Mijn man en ik voelen allebei de kriebel om te gaan voor een tweede kindje. Het is een gevoel van emotioneel klaar te zijn voor een volgende zwangerschap. Onze zoon is bijna 1 jaar en een broertje of zusje voor onze kleine boef zou echt super zijn. Alleen rationeel gezien vind ik dit momenteel nog niet verstandig Ik moet namelijk nog mijn studie afronden, nu ben ik al ver gevorderd; hoef alleen nog maar mijn scriptie (maar ja dat was tijdens mijn eerste zwangerschap ook het geval...helaas zo moe en watterig in mijn hoofd (niet op tijd begonnen met ophogen schildkliermedicatie) dat er niet veel van schrijven terecht is gekomen). Ik ben sindskort eindelijk weer fit en helder in mijn hoofd, zit goed in mijn vel. Ben lekker aan de gang, vorder elke dag met mijn scriptie. Ik vrees dat wanneer ik nu zwanger zal raken, er niks meer van afstuderen terecht komt. Dus wat mij betreft tot aan de dag dat mijn afstudeerdatum bekend is veilige seks... Mijn man denkt hier anders over, die wil er wel al voor gaan. Hij is bang dat het met de maand moeilijker gaat worden vanwege mijn pco, dat er wellicht een tweede spontane zwangerschap er helemaal niet in zit. Ik snap het wel, bij mij kriebelt het ook en deel zijn zorgen, maar goed ik vind dat wij nog even moeten wachten. Het belang van afgestudeerd zijn is voor mij groter dan gaan voor een tweede kindje. Zijn er meer dames die wel de kriebel om zwanger te worden voelen, maar om wat voor reden ook nog even moeten wachten? P.S. Supporten jullie mij? Hoe harder en sneller ik aan mijn scriptie werk, des de eerder kan het licht op groen voor een tweede kindje...
hoe herkenbaar!!! ik ben 34 mijn partner 33, en we zijn nu ruim 4 jaar samen. hij wilde al heel vlug dat ik met de pil stopte maar ik zag dat meer als droom omdat wij niet samenwoonden en allebei een behoorlijke rugzak met ons mee dragen(ik uit eerdere relatie) nu wonen we sinds april samen alles gaat supergoed, mijn kinderwens had ik op mijn 28e al, en met een vorige partner er ook al mee bezig geweest, wat niet lukte(gelukkig zeg ik nu). Maar goed, ik twijfelde nu heel erg omdat we financieel eigenlijk maar net rond komen, maar aan de andere kant zal ik door de rugzak die ik mee draag dan nog minstens 2 jaar moeten wachten wil het op orde zijn, maar gezien mijn leeftijd ben ik bang dat het dan niet meer kan!! dus wij hebben vorige maand dan toch eindelijk de knoop doorgehakt ondanks mijn zorgen, om er toch maar voor te gaan.....en ik kan je zeggen...vind het best spannend en eng... Maar ik wil straks niet tegen het probleem aanlopen dat het niet meer lukt. wat je ook beslist, je moet je er goed bij voelen en voor nu zeg ik.........werk als een gek zo veel als je kan aan je scriptie........x
@ Glamoury inderdaad die twijfels....dapper dat jullie de knoop hebben doorgehakt. Zeker spannend en eng, harstikke normaal...Weet je voor situationele problemen is wel een oplossing te vinden, maar de biologische klok die tikt...als het inderdaad maar goed voelt dat is het belangrijkste....nou ik duim voor je dat het snel raak mag zijn! ik ben nog net geen 30, dus nog even de tijd, maar wel medische bagage die zwanger worden en blijven niet makkelijk maakt. Ik kan mij gelukkig prijzen met mijn zoontje. Als ik nog geen kind had, dan was voor mij de keuze nu niet moeilijk, zou ik gelijk aan de slag gaan...maar nu nog even niet, al zal ik het wel graag willen. hahaha nu inderdaad knokken dat die scriptie af komt...pff hang de vlag uit zodra mijn afstudeerdatum bekend is!
hier ook de wens....maar nog een paar maandjes wachten ivm afronden opleiding. In november gaat mn spiraal eruit en dan mag t van mij gebeuren. Mn vriend begint nu ook langzaam aan het idee te wennen, maar misschien wil hij eerst nog een paar maandjes condooms gebruiken, dat laat ik aan hem over.
