Hallo mede moeders, Even een vraagje over 't eten. Mike is nooit echt een super eter geweest maar wel oke zeg maar.. Nu de laatste tijd merk ik dat het voor mijzelf steeds meer als een probleem gaat voelen en wil het zeker niet zover laten komen. Vandaar dat ik wat tips en ervaringen van jullie kant vraag. Mike eet namelijk op het moment bijna niks. Af en toe wel brood maar avondeten eigenlijk niet. Hij zit meteen te wiebelen en te draaien en gaat dan van tafel. En ik laat 'm ook moet ik toegeven. Omdat ik liever niet wil dat het eten een drama en een moeten is/word. Hij krijgt altijd toetje als wij klaar zijn met eten. En daar eet hij vaak wel wat van. Nu is mijn vraag aan jullie. Wat denken jullie is dit een kwestie van uitproberen? (gezien leeftijd) En moet ik strenger zijn. Dus hem aan tafel houden en laten zitten. En net zo lang laten zitten tot hij een paar happen op heeft. Of zeggen jullie laat hem het is een fase dit gaat vanzelf weer over. En hoe lang vinden jullie sowieso dat hij aan tafel moet zitten? En ga ik dit dan opbouwen bijv met 5 minuten ofzo? Buiten het avondeten krijgt hij overdag een keer wat fruit en soms een koekje tussendoor maar verders niks buiten de maaltijden om.. Help
Het is of dat ik het zelf geschreven kon hebben! hier ook zo'n heerlijke uk aan tafel ... we houden nu al twee weken vol dat hij krijgt te eten wat wij eten (met heel af en toe een aanpassing omdat het dan wel erg heet is of zo) en het begint sinds twee dagen te veranderen. We geven hem eten en wil hij het niet dan niet ... wil hij van tafel ook goed maar dan is het, als hij niet proeft en niet blijft zitten, geen toetje ... nu begint hij door te krijgen dat hij alles moet proeven en dat hij best dingen vies mag vinden en ook niet heel zijn bordje leeg hoeft te eten. Bij ons heeft dit tot nu toe geholpen vaker eet hij nu wel al is het een beetje en is het eindelijk weer gezellig aan tafel! Hoop dat je wat aan mijn verhaal hebt. Succes zoals iedereen zegt het is een fase!
Het is vaak ook een fase. Hoe meer jij er een probleem van maakt hoe erger hij zich verzet. Hier zet ik hem mee aan tafel en laat hem zelf bepalen of hij eet. Hier mag ik sowieso niet de nadruk leggen op het moeten eten ivm zijn verleden. Maar ik herken het ook van Casey, die had rond deze leeftijd ook de fase om niet te willen eten of alleen hetgeen wat zij wilde.
Oh kijk wat fijn! Herkenning.. Dus maar geen stress van maken. Eerste antwoord kan ik ook iets mee.. Nic.. Dus toch nu een consequentie aan verbinden als hij weigert te eten.. Thanks..
