Sinds nu bijna 2wkn is mijn partner bij ons weg. Hij zit nu bij familie en ik met 2 kleine kindjes (2jr & 5mnd) en 2 honden in onze (nu nog) koopwoning. Ik vond het eigenlijk al zwaar, maar zo alleen lijk ik af en toe gek te worden!! De honden uitlaten lijkt af en toe onmogelijk en de arme beesten komen vaak niet verder dan een blokje om. De kleinste slaapt nog veel, maar alleen op bed en daardoor ga ik nu vaak noodgedwongen met de oudste en de honden even naar het veldje verderop. Ik wil ze eigenlijk niet weg doen, er veranderd al zoveel en de oudste is erg aan ze gehecht. Ze willen allemaal wel wat van me, kinderen aandacht, schone luier, slaapje, eten, flesje en dan nog de honden die om me heen,draaien omdat ze eruit willen, nog moeten eten of aandacht willen. Ik raak gewoon erg geirriteerd. Net ook, we moesten nog een boodschap halen, kleine de fles, wilde naar bed maar honden moesten nog uit, eten koken, oudste in bad, kleinste lag te huilen in bed, rommel opruimen, honden eten, oudste op bed en nu moet de jongste nog een fles en de honden vanavond nog een keer uit. Geloof dat ik gek word en nu niet echt de leukste moeder ben! Mijn ex heeft beloofd te heloen, maar laat het ook afweten. Heb verder ook niet echt mensen om (dagelijks) op terug te vallen. Ben full time thuis en dochter gaat (maar) 1 ochtend in de week naar de psz. Ga ik het wel redden? Iemand nog tips?
Het is heftig om alleen met een kindje te zitten laat staan twee...mijn zoontje is twee en heeft nog wel veel aandacht nodig, is geen makkelijke slaper maar is al wel wat zelfstandiger mt zelf spelen.toch voel ik soms ook dat ik een duizendpoot had moeten zijn! Met twee lijkt ht me heel zwaar. Je zit al met je gevoelens van verdriet ongeloof woede etc.maar je kan die niet toegeven met kinderen in de buurt... Ik zie ook dat het lastig is met je honden...de combi.ik begrijp dat wegdoen idd geen optie is, ik heb zelf poezen en zou die nooit willen wegdoen...maar is een wandeling met kids, speeltuin bv te combineren met honden uitlaten?of n boodschap?moet je ze even buiten laten bij de supermarkt maar neem je ze wel mee voor n wandeling.Misschien heb je een tuin dat ze een keer per dag, bv voor t slapengaan even buiten kunnen zijn en daar hun behoefte doen dat je weer opruimt wanneer de kids slapen... Dan zou je misschien als het financieel kan (evt hulp) aan hondenuitlaat kunnen denken...of een buurvrouw di evt een keertje per dag kan helpen ofwel even op de kleine letten wanneer die slaapt zodat jij een ommetje kan... In e situatie waarin je nu zit moet je gaan leren hulp in te schakelen anders red je t niet...je kan veel alleen maar niet ten koste van alles en jezelf!misschien vind je via ZP wel meiden in jouw omgeving die ook fulltime thuis zijn en jullie elkaar kunnen helpen?hoeft niet perse alleenstaand te zijn...ik weet niet of je ouders of andere familieleden hebt die een ochtend/middag/kunnen helpen? Qua koken zou je ook bij eten maken iets meer kunnen maken en dan het teveel invriezen Zodat je een paar maaltijden in de vriezer hebt voor dagen waarop je minder tijd hebt of zin/fut.en eenvoudige maaltijden als aardappelen spinazie en vissticks, of soep met brood en omelet of salade zijn ook gezond! De dagelijkse verplichte nummers kan je leuk maken door bv je oudste erbij te betrekken.bv honden eten geven. Dan heeft je kindje aandacht, de honden aandacht en gaat het op een plezierige manier. Bedenk dat het aanpoten is en mocht je kind er een keer even te laat inliggen, ach volgende keer beter!ga niet teveel stress maken om kleine dingen! Heel veel sterkte maar je komt er wel!vertrouw op jezelf!
