Hallo allemaal, als eerst wil ik even vertellen dat ik dit een top forum vind! haal er veel informatie vandaan, en het doet me goed om te lezen dat ik niet de enige ben in bepaalde situaties. Ik zal mijn verhaal even in het kort uitleggen. Ben zwanger geraakt door een scharrel, meneer heeft het hazenpad genomen, en ik heb besloten om mijn verantwoording te nemen en ervoor te gaan! ( klinkt nu heel makkelijk, was het zeker niet! ) maaaaar, ben super trots dat ik alles heb doorgezet. Ik heb dus geen contact met de biologische vader van mijn dochter, hij wilde zelfs dat ik abortus zou doen. Nu is het zo dat we wel in dezelfde stad wonen, en ik hem steeds vaker tegenkom. Ben hem nog nooit tegengekomen in het bijzijn van mijn dochtertje. Maar wel in het uitgaansleven. en mijn gevoelens zijn dan erg dubbel, niet in de zin dat ik wat voor hem voel, heb ik nooit gedaan namelijk. Maar in de zin van, 'klootzak, watvoor vent ben je nou om je verantwoording niet te nemen' en dan zie ik hem bv met zn vriendin/vrouw.? god mag weten watvoor dubbelleven hij verder leidt. en dan denk ik ook, je moest eens weten watvoor prachtkind hij heeft rondlopen. En aan de andere kant lach ik hem compleet uit. Voor zover ik weet, weet alleen mijn omgeving dat hij de biologische vader is van mijn dochter. en een paar van zijn "vrienden". Zijn vrouw/vriendin dus niet. Dit vind ik ook helemaal niet erg als ik eerlijk moet zijn. Zou een erg vervelende situatie worden lijkt me, ik heb er alles aan gedaan om hem een rol in haar leven te geven, maar meneer sloeg alles af. En ik ben juist mijn leven wat op de rails aan het krijgen. ben benieuwd of moeders in een soortgelijk situatie zitten of ervaringen mee hebben. En hoe jullie daar me omgaan. merk toch dat het me meer dwars zit dan ik zou willen. Alvast bedankt Liefs
Ik zit niet in dezelfde situatie maar kan me voorstellen dat dit toch wel vervelend is als je telkens met de neus op de feiten wordt gedrukt! En wat als je hem een x tegen komt met je kindje erbij? Misschien bedenkt hij zich wel na het zien ervan! Ik zou persoonlijk gewoon proberen te doen alsof hij lucht is! Sterkte!
Ik herken je verhaal een beetje. De biologische vader van mijn dochter was ook niet klaar voor het vaderschap en stond er ook op dat ik abortus zou plegen. Na lang nadenken toch besloten er voor te gaan. Dit was tot nu toe de moeilijkste maar ook de beste beslissing die ik heb gemaakt in mijn leven. Wij wonen niet in dezelfde stad maar wonen wel erg dichtbij elkaar. Wij wonen beide in een dorp. Het dorp waar hij woont ligt naast het dorp waar ik woon. Ik ben hem één keer tegen gekomen in het café (Ik ga nooit uit! Dus net die ene keer dat ik een keertje weg ging kwam ik hem tegen). En ik moet zeggen......Op het moment dat ik hem zie ben ik niet boos oid. Op dat moment schiet er van alles door me heen en schrik ik iedere keer weer. Ik voel me vooral heel erg ongemakkelijk. Ik weet niet wat dat is. Ik moet wel zeggen dat het steeds gemakkelijker word. Ik heb inmiddels een nieuwe vriend dus ik heb het inmiddels ook allemaal een beetje links laten liggen. Hij heeft me ook al gezien met ''onze'' dochter. Maar hij heeft haar niet aangekeken....Was hem te min denk ik. Hij schrok wel heel erg zag ik want hij stond voor in de rij bij de kassa en hij stond nogal te shaken haha.
