Is jullie relatie veranderd?

Misschien moet je wat meer positieve dingen stoppen in je relatie en dingen soms laten voor wat ze zijn. Mijn man ruimt bijv nooit de vaatwasser in maar zet alles op het aanrecht waardoor ik het kan doen. Tijdje boos on geweest maar dat kost zoveel energie voor zoiets stoms! Hij vind het prima dat ik straks drie dagen met een vriendin wegga, de lieverd. Zo weeg ik alles tegen elkaar af.
Ik stuur hem weleens een berichtje dat ik van hem hou, vraag baar zijn dag en luister met interesse, geef hem vrijheid en laat vooral merken hoe blij ik met hem ben. Wat je erin stopt, krijg je terug!

Maar onze relatie is ook anders hoor, vroeger ging alles automatisch, nu maken we bewust tijd voor elkaar en geef ik hem bewust positieve aandacht. Dan kun je het, als je dan wel eens ruzie hebt, ook veel beter aan als stel.

Sterkte!

 

Na de eerste (huilbaby) zijn we wel even door een diep dal gegaan.. tegenwoordig (volgende 2 kinderen waren/zijn vrij makkelijk) gaat het een stuk beter. Zit ook beter in mijn vel.

 

Pfff... is onze relatie veranderd? Ja, ik denk het wel. Maar niet drastisch. Het is in elk geval niet zo dat we meer conflicten hebben. Of minder... Soms komen we er achter dat we niet hetzelfde denken over iets opvoedkundigs, maar daar zijn we al snel samen uit. We vinden het allebei belangrijk om één lijn te trekken. Alle taken zijn ook goed verdeeld, dus we verwijten elkaar niet dat de ander te weinig doet of zo.

Ik denk dat elke relatie wel verandert, ook zonder kinderen. Mensen veranderen nu eenmaal. Maar dat hoeft geen grote consequenties te hebben.

 

ik denk dat het heel bijzonder is als je relatie niet veranderd als je kinderen krijgt!

bij mannen is het wel zo dat ze niet zelf bedenken dat jij iets van ze verwacht en als je aangeeft dat je iets verwacht dat jij niet moet verwachten dat ze het meteen doen. dus met andere woorden: wil jij graag dat hij het vuilnis buiten zet (om in de clichés te blijven) dan vraag je of hij het vuilnis buiten wil zetten. wij vrouwen bedoelen dan: het liefst meteen. een man bedoelt: ergens vandaag.

dit hielp mij te beseffen dat hij best wel dingen wil doen, maar wel op zijn manier en niet op de mijne. Accepteren van elkaar dat je anders bent en dingen anders doet.

Doet hij te weinig met de kinderen?

 

Ja, onze relatie is veranderd. We hebben nogal zware jaren achter de rug, dus heel erg veel romantiek heeft er de afgelopen jaren niet ingezeten. Dat accepteren we beiden gewoon maar voor wat het is: als alles straks weer rustiger is en onze tweede dochter hopelijk geen huilbaby zal zijn, of we eventuele problemen sneller onder controle zullen hebben dan bij onze oudste, zal er weer meer tijd voor elkaar komen, voor uitstapjes met z'n tweeen, enz enz.

Ik denk dat in de tropenjaren van kleine kinderen hebben, je gewoon ook je verwachtingen bij moet stellen. Ik zie veel mensen om me heen dan nog steeds willen dat ze voortdurend vreselijk verliefd zijn en allerlei romantische dingen met elkaar doen.
Ik beleef dat anders: we hebben nu de taak om met z'n tweeen onze kids een goede start mee te geven en daarin zit op dit moment gewoon meer onze verbondenheid dan in allerlei leuke romantische dingen. Die gaan straks wel weer meer ruimte krijgen.

 

Ondanks dat wij momenteel heel moe zijn door alles wat er gebeurd is en door het op en neer pendelen naar het zh (pre-eclampsie, HELLP, keizersnede en met 33 weken ons meisje geboren) heb ik het idee dat we meer van elkaar zijn gaan houden na de geboorte. Natuurlijk is het nog pril want ze is er nog maar net maar als ik naar hem kijk als ie haar vast heeft, de liefde die er vanaf straalt, dan hou ik nog meer van hem dan ik al deed. Wist niet eens dat dat kon.

Bij hem denk ik dat dat gevoel ook sterker is geworden omdat ie nu ineens bezig is met trouwringen, de manier waarop ie kijkt en doet en hij wil ineens een tattoo (nou dat had ik van hem echt NOOIT verwacht want dat is helemaal normaliter zijn ding niet) met haar en mijn naam.