Logisch dat je de honden niet weg wil doen voor je zoon. Het is wel zo dat na een scheiding nou eenmaal dingen veranderen. Als iets niet gaat dan gaat het niet. Daar went je zoon ook wel aan. Is het een optie dat je ex de honden voorlopig meeneemt naar zijn verblijfsplaats? Of dat ze tijdelijk ergens anders zijn? Jij hebt dan de tijd om te wennen aan een nieuw ritme met de kinderen. Als je dat op orde hebt kun je kijken of de honden weer terug kunnen of niet. Het is ook een kwestie van wennen. Het is nieuw, alles is anders en je moet nieuwe routines opbouwen. Dat kost een paar weken/maanden en dan loopt het heus weer. Geef jezelf de tijd hiervoor!
Oh dames, vind het gewoon zo lastig allemaal! Idd de emoties die hoog zitten, maar waar je omwille van de kinderen niks mee kan. Hulp moet ik leren vragen, maar heb ook niet veel om op terug te vallen. Mijn zoontje kan nog maar 1,5 uur wakker zijn en in die tijd moet er van alles. Aankleden, badderen, flesje, boodschap, honden uit. Resultaat is nu dat het voor hem teveel is en meer en meer gaat huilen. Hij slaapt ook alleen maar in zijn bed. Dochter verveeld zich omdat we niet weg kunnen als zoon op bed ligt en zelf slaapt ze ook nog tussen de middag. Ik heb eraan gedacht een ander huisje te zoeken voor de honden, maar de 1 heb ik al bijna 10jr en de ander is al 12 (golden retriever dus zal niet lang meer zijn) en komt al uit het asiel. Er moet een ledikant gekocht worden, dochter moet nog winter schoenen en ik weet niet hoe ik het allemaal moet doen. Dan nog grote boodschappen, huishouden....pfff. Ben geirriteerd, moe en verdrietig! Voel me een vreselijke mama
Als je honden al zou oud zijn en deze situatie op deze manier tijdelijk is, zou ik ze echt niet wegdoen. Heb je niet iemand waar ze even een weekje of een paar dagen kunnen logeren om even op adem te komen? Of evt. een kleinschalig pension? Als ze al zo oud zijn, denk ik dat een uitlaatservice geen toegevoegde waarde voor ze hebben. Steunt je ex je financieel? Als je het financieel trekt, zou een uitlaatservice je misschien wel rust kunnen geven. Die laat dan ergens tussen de middag de honden goed uit, zodat ze daarna voldaan zijn. Kun je je honden misschien geestelijk meer moe maken? Als oudere honden niet gewend zijn om 'na te denken' is ze dat vaak niet meer te leren, anders zouden denkspelletjes een goed alternatief kunnen zijn om ze moe te maken. Sterkte met de situatie.
Logisch dat het je allemaal nu te veel wordt. Voor je kinderen veranderd veel maar je moet jezelf niet vergeten hoor. Voor jou veranderd er ook heel veel. En het zal vast tijd nodig hebben voordat je weer een soort van ritme maar vooral balans hebt gevonden in alles. De honden kunnen wel met wat minder voor een tijdje. Lees dat ze al wat ouder zijn, scheelt al heel veel dan dat het jonge energievolle honden zijn. Probeer prioriteiten te stellen, huishouden is iets minder belangrijk dan gezellig aan tafel met z'n drieen eten. Haal 1x in de week grote boodschappen, laat het desnoods bezorgen door AH? Misschien in de buurt kinderen die het leuk vinden om met de honden een rondje te lopen? Kijk waar je eventueel tijd kan winnen. Kinderen wat vaker een washandje ipv iedere dag in bad? Boodschappen met de kinderen en gelijk de honden mee. Doe ik ook vaak als ik maar een paar boodschapjes moet halen. Schoenen en kleding wat je nog wil gaan kopen, gewoon online bestellen desnoods 2 maten zodat je kunt passen en terug kan sturen. Waar woon je? Misschien dat er van hier mensen bij je in de buurt wonen die je ergens mee kunnen helpen? Probeer om bij jezelf te blijven. Stel de juiste prioriteiten en neem de tijd om alles weer in balans te krijgen. Het duurt echt even voor je alles weer op de rit hebt zitten. Sterkte! ps. heb zelf 2 Goldens en 2 kinderen dus weet echt hoe lastig het is met alle wandelingen. Helemaal als het baggerweer is wat er toch weer aan zit te komen. Nu laat ik zelf tussen de middag de honden vaak uit als de oudste haar middag slaapje doet. Wat anderen als onverantwoord zien zie ik meer als noodzaak. Het is niet anders, en daarbij ligt ze nog in een ledikant waar ze niet uit gaat. En ik bel altijd naar de vaste telefoon die bij de babyfoon ligt met mijn mobiel. Zo hoor je snel wanneer het niet pluis is thuis. Het geeft mij veel meer rust en ruimte!
