Wat vervelend dat er niemand naar vraagt. Het kan zijn dat mensen niet durven? Misschien is het een ideetje om iedereen, die je tot je naasten behoort, even een mailtje met een up-date te sturen? Kan me namelijk ook wel inleven in hen, dan ze het niet durven vragen. En mijn schoonmoeder, die heeft zo ongeveer nog nooit tijdens de hele zwangerschap gevraagd hoe het met me gaat. Iedereen beleeft het anders. Fijn dat je een goede echo had .
Dat je van je directe familie niks hoort vind ik niet echt netjes...zou ik zelf ook behoorlijk teleurstellend vinden!
Dit dus inderdaad. Waarschijnlijk durven mensen het niet goed te vragen omdat de uitslag negatief was, en ze nu daar weer bang voor zijn. Ik zou niet te snel conclusies trekken dat het ze niet zou interesseren. Ik bel juist iedereen altijd op na echo's, kan ik mijn verhaal doen wanneer mij het uitkomt .
Gefeliciteerd met je mooie echo! Het kan zijn dat, aangezien je de 20 weken echo hebt aangekondigd op Facebook, mensen wachten op een Facebook update over de echo zelf. Dus die zou ik dan lekker ook op Facebook zetten. Wedden dat mensen wel blij voor je zijn? Ik denk dat je daar verder mee komt dan door boos te gaan zitten wezen. Doet me eraan denken, een oude schoolvriendin van me heeft eergisteren haar 20 weken echo aangekondigd op Facebook. Ook zij heeft al eens minder goed nieuws gehad (spina bifida). De echo was gisteren en ik heb nog geen update gezien. Toch even vragen of het een mooie echo was... Zegge, je heet toch niet toevallig Denise he?
Gefeliciteerd dat alles in orde is! Ik vind je verwachtingen niet te hoog, juist omdat het de vorige keer zo mis ging. Vind dat je mensen dat ook best mag vertellen. Je hoort gewoon lekker een beetje aandacht te krijgen na zoiets helemaal omdat iedereen weet dat dat je blijkbaar behoorlijk angst hebt gehad voor problemen.
Zeer herkenbaar, alsof het mijn verhaal is. Alleen hebben wij niet echt gebroken met hen maar het contact is wel veel oppervlakkiger geworden. Dat wordt mij verweten. Prima, weer een illustratie dat ze het echt niet begrijpen. En aan de andere kant juist medeleven gehad van mensen van wie we het helemaal niet verwacht hadden. Zo blijft het leven verrassend. Ik vond het met mijn familie super pijnlijk maar gelukkig hebben we er nieuwe dingen voor in de plaats gekregen. En inderdaad: familie kies je niet uit, vrienden wel!Dus TS: jouw verwachtingen zijn zeker niet te hoog, hun inlevingsvermogen is te laag.
Wat een boel reacties zeg! Ik twijfelde een beetje of mijn verwachtingen wel realistisch waren maar blijkbaar zouden de meesten dit niet zo leuk vinden. Inmiddels is mijn boosheid wel een beetje weg. Het is nou eenmaal zo en ik moet het er maar mee doen. Als iemand er nog over begint zal ik wel laten merken dat ik een beetje teleurgesteld was, verder wil ik er niet teveel woorden aan vuil maken. Schoonfamilie laat ik sowieso over aan mijn man. Over Facebook: ik had de volgende dag inderdaad een update willen plaatsen. Omdat ikzo boos en teleurgesteld was heb ik dat niet gedaan, mijn familie zit ook op facebook. Ik zal er alsnog iets opzetten dit weekend, misschien gaat er dan ook een belletje rinkelen. Tussendoor zijn er gelukkig wel een paar kennissen geweest die er naar vroegen, dat vond ik erg fijn. Raket78 dat ben ik niet nee, haha. Van mijn facebookvrienden had ik overigens geen verwachtingen hoor, wel van ouders, broers/zussen etc.
Whaha, jammer. Was ook wel heel toevallig geweest. Ben blij dat de boosheid een beetje gezakt is. Het belangrijkste heb je, en dat is een goede echo!
Lijkt mij ook. Ik heb zelf ook altijd zoiets van: jullie horen wel van mij, maar ga nou alsjeblieft niet als een idioot zitten bellen en sms'en. Heel vervelend om na slecht nieuws in een overvolle trein zo'n goedbedoeld telefoontje te krijgen, heb ik gemerkt. Ik vind het heel begrijpelijk dat mensen daar wat terughoudend in zijn. Ze willen je de kans geven om op op je eigen tempo met die stress om te gaan.
