ik ben nooit bang geweest voor de bevalling. uiteindelijk ingeleid, en toen gezworen nooit en nooit meer zwanger te worden. EN ik heb ook ff al die mensen die zeggen dat je de pijn vergeet verrot gescholden want DIT zou ik nooit vergeten dacht ik. hmmzzz nou tis dus indd zo, je vergeet het echt. kan me niet meer zo goed herinneren hoe het voelde. dus tsja, ik denk dat de natuur het allemaal goed regelt met de hormonen enzo. maak je niet al te druk, je hoeft geen centje pijn te voelenm als je dat niet wilt. maar je wordt tijdens je zwangerschap echt goed voorbereid. en je bent nou eenmaal van het sterke geslacht JE KAN HET!
Inderdaad! Ik zag altijd heel erg tegen een bevalling op, maar nu kan het niet snel genoeg gebeuren. Heb zoiets van kom eindelijk maar op met die bevalling, want dan kunnen we verder.
Hey nicole Ik begrijp hoe je je voelt. Ik heb ook altijd een hemelsgrote schrik gehad om te bevallen... Vooral de ruggenprik en een evt knip doen me huiveren. En kijk! Ik ben nu 40 weken zwanger! Ik vind van mezelf dat ik de rust zelf ben nu. Mijn zus zei laatst nog; "in het begin dat je zwanger was, was je zo bang voor de bevalling! Ik had al schrik in jou plaats voor als het zover zo zijn... En nu ben jij zo rustig! Ik kan het bijna niet geloven!" Maar je krijgt 9 maanden om je voor te bereiden op de bevalling. Ik weet ook niet hoe het komt dat mijn angst minder is. Maar op een gegeven moment begin je je kindje te voelen en ga je er ook meer naar verlangen om het in je armen te houden. Nu ik op 40 weken zit heb ik zo iets van:... ik zie wel! Het moet toch komen. Tenslotte is elke bevalling anders. Dus ik probeer ook de horrorverhalen over bevallingen te negeren (in de mate van het mogelijke....) Je zal zien! Er zijn al TRILJOENEN vrouwen voor ons bevallen... Waarom zou het bij ons nu niet lukken? Wish you luck! Jij mij ook ? jelly
ik heb heel de zwangerschap tegen de bevalling opgezien maar nu de uitgerekende datum naderd hoop ik toch dat ik snel mag gaan bevallen. je groeit er naar toe en het idee dat miljoene vrouwe me voor zijn geweest laat me beseffe dat het wel oke is. als het echt zo verschrikkelijk zou zijn dan zou toch geen een vrouw meer een 2e pakke lijkt me. een pretje zou het niet zijn dat geloof ik meteen maar als ik me meisje eindelijk zie weet ik dat het niet voor niks is geweest.
Heb mn verstands kies laten trekken bij de kaakchirurg, nou heb dan liever een bevalling hoor! jessica
Nou ik vond het best meevallen hoor. Heb ookw el een snelle bevalling gehad (5 uur) Maar de pijn vergeet je echt weer snel. Zeker als de kleine eenmaal op je buik ligt Ik heb ook een hernia en galstenen gehad en het stomme is dat ik de pijn daarvan me nog veel beter kan herinneren dan die van de bevalling (dus de veergeethormonen helpen echt ). Ik vond die pijn (zeker van die hernia) ook veel heftiger dan die van de bevalling. Dus geef mij maar een bevalling
Ik vond het allemaal reuze mee vallen, oke die voorweeen doen pijn... maargoed als je dan gaat rekenen dat je ze elke 5 minuten hebt dan zijn het er 'maar' 12 per uur... valt best mee dus de bevalling zelf stelde bij mij echt niets voor, ik vond het heerlijk dat ik persweeen kreeg, 2x persen en hop daar was ze... piece of cake
ach tijdens de bevalling krijg je zo''n adrealine shot dat je de pijn echt wel aankunt. En anders vraag je om pijn bestrijding. Voor pijnbestrijding was het bij mij te laat, had opeens 8cm ontsluiten en dan kan het niet meer. Maar na 22 min persen lag er iets moois op je buik en dan ben je alle pijn vergeten. Mijn dochter is nu 7 mnd en als je me nu vraagt hoe voelde de pijn tijdens de bevalling dan weet ik het al niet eens meer.................................