@koekenpan november...dat is het al gauw! Ben jij dan ook klaar met jouw opleiding? Spannend...hahaha mannen en wennen aan kinderwens; mijn man was er pas aan gewend een paar weken na de geboorte van de kleine....tja en nu zijn de rollen omgekeerd, hij wil al wel, en ik wil nog even wachten.....
maar je kunt natuurlijk ook met je man de voor en de tegens bespreken als je het nu nog niet zou doen, of als jullie nu wel aan nog een kindje willen beginnen.... miss maakt dat de keus wel makkelijker
ja zeker al snel! dan ben ik zo goed als klaar met mn opleiding, hoef ik alleen nog de puntjes op de i te zetten. Paar maanden later is mn dilpomauitreiking gepland. Mijn vriend begint er steeds meer zelf over, komt wel goed denk ik.
Je kunt ook, wanneer je scriptie tot het einde nadert gaan gokken en misschien wel ook een mooie positest in handen te hebben + een diploma, ideetje? Dat is een compromis opzich?
voor nu blijft het plan: november mirena eruit....en dan waarschijnlijk ook geen condooms gebruiken...hangt van vriend af. Gisteren er nog samen over gehad, hij wordt ook steeds enthousiaster
Keihard aan het werk en afronden die handel! Je bent er zo dichtbij! Het is zoooo zonde als je uiteindelijk je diploma niet haalt. Als je alles op alles zet ben je over een paar maandjes klaar.... Uit ervaring weet ik dat vooral de allerlaatste loodjes (echt de laatste weekjes) nog best veel stress op kunnen leveren. Lijkt me niet gezond als je zwanger bent. Ik moet ook wachten omdat het financieel nog niet kan en vooral omdat m'n man nog niet wil. In maart kijken we hoe we ervoor staan maar weet nu al dat hij er dan ook nog niet aan toe is... dus dat wordt nog lang wachten...
Hier een beetje hetzelfde! Een complexe situatie die ervoor zorgt dat ik twijfel... Maar ik ben er allang aan toe (was met mijn ex-vriend ook al bezig om zwanger te worden en inderdaad ben ik net zoals glamoury blij dat dat niet gelukt is toen!). Het complexe is dat we nog geen jaar bij elkaar zijn, hij al 3 kinderen heeft (op papier officieel nog niet eens gescheiden) en dat we financieel krap bij kas zitten... Maar zijn dat redenen om te wachten als je weet dat het goed zit? En misschien duurt het nog wel een jaar voordat het uberhaupt lukt om zwanger te raken.... Ik ben nu aan mijn laatste pilstrip begonnen en daarna wordt het of snel een herhaalrecept regelen of gewoon stoppen Ik kan maar 1 tip geven en dat is je gevoel volgen en niet te rationeel denken. Dat heb ik de afgelopen jaren teveel gedaan en dat heeft me niks gebracht. Dus ik ga voor mijn gevoel over een paar weken als de strip op is
@ glamoury mijn man en ik spreken er al een tijd uitgebreid over. Hij respecteert mijn mening, maar denkt er anders over. Hij heeft meer een houding van wij gaan ervoor, wij zien wel wat er gebeurt...tja voor mij nog steeds een no-go, eerst afstuderen.... @koekenpan nog een dikke maand en dan is het zover...spannend voor jou zeg. Fijn dat jouw vriend steeds enthousiaster wordt. Wellicht dat jij straks met een dikke buik je diploma in ontvangst mag nemen! @void een compromis lijkt mij geen goed idee. Ik durf dat risico nu niet te nemen...een ezel stoot zich geen tweede keer aan dezelfde steen. Echt eerst afstuderen. Uit ervaring weet ik dat bij mij zwanger zijn en thesis schrijven niet samengaan (en nu heb ik er nog de zorg voor mijn zoontje bij). @emma86 vervelend dat jouw vriend nog niet wil en de financiele situatie nog niet stabiel genoeg is voor een kleine....is in maart de situatie wel stabiel? Hoop dat jouw vriend dan ook omgaat....wat mij betreft keihard werken nu....pff heb dit echt zo onderschat, maar ben tien keer liever zwanger en beval liever al is dat ook zwaar, dan het schrijven van een thesis. Levert inderdaad veel stress en frustratie op. Echt wat zou ik blij zijn als deze 'bevalling' ook achter de rug is.... @vegas als het goed voor jullie allebei voelt, inderdaad waarom er nu niet voor gaan? Ik denk dat dat inderdaad een voorwaarde moet zijn om voor een zwangerschap te gaan, dat jullie er samen achter staan en er goed bij voelen. Tja, ondanks dat er bij mij de wens is, voel ik mij er op het moment niet helemaal goed bij. Ik vergeef het mijzelf nooit wanneer ik mijn diploma niet haal.