Ik wil voornamelijk even zeggen: JA!!! Tuurlijk is het zwaar, tuurlijk is het moeilijk! Maar je vind wel een weg, het wordt beter heus echt waar! Er zijn hier al hele goede tips gegeven, ik wil je even heel veel sterkte wensen en een dikke knuffel geven, want leuk dat is het zeker niet!
Bedankt voor jullie reacties en tips! Heb een dagplanning gemaakt en een week planning. Zodat de jongste aan zijn slaap komt en de oudste ook nog eens buiten de deur! De bedoeling is ook dat papa de oudste 1 a 2x in de week ff een uurtje mee uitneemt (hij werkt in ploegen) hopelijk houd hij zich hier nu ook aan. Om het weekend is hij vrij en komt dan ook helpen (wel lastig want ben erg boos op hem). Er komt een duowagen zodat het uitlaten van de honden wat makkelijker word en we ook eens naar de kb of winkel kunnen wandelen. Dit kan dan s ochtends want dan laat ik de honden uit als de jongste slaapt (idd vast onverantwoord maar noodzakelijk) dan hebben we iig nog een uurtje als hij wakker is en komt de oudste nog een ergens. s Middags kunnen we dan een wat langere wandeling maken met de honden. Wat denken jullie? Moet lukken zo toch?! We zijn nu allemaal moe en geirriteerd waardoor ik erg bots met de oudste en voel me daar vreselijk over! Honden gaan toch echt niet weg, zijn oud en vragen eigenlijk nergens om. Uitlaatservice is 1. duuuuur! en 2. de een heeft hartruis de ander aan zijn heupen dus dat wordt hem niet Voel me alleen schuldig tegenover iedereen. Honden te weinig uit. Jongste te weinig slaap, oudste teveel in huis, maar zo moet het gaan lukken. Nu zelf nog rustig, geduldig en gekalmeerd worden zodat ik wat meer kan hebben (als in de 1 krijsen, de ander breekt de boel af en er moet nog zoveel)
Het is allemaal veel en het verwerken heeft nog zoveel tijd nodig... Ik merk nu pas wat er allemaal op me afkomt.en ik heb "maar" een kindje, wel n tweejarige die in de nee fase zit...op t moment ben ik een maand terug in Nederland, ik verblijf met zoontje in luxe stacaravan van familie. Prachtig en heel fijn, lekker warm en er zit alles in hier!dus praktisch gezien geen straf. Alleen wat klein nu je niet hele dag buiten kunt zijn...en ik ben 24/7 met zoontje. Ik voel me verlept, m'n zelfvertrouwen is nul, heb m'n halve haar verloren door de stress en zit echt heel diep nu terwijl ik gen depressief persoon ben...het gaat nog wel even duren voor ik eruit ben en het verwerkt heb vrees ik!ik moet volledig opnieuw beginnen, werk, huisje, man evt. Wil zeggen dat het echt veel tijd nodig heeft en je kan ook niet je emoties tonen met een kind erbij!steeds maar weer verbijten!dat vreet ook aan je...terwijl ik af en toe even flink wil janken!en ook ik wil zo graag een leuke moeder zijn voor m'n kind temeer omdat hij zo'n lieverd is! Het zal wel ergens goed voor zijn wat we hier allemaal moeten doormaken alleen zie ik t ook soms helemaal niet meer zitten... Meid het komt vast allemaal goed zullen we maar zeggen en toch, vraag hulp waar je kan, desnoods idd via ZP hier dus!
