Meiden, Ik moet weer even van me afschrijven! Ben een beetje klaar met de ''restverschijnselen'' van mn postnatale depressie! Hij heeft zich geopenbaard afgelopen oudjaarsavond! Moet ik t nog langer de tijd geven, of is dit gewoon mijn nieuwe ik? - Heb nog hele dagen dat de zenuwen door mn maag gaan, om niks. - Kan vaak niet genieten van de kinderen , mn man, mn huis, vrienden enz. (voel me erg ontevreden) - Piekeren, piekeren. - Zou t liefst weglopen van alles, en voor mezelf kiezen.. (zooooo egoistisch) Hoe lang duurde het bij jullie, voor jullie weer jezelf waren? Konden jullie uiteindelijk weer, zonder zenuwen, genieten van de dingen? Moet ik hier mee leren omgaan? En ja, ik heb nog hulp, slik nog een lichte vorm van antidepressiva, en slik geregeld valeriaan om het onrustige weg te nemen! Maar eigenlijk WIL IK DAT ALLEMAAL GEWOON NIET MEER, en mezelf weer zijn. Eindelijk..... Sorry, ik moest t ff kwijt!
ik kan je niet helpen want ik sta waarschijnlijk aan het begin van pnd. maar ik snap je wel dat je jezelf weer wilt zijn. ik hoop dat je snel weer het idee hebt dat je jezelf bent. ik wil je veel beterschap wensen of stekrte of succes hoe we het ook willen noemen. groetjes wendy
Bij mijn eerste had ik een pnd.Na 4 maanden voelde ik me een stuk beter en na 8 maand voelde ik me als mijn oude ik. Adviseer je om samen met de huisarts te bekijken of de AD niet verhoogd moet worden of andere AD.Ik had de normale dosering paroxetine en dat was echt wel nodig. Sterkte!
Okay, wat waren jullie klachten? En ophogen ga ik niet meer doen! Dat had bij mij juist het tegenovergestelde effect helaas! Ik heb er nu 10 maanden last van (het gaat wel beter dan eerst).. Herkennen jullie die zenuwen in je maag ook? Echt om niks soms..
Een goed opneembare magnesium kan deze klachten verhelpen. Echt had precies dezelfde klachten als jou na mijn zwangerschap. Koop dan geen goedkoop potje van het kruidvat maar een goed opneembare bij de tuinen. Echt bij mij heeft het wonderen verricht, deze klachten komen veel voor na een zwangerschap. Baad het niet schaad het niet
Bij mij heeft het 11 maanden geduurd voordat mijn depressie 'over' was. Ik heb nu veel meer goede dagen dan mindere dagen en de dagen die minder goed gaan zijn vaak al na een paar uurtjes over dus duren niet meer heel de dag. Het duurt echt even voordat je weer goed in je vel zit en zodra je gestressed wordt zullen je verschijnselen toch weer de kop opsteken, ze moeten alleen wel weer sneller over zijn of onder controle zijn. Sterkte!
Wat doet magnesium dan precies?? En Mama van Finn: Hoe kwam je er achter dat het echt over was? Voelde je je gewoon weer zoals eerst? Ik begin me echt beter te voelen nu.. maar het is echt alsof ik niet meer als vroeger ben! Heb nog regelmatig last van negatief denken, benauwdheid, onzekerheid, geen zin in de kids en manlief en angst om ergens heen te gaan (met als gevolg hyperventilatie).. En ja, het word steeds minder, maar of ik ooit weer helemaal mezelf word???
Het stomme van AD is dat het vaak de klachten verergerd wanneer het niet goed is sfgestemd en wanneer je de dosis aan het afstemmen bent. Ik zou zeker met je psychiater (ik neem iig aan dat je die hebt? anders doorverwijzing vragen bij ha; een pnd is niet iets voor de ha, geen kwestie van AD voorschrijven en klaar) overleggen wat je nu het beste kan doen, je klachten klinken namelijk nog steeds als een pnd. Mosschien andere AD? De een reageert op de ene vorm beter, de ander juist op een andere vorm.
Ik merk duidelijk verbetering sinds ik aan het afbouwen ben! Heb niet meer zulke enorme diepe dalen! Vreemd he? Ik slikte eerst 100 mg Sertraline. Nu nog 50.. Huisarts vind het dom dat ik afgebouwd ben, en nog verder wil afbouwen! Maar ik merk duidelijk verbetering.... Twijfel zo over die laatste 50, misschien ben ik wel mezelf als ik stop! Ben altijd al een anti-AD-persoon geweest. En weet dat ik, en vele andere, het nodig heb gehad..maar mijn gevoel zegt dat het bij mij alleen maar erger word met die medicijnen! Verder kan ik gelukkig wel weer zelf voor mn gezin zorgen, en weer werken! Ik durf weer dingen te ondernemen... al is het soms met angst! Maar dat had ik een paar maanden terug niet durven denken!