hier nog iemand met kriebels..... pfff zo herkenbaar de verhalen. mijn man en ik zouden ook graag een voor een 2de willen gaan. Er zijn een aantal dingen die me nog tegen houden. mijn man is nog geen jaar geleden gestart met zn eigen bedrijf en wil eerst kijken hoe het er financieel voor staat. verder is het bij ons heel onzeker of we nog wel zwanger kunnen raken. heb vorig jaar een miskraam gehad en in juni in het ziekenhuis gelegen met baarmoeder en eierstok ontsteking. wat ze op de echo zagen waren veel verklevingen het is niet uitgesloten dat we nog zwanger kunnen raken maar ben wel bang voor teleurstellingen......
op zn snelst zou ik dan 13 weken zijn ofzo, dus die dikke buik zal dan wel meevallen. Sowieso hoop ik natuurlijk wel dat het snel gaat, maar besef heel goed dat dat net zo goed langer kan duren. Die frustratie en stress is helemaal herkenbaar. Wat toetsen betreft ben ik nu wel klaar, nu nog onderzoek afronden en verslagen schrijven....pffff
@koekenpan....succes met de laatste studieloodjes! Jij kan het! @mamasince2010 herkenbaar de angst voor teleurstelling, de angst dat het een tweede keer niet lukt....jij zit er toch anders in dan wanneer jij 'gewoon' vruchtbaar/gezond bent. Binnenkort mag ik weer naar de gyn....ik heb al een tijd een cyclus van 14 dagen (8 dagen veel bloedverlies, 6 dagen niks). Ik word hier niet goed van
@Vlindertje27: Je verhaal is herkenbaar. Het enige wat ook ik nog moet doen voor mijn studie is mijn scriptie inleveren. De 'rode draad' is al helemaal klaar, alleen moeten sommige hoofdstukken nog uitgewerkt worden. Helaas is mijn begeleider nogal moeilijk, wat mij ook niet echt stimuleert Mijn vriend is als baby/peuter geopereerd aan een niet ingedaalde teelbal. Hij is gevraagd mee te doen aan een onderzoek en we hebben een jaar geleden te horen gekregen dat hij verminderd vruchtbaar is. Dit was vervelend, maar no big deal... Tot ik de arts meldde dat ik suikerziekte heb, toen zag het plaatje er ineens heel anders uit... Als we een kindje willen mogen we eigenlijk gelijk het IVF traject in vanwege de 'risico's' aan beide kanten. Zoals je zult begrijpen was dit nogal een klap voor me en dit heeft mij (en mn vriend) ook doen besluiten om er nu gewoon 'voor te gaan' op de normale manier en niet te wachten totdat ik afgestudeerd ben... Begin van het jaar ben ik (ondanks mijn prikangst) begonnen met de overstap op insuline (ik slikte tabletjes). Momenteel sta ik 'streng onder controle' van de internist en moet ik elke 4-6 weken terugkomen. Ik ben 1,5 week geleden met de pil gestopt, zodat mijn lichaam kan ontpillen. Ik hoop over 2 weken ook groen licht te krijgen van de internist. De kans dat ik binnen een jaar zwanger raak is heel klein en ze zeiden dat ik er eigenlijk ook niet vanuit moet gaan dat ik binnen 1,5 jaar zwanger raak. Ik probeer komende tijd mijn scriptie af te ronden en af te studeren. Je weet nooit hoe een zwangerschap verloopt, maar mocht ik zwanger raken, dan heb ik nog een paar maanden om naast de zwangerschap aan mijn scriptie te werken. Sinds het 'slechte nieuws' is de kinderwens eigenlijk steeds groter en groter geworden en werd ik op een gegeven moment gek van mezelf, omdat ik er maar mee bezig bleef in mn hoofd... Mn scriptie is momenteel ook een beetje een afleiding. Bovendien is het een stimulans, omdat ik mijn scriptie zo snel mogelijk af wil hebben ivm een eventuele zwangerschap Je geeft zelf ook aan dat je niet weet of je spontaan zwanger wordt door de verklevingen enz. Afhankelijk van hoe ver je bent, zou ik ervoor gaan. Je vooral op je scriptie focussen en de zwangerschap als stimulans zien