Van dat laatste heb ik gezegd dat ie daar goed over moet nadenken want zijn dochter zal altijd zijn dochter zijn maar met een relatie weet je dat nooit natuurlijk. Maar hij is er vol van overtuigt dat het zo moet en goed blijft.

Dus ja, onze relatie lijkt wel veranderd. Maar over een tijdje kan ik je daar vast nog meer over vertellen .

Van mij uit ben ik in ieder geval blij en dankbaar met de vader van mijn prachtige dochter.

 

Ik denk dat het alleen maar ten goede is veranderd.

 

Ja onze relatie is veranderd maar wel in de positieve zin. Ik geloof echt dat het geven en nemen is. Soms wat geven de andere keer wat nemen. Wij maken ook echt 1x per maand minstens een avond vrij om samen wat leuks te gaan doen. Voor deze maand staat het ook al gepland. Anders zijn we alleen ouders van..

Tijd en oog voor elkaar maken , het valt niet mee. Ik ben nu 3 weken geleden bevallen maar ik zorg ervoor dat ik elke dag dat mijn man uit zijn werk komt ik ook aandacht heb voor hem. Hoe moe en wat dan ook ik ben.

Ik zeg een relatie is een fulltime baan !

 

Onze relatie is zeker veranderd. Maar dan in de positieve zin.
In 2010 de MMM in gegaan vanwege PCO. Manlief is bij elke afspraak aanwezig geweest. Ups en Downs gehad. Maar kan achteraf zeggen dat onze relatie er sterker door is geworden.

Toen Milan geboren is, heeft hij mij echt in de watten gelegt...
En omdat ik veel napijn had vanwege de ks, heeft hij ook echt alles gedaan van boodschappen tot de wasmachine ( met hulp ) gedaan.. Noem maar op.

En nog steeds een topVader, had mij geen andere man willen wensen en nog steeds niet. Zelfs de Romantiek zoekt hij vaak op. En neemt mij geregelt mee naar een biosje of uiteten.

Dus nee mag zeker niet klagen. En af en toe een disscussie thuis ( noem het geen ruzie) mag en is ook volgens mij helemaal niet vreemd. Want een klein kindje ( een dreumes voor ons) die de hele dag aandacht vraagt en huilt is ook niet makkelijk en je raakt er licht geirriteerd door.

 

verscrhikkelijk... zelf zo erg dat we misschien wel uit elkaar gaan (niet alleen daardoor natuurlijk maar wel een onderdeel van )..

mijn tip ook altijd neem(als het gegunt wordt) geen kinderen om te lijmen werkt zo niet...

 

Ik moet wel zeggen dat wat jij nu allemaal zegt mij doet denken aan mijn 1e relatie.. Wij zijn nu een samengesteld gezin. Ik had in mijn 1e relatie altijd het idee dat ik de kar moest trekken. Alle inicatieven moesten van mij uit komen. En dan kunnen ze zeggen mannen zien dingen niet, nou hij was gewoon lui!

Ik kan je alleen adviseren praat erover. Bij mij is het uiteindelijk stuk gelopen ik trok het echt niet meer. Maar ik heb nu alle geluk van de wereld! Succes meis!

 

Jouw verhaal herken ik heel goed. Zelf ook meegemaakt, maar toen had ik geen kinderen en ben weggegaan.
Ik kon de zoveelste ruzie niet meer aan.
De vraag wat je je moet stellen: is hij zo altijd al geweest voordat jullie kinderen hadden of is zijn houding verandert doordat er opeens kinderen in het spel zijn?
De relatie nu met kind met mijn nieuwe vriend, ja onze relatie is veranderd en ook zijn wij de eerste 8 weken door een moeilijke periode gegaan. Zoveel dat er opeens verandert was, dat heeft tijd nodig. Wij hebben er goed over gepraat, want voor de geboorte wisten we dat het van 2 kanten goed zat, dus dat de geboorte van onze dochter de nodige verandering teweeg had gebracht.
We hebben na de geboorte een 3 maand nodig gehad om weer even te wennen dat alles anders is, niet slechter maar anders.
We houden nog enorm van elkaar en elke uitdaging die onze dochter meebrengt, laat ons elke keer dichter naar elkaar groeien.