Ik vind dit ook best lastig. Wij hebben best goed eters, maar er zijn ook dagen dat ze niets willen of alleen maar heeeeeeel erg druk doen aan tafel. Bloedirritant. Mijn oudste heeft nu weer zo'n fase. Negeren helpt niet zo goed meer als ze 4 zijn. Ze weten prima hoe het moet, dus er is een consequentie als je je niet aan de regels houdt. Dus slecht gedrag in de kiem smoren. Mijn moeder (pedagoog) heeft al eens gezegd dat we haar anders met haar bordje in de gang moeten zetten en dat ze dan alleen moet eten. Dus sociale uitsluiting. Nog niet geprobeerd. Wij hebben het beloningsbord maar weer uit de kast gehaald. Ze kan privileges verdienen als ze netjes en rustig aan tafel blijft. We zitten nu op de 4e dag en het gaat steeds ietsje beter. Als ze echt vervelend is, sturen wij haar op een rustige maar duidelijke manier naar boven en zonder eten naar bed. Dan kan de rest wel gezellig de maaltijd voortzetten. Ook een vorm van sociale uitsluiting. En geloof me: ze vindt het niet leuk. Maar dit kun je nog niet doen met eentje van 2, denk ik. Maar die zijn nog wel gevoelig voor negeren, dus dat lekker stug volhouden. En als omkopen met een toetje werkt, dan is dat toch prima. Ook een soort beloning, toch? Het bord hoeft nooit leeg, wel altijd proeven. Als ze het niet lekker vinden, dan niet. Maar we blijven wel altijd netjes aan tafel zitten tot iedereen klaar is. Dat vind ik persoonlijk wel een fatsoensnorm. Dit stug volhouden zorgt uiteindelijk voor dat dit gewoon een vast gegeven is. Evenals vragen of ze van tafel mogen en niet zomaar van de stoel afspringen. (maar mijn man en ik zijn wel veul snellere eters geworden )
Hoi Joycje, Mijn dochter is bijna 3 jaar en heeft precies wat jij beschrijft. Maar dan al 1,5 jaar. Hebben echt van alles geprobeerd maar elke avond een drama was geen succes, belonen intreseerd haar niet. Het is te veel om op te noemen. Naar huisarts al een paar keer geweest maar die zie tegen mij laat haar lekker gaan. Zolang ze niet afvalt en niet veel ziek is is het geen probleem. Niet eten dan niet eten. Ik geef haar vitamines en fruit eet ze wel lekker. In het begin maakte ik me ontzettend druk, nu ligt het eraan. Als ik moe ben dan kan ik heel geirriteerd erover zijn maar over het algemeen laten we lekker haar gang gaan.
Oke dan. Bedankt dames voor jullie adviezen. Daar word ik wel iets rustiger van. Vanavond nog maar weer eens proberen. Gisteren ging het wel aardig maar toen hadden we ook makkelijk eten. En hij valt ook niet echt af hij is nooit ziek dus dat is het probleem ook niet. Gelukkig maar. Dus we zien het wel gewoon aan per dag en moet hij een paar happen eten. Over het sociaal buitensluiten ik heb zo'n vermoeden dat als ik hem in de gang ga zetten met zijn bord ik het van het plafond kan afschrapen dus dat lijkt me nog niet echt een goed idee .
Ik zou hem wel aan tafel eten, anders is de afleiding te groot en eten ze inderdaad niet. Aan tafel ziet hij jullie eten en dat helpt ook. Verder zou ik hem niet dwingen om te eten, daar krijg je wel drama's van. Bij ons is dat het enige, aan tafel blijven en geen speelgoed aan tafel, en verder mag ze zelf beslissen of ze eet. Uiteindelijk kun je ze toch niet echt dwingen om iets op te eten. Toetje doen we hier ook gewoon, dat hoort erbij! Onze oudste eet ook erg weinig, zo ongeveer een boterham of heel soms twee per dag, en 's avonds vaak bijna niks. Maar goed, ze moet wel aan tafel, ze doet sociaal wel mee met onze 'rituelen' w.b. eten, en wat ze eet dat eet ze. Ik ga op andere momenten geen brood of warm eten aanbieden, alleen tussendoortjes en fruit mag altijd extra. Op de gang zetten, dwingen, omkopen, daar word je zelf alleen maar erg moe en boos van.
Daar heb je ook zeker gelijk in. Ik ben blij dat we het nu gevonden hebben. Regel is. Aan tafel zitten. Tot we klaar zijn met eten. En daarna is het toetje eten. En idd fruit mag daarna nog extra.. thanks voor jullie tips allemaal..