Ik wil je allereerst heel veel sterkte wensen en er zijn al een hoop tips gegeven. Die duo wagen is nu heel belangrijk die gaat jouw vrijheid geven en je schrijft dat de jongste alleen in bed slaapt en je daarom alles in 1,5 uur moet doen. wat gebeurd er na die 1,5 uur. Even heel cru misschien maar bij mij was het geen eens een optie om alles binnen 1,5 uur te doen. Woon te ver van de winkels, slechte rug etc. dus shannon moest mee .punt . en ja dan viel ze om in de duo wagen.. gaat de kleine uiteindelijk echt niet slapen in maxi cosi/kinderwagen. want je zal soms toch echt langer weg moeten .. Als je kleding gaat kopen, dingen moet regelen , de oudste ook een uitje geven enz. Ik zou ook kijken als de rust wat is wedergekeerd of de oudste 2 ochtenden peuterspeelzaal kan gaan doen heb jij even tijd voor de kleinste/huishouden en je ousdste een extra uitdaging.
Oh Mukkie, voor jou ook geen makkelijke situatie! Gelukkig hebben we de kindertjes die ons hier doorheen slepen! Sterkte! @mimi; je hebt gelijk hij MOET ook gewoon mee nu! Maar het resultaat is wel dat hij nu veel meer huilt terwijl hij echt heel makkelijk is. Nu draag ik hem veel en zit mijn dochter in de wagen, maar dan slaapt hij niet. Hoop idd dat hij straks in de duowagen wel in slaap gaat vallen tijdens wandelingen/boodschapjes!
Wat een klote situatie! Ik denk dat je goed bezig bent hoor! Een duowagen zal je zeker meer bewegingsvrijheid buiten de deur geven. Heb je een draagdoek of draagzak? Daarmee krijg je misschien in huis ook weer meer gelegenheid om wat te doen, dan heb je immers twee handen vrij. Heel veel sterkte meis!
Hey, In eerste instantie veel sterkte. In het begin zal het lastig zijn maar daarna krijg je een ritme, bedenk je makkelijkere oplossingen en zou je wat creatiever zijn en zal het dus denk ik veel vlotter gaan. Ik was tijdens mijn zwangerschap ook erg bang dat ik er alleen voor zou komen te staan. Gelukkig is mijn vriend volledig bij getrokken alleen is hij 4 dagen 2 uur hier vandaan waarbij hij dus pas na 4 dagen weer komt voor zijn werk. Omdat ik er zo bang voor was had ik met de maatschappelijk werkster van het gezondheidscentrum een afspraak gemaakt. Daardoor kon mijn zoontje dan 4 dagen op de psz maar nu ga ik naar school. Verder konden ze ook regelen dat er iemand kwam om 2/3 uurtjes ff de kids uit handen te nemen en diegene zou dan met ze spelen. Als je het kan veroorloven zou ik een schoonmaakhulp nemen en ik zou voor 2 dagen koken. Verder als je ff niet uit een situatie kan komen kan je me altijd een pb sturen. Ik zit wel op school maar ik kan altijd met je meedenken. Ik heb best wel een creatiefe geest en ken de situatie. Woon ook op mezelf, school, 2 kids enz. Probeer zo min mogelijk te stressen want je komt hier vast wel uit. Misschien geen mensen in de omgeving maar ook genoeg mensen die je hier zouden willen helpen.