 

Na de eerste gingen wij alleen maar meer van elkaar houden. Na de 2e nog meer, maar door hellp, onze te vroeg en te klein geboren meisje, mijn tia, nierfalen en alles daar om heen zit ik nu al bijna 9 maanden in de ziektewet, mijn man is ook net 3 maanden overspannen thuis geweest door alles wat er gebeurd is. De spanning kwam er 3 maanden terug ineens uit. En dat was wel even moeilijk, ik ben blij dat hij in ieder geval weer halve dagen werkt nu, want zolang op elkaars lip zitten is niet goed.
We letten wel goed op dat we ook samen dingen blijven doen, lekker vaak uit eten, dagje weg met de motor, dat soort dingen. Dat doet ons wel echt goed. Ik denk dat wij er volgend jaar weer super sterk voor staan samen Mijn man doet echt super zn best om veel taken van mij over te nemen, en ik doe echt mn best om zoveel mogelijk zelf te doen. We zijn nu alleen even over de kop geslagen zegt mijn man. Maar dat komt allemaal weer goed

 

Ja het verandert, dat is mijn mening althans. Wij waren (vooral ik in dit geval) elkaar een beetje uit het oog verloren toen de kleine net geboren was. Ik had alleen maar oog voor haar en mijn man kwam op de tweede plaats. Dit heb ik hem ook gezegd, maar ik had het idee dat hij dit ook zo voelde. Dat bleek dus niet zo te zijn. De band tussen vader en kind is toch echt anders dan de band tussen moeder en kind. Tuurlijk houden wij allebei zielsveel van onze meid, maar in mijn geval komt die kleine toch op de 1e plaats.
Inmiddels is het al vele malen beter en gaan wij er ook weer samen opuit zonder kleine meid. We hebben nu een ritme gevonden wat ons allebei bevalt en ik ben na het eerste jaar veel relaxter geworden wat onze dochter betreft. Ook de romantiek in de slaapkamer is weer terug (niet zo vaak als vroeger, maar goed) en daar is mijn man toch wel heel blij mee

Je moet inderdaad tijd maken voor elkaar en de positieve dingen proberen te zien. In jouw geval kan ik me echter wel voorstellen dat je er een beetje klaar mee bent. Als je echt overal om moet vragen en hij niets uit zichzelf doet zou ik het ook niet heel lang volhouden. Sterkte en succes met de keuze

 

Na meerdere miskramen, een huilbaby, nog een zwangerschap waarvan nu een prachtig zoontje van 5mnd dacht ik dat we er waren. Na jaren van emotionele ups en downs konden we nu gaan genieten.
Mijn partner dacht daar blijkbaar anders over, het was hem teveel, het was op!
Sinds een week is hij vertrokken en blijf ik achter met heel veel ellende en 2 veel te jonge kindjes.
Dus ja onze relatie is helaas veranderd !

 

knuf

 

Hier ook erg veel last.
Dan denk ik "hormonenof ligt het aan hem?!?!"
Ik merk als hij wel mee helpt in het huishouden en dingen doet in en om het huis ik ook een stuk rustiger en voldaan ben.
Wat doe ik:

* werk 24uur in de week
*kook,Doe de afwas
*doe de boodschappen
*was en strijk
*poets het huis
*maak het bed op
*ga met zoonlief 2x per week zwemlessen als ik vrij heb anders doet mijn schoonmoeder dat.
* 2x per week voetballen met zoonlief waarvan 1x wedstrijd.
*en dan nog allemaal kleine dingen en zeer zeker niet belangrijk ik ben zwanger!!

Hij werkt dan fulltime en daarbij helpt hij zijn ouders op vrije dagen wel eens in hun (familie)bedrijf.
Maar in het huishouden doet hij werkelijk niks!
Ik raak er gewoon gefrustreerd door en hij moppert wel eens dat ik een rot humeur heb maar KOP OP!!! Mag het!?!?!
Ik heb gewoon vaak geen zin om leuk te doen omdat ik gewoon wat meer van zijn kant zou willen zien.
Straks is er ook weer een baby en ik kan echt niet alles alleen.

Als ik bv moet werken om 08:00 en hij heeft vrij dan vraagt hij zijn moeder om zoonlief naar school te brengen...verdorie!!
Ik kan er tegenin gaan maar als ik weg ben weet ik niet wat gebeurd hier en Smoeder doet het ook nog allemaal.
Als hij nu nachtdienst heeft gehad dan vind ik dat prima,maar vind dat hij ook zijn verantwoording moet nemen.
Zoonlief is dit "spelletje" ondertussen gewend en vind het nu ookal helemaal niet leuk als papa hem brengt en daar profiteerd ml maar al te graag van...Grrrrr