Ik zal eerlijk bekennen dat mijn dochter altijd een goede eter is geweest. Af en toe had ze wel haar buien. Wij hebben geprobeerd om geen drama ervan te maken op de dagen dat ze weinig tot niets at. Nu ook niet. Het toetje voor straf niet geven, is een veelgehoorde straf. Daar hebben wij nooit mee gedreigd, want dat is voor ons een onderdeel van de maaltijd. Mijn tips: - Niet dreigen met straf. - Aan tafel laten zitten tot jullie uitgegeten zijn (is hier een regel vanaf 1 jaar geweest). - Betrekken bij het kopen van het eten. Vertel in de supermarkt/bij de groenteboer wat er allemaal is & waar het vandaan komt. Laat hem af en toe kiezen tussen bijvoorbeeld twee gerechten. "Wil je vandaag broccoli of wil je sperziebonen?" - Laat hem 'helpen' bij het koken. Geef een superbot mesje met een champignon en laat hem die in stukjes snijden voor de pastasaus. Laat hem de rijst/macaroni afwegen. - Bij het opscheppen: vraag hem of hij een grote schep eten wil of een klein schepje. "Wil je vandaag een grote schep worteltjes of een kleintje?" - Klets gezellig tijdens het eten. Vraag of het lekker is, maar besteed niet teveel aandacht aan zijn eetgedrag. Zeg tussendoor dingen tegen je partner als: "Lekker zeg, die worteltjes. Ik had daar net zo'n zin in." (en dan niet te vaak) - Vraag na het eten of zijn buikje vol is. En of er nog een gaatje open is voor een toetje. - Eet hij slecht, geef dan een stukje fruit voordat hij naar bed gaat (sommige mensen zijn daar zwaar op tegen, maar hier heeft het altijd prima gewerkt). Hopelijk heb je hier iets aan.
Ohja...en rond hun tweede jaar groeien kindjes minder snel, dus het is logisch dat ze minder eten. En geef geen drinken net voor het eten. Dat vult het buikje ook.
Hier hoeft er niet gegeten te worden maar wel aan tafel blijven tot papa en mama klaar zijn. Wij tafelen niet lang. Daarna mag je van tafel
met bijna 3 vind ik dat ze gerust 20 minuten aan tafel moet kunnen zitten. hier is he zo van, niet eten, Geen toetje!! dat werkt hier wel, al eet ze een broodje savonds(is ttoch volkoren brood, ze lust geen wit)
Hier idem. Wel een tijdje gehad om uit te proberen om van tafel af te gaan wanneer ie daar zin in had. Dat mag niet. Het drama wat dan kwam nam ik maar voor lief haha, gewoon rustig blijven dooreten. Trouwens wel af en toe gehad dat ie dan vanuit frustratie mij sloeg of z'n bestek op de grond gooide. Tja, dan moest ie wel van tafel en ff de gang in. Dat vond ie verschrikkelijk en hij wist niet hoe snel ie na z'n time out z'n weer op z'n stoel moest klimmen Maar ook die fase is alweer voorbij hoor. Kwestie van volhouden en consequent blijven.
Mijn zoon is altijd een hele slechte avondeter geweest. De avonden dat hij zijn bord leeg eet of voor de helft is op 1 hand te tellen en hij is al ruim 3,5 jaar. Hij kookt samen met mij mee, mag ook meehelpen met het opscheppen op zijn bordje. Hij zit aan tafel, zijn bordje staat voor hem en dan is het eerste wat hij altijd 'dat lust ik niet'. Maakt niet uit wat het is hij zegt altijd hetzelfde. Nu zeggen we dan tegen, 'oke, dan eet je niet, maar je blijft wel aan tafel zitten tot wij zijn uitgegeten'. Wat nu wel eens helpt is dat ik zijn bordje wel eens weg zet onder het mom van dat hij dan toch niet meer hoeft. Dit vind hij helemaal niet leuk en soms wil hij nog wel wat eten. Heel vaak zit hij aan tafel te jengelen en te zeuren maar eet niks. Wij eten dan gewoon door, negeren hem, praten over dagelijkse gewone dingen en ruimen de tafel af als wij klaar zijn. Daarna eten we allemaal een toetje en mijn zoontje ook. Zo ziet eigenlijk elke dag ons avondeten ritueel eruit, nooit echt gezellig dus, maar ja het is niet anders. Ik hoop ooit dat hij het licht gaat zien en dat hij gaat eten.