Nou ik zal wel weer de enige zijn, maar ik kan het me allemaal nog heel goed herinneren hoor. Ik ben de pijn echt niet vergeten! Die pijn was zo intens vooral dat moment dat ze eruit kwam zeg maar en bleef hangen.... Vreselijk was dat en het duurde veel te lang. Alsof je botten van je bekken breken ofzo. Het is wel bizar dat je het ene moment zoveel pijn hebt dat je niet eens kunt huilen maar alleen heel raar gillen en het volgende moment is je kind er en is de pijn gelijk weg! En dat was nou net het moment dat ik dacht "huh? was dat het nou?" Tja, toen wist ik nog niet dat er nog gehecht moest worden en dat ik daar nog ruim 8 weken pijn van zou hebben. Nee, het is gewoon topsport, je krijgt het niet cadeau, maar je kunt het wel en met een beetje pijnbestrijding kom je een heel eind. En het is het uiteindelijk dubbel en dwars waard!
Je moet er iets voor over hebben om zo'mooi klein wondertje in je armen te krijgen. Als je uitgaat van het ergste dan valt het altijd mee! Ik heb er bijna 40 uur over gedaan en kreeg buik, rug en beenweeen. Ik heb uren onder de douche gestaan en dacht echt dat ik doodging van de pijn. Mijn ontsluiting kwam niet op gang en ben midden in de nacht nog naar het ziekenhuis gebracht terwijl ik thuis wilde bevallen. Het doet echt pijn maar je moet maar zo denken dat als het echt zo erg zou zijn mensen geen 2,3,4 kinderen krijgen. T is even op de tanden bijten en dan heb je er iets heel moois voor terug. Je bent het echt zo vergeten. Laat de pijn je er niet van weerhouden om teproberen om zwanger te raken.
nou mirella, je bent dus echt niet de enige! T valt gewoon niet mee en het is inderdaad topsport! Maar er zijn natuurlijk ook vrouwen waarvan de bevalling heel erg meeviel. Onze Liz woog bijna 9 pond en daar heb ik echt heel hard voor moeten werken.
Meid, ik heb helaas geen vergeethormonen, ik weet ook de eerste nog heel goed. Hel is het. Voor sommige vrouwen valt het mee, voor anderen is het een regelrechte hel een bevalling. Hoge pijngrens doet er niet toe. Met extreme sports als hoby , breek of kneus ik geregeld ,rib, nek of wat dan ook.... Mijn bevallingen zijn horror, dat vind ook het ziekenhuis personeel. Als je bang bent : maak een bevallingsplan,voorbeelden zijn er wel te vinden ,zorg dat je van te voren de pijnstiller hebt geregeld ( remifentanil is er een die fijn is voor mams en baby) Op die manier kun je je bevalling met relatief weinig pijn doorstaan. Leuk wordt het nooit, maar wel dragelijk. En wat echt klopt, hoe groot de hel ook is, je komt erdoorheen, de pijn is weg zodra je je kindje in je armen hebt , en je kind is elke wee waard... En dat kan ik nu al zeggen, met de herinnering nog meer dan vers, en de fysieke sporen nog behoorlijk aanwezig.
Bij mij was t pijnlijker dan ik zelf ooit had kunnen denken.. Máár t is ook t mooiste wat je als vrouw zijnde mag mee maken, je kindje baren..
Ook ik had een hele pittige bevalling volgens de verloskundige van het ziekenhuis. En toch ben ik dolblij om dit te hebben meegemaakt. Oke, het doet echt heel erg pijn, maar het voelt zo goed om zelf je kindje op de wereld te zetten. Zo heel anders dan bij mijn 1e (keizersnede).
Hoi, Ik zag er niet tegenop, ben van het ergste uitgegaan en uiteindelijk een supersnelle bevalling gehad! En ja het voelt niet lekker maar om nou te zeggen dat het ondraaglijke pijnen waren.... nuh het was te doen. De weeën waren in mijngeval pijnlijker en zoals iedereen al zegt.. wanneer je dan je hummeltje in je armen hebt vergeet je alles en dan weet je dat het 't allemaal waard is geweest
mij leek het ook allemaal hartstikke eng, maar eenmaal zwanger werd ik echt heel nuchter en had echt zoiets van we zien wel hoe het loopt. en de bevalling viel mij 100% mee.
Ik! Ik ben ook altijd bang geweest voor de bevalling....geweest? Nu nog steeds eigenlijk! Ik kan niet wachten tot die 40 weken eindelijk voorbij zijn,maar aan de andere kant wil ik ook niet weten hoe die hele bevalling straks gaat. Maar ja,zit er nu toch in dus zal er op 1 of andere manier toch echt uit moeten
Haai nicolle ik snap je angst die had ik namelijk ook het liefst zou ik met 7 maanden in het ziekenhuis opgenomen worden zo bang was ik. Uiteindelijk heb ik het hele ziekenhuis niet gehaald. De meeste vrouwen zeggen ow als je baby op je buik ligt ben je alles weer vergeten, dat is absoluut niet waar naar mijn mening. wat wel zo is is als je baby op je buik ligt ben je de pijn niet vergeten maar realiseer je je dat het het waard was! Succes je kunt het echt! Liefs Laura