Andrea: Psychiater is afgerond.. ben nu bij maatschappelijk werk, ook bijna afgerond! Huisarts regelt de medicijnen inderdaad! Hoe kan het dat de klachten verergeren met AD? Apart toch?
Kijk hier maar eens op, en Google magnesium en depressie. Na een zwangerschap kan je magnesium tekort hebben wat veelal gebeurt. Mensen denken dan vaak aan een postnatale depressie terwijl dit makelijk op is te lossen met een goed magnesium suplement. Paniekaanval.nl :: Magnesium het werkt!!!!!!!
Geen idee hoe dat kan, maar mijn zus het dat ook bij haar pnd, toen ze wisselde van medicatie, ging het ineens beter. En magnesium kun je natuurlijk sowieso proberen!
Ik voelde me inderdaad weer beter, opgeruimder in m'n hoofd en ik merkte dat ik alles wat beter aan kon. Ik raakte minder snel gefrustreerd wanneer het niet zo liep zoals ik wilde en ik kon me beter zelf uit de put halen. Maar....ik heb nog steeds het gevoel dat dit nieuwe leventje nog niet helemaal 'past', ik moet nog steeds m'n draai en vooral mezelf vinden. Voor de kleintjes ging ik overal naar toe en was ik tevreden over mezelf, terwijl ik nu heel erg zelfbewust en onzeker in het openbaar ben. Binnenkort ga ik starten met wat loopbaancoaching om zo weer wat sterker in m'n schoenen te staan en mijn eigen leventje ook weer op te pakken zonder alleen maar de 'mama van...' te zijn.
Hoi Ninosz Als je klachten blijft houden, is de aanpak te eenzijdig. Niets ernstigs, gewoon eea onder de loep nemen of het voldoende werkt. Zenuwen door je maag heb je niet voor niks. Als je dat in kaart kunt brengen, kan je ook beter genieten. En als ik het zo lees, geef je het antwoord al. Hoe vaak op een dag kies jij niet voor jezelf omdat dat blijkbaar egoistisch is? Dan zijn toch veel keuzes en gradaties in? En let ondanks AD op de juiste zelfzorg. (verkeerde) voeding doet ook een hoop. Succes! gr Anita
hoi meiden, Fijn dat jullie antwoorden / tips geven! Ben begonnen met magnesium / calcium en visolie slikken! Wie weet gaat het me helpen! Wat het ergste probleem nu is, is het piekeren. Bang dat ik bang ben om nooit meer te genieten. Klinkt heeeeeeeeel erg onnozel misschien, maar zo voelt het! Hoe lang blijf je gemiddeld last houden van terugvallen? En ooit echt de oude worden? Ik denk het inderdaad niet! Gr
Dat heb ik gedaan bij de psych!Hielp erg goed,ben er zoveel sterker uitgekomen!Is echt een aanrader. Ik heb er 10 maanden over gedaan,maar ben nooit meer hetzelfde geworden.Maar dat komt doordat ik ineens mama was.Ik hoef ook niet heyzelfde te zijn als vroeger!Toen ik dat eenmaal accepteerde ging het een stuk beter. Mijn pnd was te heftig voor vitaminen e.d.,moest echt wel medicatie hebben.Maar ik hoop dat het bij jou wel helpt!
Wat naar zeg, lijkt erop dat je depressie echt nog niet voorbij is hoor. Misschien wel aan het overgaan, maar nog niet voorbij. Ikzelf heb de eerste 4 maanden van de zwangerschap een zware depressie gehad en had ook afkeergevoelens naar mijn man en het kind in mijn buik. Ik had eigenlijk afkeer naar iedereen maar naar hen het allersterkst. Ik stond zelfs al op het punt om weg te gaan, maar ik wilde niet. Heel naar en bang gevoel.Je weet dat je ziek bent maar het lijkt allemaal zo echt. Ik wenste vurig dat ik het kind zou verliezen en had vluchtdrang. Ik ben bij de psychiater terechtgekomen en heb antidepressiva gekregen. Zou dat normaal ook niet zomaar doen maar er moest echt iets gebeuren. Een maand later ben ik helemaal de andere kant uit geslagen en zag ik alles weer aan de zonnige kant, werd zelfs weer verliefd op mijn vent( kan ook van de zwangerschapshormonen zijn haha). Dat nare gevoel in de buik ( is waarschijnlijk angst?), is vreselijk en je hebt er geen controle over. Maar het gaat over en al denk je nu dat je misschien nooit jezelf meer wordt, dat word je wel! Voor nu heel lief zijn voor jezelf en probeer alleen met je eigen gevoelens rekening te houden zonder je daarover schuldig te voelen ( misschien nog wel 'gedwongen' knuffelen met kinderen ivm de hechting?). De gevoelens zijn er nou eenmaal en die mogen er zijn.