Afgelopen zterdag was ik 6 weken zwanger. Zondagochtend stond ik op zonder misselijkheid. Binnen een uur had ik bruin bloedverlies en steken rechtsonder in mijn buik. Meteen de verloskundige gebeld en afgesproken dat ik de volgende dag moest terugbellen. Gisterochtend was het rood bloedverlies geworden en ook meer dan zondag. Verloskundige gebeld en die wilde een echo omdat die steken in mijn buik maar aan 1 kant zitten. Op de echo was een cyste van 5 cm te zien en een vruchtzak in mijn baarmoeder met een dooierzakje. Geen hartactiviteit maar dat was volgens de gyn normaal met 6 weken. Die cyste veroorzaakte de pijn, alleen wil de gyn daar niks aan doen omdat hij niet weet wat de zwangerschap gaat doen. Morgenochtend moet ik een nieuwe echo laten maken. Sinds gisteravond verlies ik steeds meer bloed en stolsels en heb ik krampen. Ik had vandaag al vrij genomen om te shoppen en heb me nu maar verdrietig de bank terug getrokken met chocolade. Ik baal zo ontzettend.
Ach meid, wat ontzettend naar en verdrietig! Je moet nu dus afwachten hoe het gaat lopen (begrijp ik dat goed?). Sterkte ermee!!
Ja het is afwachten. Maar dat bloedverlies met stolsels lijkt me echt niet goed. Ik heb nog nooit een miskraam gehad maar dit voelt niet goed.
Kan me je angsten goed voorstellen hoor! Mag je morgen pas naar de vk? Als je veel verliest, moet je eerder naar de vk bellen hoor! niet gaan zitten wachten tot morgen
Als het niet meer op te vangen is met maandverband dan moet ik bellen. Morgen moet ik naar het ziekenhuis voor een nieuwe echo omdat die cyste pijn doet. Dan kunnen ze meteen kijken hoe het met het vruchtzakje is.
Dat is wel fijn, zo vroeg. Anders ga je er ook nog een dag lang tegenaan zitten hikken. Heel veel sterkte morgen!
Net terug. Er was geen vruchtzakje meer te zien in de baarmoeder. De cyste was nog net zo groot. Toen moest ik weer in de wachtkamer gaan zitten voor een gesprek met de verloskundige van het ziekenhuis. Word ik binnen geroepen en moet ik op de weegschaal gaan staan. Ik vraag nog, waarom?? Ja dat is standaard zegt ze. Dus ik doe het ook nog. Maar vraag wel, ook bij een lege baarmoeder? Toen bleef het pijnlijk stil en kreeg ik duizendmaal excuses. Ze dacht dat ik voor een reguliere zwangerschapscontrole kwam. Weer terug naar de wachtkamer. Toen de afspraak met de verloskundige, die vond het meer iets voor de gynaecoloog vanwege de cyste. Na overleg moest ik bloed gaan prikken en vrijdag nog een keer bloed prikken. De cyste kan namelijk ook een buitenbaarmoederlijke zwangerschap zijn, ze denken het niet omdat afgelopen maandag er ook een vruchtzakje in de baarmoeder zat, maar willen het zekere voor het onzekere nemen. Dus 2 maal op hcg prikken. Vanmiddag om 13 uur krijg ik de 1e uitslag. Zojuist mijn eigen verloskundige gebeld om verslag te doen. De meest sensitieve verloskundige had dienst en haar oprechte medeleven bracht alle emotie bij mij tot uiting. Net dus een potje zitten janken.
Ahh wat nare ervaring in het ziekenhuis, McSusan!! Ik heb helaas ook een hoop niet tactische gynaecologen gezien (woon in het buitenland en je zit hier direct bij de gyn, geen verloskundige). Bij mijn eerste bloeding vertelde de een al dat ik een miskraam had, een ander zei even later dat alles er perfect uit zag. Uiteindelijk wel een miskraam. Wat een verwarring was dat! De nacontrole had ik in een Nederlands ziekenhuis, dan zit je dus inderdaad gewoon in dezelfde wachtkamer voor zwangeren, zie je om je heel allemaal posters van babies, lachende zwangere vrouwen. Zelfs in het ziekenhuis lijkt een miskraam nog in het verdomhoekje te zitten, zoals bij jou waar ze er meteen vanuit gingen dat je op een reguliere controle kwam. Sterkte ermee!!!
Ach toch, wat een nare toestand in het ziekenhuis zeg. Wel goed dat je eigen verloskundige de goede persoon was waar je je verhaal kwijt kon, want het is wel nodig dat je je emoties laat gaan hoor. Ik heb destijds bij mijn miskraam geen emotie ge-uit en heb daardoor nog dromen enzo. Dus laat alsjeblieft de tranen lopen. Sterkte meid!
Dank je wel meiden! Jullie medeleven helpt. Ik ben thuis aan het werk maar kan mijn hoofd er niet bij houden. Tijd om me terug te trekken op de bank met chocolade en een echte "huilfilm". Het moet er blijkbaar och eht uit.