Denk niet dat het hem te min was. Die werd gewoon opeens geconfronteerd met 'zijn' prachtige creatie. Geloof mij maar dat die mafkees nog wel dagenlang van slag is geweest
hallo dames, bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat ik het idd maar moet gaan negeren. Denk namelijk niet dat het hem iets doen als hij haar ziet. Heb toen ze net was geboren ook een brief met foto's gestuurd. Deed m ook niks, hij werd alleen maar boos. Dus betwijfel het. Ik zie hem niet supervaak, dat maakt het makkelijker maar an de andere kant ook moeilijker als ik hem dan een x zie. Maar ga hem vanaf nu proberen te zien als lucht liefsss
Hier eigenlijk dezelfde situatie! Al heeft ie der wel 2x gezien.. Laatste keer was dat ze 3 maanden oud was. Nu wil ie er ook niets meer mee te maken hebben. Hij denkt dat als ze oud genoeg is wel gewoon naar hem toe gaat
hier beetje zelfde verhaal..... alleen wonen we niet in hetzelfde dorp. mijn beste vriendin ( meter van men meid) woont wel nog in dat dorp. maar buiten bij haar thuis binnen gaan mijd ik dat dorp. dus bv naar de kermis ga ik daar niet uit voorzorg. heb hem dus nooit meer gezien. tijdens mijn zwangerschap weet ik dat hij aantal relaties gehad heeft. las ik via zen fb. ik heb hem geblokkeerd maar via beste vriendin haar profiel kon ik alles volgen. ik denk dat zijn familie van niks weet, maar dat is dus een gok he. nu ik heb het dus makkelijker als jij, ik zie hem nooit. uitgana doe ik niet dus kan ik hem ook niet in tegen komen. ik ga het sowieso pas laten uitekken als ze 12 jaar is/. ben van belgie en dan kan hij of zijn familie niks meer doen he. of hij weet dat ze bestaat??? hij weet dak zwanger was. en eerlijk tik even men naam in op fb en je vind wel foto's van haar dus..... ik laat men meid zelf kiezen, na haar 12 de wil ze contact goed dan zoek ik contact en anders niet he. maar zou niet willen dat zen familie eisen kan gaan stellen, of zijn zoveel vriendinnkes veel succes
het blijft een lastige situatie vind ik. Ik merk ook dat het me in veel dingen belemmerd. Ik ga bv niet graag boodschappen doen in zijn wijk, terwijl daar juist leuke winkels zijn. Feestjes vermijd ik als ik weet dat hij of zijn vrienden er zullen zijn. Belachelijk voor woorden eigenlijk maar ik heb ineens een angst, bang dat de bom barst als hij er echt mee geconfronteerd word? ik weet het echt niet. Ik ben zo geschrokken van zijn reactie toen ik heb een brief met fotos van haar had gestuurd ( weet niet waar ik de ballen vandaan had gehaald, maar goed haha ) hij reageerde daar verre van positief op en dreigde zelfs....pff het blijft vervelend hoor.
Lastig!! Ik mijd het niet. Dat hij niets te maken wil hebben maar dr is z'n eigen probleem. Wonen in het zelfde dorp. Hij woont zelfs tegen over mn zusje, en ziet ons dus regelmatig. Ik negeer m gewoon, en hij ons ook. Maar het blijft een rare situatie!
Hier ook een beetje hetzelfde verhaal. Alleen woont hij niet in hetzelfde dorp en kom ik hem gelukkig ook nooit tegen. Het zal hem ook niks doen denk ik. Ook ik weet via fb dat hij samenwoont met een vrouw die zeer waarschijnlijk niet van het bestaan van "onze" dochter weet.En zijn familie en vrienden ook niet. Ook ik heb hem geblokkeerd. Ik wil niet dat hij ons kan volgen/zien. Tjee wat zijn er toch veel van deze gevoelloze waardeloze eikels!! Maar meiden, wij hebben iets prachtigs waar we elke dag weer volop van genieten: onze kleintjes!
tsjaaa mannen het zijn en blijven vreemde wezens vind ik en je hebt helemaal gelijk...wij hebben onze kleintjes en dat is het belangrijkste!!
de "vader" van mijn zoon kijkt ook al 3 jaar niet meer naar hem om... wat zijn er toch waardeloze mannen in de wereld als ik dit zo lees! zit me gewoon boos te maken nu ik dit lees grrrr Maar goed ik heb ook de verantwoordelijkheid wel genomen en ben al 4 jaar alleenstaande moeder. 1e jaar kwam hij af en toe langs maar nu al 3 jaar niet meer dus. Wij wonen ook niet ver bij elkaar vandaan, kan hem ook zo tegenkomen dus maar nog nooit gebeurt (ik klop het af hoor haha) mijn beste vriendin ziet hem nog wel regelmatig, maar zij stapt nog wel eens en ik niet meer Ik denk dat het lucht voor mij zou zijn als ik hem zou zien, met de neus omhoog hem voorbij lopen. en als mijn zoon er bij is? dan ziet hij wat hij mist en niet heeft toch?
Er zijn zeker een heleboel van die waardeloze en gevoelloze mannen ja. En wat je zegt, zij weten niet wat ze missen en niet hebben. En wij genieten enorm van onze eigen kindjes