@Petra87 Tegen mij is een aantal jaren geleden ook gezegd dat de kans op een natuurlijke zwangerschap erg klein is, dat ik waarschijnlijk zonder medisch ingrijpen niet zwanger kon raken. Ik heb PCO en hypothyreoidie (geen verklevingen: dat is mamasince2010). In 2010 ben ik met de pil gestopt - ook bij ons was de kinderwens zo groot dat wij niet meer wilden wachten, en om eerlijk te zijn het vrat aan mij, ik kon aan niks anders meer denken, het deed mij veel verdriet-. Toen ik met de pil gestopt ben heb ik het even kunnen loslaten, met de gedachte van oké zodra ik afgestudeerd ben ga ik de mmm in. Tja, van de mmm is het nooit gekomen, drie maanden later was ik zwanger (de wonderen zijn de wereld niet uit) ! Maar van scriptie schrijven is er toen weinig terecht gekomen (de rode draad stond bij mij ook al op papier), was er toen te vermoeid en watterig voor; (schildklier)hormonen van slag. Tja, vlak een zwangerschap niet uit...het is echt zwaar! Daarom doe ik het voorlopig nog veilig (ook al denkt mijn man er anders over, die wil wel al voor nummer twee gaan...heeft zoiets van komt wel goed dat afstuderen, maakt zich meer zorgen of er uberhaupt nog een tweede komt). Ik weet gewoon dat wanneer ik nu zwanger mocht raken (ook al is de kans klein), ik niet meer aan afstuderen toe kom. Pas als mijn afstudeerdatum bekend is gaan wij actief aan de slag....en inderdaad dit is voor mij momenteel een megastimulans om hard te werken aan mijn scriptie...want ja...ook ik maak mij wel wat zorgen of het deze keer gaat lukken, maar de druk is van de ketel...en afstuderen is op het moment veel belangrijker voor mij. Dit is al pittig genoeg met de zorg voor kind, laat staat dat ik er nog zwanger bij zal zijn....
Oh, ik snap je volkomen! Ik zit niet in jouw situatie, maar wij zaten in een verbouwing en die is nog steeds niet afgerond (hus is wel goed bewoonbaar en warm hoor). Daarbij was mijn man aan het afstuderen op de Universiteit en dat schoot niet echt op.... Wij zijn er wel voor gegaan, want voor alles is een oplossing en een kindje 'krijg' je niet zomaar, dachten wij. Na 8 maanden was ik zwanger en nu hebben we een heerlijk meisje en zijn we de verbouwing aan het afronden. Mijn man is een maand (!) voor de bevalling afgestudeerd, dus we hebben alles tegelijk gedaan. Mijn mening is denk ik wel duidelijk nu: ik ging ervoor! Als je echt wilt en kunt, studeer jij echt wel af, toch? Als jullie hart je ingeeft dat je ervoor moet gaan, doen zou ik zeggen: doen! Ik wens je veel succes met het maken van jullie keuze, maar dat komt vast goed! Grtz Pinda
Vlindertje, ik denk dat je een goede keuze maakt door nu keihard te werken en pas aan zwanger worden gaat denken wanneer je weet wanneer je echt klaar bent. Mijn beste vriendin is een paar maanden geleden eindelijk afgestudeerd. Daar had ze best veel stress van. Dat lijkt me voor een zwangere echt niet goed (niet dat zij zwanger was maar het is al zwaar genoeg zonder zwangerschapskwaaltjes). Las dat je net een hoofdstuk klaar hebt...you GO girl! Doorzetten hoor, je gaat de goede kant op!