@Ruby wat goed van jou! Echt super, en misschien kun jij ook eens rond gaan vragen @Noukie. Via die weg misschien voor een paar uurtjes de handen vrij krijgen. Ik hoop dat jullie de zaken snel afgehandeld krijgen. Ook financieel. Jij hebt toch ook recht op een financiele vergoeding, dat moet, jij zit met de zorgen! Wij hebben via een Mediation site een ouderschapsplan, en die naar onze eigen wensen gezet. Hier staat ook het bedrag in vast dat mijn ex iedere maand moet betalen. Deze ondertekenen we beide en gaat z.s.m. naar de notaris zodat het in kan gaan. Je zou eigenlijk eens bij het consultatie bureau moeten vragen of ze iets weten hoe je in contact kan komen met misschien moeders in een soortgelijke situatie bij jou in de buurt? Ik noem maar wat hoor, maar ik kan me voorstellen dat er meer alleenstaande moeders bij jou in de buurt verlegen zitten om een uurtje of paar uurtjes oppas. Zo zou je elkaar kunnen helpen. Verder hoop ik echt voor je dat het allemaal een beetje vorm aan gaat nemen, dan kun je ook verder. Je kan het hoor!! Niet twijfelen aan jezelf als moeder! Absoluut niet! Jij probeert en doet het beste nu voor je kids en daar mag je niet aan twijfelen! Nee, juist TROTS op zijn! Ohja, en je honden... ik zou ze niet wegdoen denk ik. Ik heb hier ook 2 katten lopen en eigelijk geven die mij ook op een bepaalde manier steun - lieverds! Als het financieel echt niet meer gaat dan is het noodzaak, maar zie je nog iets ruimte dan had ik ze gehouden.
Bedankt voor jullie berichtjes dames! @Ruby, super lief, dank je! Nu er een 'planning' ligt is het allemaal al veel overzichterlijker en rustiger. De papa heeft het rooster aangevuld met dagen dat hij de oudste even een uurtje mee 'uit' neemt. Vandaag ook de duowagen opgehaald, dat is toch wel erg makkelijk! Komt goed, nu nog lekker eigen huisje voor ons allemaal!
Deze ben ik ooit tegengekomen en wil m graag met je delen: Er woont een vrouw in je. Ze staat stevig op haar beide benen. Haar voeten wijzen naar voren. Haar armen gestrekt, haar rug niet gebogen. Ze kan alleen leven als jij haar ruimte geeft, haar van adem voorziet, haar voldoende lucht en koestering geeft. Voel hoe stevig ze staat. Bedenk dat deze vrouw er altijd is. Als je goed naar haar luistert, kun je haar altijd om raad vragen, want deze vrouw die in je woont, ben je zelf... Je hebt er op dit moment misschien niet zoveel aan maar neem maar van mij aan dat het uiteindelijk allemaal goed komt en je hier sterker uit zult komen. Zet m op, vertrouw op jezelf, je kan het!!
Oja ook een tip: probeer te gaan werken. Dan heb je de kids ook ff de deur uit en wanneer je vrij bent hoef je soms niet gelijk je kids te halen, mensen zien je niet als mama, je leert nog meer mensen kennen die jou niet als mama zien, je word afgeleid van de situatie en je verdient er ook nog eens mee. Probeer anders halve dagen en laat ze hele dagen op de opvang, breng de honden indien mogelijk voor een paar dagen naar je ex wanneer jij werkt en de uren na je werk slaap lekker ff bij ofzo. Doe wat dingen waar je niet aan toe bent gekomen.
Noekie en Mukkie... ik kan niet veel zeggen...ik zit in precies dezelfde situatie momenteel. Het diepste, diepste dal van mijn leven. Jullie verhalen raken mij, ik kan er eigenlijk niet eens over praten verder. Wil jullie onwijs veel sterkte wensen en een dikke virtuele knuffel geven. Jullie zijn niet alleen hierin! En we gaan het overleven!
Ook ik die veel in de relatie heb meegemaakt en ontzettend veel heb verdragen wil in die situatie een virtuele knuffel geven