Ten eerste gefeliciteerd met de goede 20 weken echo!! Dat is in ieder geval weer een hindernis genomen. Ik snap dat je erg teleurgesteld bent echter denk ik dat er meer dingen spelen. Ten eerste ga jij heel anders een 20 weken echo wegens je voorgaande ervaring, er zijn veel mensen die het nog steeds zien als een "pret echo" en er niet bij stilstaan dat het een medische echo is. Zeker mensen die redelijk probleemloos kinderen hebben gekregen en die echo's als pret echo's hebben gezien, kunnen heel appart uit de hoek komen. Ik heb vriendinnen gehad die me voor gek verklaarde toen ik ze feliciteerde met de goed echo, want zo bijzonder was dat toch niet? Ook zijn mensen vaak als ze in een andere fase van hun leven zijn onbewust bot over gevoelige onderwerpen. De generatie voor ons kende de 20 weken echo niet en zien het vaak ook als een uurtje kindje kijken, leuk voor de ouders maar voor de rest niets bijzonders. Wij hebben stap voor stap met de ouders en schoonouders de echo doorgenomen wat er precies nagelopen word, en die waren helemaal verbaast waar allemaal op gecontroleerd word. Zussen en broers die in andere levensfase zitten hebben vaak niet eens een benul wat voor effect het heeft. en als ze het al beseffen denkt men vaak, geen nieuws is goed nieuws en als er wat is dan hoor ik het wel. Ik snap dat je teleurgesteld bent, maar ik denk dat men niet eens beseft dat je je zo voelt, gewoon omdat ze er zelf geen voorstelling bij hebben. Ik denk dat het misschien het beste is het gesprek aan te gaan, dat je wat teleurgesteld was dat je niks hoorde, en als men dan zegt och ik dacht dat je het niet erg vond dan mag je best zeggen dat je dat wel erg vond. Spreek vanuit je gevoel, niet vanuit verwijten, dan kunnen ze hun gedrag aan passen.
Misschien dat ze je Facebook berichtje niet gelezen hebben? Vind sowieso dat ze weinig betrokken zijn als je het op FB moet zetten. Hier werden de oren van m'n kop gevraagd, met waar wanneer hoe, mag ik mee enz!
Bedankt voor alle reacties. Het doet me echt goed om te horen dat mijn reactie hierop niet abnormaal is. Aan de andere kant zijn de relativerende opmerkingen ook fijn, die hormonen he Inmiddels hebben we iedereen van de familie er wel zo'n beetje over gesproken. Duidelijk laten weten dat het niet leuk voor ons was, zonder verder boos te zijn ofzo. Ik vind het wel lastig om het over mijn zwangerschap te hebben als er nu nog vragen over komen. Ben er toch wat terughoudender in geworden. De bal ligt nu even niet bij mij als het aan mij ligt. Gelukkig heb ik nu een nieuw project: nu alles goed is kan ik helemaal los gaan op de babykamer! Heb ook spontaan veel minder last van allerlei kwaaltjes, de stress over die echo was blijkbaar toch groter dan ik dacht.
Ik had het zelf een beetje met mijn moeder. Toen ik haar vertelde dat ik een 20-weken echo zou hebben en haar daarna opbelde om te vertellen hoe het was gegaan, zei ze heel laconiek: "Ja, maar ik wist toch dat je vandaag een echo zou hebben?" Echt op een toon van: maar dat is toch niet zo bijzonder? Toen ik haar vertelde wat voor echo het precies was, snapte ze wel waarom het voor mij zo bijzonder was. In 'haar tijd' bleek dat helemaal niet te bestaan en had je gewone echo's en controles, geen 'speciale' 20-weken echo's. Dus toen het eenmaal duidelijk was, feliciteerde ze me ook met het feit dat alles goed bleek te zijn en was ze ook blij voor ons. Mijn schoonmoeder wist al wat het was, omdat ze in haar omgeving ook mensen meemaakt die zwanger zijn/net een kindje hebben. Zij belde me wel op om te vragen hoe het was gegaan. Maar ik ben blij te lezen dat je het al wat hebt uitgepraat. En leuk dat je je nu kunt richten op de babykamer. Dat is idd erg leuk ja, wij zijn er ook af en toe in bezig. Komt steeds weer wat bij.
Herken wel wat je schrijft. Ik heb ook een slechte 20 weken echo gehad, van mijn dochtertje*, iets meer dan een jaar geleden. Dus deze keer was ook extra beladen en eng. Nu had ik al geen verwachtingen meer van mensen eigenlijk, omdat mensen nooit meer naar al wat is gebeurd toen hebben gevraagd. Ik stel geen verwachtingen meer. Maar moet toch zeggen dat het ook pijnlijk was dat ik een jaar na het overlijden van mijn dochter* niets heb gehoord van mijn familie (alleen van mijn moeder..) Nee je verwachtingen zijn eigenlijk niet te hoog, mensen zijn er niet mee bezig/beseffen niet 100% hoe het is/durven er niet naar te vragen/denken dat jij met het nieuws komt en wachten dat af. Wat was er bij de 20 weken echo de vorige keer en ben je ook een kindje verloren?
Babyengel wat vreselijk voor je... Het verlies, en dan ook niks horen op die belangrijke datum. Heb jij dat nog laten merken aan je familie? Gelukkig ben ik geen kindje verloren. Wel heb ik een kindje met een lichamelijke handicap waardoor vooral de eerste jaren van zijn leven heel enerverend waren. Veel onderzoeken, operaties, onzekerheid. Nu is alles wat rustiger en is ook helemaal duidelijk wat hij wel/niet kan.