeg ik iets als: "Rot hè als je je zo verdrietig voelt." Dat deed ik al heel jong bij mijn dochter. Hopelijk heb je iets aan mijn tips.
Idd de tips hierboven en verder vooral vaste structuren inbouwen. Altijd eerst aankleden en dan pas ontbijten, dat soort dingen, (wel net in de volgorde die jou uitkomt natuurlijk ). Die dingen ook aankondigen: over 5 minuten gaan we eten. Over 2 minuten gaan we eten. Nu is het tijd om te eten. Dan zijn ze even voorbereid op wat er komen gaat en is de strijd veel minder. En als ze de strijd aangaan: zo min mogelijk op reageren. Ze komt aan tafel, en zoniet dan kan ze na 1 waarschuwing op de strafplek. Gewoon rustig blijven, niet boos gaan lopen doen, daar wordt het alleen maar erger van. Rustig, maar beslist handelen, consequent blijven en dus echt niet afwijken van de regels. Wat betreft 's nachts: ik denk dat ik er, als het maar af en toe gebeurt, gewoon naast zou gaan zitten, misschien een slaapliedje zingen en zodra het rustig is weer weggaan. In ieder geval geen of zo weinig mogelijk licht aan, zodat ze ook zo min mogelijk echt klaarwakker wordt van dat licht.
dank jullie wel voor de tips dames! ik zal de 2 keuzemogelijkheden zeker proberen! En wat betreft vaste structuren dat probeer ik ook zoveel mogelijk, ik merk dat ze daar inderdaad behoefte aan heeft! Ik ga hier zeker mee aan de slag, nogmaals bedankt!